Το Olea All Suite Hotel αναπτύσσεται βαθμιδωτά στην πλαγιά ενός λόφου στο νησί της Ζακύνθου. Στόχος του σχεδιασμού ήταν ο αναπροσδιορισμός του φυσικού περιβάλλοντος, μέσα από ελεύθερες χαράξεις που μιμούνται το φυσικό τοπίο, με στοιχεία νερού, φύτευσης και κατασκευών από φυσικά υλικά. Τα όρια μεταξύ εσωτερικών και εξωτερικών χώρων συγχέονται, με το υγρό στοιχείο να βρίσκεται σε μια συνεχή ροή.
Οι κτιριακοί όγκοι αναπτύσσονται γύρω από το κεντρικό υγρό στοιχείο της λίμνης στην οποία σχηματίζονται νησίδες με σημεία ξεκούρασης, μπαρ και εστιατόριο. Διασχίζοντας μία γέφυρα πάνω από το νερό, ο επισκέπτης συναντάει το κεντρικό κτίριο. Αυτό χαρακτηρίζεται από καθαρές επιφάνειες, οι οποίες πλαισιώνονται με κατασκευές από μπαμπού τόσο στις εξωτερικές όψεις όσο και εσωτερικά.
Εισερχόμενος ο χρήστης συναντάει μια κατασκευή σαν «φωλιά», η οποία τον αγκαλιάζει και του δημιουργεί έναν χώρο ζεστό (cozy) για να γευματίσει. Η διαμόρφωση του κεντρικού εστιατορίου συνεχίζει στην εξωτερική βεράντα που προσφέρει θέα προς τη θάλασσα.
Το sunset bar, έχει στραφεί προς τη δύση, στην αντίθετη κατεύθυνση από την πλειοψηφία των υπόλοιπων κτιρίων τα οποία κοιτάνε προς τη θάλασσα. Με τον τρόπο αυτό ολοκληρώνεται η 360^ο μοιρών μαγευτική θέα στοιχείο που χαρακτηρίζει το ξενοδοχείο.
Το spa στο χείλος του λόφου, παρέχει ανεμπόδιστη θέα προς το νότιο τμήμα του νησιού.

Θερινή κατοικία στη Σύρο Ι
Η θερινή κατοικία Ι προορίζεται για ένα ζευγάρι και διαθέτει τέσσερις ξενώνες. Βασική απαίτηση των πελατών ήταν η μεγιστοποίηση της θέας προς τον κόλπο της Πλαγιάς. Κεντρική ιδέα ήταν η ενοποίηση των ποικίλων χώρων της κατοικίας κάτω από μια κοινή επιφάνεια με θέα το Αιγαίο. Ο αρχικός ορθογωνικός όγκος αποδομείται με τη δημιουργία μεγάλων ανοιγμάτων - περασμάτων σε όλες τις πλευρές. Οι επιμέρους κτιριακοί όγκοι, τοποθετούνται παράλληλα με φυγή προς την θέα του κόλπου, και συνδέονται νοητά μέσω της ενιαίας πλάκας οροφής.
Η είσοδος βρίσκεται στο πίσω μέρος του κτιρίου, ακολοουθώντας ήπια κάθοδο μέσω μικρών αυλών φυτεμένων με τοπικά αρωματικά βότανα. Ο κύριος όγκος του κτιρίου φιλοξενεί του κοινόχρηστους χώρους, ενώ ο λίγο ψηλότερος όγκος που είναι επενδεδυμένος με τοπική πέτρα στεγάζει τον ιδιωτικό χώρο του ζευγαριού.
Ο σχεδιασμός των ξενώνων διαφοροποιήθηκε σημαντικά. Κύρια επιθυμία ήταν η δημιουργία χώρων οι οποίοι θα είναι ανεξάρτητοι αλλά θα έχουν, παράλληλα, άμεση πρόσβαση στην πισίνα και στους κοινόχρηστους χώρους του κύριου κτιρίου.
Η διαμόρφωση του εξωτερικού χώρου ακολουθεί το ανάγλυφο του φυσικού τοπίου μέσα από μονοπάτια και διαφορετικά επίπεδα που ορίζουν περιοχές χαλάρωσης, είτε ανοιχτές είτε προστατευμένες από τον ήλιο. Καρδιά του κτιρίου κατά τους ηλιόλουστους μήνες του καλοκαιριού, αποτελεί ο χώρος μεταξύ του κυρίου σπιτιού και του ξενώνα, όπου όλοι θα μπορούν να χαλαρώσουν και να απολαύσουν το Αιγαίο.

