To Jacobs Institute for Design Innovation λειτουργεί υπό την αιγίδα του πανεπιστημίου Berkeley της Καλιφόρνιας (U.C. Berkeley) και είναι αφιερωμένο στη βιώσιμη σχεδιαστική καινοτομία. Βασισμένοι στην πεποίθηση πως ο σχεδιασμός μπορεί να συντελέσει σημαντικά στην επίλυση πολλών πιεστικών προκλήσεων του 21ου αιώνα, οι υπεύθυνοι της πολυτεχνικής σχολής του πανεπιστημίου ανέθεσαν στο αρχιτεκτονικό γραφείο Leddy Maytum Stacy Architects το σχεδιασμό ενός ινστιτούτου, που θα λειτουργεί ως διεπιστημονική κοιτίδα για το σύνολο των καθηγητών και των φοιτητών που εμπλέκονται στους τομείς του σχεδιασμού, της τεχνολογίας και των κατασκευών. Προσφέροντας ένα ευέλικτο περιβάλλον που ευνοεί τη δημιουργική συνεργασία, τη συζήτηση και την έμπνευση, το ινστιτούτο λειτουργεί ως ένας πρωτοποριακός εκπαιδευτικός χώρος αλλά και ως ένα σύμβολο που υπενθυμίζει στην κοινωνία την αφοσίωση του πανεπιστημίου στη καινοτομία και το ρόλο που μπορεί να παίξει στη βελτίωση της σύγχρονης πραγματικότητας.
Για την ανέγερση του ινστιτούτου επιλέχτηκε να χρησιμοποιηθεί μια πολύ μικρή γωνιακή έκταση στο βορινό άκρο της πανεπιστημιούπολης, που καταλαμβάνονταν προηγουμένως από αθλητικά γήπεδα που υπολειτουργούσαν. Το οικόπεδο συνορεύει στα δυτικά και στα νότια με δύο τετραώροφα κτίρια της πολυτεχνικής σχολής και στα βόρεια με το μέτωπο ενός δρόμου αστικών κατοικιών, ενώ μεγάλο τμήμα της έκτασης καλύπτεται από ένα υπόγειο δύο επιπέδων. Η αρχιτεκτονική ομάδα χειρίστηκε πολύ αποτελεσματικά την τοποθεσία και παρά τη μικρή διαθέσιμη επιφάνεια και την ιδιαίτερη θέση του οικοπέδου, σχεδίασε ένα κομψό κτίριο με αποδοτικούς εσωτερικούς χώρους, ικανό να φιλοξενήσει έως και 2.000 φοιτητές ανά ακαδημαϊκό εξάμηνο. Το συμπαγές οικοδόμημα κατασκευάστηκε επάνω στο υφιστάμενο υπόγειο ενώ οι χώροι του, που περιλαμβάνουν ευέλικτες αίθουσες σχεδιασμού, κτίρια γραφείων για τους καθηγητές, χώρους κατασκευών εξοπλισμένες με πλήθος εργαλείων προτυποποίησης και βοηθητικούς χώρους, διαρθρώθηκαν σε τρείς ορόφους. Στο κέλυφος δημιουργήθηκαν μεγάλα ανοίγματα που συνδέουν τον εσωτερικό με τον εξωτερικό χώρο του πανεπιστημίου, ενώ η νότια όψη, που βλέπει σε μια κατάλληλα διαμορφωμένη εσωτερική αυλή, είναι ανοιγόμενη για καλύτερη εκμετάλλευση της ηλιακής ενέργειας, του φυσικού φωτισμού και αερισμού. Ακόμη, στη στέγη του κτιρίου προσαρτήθηκε μια οροφή φωτοβολταϊκών με κλίση προς το νότο που συμβάλλει σημαντικά στη κάλυψη των λειτουργικών αναγκών του κτιρίου, ενώ τονίζει στους περαστικούς τις βιώσιμες αρχές σχεδιασμού του κτιρίου.
Βιώσιμος σχεδιασμός & καινοτομία
Βασικός στόχος του ινστιτούτου είναι να ενισχύσει το ρόλο του βιώσιμου σχεδιασμού, παροτρύνοντας τη νέα γενιά μηχανικών να δημιουργήσει καινοτόμους λύσεις για την επίλυση των σύγχρονων προβλημάτων. Με στόχο τη δημιουργία ενός κτιρίου που αντανακλάει αυτή την αποστολή, η αρχιτεκτονική ομάδα ακολούθησε μια περιβαλλοντική, ολιστική σχεδιαστική προσέγγιση, δίνοντας έμφαση σε απλές λύσεις που από τη μια μεγιστοποιούν την ενεργειακή αποδοτικότητα, την άνεση των χρηστών και τη σύνδεση με τη φύση, ενώ από την άλλη μειώνουν το λειτουργικό κόστος και το κόστος συντήρησης του κτιρίου. Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί ένα κτίριο χαμηλού οικολογικού αποτυπώματος με έντονα βιώσιμα χαρακτηριστικά.
