Η κατοικία "Αυλάκια" βρίσκεται ανάμεσα σε δύο ρεματιές, σε ένα τοπίο με ιδιαίτερη βλάστηση, στο κυκλαδίτικο νησί της Αντιπάρου. Η επιβλητική σκάλα της κεντρικής όψης ενισχύει τη μνημειώδη παρουσία του λευκού όγκου του κτιρίου, ενώ η μεταλλική διαπερατή, έρχεται ως μοντέρνα αντίθεση να ενώσει αέρινα τα επίπεδα.

Αρχιτεκτονική μελέτη: Arp / Architecture Research Practice
Φωτογραφίες: © ERIETA ATTALI

Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό της κυκλαδίτικης αγροτικής κατοικίας είναι η ξύλινη πέργκολα, αποτελούμενη από παχιά, λεία, ξύλινα δοκάρια και κολόνες με επικάλυψη από μπαμπού, όλα στο φυσικό τους χρώμα. Αυτό το συγκεκριμένο στοιχείο χρησιμοποιήθηκε σε όλο το μήκος του κτιρίου, εντός και εκτός. Οι δοκοί φυσικά δεν μπορούσαν να τοποθετηθούν παράλληλα μεταξύ τους, αλλά ακολουθούν την καμπύλη μορφολογία του σπιτιού, όπως οι σπόνδυλοι σε έναν μακρύ νωτιαίο μυελό. Ως αποτέλεσμα, το μπαμπού πλέχτηκε σε ψαροκόκαλο, δημιουργώντας ένα μοναδικό μοτίβο με όμορφες υφές και αποχρώσεις.

Αρχιτεκτονική μελέτη: Sinas Architects / Γιώργος Σίνας
Φωτογραφίες: Γιώργος Κορδάκης

Το χρυσό μετάλλιο του Αμερικανικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής (Α.Ι.Α.) για το 2024 κέρδισαν οι David Lake και Ted Flato, ιδρυτές του στούντιο "Lake|Flato Architects", που μετράει 40 χρόνια δραστηριότητας. Αποτελεί την πιο διάσημη ετήσια διάκριση που αναγνωρίζει "σημαντικά έργα με διαχρονική επιρροή στη θεωρία και πρακτική της αρχιτεκτονικής". Οι δυο τους γνωρίστηκαν στο γραφείο του Αμερικανού αρχιτέκτονα O'Neil Ford στα τέλη της δεκαετίας του 1970, όπου εργάζονταν, και από το 1984 μέχρι σήμερα διατηρούν το στούντιό τους στο Σαν Αντόνιο, Τέξας. Με την πάροδο των χρόνων, επεκτάθηκαν με γραφεία στο Ώστιν και σχεδιάζοντας έργα διεθνώς, χωρίς ποτέ να παραμελούν το δομημένο περιβάλλον του Τέξας.
Οι Lake & Flato έχουν λάβει πολλές άλλες διακρίσεις για τον σχεδιασμό εξαιρετικά βιώσιμων έργων εύρους τυπολογιών, συμπεριλαμβανομένου του βραβείου "AIA Firm of the Year το 2004", καθώς και εκατοντάδων άλλων βραβείων, συμπεριλαμβανομένων των "15 Top Ten Green Project Awards" της COTE και του "Global Award for Sustainable Architecture" το 2014.
Στο έργο τους δε λείπει ούτε η τεχνολογική καινοτομία, με τους Lake και Flato να βρίσκονται στην αιχμή της τρισδιάστατης εκτύπωσης στην αρχιτεκτονική, συνεργαζόμενοι με την εταιρεία τεχνολογίας κτιρίων του Τέξας ICON για τη δημιουργία σπιτιών με στοιχεία τρισδιάστατης εκτύπωσης στο Όστιν.
Σε ανακοίνωσή της η οκταμελής επιτροπή του ΑΙΑ αναφέρθηκε στην ικανότητά των Lake και Flato να κάνουν τη βιωσιμότητα συναρπαστική με τρόπο που ελάχιστοι αρχιτέκτονες έχουν καταφέρει. Τα έργα που οραματίζονται έχουν αυξήσει τη συλλογική συνείδηση γύρω από την κλιματική κρίση, ενώ ταυτόχρονα αιχμαλωτίζουν ένα ευρύ κοινό με κτίρια που είναι ταυτόχρονα όμορφα και βιώσιμα. Οι ίδιοι μετά την απονομή του βραβείου τους εξέφρασαν το βάρος της ευθύνης που νιώθουν ως αρχιτέκτονες να επιλύσουν τα καίρια περιβαλλοντικά ζητήματα, το όραμά τους για σύνδεση των ανθρώπων με το φυσικό περιβάλλον και την τιμή που ένιωσαν από την αναγνώριση του 40ετούς έργου τους να πετύχουν όλα τα παραπάνω.