Θερινή κατοικία στη Σύρο ΙΙ
Η θερινή κατοικία ΙΙ φιλοξενεί μία τετραμελή οικογένεια και διαθέτει δύο ξενώνες. Σε αντίθεση με τη γειτονική κατοικία Ι, η απότομη και έντονη τοπογραφία κυριάρχησε στην σχεδιαστική διαδικασία.
Ένας κεντρικός άξονας οδηγεί από το επίπεδο του δρόμου στην καρδιά του κτιρίου μέσω σταδιακής κατάβασης από μεγάλη εξωτερική κλίμακα, εντείνοντας την εμπειρία του κυκλαδικού τοπίου. Ο χώρος της κεντρικής εισόδου ορίζεται από τους όγκους του κτιρίου, όπου τερματίζει το καθοδικό μονοπάτι και ανοίγεται προς την θέα του Αιγαίου.
Το κτίριο χωρίζεται σε εναν κυβικό όγκο που στεγάζει του κοινόχρηστους χώρους και το εν μέρει υπόσκαφο ορθογωνικό όγκο των υπνοδωματίων. Οι ξενώνες είναι επίσης υπόσκαφοι και ορίζονται από έναν πέτρινο τοίχο, τυπικής τεχνοτροπίας της τοπικής αρχιτεκτονικής. Ο κύριος χώρος του κτιρίου
Η διαμόρφωση του εξωτερικού χώρου περιλαμβάνει δύο ανοιχτές «αυλές» προστατευμένες από τον ήλιο, ενώ ο κεντρικός χώρος είναι ανοιχτός για ηλιοθεραπεία και για το παιχνίδι των παιδιών.

Σε μια κεκλιμένη στέγη σκυροδέματος εξυπηρετεί η διαμόρφωση των στρώσεων τύπου αντεστραμμένου δώματος. Η στεγανοποίηση πατά επάνω στην πλάκα οπλισμένου σκυροδέματος αφού προηγηθεί μία εξομαλυντική στρώση τσιμεντοκονιάματος και επ’ αυτής τοποθετούνται οι θερμομονωτικές πλάκες. Αυτές βρίσκονται μεταξύ ξύλινων καδρονιών, τα οποία κατόπιν επικαλύπτονται με ξύλινο υπόστρωμα (πέτσωμα). Επάνω σ’αυτό καρφώνεται με πλατυκέφαλα καρφιά στεγανοποιητική στρώση από συνθετική υδρατμοδιαπερατή στεγανοποιητική μεμβράνη, η οποία εμποδίζει τα νερά της βροχής να περάσουν στο θερμομονωτικό υλικό. Προς αποφυγή διείσδυσης νερού από τις θέσεις των οπών, παρεμβάλλεται στη θέση κάθε καρφιού μια ροδέλα ελαστικού υλικού. Ομοίως παρεμβάλλονται τέτοιες ροδέλες και μεταξύ της στεγανοποιητικής μεμβράνης και των οριζόντιων πήχεων, οι οποίοι στερεώνονται επ’αυτής για την αγκύρωση των κεραμιδιών. Στη θέση του αύλακα (καναλιού), ο οποίος βρίσκεται σε συνεχή καταπόνηση από το νερό της βροχής, οι θερμομονωτικές πλάκες μπορεί να επικαλύπτονται με τσιμεντοειδές με στεγανοποιητικό μάζας και ελαφρώς οπλισμένο με υαλόπλεγμα.

Σε αυτό το συγκρότημα τουριστικών καταλυμάτων τα εξωτερικά σκίαστρα αλουμινίου αποτελούν το διακριτικό χώρισμα ανάμεσα στους εξώστες. Προσφέρουν σκίαση με ένα παράλληλο παιχνίδισμα στις όψεις από τις σκιάσεις που δημιουργούνται, ενώ η επιλογή συστημάτων σκίασης συμβάλει επίσης στον έλεγχο της ηλιακής ακτινοβολίας.
Φωτογράφος: Nikos Vavdinoudis - Christos Dimitriou / Studiovd.gr

Στην ανακαίνιση της εξοχικής κατοικίας στις Σπέτσες, προκειμένου να μην εμποδίζεται η θέα και ο ηλιασμός, όταν είναι επιθυμητός, κατασκευάστηκε ένα μηχανοκίνητο στέγαστρο με δυνατότητα πλήρους ανάσυρσης και απόκρυψης στο δώμα του κτιρίου. Το συρόμενο στέγαστρο διαθέτει μεμβράνη "καμουφλάζ" για δημιουργία κυματισμών των σκιών πάνω στο δάπεδο.
Φωτογραφία: Μπάμπης Λουιζίδης & Κατερίνα Γληνού, Νίκος Βρατσάνος