Συνοπτικά τα βιώσιμα χαρακτηριστικά του κτιρίου συνοψίζονται στα εξής:
• Συμπαγής και αποτελεσματικός σχεδιασμός. Χρησιμοποιώντας μια έκταση μόλις 1.020 m² και ακολουθώντας το πρότυπο της αστικής δόμησης υψηλής πυκνότητας, οι αρχιτέκτονες κατάφεραν ελαχιστοποιώντας τους βοηθητικούς χώρους και τους χώρους κυκλοφορίας εις όφελος των κύριων χώρων χρήσης, να δημιούργησαν ένα συμπαγές κτίριο με εκπαιδευτικούς χώρους συνολικού εμβαδού 2.230 m².
• Υψηλή ενεργειακή απόδοση. Ακολουθώντας τις οδηγίες για βιώσιμη ανάπτυξη, η ομάδα σχεδίασε ένα κτίριο με μέση ετήσια κατανάλωση ενέργειας γύρω στις 39 kW/m², χάρη στην ολοκληρωμένη περιβαλλοντική προσέγγιση, στην εφαρμογή των αρχών παθητικού σχεδιασμού και στην εκμετάλλευση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Μάλιστα το κτίριο χρησιμοποιεί 90% λιγότερη ενέργεια σε σύγκριση με το μέσο όρο αντίστοιχων πανεπιστημιακών κτισμάτων της χώρας, ξεπερνώντας τη δέσμευση της “Ατζέντας 2030” για μείωση της ενέργειας των κτιρίων κατά 70% ως το 2015.
• Χρήση φωτοβολταϊκών. Τα φωτοβολταϊκά που τοποθετήθηκαν στην οροφή του ινστιτούτου καλύπτουν το 58% της απαιτούμενης λειτουργικής ενέργειας του κτιρίου, συμβάλλοντας σημαντικά στη μείωση της συνολικής ζήτησης και στη βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης.
• Εκμετάλλευση φυσικού φωτισμού. Η νότια όψη του κτιρίου έχει σχεδιαστεί με τρόπο που μεγιστοποιεί την εκμετάλλευση του φυσικού φωτισμού, ενώ τα μεγάλα ανοίγματα προς το βορρά και η χρήση υαλοπινάκων στο εσωτερικό βοηθάει στη μείωση του φαινομένου της θάμβωσης. Για την επίτευξη της βέλτιστης οπτικής άνεσης και την πλήρη εκμετάλλευση του φυσικού φωτισμού, όλοι οι κύριοι χώροι τοποθετήθηκαν επάνω από το επίπεδο του εδάφους, ενώ το 84% των κύριων χώρων έχουν άμεση πρόσβαση σε ηλιακό φως. 
• Εξασφάλιση ποιότητας εσωτερικού αέρα. Ο εξαερισμός των χώρων επιτυγχάνεται κυρίως με φυσικό αερισμό, καθώς ο σχεδιασμός επιτρέπει το άνοιγμα των παραθύρων στο 84% των αιθουσών. Συνδυαστικά εγκαταστάθηκε σύστημα τεχνητού εξαερισμού, που παρέχει καθαρό αέρα στις αίθουσες, όταν τα παράθυρα είναι κλειστά, σε ποσοστό 30% περισσότερο συγκριτικά με τις ισχύουσες προδιαγραφές. Επιπροσθέτως, η ποιότητα του εσωτερικού αέρα διασφαλίστηκε με την προσεκτική επιλογή των υλικών και την αποφυγή όσων περιέχουν επιβλαβείς για την υγεία ουσίες, όπως πτητικές οργανικές ενώσεις και φορμαλδεΰδη.
Σύνδεση με την κοινότητα
Το ινστιτούτο Jacobs βρίσκεται στον πυρήνα της πανεπιστημιακής κοινότητας του Berkeley, σε ένα στρατηγικό σημείο που συνδέει το πανεπιστήμιο με την τοπική κοινωνία και τονίζει το ρόλο του ως σύμβολο καινοτομίας και προόδου. Η άμεση σύνδεση του με τους χώρους του πανεπιστημίου και συγκεκριμένα με το τμήμα μηχανολόγων μηχανικών μέσω υπογείου και με το τμήμα πληροφορικής μέσω μιας ειδικά διαμορφωμένης γέφυρας, αποτελεί μια ανοικτή πρόσκληση προς τη πανεπιστημιακή κοινότητα για είσοδο στο εσωτερικό του. Παράλληλα η χρήση μεγάλων διάφανων ανοιγμάτων στη βόρεια όψη, που συνορεύει με τον αστικό ιστό, προσφέρει την απρόσκοπτη θέα των περαστικών στο εσωτερικό του κτιρίου, γνωστοποιώντας στο ευρύ κοινό το έργο του ινστιτούτου.