Ως επιμελητής της 19ης Διεθνούς Έκθεσης Αρχιτεκτονικής της Μπιενάλε της Βενετίας ορίστηκε ο Carlo Ratti, διεθνούς φήμης, καταξιωμένος Ιταλός αρχιτέκτονας μηχανικός, συγγραφέας και εκπαιδευτικός (M.I.T.), ο οποίος διευθύνει το M.I.T. Senseable City Lab, μια ερευνητική ομάδα που διερευνά πώς οι νέες τεχνολογίες αλλάζουν τον τρόπο που κατανοούμε, σχεδιάζουμε και τελικά ζούμε στις πόλεις. Μαζί με τον πρόεδρο της Μπιενάλε, Pietrangelo Buttafuocco, ανακοίνωσαν τον τίτλο της έκθεσης "Intelligens. Φυσικό. Τεχνητό. Συλλογικό.", που θα λάβει χώρα από τις 24 Μαΐου έως τις 23 Νοεμβρίου 2025 στο Giardini, στην Arsenale και σε διάφορες τοποθεσίες-ορόσημα σε όλη τη Βενετία.
Ο τίτλος Intelligens συνδέεται με τον σύγχρονο όρο "νοημοσύνη", ενώ η τελευταία συλλαβή, "gens" στα λατινικά σημαίνει "κόσμος - άνθρωποι". Αυτός ο συνδυασμός υποδηλώνει μια μελλοντική νοημοσύνη, που επιδιώκει να ξεπεράσει τα όρια της σύγχρονης τεχνητής νοημοσύνης, ενισχύοντας τη συμμετοχή και τη φαντασία.
Σε ανακοίνωσή του, ο Ratti τόνισε τη σύνδεση της αρχιτεκτονικής με διάφορους κλάδους, όπως η τέχνη, η μηχανική, η βιολογία , η επιστήμη των δεδομένων και οι κοινωνικοπολιτικές επιστήμες, που παίζουν ρόλο στη διαμόρφωση του δομημένου περιβάλλοντος. Με την επικείμενη κλιματική κρίση καθώς και τον ρόλο της αρχιτεκτονικής στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος, η έκθεση διερευνά "έξυπνες λύσεις", πειραματιζόμενη με την προσαρμοστικότητα και την επινοητικότητα. Στην πραγματικότητα, η έκθεση στοχεύει να ανταποκριθεί στην επείγουσα ανάγκη για ουσιαστικές λύσεις εν μέσω της επιταχυνόμενης κλιματικής κρίσης . Ως πλατφόρμα για διαφορετικές σχεδιαστικές προτάσεις και πειράματα σε τρεις κατηγορίες (φυσική, τεχνητή και συλλογική νοημοσύνη), οι αρχιτέκτονες καλούνται να φανούν καταλύτες στην εξέλιξη. Αντλώντας γνώσεις από διάφορες επιστήμες, οι αρχιτέκτονες καλούνται επίσης να οραματιστούν ένα πιο βιώσιμο μέλλον, που θα πηγάζει από τις διάφορες μορφές νοημοσύνης.
Όπως πρόεδρος και επιμελητής δήλωσαν: "Η Έκθεση θα προσπαθήσει να χαράξει νέες διαδρομές για το μέλλον. Μερικές ιδέες είναι προορισμένες να αποτύχουν. Αλλά άλλες θα μπορέσουν να μας δείξουν πολλά υποσχόμενα μονοπάτια".