Όλοι οι χώροι της κατοικίας στο Τολό απολαμβάνουν την εντυπωσιακή θέα της θάλασσας και του φυσικού τοπίου. Η κατοίκηση του υπαίθριου χώρου απετέλεσε μία εξίσου σημαντική παράμετρο του σχεδιασμού και επιτυγχάνεται μέσω της κατάργησης των ορίων μεταξύ των εσωτερικών και εξωτερικών χώρων, προσφέροντας μια ξεχωριστή εμπειρία κατοίκησης πλήρως προσαρμοσμένη στο μεσογειακό τρόπο ζωής. Μεγάλα συρόμενα ανοίγματα, που καταλαμβάνουν όλο το ύψος των χώρων διημέρευσης – καθιστικό, κουζίνα, τραπεζαρία - αποκαλύπτουν την εντυπωσιακή θέα στη θάλασσα. Ακολουθώντας τις αρχές της μεσογειακής αρχιτεκτονικής, το σπίτι εμπλέκεται σε ένα παιχνίδι φωτός-σκιάς, εσωτερικού-εξωτερικού.
Φωτογράφος: Κωνσταντίνος Θωμόπουλος

Η βασική σχεδιαστική αρχή της ταυτόχρονης αποστασιοποίησης – ενοποίησης σε αυτό το κέντρο ιδιωτικής εκπαίδευσης οργάνωσε τις αίθουσες διδασκαλίας ασύμμετρα ως προς το χώρο αναμονής. Γι’ αυτό το λόγο, η συνθετική δομή διαβάλλεται, με τρόπο που να δημιουργήσει ένα αίθριο, καθιστώντας το κτίριο μια κόγχη στο υφιστάμενο τοπίο. Το σημείο της αυλής αποτελεί το κέντρο της σύνθεσης, γύρω από το οποίο οργανώνονται οι επιμέρους λειτουργικές ενότητες. Στην ουσία, επιτρέπει τη χωρική αποστασιοποίηση της δεύτερης αίθουσας διδασκαλίας από το χώρο αναμονής, επιτρέποντας ωστόσο την οπτική επαφή με αυτόν.
Φωτογραφία: Creative Photo Room, Maria Efthymiou

Βασικός στόχος του σχεδιασμού του ξενοδοχείου ήταν να ενισχύσει την αντίληψη του χρήστη, αναφορικά με το μέγεθος του χώρου. Μέσα από την ογκοπλαστική διάσπαση των κτιριακών μονάδων με τα φυτεμένα δώματα, διαμορφώθηκε μια αρχιτεκτονική "χορογραφία" κλειστών και ημιυπαίθριων χώρων, διασφαλίζοντας άνεση και φυσικό δροσισμό, στοιχεία άμεσα συνυφασμένα με το ελληνικό καλοκαιρινό κλίμα. Μια σειρά από πέτρινες προσθήκες ενισχύει την αίσθηση του χώρου και ενοποιεί το κτιστό με τον περιβάλλοντα χώρο.
Φωτογράφος: Ståle Eriksen

Το κτιριακό συγκρότημα του κολλεγίου εξωτερικά επενδύθηκε τμηματικά με πωρόλιθο τύπου "moca wood" και συνδυάστηκε με στοιχεία HPL σε απόχρωση ξύλου. Τα πετάσματα HPL προσδίδουν την αίσθηση της ξύλινης υφής, δημιουργώντας ρυθμό και πλοκή στο σύνολο των όψεων του κτιρίου.
Φωτογράφος: Γιώργης Γερόλυμπος

ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΕ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΑ & ΔΟΜΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ
Το γεωλογικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο δημιουργήθηκε κάθε τύπος λίθου, προδιαγράφει τα χαρακτηριστικά του και τις ιδιότητές του. Στις συνθήκες που ο λίθος αυτός γεννήθηκε και υπάρχει βρίσκεται σε ισορροπία με το περιβάλλον, ενώ ο ρυθμός διάβρωσής του είναι σταθερός. Δεν είναι τυχαίο και ούτε μόνο θέμα κόστους το γεγονός ότι οι περισσότερες κατασκευές σε διάφορες ιστορικές περιόδους έγιναν με τοπικά υλικά. Τα υλικά ήταν δοκιμασμένα στις συνθήκες του τόπου, στον οποίο υπήρχαν. Υπάρχει ο κίνδυνος ένας λίθος να διαβρωθεί με επιταχυνόμενους ρυθμούς, όταν βρεθεί σε ένα διαφορετικό περιβάλλον (π.χ. διαφορετική υγρασία και θερμοκρασία) αφού τόσο η ορυκτολογία του, όσο και φυσικές- μηχανικές ιδιότητές του, όπως το πορώδες και η αντοχή του μπορεί να επηρεαστούν.