Τα γραφεία της δικηγορικής εταιρίας βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας και στεγάζονται σε ένα κτίριο με χαρακτηριστική αισθητική που συνδυάζει στοιχεία της μοντέρνας και νεοκλασικής αρχιτεκτονικής. Ο επανασχεδιασμός του γραφειακού χώρου βασίστηκε στην επιθυμία δημιουργίας ενός σύγχρονου αισθητικού λεξιλογίου που να εκφράζει την ταυτότητα και τις επιδιώξεις της εταιρίας και ταυτόχρονα να συνομιλεί με το δεδομένο χαρακτήρα του κτιρίου στο οποίο εντάσσεται.
Η είσοδος στο χώρο σηματοδοτείται από την παλιά ξύλινη πόρτα, με την ιδιαίτερη αισθητική, που αποκαταστάθηκε και διατηρήθηκε, μετουσιώνοντας την εμπειρία της εισόδου σε μια πρώτη χειρονομία αντίστιξης παλιού και νέου. Ο σύγχρονος διάκοσμος ξεπροβάλει στον χώρο της υποδοχής, σε αποχρώσεις του λευκού και γκρι με το χαρακτηριστικό δρύινο δάπεδο σε σχήμα ψαροκόκαλο και τις μεταλλικές και γυάλινες λεπτομέρειες σε πόρτες και διαχωριστικά. Ο χαρακτήρας του χώρου συμπληρώνεται από τις κατασκευές σε λευκό μάρμαρο τύπου Statuario, τις σκουρόχρωμες ξύλινες μεσόπορτες και έπιπλα, και τις επιφάνειες σε σκουρόχρωμο μπλε, κάθε στοιχείο με διαφορετικό συμβολισμό, αναφορές και ρόλο στην αρχιτεκτονική αφήγηση.
Το τμήμα των συνεργατών και των λοιπών υποστηρικτικών χρήσεων χωροθετείται διακριτά από τον κύριο χώρο που ορίζουν η υποδοχή, η αίθουσα συσκέψεων και τα γραφεία των εταίρων. Στο διακριτό αυτό χώρο επιλέγεται μια πιο διάφανη και νεωτερική αισθητική που εξυπηρετεί τόσο επαγγελματικούς συμβολισμούς όσο και λειτουργικές ανάγκες.
Τα γραφεία, οι βιβλιοθήκες, οι θύρες και τα λοιπά αρχιτεκτονικά μέλη του χώρου σχεδιάστηκαν προς υποστήριξη ενός ενιαίου αφηγήματος. Κατά περίπτωση εμπνευσμένα και ως συνέχεια υφιστάμενων στοιχείων του χώρου ή ακολουθώντας ένα σαφές ύφος σύγχρονων επεμβάσεων.

Η ΠΡΟΣΟΨΗ ΤΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ ΩΣ ΜΕΣΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Ενιαίος ορισμός για τις media façade δεν υπάρχει, διότι μπορεί να αναφέρεται σε ένα συνονθύλευμα διαφορετικών περιπτώσεων. Το κοινό χαρακτηριστικό τους όμως, είναι η μετάδοση ενός μηνύματος, είτε αυτό είναι εμπορικής φύσης είτε εικαστικό δρώμενο. Πρώιμα σύγχρονα παραδείγματα, που αποτέλεσαν την αρχή αυτού του ολοένα και αναπτυσσόμενου ρεύματος μπορεί να βρει κανείς σε εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους περιπτώσεις, όπως στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στο Γκρατς της Αυστρίας (Kunsthaus Graz) ή στις πειραματικές διατάξεις των dECOi που ονόμασαν “hyposurface”.

Η χωρική πρόκληση στην ανακαίνιση αυτής της κατοικίας σχετικά με το υπάρχον τζάκι ήταν ότι δεν μπορούσε να μετεγκατασταθεί λόγω των περιορισμών κώδικα της Καλιφόρνιας που απαγορεύουν τα νέα ανοιχτά τζάκια καύσης ξύλου σε οικιστικά έργα. Για να ξεπεραστεί αυτό, το τζάκι επαναπροσδιορίστηκε ως ένα ανεξάρτητο γλυπτικό στοιχείο που καθορίζει το χώρο. Με αυτόν τον τρόπο οργανώνει την κίνηση γύρω από αυτό, έτσι ώστε ο χώρος διαβίωσης, ο διάδρομος και η κουζίνα να μπορούν να διακριθούν ως ξεχωριστές ζώνες. Είναι φινιρισμένο με το ίδιο υλικό με την καμινάδα και διαθέτει γραμμικές χαραγές που τονίζουν την κατακόρυφη δομή του.