Ο αρχιτέκτονας Flaviano Capriotti ερμηνεύει το πνεύμα ενός εμβληματικού ξενοδοχείου, σχεδιάζοντας χώρους με διακριτική, ψιθυριστή πολυτέλεια.
Στη μία εκ των τριών επώνυμων σουιτών, την Montenapoleone, η λογική συμμετρία των χώρων, με εισόδους στο κέντρο των δωματίων, διακόπτεται μόνο στην περιοχή που χωρίζει το σαλόνι από την τραπεζαρία. Εδώ, υπάρχει ένα τζάκι δύο όψεων με κοίλη πλευρά από χαλκό και πίσω μέρος από μάρμαρο. Η σχεδίαση του τζακιού και οι επιλογές υλικών αντικατοπτρίζουν τη σύγχρονη αισθητική με κλασικές πινελιές που χαρακτηρίζει τον σχεδιασμό των σουιτών του ξενοδοχείου, ενώ ταυτόχρονα διατηρούν μια αίσθηση ζεστασιάς και κομψότητας που είναι κομβική για την όλη εμπειρία των φιλοξενούμενων.

Αρχιτέκτονας: Flaviano Capriotti
Φωτογραφίες: Filippo e Andrea Tagliabue

Στη δυτική πλευρά της Σύρου, στην ήσυχη περιοχή Δανί, δημιουργείται μέσα από ένα λιτό, αλλά πλούσιο μεσογειακό λεξιλόγιο μια κατοικία αποτελούμενη από δύο διακριτούς ορθογώνιους όγκους. Έχοντας ως αναφορά το τοπίο, τους ανοιχτούς αλλά και τους σκιασμένους χώρους, το φως, τον άνεμο και τη θέα, οι δύο όγκοι σύρονται παράλληλα μεταξύ τους, ακολουθούν την κλίση του εδάφους και στεγάζουν μία κύρια κατοικία και 3 δωμάτια ξενώνων. Οι ιδιοκτήτες και οι φιλοξενούμενοί τους μπορούν να απολαύσουν την ηρεμία της περιοχής και τη θέα προς τα γύρω νησιά, τόσο από τους εσωτερικούς όσο και από τους εξωτερικούς χώρους της κατοικίας.
Πέργκολες, πέτρινοι τοίχοι, μονοπάτια και φυτεύσεις με ψηλή και χαμηλή βλάστηση, συνδέουν τους δύο όγκους του κτιριακού συνόλου και δημιουργούν τους βασικούς χώρους της υπαίθριας παραθεριστικής ζωής του καλοκαιριού. Η γραμμική σύνθεση τόσο των κτιρίων όσο και των διαμορφώσεων, που αναπτύσσονται παράλληλα προς τις ισοϋψείς καμπύλες, υπογραμμίζουν τον ορίζοντα και αποκαλύπτουν τη θέαση προς το γαλάζιο του Αιγαίου.
Η κύρια κατοικία προσεγγίζεται μέσω ενός κλιμακοστασίου, από το υψηλότερο σημείο στάθμευσης αυτοκινήτων στο χαμηλότερο σημείο της εισόδου της. Εκεί αποκαλύπτεται ένας απάνεμος κήπος, φυτεμένος με μεσογειακά βότανα και ελιές. Στον ενδιάμεσο χώρο μεταξύ των δύο όγκων δημιουργείται μια περιοχή προστατευμένη από τον άνεμο, η οποία σκιάζεται από μια πλούσια πέργκολα από καλάμια. Ο χώρος αυτός αποτελεί την καρδιά του υπαίθριου βίου της κατοικίας και φιλοξενεί ένα καθιστικό, μια τραπεζαρία και ένα χώρο BBQ. Η πισίνα τοποθετείται παράλληλα προς τις ισοϋψείς καμπύλες, μπροστά από τον όγκο της κύριας κατοικίας και περιβάλλεται από ελιές και μεσογειακή φύτευση. Το νερό της δημιουργεί οπτική συνέχεια με το νερό της θάλασσας.
Οι καθαρές και απλές συνθετικές επιλογές μεταφέρονται και στο εσωτερικό των δύο κτιρίων. Στο κτίριο της κύριας κατοικίας δύο επιμήκεις διάδρομοι παράλληλοι στις δυο μεγάλες πλευρές του όγκου με ρυθμικά τοποθετημένα ανοίγματα επιτρέπουν τη ροϊκή κίνηση στους κοινόχρηστους χώρους, δημιουργούν ένα μεταβατικό τόπο μεταξύ εξωτερικού και εσωτερικού και επιτρέπουν τη θέα προς τον κήπο και τη θάλασσα. Η κουζίνα και το υπνοδωμάτιο τοποθετούνται στα δύο άκρα του ορθογωνίου όγκου με τους χώρους του καθιστικού και της τραπεζαρίας να αποτελούν τον πυρήνα της κατοικίας.
Στον μικρότερο όγκο, φιλοξενούνται τρείς αυτόνομοι ξενώνες με ιδιωτικό λουτρό, παραταγμένοι ο ένας δίπλα στον άλλον και με θέα προς τη θάλασσα. Κάτω από τον όγκο αυτόν υπάρχει υπόγειος αποθηκευτικός χώρος και υπόγεια δεξαμενή συλλογής βρόχινου νερού.
Η εμφανής λιθοδομή με εποχούμενο, μη ορατό αρμό συνοδεύει τους λευκούς σοβαντισμένους όγκους του κτιρίου και αποτελεί το βασικό υλικό των διαμορφώσεων του περιβάλλοντος χώρου. Τα κουφώματα είναι ξύλινα στο φυσικό χρώμα του ξύλου. Ξύλο επίσης χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευές επίπλων στο εσωτερικό της κατοικίας. Το δάπεδο επενδύθηκε από μάρμαρο, το οποίο χρωματικά και συμπληρώνει τη γήινη και φυσική αίσθηση που δίνει συνολικά η κατοικία. Για τα δάπεδα στις χρησιμοποιήθηκε βιομηχανικό δάπεδο. Οι πέργκολες από μέταλλο και καλάμια προσφέρουν την απαραίτητα προστασία από τον ήλιο, ενώ ταυτόχρονα είναι ανάλαφρες και ήπιες κατασκευές.

