Στην ύπαιθρο της πόλης Ostuni στη νότια Ιταλία, επέλεξε να εγκατασταθεί ένα ζευγάρι Γερμανών, επιθυμώντας μια κατοικία, η οποία θα αποτελεί ταυτόχρονα και χώρο εργασίας και έμπνευσης. Το γήπεδο, στο οποίο κατασκευάστηκε η κατοικία, βρίσκεται σε ύψωμα, περιβάλλεται από ελαιόδεντρα και διαθέτει θέα προς το κατάφυτο τοπίο που το περιβάλλει.
Στόχος των ιδιοκτητών και των αρχιτεκτόνων ήταν μια κατοικία, η οποία να εντάσσεται αρμονικά στο φυσικό της περιβάλλον, να συνδυάζει τη σύγχρονη αισθητική με τις παραδοσιακές φόρμες και τα υλικά της περιοχής και να διαθέτει τις πλέον σύγχρονες τεχνολογίες αυτοματισμού για πλήρη έλεγχο των επί μέρους λειτουργιών της κατοικίας και τη βελτιστοποίηση της ενεργειακής κατανάλωσης, με απώτερο στόχο την ενεργειακή αυτονομία.
Με τον κατάλληλο συνδυασμό παθητικών και ενεργητικών ενεργειακών συστημάτων εκτιμάται ότι η ετήσια κατανάλωση ενέργειας της κατοικίας από το δίκτυο είναι μικρότερη από 30 kWh/m² και με την αξιοποίηση της ηλιακής ενέργειας μέσω φωτοβολταϊκού συστήματος μπορεί να εκμηδενιστεί, καθιστώντας τη μια κατοικία ενεργειακά αυτόνομη.

Αρχιτεκτονική ιδέα και παθητικός σχεδιασμός
Καθώς το κλίμα της περιοχής είναι θερμό, δόθηκε ιδιαίτερη βαρύτητα στον παθητικό σχεδιασμό του κελύφους και στην προστασία των χώρων από την έντονη ηλιακή ακτινοβολία. Με έμπνευση την παραδοσιακή αρχιτεκτονική της νότιας Μεσογείου, η κατοικία διαρθρώθηκε σε έναν κτιριακό όγκο σχήματος Π, που αναπτύχθηκε γύρω από μια κεντρική αυλή με βόρειο προσανατολισμό και ανοικτή προς τη θέα. Το καθιστικό και ο χώρος εργασίας του ιδιοκτήτη χωροθετούνται στην ανατολική πτέρυγα, το κυρίως υπνοδωμάτιο, το στούντιο της συζύγου και ένας ξενώνας με αυτόνομη είσοδο στη δυτική πλευρά και κεντρικά διαμορφώνεται η κουζίνα με την τραπεζαρία. Στη βορινή πλευρά και σε κάποια απόσταση από την κατοικία διαμορφώθηκε η πισίνα με τον περιβάλλοντα χώρο, που περιλαμβάνει ένα στεγασμένο καθιστικό, σάουνα και βοηθητικές λειτουργίες.
Οι εξωτερικές όψεις του κελύφους προς το νότο, την ανατολή και τη δύση είναι τυφλές ή διαθέτουν ελάχιστα και μικρού μεγέθους ανοίγματα για τη λιγότερη δυνατή έκθεση στο δυνατό ήλιο της Απουλίας, ενώ οι όψεις προς το βορρά και την εσωτερική αυλή διαμορφώνονται με μεγάλα ανοίγματα, τα οποία σκιάζονται από τον ίδιο τον κτιριακό όγκο κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της ημέρας. Επιπλέον, τα ανοίγματα είναι εξοπλισμένα με ένα σύστημα περσίδων, το οποίο χειρίζονται οι χρήστες χειροκίνητα ή λειτουργεί αυτοματοποιημένα, σύμφωνα με την ώρα της ημέρας ή τις καιρικές συνθήκες που επεξεργάζεται ένα μικρός μετεωρολογικός σταθμός, ενσωματωμένος στο σύστημα.
Σημαντική παράμετρος του παθητικού σχεδιασμού της κατοικίας είναι και ο τρόπος κατασκευής του κελύφους. Η εξωτερική τοιχοποιία έχει συνολικό πάχος 70 cm και αποτελείται από μια εξωτερική λιθοδομή από τοπική πέτρα πάχους 20 cm, μόνωση πάχους 10 cm, πλινθοδομή 30 cm από ενεργειακά κεραμικά τούβλα και μια εσωτερική επένδυση από γυψοσανίδα με 10 cm μόνωση ορυκτοβάμβακα. Λόγω της κατασκευής του το κέλυφος έχει υψηλή θερμομονωτική ικανότητα (συντελεστής θερμοπερατότητας U=0,26 W/(m2·K)) και μεγάλη θερμική μάζα, δύο στοιχεία καθοριστικά για την προστασία της κατοικίας από την ηλιακή ακτινοβολία.
Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν στην κατοικία είναι παραδοσιακά της περιοχής, τα οποία αξιοποιήθηκαν με μια σύγχρονη αισθητική ματιά. Εκτός από την τοπική πέτρα της τοιχοποιίας, οι τοίχοι επιχρίστηκαν με ρωμαϊκό κονίαμα (κουρασάνι), τα κουφώματα κατασκευάστηκαν από ξύλο δρυός, οι χώροι διημέρευσης διαστρώθηκαν με πατητό τσιμεντοκονίαμα, τα υπνοδωμάτια με ξύλινο δάπεδο και οι εξωτερικοί διάδρομοι με πλάκες από μάρμαρο Apricena. Ακόμη και για την επίπλωση επιλέχθηκαν μόνο ιταλικές μάρκες.