Φωτογραφίες: Andy Wang – W Architectural Photography

Η στέγη - πεταλούδα της κατοικίας "Mar Vista" εκτείνεται πάνω από τον ιδιαίτερο κήπο με πετρόχτιστο βράχο, εμπνευσμένο από τον όρο "karesansui", ο οποίος προσδιορίζει τους παραδοσιακούς ιαπωνικούς κήπους τοπίου. Με αυτόν τον τρόπο εισάγει ένα μονοπάτι, το οποίο γεφυρώνει τις εξωτερικές προσθήκες της κατοικίας και καθορίζει τη συνέχεια της εισόδου. Ο τεχνητός φωτισμός στα σκαλοπάτια, οι αλλαγές των επιπέδων και τα στοιχεία φύτευσης αλληλεπιδρούν σε μία ενιαία σύνθεση, που σηματοδοτεί την είσοδο της μονοκατοικίας. Εσωτερικός και εξωτερικός χώρος αποτελούν μία αδιάκοπτη ενότητα και συνθέτουν έναν ενιαίο, λιτό όγκο.
Φωτογραφίες: Andy Wang – W Architectural Photography

Βασικές Αρχές αποκατάστασης

Βασική αρχή του σχεδιασμού αποτέλεσε η διατήρηση της ιστορικότητας, με την αποκατάσταση όλων των αξιόλογων στοιχείων του αρχικού κτιρίου, και ιδιαίτερα της όψης, που βρίσκεται σε συνέχεια με διατηρητέα κτίρια.
Κύρια επιδίωξη ήταν η προσπάθεια ανάδειξης των "κρυμμένων" στοιχείων, που υπήρχαν στο κτίριο, αλλά δεν ήταν ορατά. Έτσι, όπου κατέστη δυνατό, η κατασκευή "απογυμνώθηκε", με τρόπο που να αποκαλύπτεται η χαμένη δομή της, δηλαδή η "ουσία" της. Η στέγη επανακατασκευάστηκε ως εμφανής με ακανόνιστες τράβες, αντικαθιστώντας την ψευδοροφή από ξύλα και σοβά, ενώ αποκαλύφθηκε και αρμολογήθηκε η λιθοδομή, όπου ήταν δυνατό. Παράλληλα, αποκαλύφθηκε η τοξοειδής πλινθόκτιστη οροφή του πίσω τμήματος, με την αφαίρεση του σοβά και την αρμολόγηση των πλίνθων. Στα επιζωγραφισμένα μεταλλικά στοιχεία πραγματοποιήθηκε καθαρισμός και συντήρηση, με στόχο τη διατήρησή τους. Στο ίδιο πλαίσιο, επανακατασκευάστηκε η βοηθητική μεταλλική σκάλα και αναδείχθηκε το μεγάλο λιθόκτιστο πηγάδι, όπου κατέληγαν οι υδρορροές του δώματος, το οποίο ανακαλύφθηκε κατά τη διάρκεια της κατασκευής του κτιρίου.
Μέσω του σχεδιασμού, αποδόθηκε έμφαση στην ενίσχυση του φυσικού φωτισμού και του αερισμού, καθώς και στην οπτική επικοινωνία των διαφορετικών επιπέδων του κτιρίου. Αυτό επιτεύχθηκε με τη δημιουργία εσωτερικών αιθρίων στην οροφή του ισογείου, οπών με επικάλυψη γυαλιού στην οροφή του υπογείου, αλλά και την κατασκευή μεγάλου διαφώτιστου στο δώμα από ξύλο, μέταλλο και γυαλί, με ηλεκτρική υποβοήθηση των κουφωμάτων του, προκειμένου να ανοίγουν ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες.
Όλα τα αναγκαία πρόσθετα στοιχεία για τη λειτουργικότητα των χώρων (ο όγκος του ανελκυστήρα, το κεντρικό κλιμακοστάσιο, τα κανάλια κλιματισμού, τα φωτιστικά σώματα κτλ.), ενσωματώθηκαν σε ελεύθερη σχέση με το κέλυφος. Το ισόγειο και ο α’ όροφος οργανώνονται ως χώροι έκθεσης και πώλησης προϊόντων. Το υπόγειο χρησιμοποιείται ως αποθηκευτικός χώρος, ενώ στο δώμα έχει δημιουργηθεί μικρός χώρος ανάπαυσης.

Η κατανομή του κτιρίου σχεδιάστηκε κατά μήκος ενός δρόμου, ο οποίος είχε οικόπεδα και στις δύο πλευρές του και βρίσκεται στην ενορία Beiriz. Η γύρω περιοχή έχει χωράφια για καλλιέργεια καλαμποκιού, αλλά στη δυτική πλευρά μπορεί να δει κανείς από μακριά τους "πύργους" της πόλης, στην περιοχή Póvoa de Varzim.
Το μακρόστενο οικόπεδο διέθετε μεγάλη έκταση για κατασκευή και έτσι επέτρεψε την οργάνωση των όγκων σύμφωνα με τις ανάγκες της μονοκατοικίας. Από τη μεριά του δρόμου, ήταν υποχρεωτική η συντήρηση και ανοικοδόμηση του τοίχου από γρανίτη που χωρίζει το χώρο στάθμευσης από την περιοχή κυκλοφορίας των αυτοκινήτων.