Η αρχιτεκτονική – δυο μοναχικοί πύργοι στο τοπίο
Η κεντρική ιδέα του θέματος εμπνέεται από τα ξεμόνια, τους λιτούς, λιθόκτιστους, αυστηρά γεωμετρικούς πύργους ή τα μικρά οικιστικά σύνολα με αμυντικό και συχνά πολεμικό χαρακτήρα, που έστεκαν μοναχικά στο τραχύ τοπίο της Μάνης, λειτουργώντας ως παρατηρητήρια ή καταφύγια. Από μακριά τα ξεμόνια μοιάζουν να είναι αναπόσπαστο στοιχείο του τόπου, σαν μονολιθικές εξάρσεις του εδάφους.
Το οικιστικό συγκρότημα αποτελείται από δύο σύγχρονα πυργόσπιτα, που βρίσκονται σε άμεση σχέση με το φυσικό ανάγλυφο, στα πρότυπα της παραδοσιακής μανιάτικης αρχιτεκτονικής. Οι δύο κατοικίες δεν αναπτύσσονται ανεξάρτητα μέσα στο οικόπεδο, αλλά ως ένα αδιάσπαστο οργανικό σύνολο, δίνοντας μια μοντέρνα επανερμηνεία των παραδοσιακών ξεμονιών.
Οι "Μονόλιθοι" οργανώνονται βάσει μιας αδρής χάραξης, μιας δυναμικής τεθλασμένης γραμμής που οριοθετεί αυστηρά τις θέσεις, τις εισόδους, τους χώρους στάθμευσης και τον περιβάλλοντα χώρο τους. Η πέτρινη μάζα τους συμμετέχει αποφασιστικά, δομικά και σχεδιαστικά στη διαμόρφωση των υψομετρικών διαβαθμίσεων και των ζωνών που αποτελούν τους χώρους διημέρευσης. Η σύνθεση ολοκληρώνεται με δυο δυναμικές εξάρσεις, που εκφράζονται με τη μορφή πύργων, οι οποίοι στέκονται να εποπτεύουν τον Μεσσηνιακό Κόλπο.
Πρόκειται για το σημείο αναφοράς κάθε κατοικίας αλλά και μια αναφορά στον μανιάτικο πύργο, που, συμπυκνώνοντας όλη την κοινωνική ζωή της οικογένειας και αποτελώντας συγχρόνως σύμβολο δύναμης και εξουσίας, κατείχε πρωταρχικό ρόλο όχι μόνο στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική, αλλά και στην καθημερινή ζωή της Μάνης. Εξίσου συμβολικά, κάθε πύργος των "Μονόλιθων" φιλοξενεί στο ισόγειο τους ζωτικούς κύριους χώρους υποδοχής και διημέρευσης, με καθιστικό που ενοποιείται με τον εξωτερικό χώρο και στον όροφο το κύριο υπνοδωμάτιο της κατοικίας.
Σχεδιάζονται διαμπερείς κατοικίες που μπορούν να ζουν τόσο "μέσα" όσο και "έξω", διαθέτοντας εσωτερικούς και υπαίθριους χώρους ίδιας δυναμικής. Προσφέρεται η δυνατότητα η ζωή να μεταφερθεί εξ ολοκλήρου εκτός των Μονόλιθων, σε μια αυλή που αποτελείται από ένα σύνολο χώρων με διαφορετικές ποιότητες που μπορούν να παραλάβουν ποικίλες χρήσεις μέσα στη μέρα, όπως πέργκολες – σκιερά και στεγανά καταφύγια, προστατευμένες γωνιές για απομόνωση και περισυλλογή, καθιστικά και πισίνες υπερχείλισης, που μπλέκουν τα όρια του ορίζοντα και του ουρανού, δημιουργώντας το σκηνικό για τη θέα που τις πλαισιώνει.
Συνολικά επιλέγονται υλικά απολύτως φυσικά που φέρουν τα σημάδια του χρόνου, της επεξεργασίας και της προέλευσής τους. Η πέτρα χαρακτηρίζει τον τόπο και την αρχιτεκτονική της Μάνης καθώς βρίσκεται τόσο στο έδαφος όσο και στις παραδοσιακές κατασκευές, εξυπηρετώντας το αρχιτεκτονικό λεξιλόγιο της μονολιθικότητας, της λιτότητας, των αυστηρών γραμμών και της γεωμετρικής ογκοπλασίας. Το σκυρόδεμα έρχεται να συμπληρώσει την υλικότητα, δημιουργώντας μικρότερους τεχνητούς λίθους γήινων αποχρώσεων και αδρής υφής. Το ξύλο δημιουργεί μαλακές, ζεστές και καθαρές επιφάνειες και συμπληρώνει τον όγκο με καφασωτά σκούρα. Τα υλικά εναλλάσσονται στο εσωτερικό και το εξωτερικό, εντείνοντας την οπτική διάσταση της κατοικίας, συνθέτοντας μια φυσική αλλά αυστηρή χειρονομία στο μεσσηνιακό τοπίο. 

