Εξοχική κατοικία στον Άγιο Μηνά με μοντερνιστικά και σύγχρονα στοιχεία

Σε μια θεαματική τοποθεσία με θέα στον Ευβοϊκό Κόλπο, ένα μείγμα από ακατέργαστα και εκλεπτυσμένα υλικά συνδυάζονται για να δημιουργήσουν μια μοναδική καλοκαιρινή κατοικία, που ανοίγεται στο τοπίο προς όλες τις κατευθύνσεις. Δύο μεγάλα ρηχά τόξα από σκυρόδεμα προσανατολίζουν τους κύριους χώρους διαβίωσης προς τη θάλασσα. Διαπερνώντας κάθετα αυτό το βασικό άξονα, μια μονώροφη γραμμική πτέρυγα με περισσότερους ιδιωτικούς χώρους υπνοδωματίων εισέρχεται στην υπάρχουσα κλίση του τοπίου. Προσεγγίζοντάς το από το δρόμο, το σπίτι σχεδόν χάνεται μέσα στους ελαιώνες και το άγριο πευκοδάσος, αλλά ανοίγεται σε δύο επίπεδα προς την κατεύθυνση της θάλασσας για να εκμεταλλευτεί τη θέα. Οι εκτεταμένες βεράντες γύρω από το σπίτι δημιουργούν ένα δίκτυο εξωτερικών σαλονιών πολλαπλών επιπέδων.
Η υφιστάμενη κατοικία, σχεδιασμένη από τον Έλληνα αρχιτέκτονα Νίκο Χατζημιχάλη τη δεκαετία του 1970, ανακαινίστηκε εκτενώς, διαμορφώθηκε και επεκτάθηκε. Ενώ το αρχικό σπίτι ήταν πρωτίστως στραμμένο προς τη θάλασσα, τα νέα ανοίγματα στη δομή του κτιρίου και οι πρόσθετοι εξωτερικοί χώροι επαναπροσδιορίζουν τον προσανατολισμό και αναδεικνύουν την ποικιλομορφία του τοπίου ―δάσος, ελαιώνας, γρασίδι, θάλασσα. Δίπλα στις πρωτότυπες μοντερνιστικές λεπτομέρειες, που εκσυγχρονίστηκαν και αναπαράχθηκαν, προστέθηκαν νέες ευφάνταστες εκδοχές. Το σπίτι είναι εσκεμμένα διφορούμενο στη μεταχείριση του παλιού και του νέου, χωρίς να δίνεται βαρύνουσα αξία στην ακεραιότητα του υφιστάμενου κτίσματος: άλλοτε αποκαλύπτονται και αναδεικνύονται τα ίχνη των τομών πάνω στο πρωτότυπο κτίριο, άλλοτε συνδυάζεται το νέο με το παλιό, συγχέοντας παρελθόν και παρόν. Το εμφανές σκυρόδεμα των φερόντων τοίχων και της οροφής συμπληρώνεται με εμφανή τούβλα, ξύλινα παράθυρα, μωσαϊκά δάπεδα, διάτρητα ντουλάπια από αλουμίνιο και χτιστά έπιπλα στα δύο επίπεδα.
Στον όροφο, ένα ελεύθερο τζάκι στη μέση του σαλονιού οργανώνει δύο καθιστικά διαφορετικού χαρακτήρα γύρω από αυτό. Στη μία του πλευρά ένας χτιστός ξύλινος καναπές συνολικού μήκους 6,5 μέτρων αγκαλιάζει περιμετρικά το χώρο. Στο ισόγειο η ζωή διαδραματίζεται τόσο μέσα όσο και έξω από το σπίτι, με την κυρίως τραπεζαρία και το σαλόνι να βρίσκονται εκτός της περιμέτρου του κτιρίου. Δύο ξύλινες πέργκολες, μία σε κάθε όροφο, αποτελούνται από ξύλινα δοκάρια τοποθετημένα παράλληλα το ένα με το άλλο και σε απόσταση μεταξύ τους, δημιουργώντας έτσι ένα παιχνίδι σκιών, καθώς ο ήλιος αλλάζει θέση κατά τη διάρκεια της ημέρας. Στο δάπεδο, μικρές αλλαγές στην υφή του μωσαϊκού και στα μεγέθη των αδρανή υλικών διαφοροποιούν ελαφρώς τους χώρους του σπιτιού.