Η είσοδος στη βόρεια πλευρά επέτρεψε το άνοιγμα των εσωτερικών χώρων για τον καλύτερο ηλιακό προσανατολισμό (νότια και δυτικά), προστατεύοντας το σπίτι από το βόρειο άνεμο, καθώς και από το θόρυβο του δρόμου στην ανατολική πλευρά.
Στον κάτω όροφο, ο διάδρομος στη βόρεια πλευρά συνδέεται με τον επάνω όροφο με το κλιμακοστάσιο, επιτρέποντας την επικοινωνία μεταξύ των διαφόρων χώρων. Στον μπροστινό χώρο έχουμε το σαλόνι και την τραπεζαρία, ακριβώς δίπλα στην κουζίνα η οποία βλέπει στον εξωτερικό χώρο της πισίνας. Στον πίσω χώρο έχουμε το κλειστό γκαράζ για δύο αυτοκίνητα, τον τεχνικό χώρο και το πλυντήριο. Σε αυτόν τον όροφο υπάρχει ένα ακόμη μικρό δωμάτιο με θέα στην πισίνα, καθώς και ένα μπάνιο.
Στον τελευταίο όροφο, έχουμε δύο χώρους, έναν στο πίσω μέρος, όπου υπάρχουν τρεις σουίτες με γκαρνταρόμπα και ένα κοινό μπαλκόνι, το οποίο κοιτάει προς το νότο, πάνω από την πισίνα. Στον χώρο δίπλα στο δρόμο υπάρχει ένα δωμάτιο γραφείου, που εκτείνεται μέχρι τη βεράντα πάνω από το σαλόνι.

Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες αποκατάστασης και ανακαίνισης του πρώην Δημόσιου Καπνεργοστασίου – Βιβλιοθήκη και Τυπογραφείο της Βουλής από τον Οργανισμό ΝΕΟΝ. Το αναμορφωμένο κτίριο θα φιλοξενήσει το Πολιτιστικό Πρόγραμμα Σύγχρονης Τέχνης 2021, από τις 12 Ιουνίου έως το τέλος Δεκεμβρίου 2021.
Οι εργασίες στο κτίριο του πρώην Καπνεργοστασίου πραγματοποιήθηκαν με χρηματοδότηση του ΝΕΟΝ, με σκοπό να αναδειχθεί σε έναν σύγχρονο πολιτιστικό και κοινωνικό χώρο, ανοιχτό σε όλους, που θα αποτελέσει ένα δυναμικό κέντρο συνάντησης και ανταλλαγής ιδεών.
Από τα συνολικά 19.000 m² του κτιρίου, μεγάλο μέρος καταλαμβάνει σήμερα η Βιβλιοθήκη και το Τυπογραφείο της Βουλής. Η αναμόρφωση από τον ΝΕΟΝ αφορά στην ισόγεια βόρεια-βορειοδυτική πτέρυγα, το αίθριο και το κτίριο του πρώην τελωνείου, συνολικής επιφάνειας περίπου 6.500 m², χώροι οι οποίοι μέχρι πρόσφατα παρέμεναν κλειστοί.
Οι παρεμβάσεις στο τμήμα του κτιρίου έχουν στόχο την ολοκλήρωση της επισκευής των χώρων αυτών και τη λειτουργική τους επανεκκίνηση. Εκπονήθηκαν αρχιτεκτονικές μελέτες και συμβουλευτικές εκθέσεις για τις υποδομές του κτιρίου, σε συνεργασία με τη Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών της Βουλής και τα αρμόδια τμήματά της, και πραγματοποιήθηκαν οικοδομικές εργασίες (επισκευή τοιχοποιιών, δαπέδων και κουφωμάτων, βαφές, επίπλωση) και εργασίες ανάπτυξης και επέκτασης δικτύων υποδομής (ηλεκτρικό, υδραυλικό, εκθεσιακός φωτισμός, επικοινωνία/internet, open WiFi, κλιματισμός, συστήματα ασφάλειας και πυρανίχνευσης, αναβατόρια ΑΜΕΑ), που αποτελούν συνέχεια των εργασιών που είχαν προηγηθεί τα προηγούμενα χρόνια στους υπόλοιπους χώρους του κτιρίου.
Το κόστος της αναβάθμισης ανήλθε σε περίπου 1,2 εκατ. ευρώ και χρηματοδοτήθηκε εξ ολοκλήρου από τον ΝΕΟΝ και τον ιδρυτή του Δημήτρη Δασκαλόπουλο. Ο χώρος παραμένει στη διαχείριση της Βουλής των Ελλήνων για τη φιλοξενία και διοργάνωση πολιτιστικών και κοινωνικών εκδηλώσεων.
Από τις 12 Ιουνίου και έως το τέλος Δεκεμβρίου 2021, ο νέος αυτός χώρος πολιτισμού θα φιλοξενήσει την έκθεση σύγχρονης τέχνης Portals | Πύλη σε διοργάνωση του ΝΕΟΝ και επιμέλεια της Ελίνας Κουντούρη, Διευθύντριας ΝΕΟΝ, και της Madeleine Grynsztejn, Pritzker Director, Museum of Contemporary Art Chicago.