Ο εσωτερικός σχεδιασμός – αφομοίωση στο περιβάλλον
Ο εσωτερικός σχεδιασμός των "Μονόλιθων" είχε ως στόχο να ακολουθήσει την αρχιτεκτονική γραμμή των δύο κτιρίων, εμπνευσμένος από τη λιτή παράδοση, το επιβλητικό τοπίο της Μάνης, καθώς και τα υλικά που βρίσκει κανείς σ' αυτήν τη γη. Σκοπός ήταν να δημιουργηθούν, μέσα στους πέτρινους όγκους, χώροι, οι οποίοι να δίνουν ένα ζεστό χαρακτήρα με μία θετική αίσθηση φιλοξενίας, που να θυμίζει πάντα όμως πως βρίσκεσαι "εκεί", στον τόπο αυτό. Να νιώθεις μέρος μιας διαφορετικής δωρικής ζωής.
Το μεγαλύτερο κομμάτι της επίπλωσης σχεδιάστηκε αποκλειστικά από το Interior Design Laboratorium τονίζοντας την αίσθηση της μοναδικότητας και μία άχρονη σχεδιαστική γραμμή η οποία στόχο έχει να φέρει σε διάλογο το τοπίο με το design. Οι φόρμες κρατήθηκαν απλές και όλες οι ειδικές κατασκευές φέρουν αναφορές στην απλοποιημένη κλασικότητα. Στα υλικά δόθηκε έμφαση στη χρήση ξύλου δρυός σε δύο αποχρώσεις, το οποίο συνδυάστηκε με πετρώματα σε κοντινούς χρωματισμούς. Τα υφάσματα και τα χαλιά ακολούθησαν φυσικούς, γήινους, τόνους καταπραΰνοντας τις άγριες υφές της Μανιάτικης πέτρας και των ξύλων, ισορροπώντας τους εσωτερικούς χώρους με το μοναδικό περιβάλλον τοπίο.