Ενεργητικά ενεργειακά συστήματα
Το πιο ενεργοβόρο σύστημα της κατοικίας είναι το σύστημα θέρμανσης - ψύξης, κυρίως λόγω των υψηλών αναγκών σε κλιματισμό κατά τη διάρκεια του θερμού καλοκαιριού. Η ηλεκτρική ενέργεια, που απαιτείται για την τροφοδοσία του συστήματος, παράγεται από μια συστοιχία 55 φωτοβολταϊκών πετασμάτων εγκατεστημένων στην οροφή, συνολικής ισχύος 17,5 kW. Το σύστημα αποτελείται από μια αντλία θερμότητας με ένα δοχείο αδράνειας χωρητικότητας 300 λίτρων, το οποίο συνδέεται με σύστημα ενδοδαπέδιας θέρμανσης για τη θέρμανση της κατοικίας κατά τους χειμερινούς μήνες και με τρεις κρυφές κλιματιστικές μονάδες οροφής για την ψύξη των χώρων κατά τους θερινούς μήνες. Στο δοχείο αδράνειας αποθηκεύεται με τη μορφή θερμικής ενέργειας η ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται από τα φωτοβολταϊκά πετάσματα, ώστε να χρησιμοποιηθεί για την ικανοποίηση των αναγκών κλιματισμού. Εκτός από το φωτοβολταϊκό σύστημα, στην οροφή υπάρχει εγκατεστημένο ηλιακό σύστημα παραγωγής ζεστού νερού χρήσης ισχύος 6 kW με δοχείο αποθήκευσης νερού χωρητικότητας 500 λίτρων.
Στο πλαίσιο της εξασφάλισης της ενεργειακής αυτονομίας της κατοικίας ιδιαίτερη βαρύτητα δόθηκε και στη μελέτη του συστήματος φωτισμού. Επιλέχθηκαν λαμπτήρες LED για όλα τα φωτιστικά σώματα των εσωτερικών και εξωτερικών χώρων, μειώνοντας της ενεργειακή κατανάλωση κατά 50% σε σχέση με τους συμβατικούς. Επιπλέον, το σύστημα φωτισμού ελέγχεται μέσω της τεχνολογίας DALI, η οποία σε συνδυασμό με τους αισθητήρες, που έχουν εγκατασταθεί σε κατάλληλα σημεία της κατοικίας, μπορεί να αναγνωρίσει τις συνθήκες φυσικού φωτισμού και ανάλογα να προσαρμόσει την ένταση του τεχνητού φωτισμού, μειώνοντας περαιτέρω την ενεργειακή κατανάλωση σε ποσοστό 15% - 20%.
Το σύστημα αυτοματισμού της κατοικίας επιτρέπει στους ιδιοκτήτες την απομακρυσμένη διαχείριση των λειτουργιών της κατοικίας μέσω έξυπνων συσκευών, συνδεδεμένων στο Διαδίκτυο. Κατά την απουσία τους από το σπίτι μπορούν να ελέγχουν τις εισόδους και το θυροτηλέφωνο, μπορούν να χειρίζονται τα συστήματα ασφαλείας, το σύστημα κλιματισμού και το φωτισμό.
Μια ακόμη σημαντική παράμετρος του σχεδιασμού της κατοικίας είναι η βελτιστοποίηση της κατανάλωσης του νερού. Η κατοικία διαθέτει υπόγεια δεξαμενή, χωρητικότητας 75 m3, για τη συλλογή του βρόχινου νερού, το οποίο φιλτράρεται, καθαρίζεται και διοχετεύεται στο δίκτυο των σωληνώσεων. Η αξιοποίηση του βρόχινου νερού σε συνδυασμό με το γεγονός ότι όλες οι βρύσες και οι λεκάνες τουαλέτας της κατοικίας διαθέτουν μηχανισμούς εξοικονόμησης νερού καθιστούν την κατοικία αυτόνομη και ως προς την κατανάλωση νερού.