Η έκθεση πραγματοποιείται στο πλαίσιο του Πολιτιστικού Προγράμματος Σύγχρονης Τέχνης 2021, αποτέλεσμα της συνεργασίας της Βουλής των Ελλήνων και του Οργανισμού Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ, για το επετειακό έτος 2021, με σκοπό την ανάδειξη, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, της δυναμικής των δημοκρατικών θεσμών στις προκλήσεις της σημερινής κοινωνικής πραγματικότητας μέσα από τη διάσταση της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Η συνεργασία των δύο φορέων ανακοινώθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2020, από τον Πρόεδρο της Βουλής κ. Κωνσταντίνο Τασούλα, τον ιδρυτή του ΝΕΟΝ κ. Δημήτρη Δασκαλόπουλο και τη διευθύντρια του ΝΕΟΝ κ. Ελίνα Κουντούρη, σε εκδήλωση στην αίθουσα Γερουσίας του ελληνικού κοινοβουλίου.
Το Καπνεργοστάσιο της οδού Λένορμαν ήταν το δεύτερο δημόσιο καπνεργοστάσιο της Αθήνας, εφόσον κρίθηκε ανεπαρκές το πρώτο στην οδό Αριστοτέλους, και κατασκευάστηκε από το Ελληνικό Δημόσιο. Η μελέτη για την ανέγερση του κτιρίου εκπονήθηκε από τους πολιτικούς μηχανικούς Π. Αθανασάκη και Αν. Λιγδόπουλο και η εργολαβία για την κατασκευή του ανατέθηκε στον πολιτικό μηχανικό Ν. Γαβαλά. Άρχισε να κτίζεται το 1928 και λειτούργησε το 1930. Το κτίριο, με συνολικό εμβαδόν 19.000 m² και επιφάνεια ορόφου 6.500 m² περίπου, είναι διώροφο με ημιυπόγειο, στεγάζεται με δώμα και αναπτύσσεται σε τετράγωνη κάτοψη διαστάσεων 84x87 m.
Αποτελείται από τέσσερις πτέρυγες, παραταγμένες περιμετρικά του οικοδομικού τετραγώνου, οι οποίες εσωτερικά δημιουργούν μία μεγάλη τετράπλευρη υαλοσκεπή αυλή, 1000 m². Ο μεταλλικός σκελετός της κατασκευάστηκε από την ελληνική εταιρεία Β.Ι.Ο. Στο χώρο του Καπνεργοστασίου Αθηνών στεγάστηκαν αρκετές καπνοβιομηχανίες, βιομηχανίες κοπής και συσκευασίας καπνού, βιομηχανίες παραγωγής τσιγάρων και πούρων, ενώ λειτουργούσαν αποθήκες, τελωνείο, εστιατόρια για τους εργαζομένους, καθώς και οικία για τον φύλακα του κτιρίου.
Κατά καιρούς, τμήματα του κτιρίου χρησιμοποιήθηκαν για άλλες χρήσεις όπως φυλακές, καταφύγιο προσφύγων, και στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα για στέγαση υπηρεσιών όπως το Ελεγκτικό Συνέδριο, η Προεδρία της Κυβέρνησης, το Υπουργείο Οικονομικών. Το 1989 το Υπουργείο Πολιτισμού χαρακτήρισε το Δημόσιο Καπνεργοστάσιο της οδού Λένορμαν ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο μαζί με τον μηχανολογικό του εξοπλισμό. Από τις αρχές της δεκαετίας 1990, χώροι του κτιρίου παραχωρήθηκαν στη Βουλή των Ελλήνων για τη στέγαση τμημάτων των εκδόσεων και της βιβλιοθήκης της.
Το 2000, με πράξη της Κτηματικής Εταιρίας του Δημοσίου, το κτίριο παραχωρήθηκε εξ ολοκλήρου στη Βουλή των Ελλήνων. Το 2008 ολοκληρώθηκε η αποκατάσταση των εξωτερικών όψεων και το 2016 η αποκατάσταση της μεταλλικής στέγης του αιθρίου. Στο κτίριο σήμερα στεγάζονται η Διεύθυνση Εκδόσεων και Εκτυπώσεων της Βουλής και το Τμήμα Βιβλιοθήκης Πόλης και Διαχείρισης Συστημάτων Βιβλιοθήκης, το Τμήμα Διατήρησης και Συντήρησης Έντυπου Υλικού και Έργων Τέχνης και, προσωρινά, το Τμήμα Μπενακείου Βιβλιοθήκης και Συλλογών Πολιτικών Προσωπικοτήτων της Διεύθυνσης Βιβλιοθήκης της Βουλής. Με το μεγαλύτερο μέρος των συλλογών της να φυλάσσονται σε αυτό το εμβληματικό βιομηχανικό κτήριο, η Βιβλιοθήκη της Βουλής επιδιώκει με ανοιχτά αναγνωστήρια και καθημερινές δράσεις εξωστρέφειας να το μετουσιώσει σε συνεκτικό ιστό της περιοχής, κύτταρο πολιτισμού για την τοπική κοινωνία και την ευρύτερη περιοχή

Το Hygge café, του οποίου η ονομασία στην δανέζικη φιλοσοφία μεταφράζεται ως η τέχνη του να δημιουργείς μια ατμόσφαιρα θαλπωρής, δημιουργήθηκε το 2020 στην Αλ. Παπαναστασίου 163 στην περιοχή Χαριλάου, της Θεσσαλονίκης με σκοπό να μεταφέρει την "ζεστασιά της ψυχής" μέσω της αισθητικής του χώρου και των παρεχόμενων προϊόντων του σε κάθε επισκέπτη.