Το κτιριακό σύνολο του Screenshot House στην πλαγιά ενός λόφου στην Πάρο εντάσσεται στο περιβάλλον, έχει θέα 180 μοιρών η οποία οδήγησε στην δημιουργία πολλαπλών αξόνων σύνθεσης και στην περιστροφή των κτιρίων προς διαφορετικές διευθύνσεις. Η χρήση της εντόπιας λίθου επιτυγχάνει την αρμονική ενσωμάτωση στο κυκλαδίτικο τοπίο. Στον εξωτερικό χώρο, οι στροφές των όγκων δημιουργούν βεράντες και εσοχές προστατευμένες από τους δυνατούς ανέμους που πνέουν στο νησί. Η κλίση του οικοπέδου οδήγησε στην δημιουργία 3 επιπέδων στις βεράντες. Το χαμηλότερο επίπεδο του οικοπέδου οριοθετήθηκε από ένα τείχος κτισμένο από βράχους που προϋπήρχαν στο οικόπεδο.
Αρχιτεκτονική μελέτη - επίβλεψη: G&A Evripiotis
Φωτογραφίες: Γιώργης Γερόλυμπος

Στο μικρό και επίπεδο οικόπεδο της οδού Ιάσονος, στο Αιάντειο της Σαλαμίνας, τα μόνα αξιοσημείωτα στοιχεία είναι μια μεγάλη ελιά και ένα παλιό πηγάδι. Η έλλειψη εξωτερικών σημείων αναφοράς αλλά και η απροσδιοριστία του γύρω οικισμού, του ορίου του δρόμου και του οικοπέδου στρέφουν την μικρή εξοχική κατοικία προς τα μέσα. Η εσωστρέφεια αγκυρώνει το σπίτι γύρω από την ελιά και το πηγάδι, δημιουργώντας αυλές που αξιοποιούν το μικρόκλιμα και οριοθετούν την ύπαιθρο από μέσα.
Εξωτερικά οι συμπαγείς τοίχοι δίνουν την εντύπωση μιας μονολιθικής κατασκευής, που όμως μέσα της κρύβει μια μεγάλη κεντρική αυλή. Μία στενή πύλη οδηγεί από το δρόμο στο εσωτερικό της και μία δεύτερη, τοποθετημένη αντιδιαμετρικά, οδηγεί στον πίσω κήπο με τη μικρή πισίνα. Μέσα στην αυλή τέσσερα ζεύγη συρόμενων υαλοστασίων μοιράζουν το χώρο στα τέσσερα: δύο κλειστά και δύο υπαίθρια δωμάτια στεγάζουν τους κύριους χώρους διημέρευσης και αφήνουν μία μικρότερη αυλή εισόδου και μία μεγαλύτερη με την υπάρχουσα ελιά. Καθώς τα υαλοστάσια μετακινούνται η εξωτερική σταθερότητα του μονολιθικού κτίσματος ανατρέπεται και η ισορροπία μεταξύ κλειστού και υπαίθριου αλλάζει. Όταν μαζί με τα υαλοστάσια ανοίξουν και οι δύο εξωτερικές πύλες δημιουργείται ένας διαμπερής υπαίθριος χώρος που διατρέχει το σπίτι χωρίζοντας το στα δύο.

Αρχιτεκτονική μελέτη: AREA (Architecture Research Athens), Στυλιανή Δαούτη, Γιώργος Μητρούλιας, Μιχαήλ Ραφτόπουλος
Φωτογραφίες: Γιώργης Γερολύμπος (αρχιτεκτονική), AREA (φωτογραφίες μοντέλου)

Από τα πιο έντονα στοιχεία της κλασικής κυκλαδίτικης κατοικίας είναι και το δώμα της. Ιδιαίτερα όταν αυτό είναι ορατό λόγο θέσης. Η μεγάλη απόφαση ήταν να εξαφανισθεί αυτή η μεγάλη επιφάνεια του δώματος ενοποιώντας το με το υπόλοιπο χωμάτινο και πέτρινο έδαφος. Το δώμα σκεπάζεται με χώμα και θα αναπαραχθεί πάνω σε αυτό το φυσικό τοπίο με την αντίστοιχη βλάστηση. Η συνέχιση της πλαγιάς επάνω στο δώμα γίνεται με εξαιρετικά ομαλό τρόπο. Μάλιστα η χωμάτινη επιφάνεια του δώματος έχει ελαφρά καμπύλη (δεν είναι επίπεδη) και αυτό την αφομοιώνει ακόμα περισσότερο με το τοπίο. Αν εξαιρέσει κανείς τις βατές επιφάνειες (βεράντες και αίθριο) όλο το υπόλοιπο κτίριο είναι αόρατο από την επάνω πλευρά του γεωτεμαχίου και από το δρόμο.

Αρχιτεκτονική μελέτη: Sinas Architects / Γιώργος Σίνας
Φωτογραφίες: Γιώργος Κορδάκης