ΝΕΟΙ ΔΕΙΚΤΕΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ

Ο σχεδιασμός του φυσικού φωτισμού στα κτίρια συμβάλλει στην εξοικονόμηση ενέργειας και καθορίζει τον τύπο των υαλοστασίων, των συστημάτων σκίασης και του ηλεκτροφωτισμού. Η προσέγγισή του μέσα από τους νέους δείκτες και τα πρότυπα, φιλοδοξεί να εξασφαλίσει μεγαλύτερη ακρίβεια και απόδοση αλλά απαιτεί εξειδικευμένες δεξιότητες.

Στο πλαίσιο αναδιαμόρφωσης και εσωτερικού σχεδιασμού διαμερίσματος στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, η εκμετάλλευση του φυσικού φωτισμού μέσω της χρήσης διαφανών υλικών μεγιστοποιεί τους ωφέλιμους ζωτικούς και αποθηκευτικούς χώρους. Διαφανή διαχωριστικά επιτρέπουν το φυσικό φωτισμό και την οπτική σύνδεση μεταξύ των χώρων της κατοικίας, ενώ παράλληλα οριοθετούν τις επί μέρους λειτουργίες. Απεικόνιση: Matheas Architecture.

Στο πλαίσιο της αισθητικής και λειτουργικής αναβάθμισης ενός κτιρίου γραφείων σε συνδυασμό με τη βελτίωση του εργασιακού περιβάλλοντος, η είσοδος και η όψη αναδείχθηκαν μέσω του τεχνητού φωτισμού. Οι χαράξεις του σχεδιασμού αναδεικνύονται μέσω του γραμμικού φωτισμού, προσδίδοντας στο κτίριο μια ισχυρή εταιρική ταυτότητα. Συγκρότημα γραφείων "Politakis Group" στη Θέρμη Θεσσαλονίκης. Φωτογραφίες: Giorgos Sfakianakis Photography.

Η κατοικία χωροθετείται στην πλαγιά ενός λόφου, σε ένα ορεινό τοπίο εξαιρετικής ομορφιάς στην Πολωνία. Το φυτεμένο δώμα συμβάλλει στην οργανική ενσωμάτωση της κατοικίας στη μορφολογία του εδάφους, αποδίδοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο τοπίο. Η εξωτερική πλευρά του κτιρίου επενδύθηκε με φύλλα οξειδωμένης λαμαρίνας (corten). Σταδιακά, με το πέρασμα του χρόνου, η εξωτερική επένδυση θα λάβει τη χαρακτηριστική οξειδωμένη όψη, ενώ η φύτευση θα αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο, καθιστώντας την κατοικία αναπόσπαστο τμήμα του τοπίου. Φωτογραφίες: Przemo Łukasik.