Ο νέος αυτός χώρος προέκυψε από τη συνένωση δύο καταστημάτων και συνδυάζει την σκανδιναβική αισθητική με τη λειτουργικότητα, προκειμένου να φιλοξενήσει τους επισκέπτες τόσο στον εξωτερικό όσο και στον εσωτερικό του χώρο ανάλογα με την εποχή του χρόνου. Το τελικό αισθητικό αποτέλεσμα, προσφέρει ένα συναίσθημα ευεξίας, εσωτερικής πληρότητας και οικειότητας, όπως ορίζει η φιλοσοφία του hygge.
Τα υλικά που επιλέχθηκαν έχουν ως στόχο τη δημιουργία ισορροπίας και ζεστασιάς με κυρίαρχα τα ξύλινα στοιχεία από δρυ και μια απόχρωση σύγχρονης τερακότας στα υφάσματα των custom κατασκευών των καναπέδων αλλά και σε όλη την οροφή του καταστήματος. Η απόχρωση που επιλέχθηκε ως κυρίαρχο χρώμα αποτελεί το βασικό στοιχείο που προσδίδει ταυτότητα στον κατά τα άλλα λιτών γραμμών και διακόσμου χώρο.
Βασικό άξονα διάρθρωσης του εσωτερικού χώρου αποτέλεσε η διαμόρφωση ενός κεντρικού stand που λειτουργεί σαν μοναστηριακό τραπέζι και ταυτόχρονα σαν ζαρντινιέρα με φυσικά φυτά, αναδεικνύοντας το ως κεντρικό σημείο ενδιαφέροντος στον χώρο του καφέ, με τα υπόλοιπα τραπεζοκαθίσματα να αναπτύσσονται περιμετρικά του.
Παράλληλα, στο εσωτερικό, σημείο ενδιαφέροντος αποτελεί το bar εξυπηρέτησης στην είσοδο το οποίο αποτελεί το όριο συνένωσης του χώρου καθιστικού με το χώρο παρασκευής των παρεχόμενων προϊόντων και τονίζεται με στοιχεία φωτισμού, διαφοροποίηση στα πλακάκια δαπέδου και ένα menu board custom κατασκευής που προβάλλει στον αντικριστό τοίχο.
Τέλος, η custom designed συρόμενη πόρτα τύπου barn door κατασκευασμένη από μασίφ ξύλο δρυός που οδηγεί στους χώρους wc συντελεί με την αισθητική της στην ανάδειξη του χώρου.
Γενικά, το μεγάλο ύψος του καταστήματος συνέβαλε στην δημιουργία ενός άνετου χώρου που αναπνέει και γι’ αυτό επιλέχθηκε όλα τα υαλοπετάσματα με τα καϊτια της πρόσοψη να είναι ανοιγόμενα, ώστε να επιτυγχάνεται τους καλοκαιρινούς μήνες η ομαλή συνένωση του έξω με το μέσα, προκειμένου οι χώροι να αλληλεπιδρούν και ταυτόχρονα να επιτυγχάνονται στο έπακρο ο φυσικός φωτισμός και αερισμός του εσωτερικού χώρου.
Το σημείο στο οποίο τοποθετείται η βιτρίνα με τα κρύα σάντουιτς και τα φρέσκα εκάστοτε παρεχόμενα προϊόντα ημέρας αποτελεί κεντρικό στοιχείο σύνθεσης της όψης που ταυτόχρονα συμβάλλει στην εύρυθμη λειτουργία του καταστήματος, ειδικά κατά τους ανοιξιάτικους και καλοκαιρινούς μήνες που είναι ανοιχτό το πάνω τμήμα και αποτελεί το take away corner.
Τέλος, τα ανάγλυφα πλακάκια της όψης με τα γεωμετρικά μοτίβα σε γήινη κρεμ απόχρωση που προσομοιάζουν σε πορώδες πέτρωμα, καθώς και τα μαύρα καδραρίσματα των ανοιγμάτων συντελούν στο επιθυμητό και άρτιο αισθητικά αποτέλεσμα, δένοντας στο σύνολο της σύνθεσης ομαλά τον εξωτερικό με τον εσωτερικό χώρο.