Σε αυτό το διαμέρισμα στο Όστιν του Τέξας, ο χώρος της εισόδου οργανώνεται με τη βοήθεια ενός διάτρητου διαχωριστικού, που οριοθετεί τις επί μέρους λειτουργίες, χωρίς να διακόπτει την οπτική επαφή των χώρων. Η ειδική κατασκευή από ξύλο χαρακτηρίζεται από τις διαγώνιες χαράξεις - ράφια, που παίρνουν το χαρακτήρα μιας βιβλιοθήκης, ενώ παράλληλα ενσωματώνει και μια καθιστική επιφάνεια. Με αυτόν τον τρόπο, φιλτράρονται οι θεάσεις προς το χώρο της κουζίνας, χωρίς να αποκόπτεται ο φυσικός φωτισμός. Φωτογραφίες: Leonis Furmansky & Dave McEathron Architecture.

Το έργο αφορά στον εσωτερικό σχεδιασμό ενός διαμερίσματος στην περιοχή της Θέρμης στη Θεσσαλονίκη. Η κατοικία έχει συνολικό εμβαδό 200 τ.μ. και εκτείνεται σε δύο επίπεδα.
Απαραίτητη προϋπόθεση ήταν η ενοποίηση των χώρων της κατοικίας τόσο στο χώρο διημέρευσης όσο και στα υπνοδωμάτια. Στο σχεδιασμό χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία βιομηχανικού design, όπως τσιμεντοκονίαμα, τούβλο και μέταλλο, σε συνδυασμό με ξύλο σε φυσικές αποχρώσεις.

Η κεντρική είσοδος οδηγεί άμεσα στους χώρους κυρίας χρήσης της κατοικίας, στην κουζίνα και στο καθιστικό, δημιουργώντας μια ομαλή αλληλουχία ανοικτών χώρων με ενιαία λειτουργία. Ο σχεδιασμός και η επιλογή των υλικών δημιουργούν μια αίσθηση φιλόξενου και οικείου περιβάλλοντος, σε συνδυασμό με την αφαιρετική προσέγγιση και τις καθαρές γεωμετρίες.
Ο ενοποιημένος χώρος της κουζίνας και του καθιστικού οριοθετείται με τη διαφοροποίηση του δαπέδου, καθώς το πατητό τσιμεντοκονίαμα στην κουζίνα και στο κλιμακοστάσιο διαδέχεται η δρυς, φυσικής απόχρωσης με ιδιαίτερο μοτίβο, σε διάταξη γαλλικού ψαροκόκαλου. Επίσης, το καθιστικό απομονώνεται και διαχωρίζεται μερικώς, με κατακόρυφα πηχάκια από φυσική δρυ. Με αντίστοιχα πηχάκια επενδύεται και η οροφή της κουζίνας, η οποία ακολούθησε σχεδιαστικά βιομηχανικό ύφος.
Μέσω της λιτής του γεωμετρίας, το τζάκι αποτελεί μέρος μιας επιβλητικής σύνθεσης από πατητό τσιμεντοκονίαμα. Η κατασκευή ενσωματώνει την τηλεόραση, ενώ παράλληλα διαθέτει μεγάλο αποθηκευτικό χώρο. Στην απέναντι πλευρά του καθιστικού δημιουργείται μια βιβλιοθήκη με ξύλινα ράφια και κρυφό φωτισμό, η οποία κλείνει με ψηλά κατακόρυφα συρόμενα μεταλλικά πετάσματα, που εκτείνονται από το δάπεδο έως την οροφή.
Στο επόμενο επίπεδο βρίσκονται το κύριο υπνοδωμάτιο, το οποίο συνδέεται με τους χώρους της γκαρνταρόμπας και του λουτρού, καθώς και το παιδικό υπνοδωμάτιο με το δικό του εσωτερικό μπάνιο.
Στο χώρο του κυρίως υπνοδωματίου η γκαρνταρόμπα ενσωματώνεται οπτικά και παράλληλα διαχωρίζεται μέσω μίας ειδικής κατασκευής από μεταλλικά στοιχεία και γυαλί σε ανάλογο γεωμετρικό μοτίβο με αυτό της βιβλιοθήκης του σαλονιού. Μ’ αυτόν τον τρόπο, επιτυγχάνεται η οπτική επαφή από το υπνοδωμάτιο, ο φυσικός φωτισμός της γκαρνταρόμπας, ενώ προσδίδεται διαφάνεια, καθιστώντας το χώρο πιο ευχάριστο.
Το κύριο υπνοδωμάτιο ακολουθεί το ύφος της υπόλοιπης κατοικίας, καθώς διαθέτει έπιπλο από δρυ φυσικής απόχρωσης, συνδυασμένο με επένδυση πατητού τσιμεντοκονιάματος στους νιπτήρες. Επιπλέον, την οροφή του μπάνιου διατρέχουν ξύλινα δοκάρια, δίνοντας αίσθηση βάθους και ζεστασιάς. O φυσικός φωτισμός και ο αερισμός του μπάνιου πραγματοποιείται μέσω ενός φεγγίτη στην οροφή.

Στη Νεάπολη Μυτιλήνης, σ’ ένα ελαιόκτημα 10,5 στρεμμάτων, κατασκευάστηκε ένα συγκρότημα τριών κατοικιών, όμοιων στο κέλυφος, των οποίων η διάταξη δημιουργεί μια ανοιχτή "αγκαλιά" στο χώρο της πισίνας. Οι γειτνιάζοντες όγκοι προσαρμόζονται απόλυτα στις φυσικές καμπύλες του οικοπέδου, σε χαμηλότερη στάθμη απ’ αυτήν της εισόδου και σε ελαφρώς διαφορετική μεταξύ τους, έτσι ώστε να μην προβάλλονται με "θράσος" στον δρόμο. Η πρόσβαση στο οικόπεδο γίνεται από δημοτική οδό με προσπελάσεις από ανατολικά και νότια.
Στα δυο πρώτα κτίρια αναπτύσσονται από δυο διαμερίσματα, ενώ το τρίτο αποτελεί ενιαία κατοικία - σουίτα. Η κατευθυντήρια αρχή σχεδιασμού ήταν η ένταξη των κτιρίων στο φυσικό τοπίο και ο μετασχηματισμός των μορφολογικών στοιχείων της αγροτικής αρχιτεκτονικής του νησιού, έτσι ώστε να δημιουργείται μια σύγχρονη αρχιτεκτονική γλώσσα προσαρμοσμένη στις λειτουργικές ανάγκες της μονάδας.
Το συγκρότημα "ακουμπά" μαλακά στο τοπίο, ενώ προσφέρει απόλυτη ιδιωτικότητα στους ενοίκους των κατοικιών, με ταυτόχρονη δυνατότητα πρόσβασης στους κοινόχρηστους χώρους και στην πισίνα.
Ο επισκέπτης, με την είσοδό του στο οικόπεδο μετά από τον οργανωμένο χώρο στάθμευσης, ακολουθεί τους ειδικά διαμορφωμένους διαδρόμους πεζών μέσα από ελαιόδεντρα και χαμηλή φύτευση και καταλήγει με σκαλιά σε κάποιο από τα διαμερίσματα που βρίσκονται χαμηλά. Η μορφολογία των κτιρίων αφενός "συνομιλεί" με τον κατάφυτο ελαιώνα και το φυσικό περιβάλλον με τις φόρμες τους και τη χρήση υλικών φιλικών προς αυτά και αφετέρου περιέχει στοιχεία νέας, μινιμαλιστικής αισθητικής. Εξωτερικά, τα κτίρια διαμορφώνονται εξ ολοκλήρου πέτρινα από ντόπια γκρίζα νταμαρόπετρα, με δώματα και τμήματα στεγών με γκρίζα κεραμίδια. Γκρι - λαδί κουφώματα αλουμινίου, επάνω σε πέτρινες ποδιές, ξύλινες πέργκολες επάνω σε σοβατισμένους στύλους στις βεράντες τα συμπληρώνουν. Τα δάπεδα των βεραντών επιστρώθηκαν με ντόπιες πέτρινες πλάκες ή τσιμεντοκονίαμα. Εσωτερικά, επιλέχθηκε μια σύγχρονη μορφολογικά οργάνωση των χώρων με φυσικά υλικά: ξύλο στα δάπεδα, εμφανή ξύλινα δοκάρια της κεραμοσκεπής, και ορθομαρμαρώσεις στα λουτρά.
Γενικώς, οι κατοικίες αποπνέουν μια διακριτική πολυτέλεια, προσαρμοσμένη στο περιβάλλον. Όσον αφορά στις επεμβάσεις στον περιβάλλοντα χώρο, αυτές έγιναν με ιδιαίτερη σεμνότητα ώστε να μην προσβληθεί ο ελαιώνας. Οι διάδρομοι προσπέλασης και τα σκαλιά διαστρώθηκαν με χυτό γαρμπιλόδεμα, οι χαμηλοί τοίχοι διαμόρφωσης είναι χτισμένοι με την ίδια πέτρα, ο περιβάλλοντας χώρος της πισίνας επιστρώθηκε με ξύλινο deck, ενώ τα επιχείλιά της με ντόπια πέτρα επίσης. Η νέα φύτευση που έγινε συμβάλλει κυρίως στην οργάνωση της ιδιωτικότητας των κατοικιών, έτσι ώστε η εικόνα του "ανέγγιχτου" και άγριου τοπίου να επικρατεί παντού.