Το έργο αφορά την μετατροπή ενός γηροκομείου της Ιεράς Μητρόπολης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής στα Σπάτα στον πρώτο Ξενώνα Ανακουφιστικής Φροντίδας για καρκινοπαθείς στην Ελλάδα. Η νέα δομή του οργανισμού θα προσφέρει δωρεάν, ολοκληρωμένη και συνεχή ανακουφιστική φροντίδα σε ασθενείς με καρκίνο σε τελικό στάδιο, καθώς και στις οικογένειές τους, με στόχο την επίτευξη της καλύτερης δυνατής ποιότητας ζωής.
Το κτίριο εκτείνεται σε τρεις στάθμες, υπόγειο, ισόγειο και όροφο και βρίσκεται στο κέντρο των Σπάτων. Η επέμβαση αφορά στην πλήρη ανακατασκευή και αναδιαρρύθμιση των εσωτερικών χώρων με παράλληλη επέμβαση και αναβάθμιση του εξωτερικού κελύφους του κτιρίου.
Η νέα χρήση του κτιρίου, αυτή του Ξενώνα Ανακουφιστικής Φροντίδας Ασθενών, αποτέλεσε εξαρχής μια σχεδιαστική πρόκληση. Πρόκειται για έναν χώρο ιδιαίτερης χρήσης και σημασίας, που διέπεται μεν από τους σχεδιαστικούς περιορισμούς και τις προδιαγραφές ενός νοσοκομειακού χώρου, αλλά ταυτόχρονα προσφέρει ένα περιβάλλον φιλοξενίας, φροντίδας, ανακούφισης και αγάπης. Ο βασικός στόχος του σχεδιασμού ήταν να δημιουργηθεί ένας ξενώνας με ζεστή και ανθρώπινη ατμόσφαιρα, εφοδιασμένος με τον πιο σύγχρονο ειδικό ιατρικό εξοπλισμό, τον οποίο οι χρήστες του να τον νιώθουν οικείο και να τους αποπνέει ελπίδα και αισιοδοξία.
Στον χώρο κύριας εισόδου του κτιρίου, στο Ισόγειο, συναντάται χώρος καθιστικού με γραφείο υποδοχής και ο χώρος του βιβλιοπωλείου. Μέσω ενός γυάλινου διαχωριστικού, που επιτρέπει την οπτική επαφή μεταξύ των δυο χώρων, δίνεται η αίσθηση ότι ο ένας είναι μέρος του άλλου.
Από το σύνολο των επτά θαλάμων νοσηλείας, οι δυο εξ αυτών είναι στο ισόγειο ενώ οι υπόλοιποι πέντε είναι στον όροφο. Και στις δυο στάθμες συναντώνται χώρος στάσης νοσηλευτών, δωμάτιο νοσηλείας, χώρος σκωραμίδων και κοινόχρηστο wc. Στο ισόγειο συναντάται επίσης η κουζίνα, που εξυπηρετεί όλους τους θαλάμους, ενώ στο επίπεδο του ορόφου, διαμορφώνεται υπερυψωμένο καθιστικό με τζάκι & τραπεζαρία, που λειτουργεί ως χώρος ανάπαυσης και συνάντησης. Στην ίδια στάθμη διαμορφώνεται επίσης και ένας μικρός χώρος προσευχής.
Με γνώμονα την δημιουργία μιας ζεστής ατμόσφαιρας δόθηκε ιδιαίτερη βαρύτητα στην εφαρμογή των υλικών: βινυλικό δάπεδο με αυστηρές προδιαγραφές και όψη ξύλου, επενδύσεις και έπιπλα από καπλαμά στους θαλάμους και στους κοινόχρηστους χώρους και ξύλινη τετράριχτη στέγη στο καθιστικό του ορόφου σε φωτεινά χρώματα, η οποία σε συνδυασμό με το μεγάλο τζάκι συμβάλλει στην αίσθηση οικειότητας που αποπνέει ένα καθιστικό κατοικίας.
Η χρωματική παλέτα που επιλέχτηκε, σε ανοιχτές αποχρώσεις του γκρι και του λευκού αλλά κυρίως οι παλ χρωματισμοί ,διαφορετικοί σε κάθε θάλαμο νοσηλείας, σε συνδυασμό με τον φυσικό και τεχνητό φωτισμό, δίνουν συνολικά μια αίσθηση ηρεμίας και φωτεινότητας στον χώρο.
Για την εξωτερική αναβάθμιση του κελύφους και των όψεων του κτιρίου, εφαρμόστηκε θερμοπρόσοψη για την ενεργειακή θωράκιση του συγκροτήματος, ενώ τα παλιά μαύρα κάγκελα των εξωστών αντικαταστάθηκαν από νέα κιγκλιδώματα από μεταλλικές λάμες σε λαδί χρώμα, που προσομοιάζουν κλαδιά - φυτικό μοτίβο φύλλων.