Το Art & Design Museum, το οποίο βρίσκεται στην καρδιά του Shapu Art Town, στην περιοχή Shenzhen Bao'an, σχεδιάστηκε ως πολιτιστικός κόμβος και ένα τοπόσημο για μια νέα γειτονιά, η οποία δημιουργήθηκε σε ένα υποανάπτυκτο κομμάτι γης. Το μουσείο ολοκληρώνει την Art Town —ένα σύνολο χώρων πολιτισμού, που στεγάζουν στούντιο, γκαλερί, σχολές τέχνης και εκθεσιακούς χώρους.
Για να δημιουργήσει έναν πυρήνα και να οργανώσει την προηγουμένως "ασύνδετη" περιοχή, ο σχεδιασμός εισάγει ένα δίκτυο δημόσιων χώρων συγκέντρωσης και διαδρομών. Ανυψώνοντας τους εκθεσιακούς χώρους σε έναν αιωρούμενο όγκο, δημιουργείται μια πλατεία που εκτείνεται σε όλο το μήκος του οικοπέδου, με βυθισμένες αυλές, οι οποίες συνδέονται με το υπόγειο του μουσείου.
Ο σχεδιασμός του κτιρίου δημιουργεί μια δυναμική παρουσία δίνοντας παράλληλα την αίσθηση του διαπερατού. Η πρόσοψη αρθρώνεται με μια σειρά αναδιπλώσεων, σαν ένα ξεφλούδισμα του κτιρίου όσο πλησιάζει στο έδαφος, που αποκαλύπτει την πλατεία και επιτρέπει ματιές στα εσωτερικά εκθέματα τέχνης. Επίσης στη γωνία του κτιρίου οι πτυχές της πρόσοψης ανοίγουν και δημιουργούν μια είσοδο που οδηγεί τους επισκέπτες, μέσω της μεγάλης σκάλας, προς τους εκθεσιακούς χώρους.
Στο εσωτερικό, το μουσείο χωρίζεται σε δύο πτέρυγες —η μία παρουσιάζει κινεζική τέχνη και η άλλη εκθέσεις σύγχρονου design—, οι οποίες οργανώνονται γύρω από το κεντρικό κλιμακοστάσιο. Ανεβαίνοντας, η αναδιπλούμενη πρόσοψη επιτρέπει τη θέα προς την περιοχή, ενισχύοντας τη σύνδεση του μουσείου μαζί της.

Η μελέτη αφορά στην ανακαίνιση υφιστάμενης κατοικίας και στη μετατροπή της σε τουριστικό κατάλυμα. Πρόκειται για ισόγεια μονοκατοικία 70 m² με αυλή, στην περιοχή του Άνω Πλατανιά, Χανίων.
Το ακίνητο της μελέτης προήλθε από τη διαίρεση υφιστάμενης κατοικίας σε δύο επί μέρους ιδιοκτησίες. Περιλάμβανε τέσσερα βασικά δωμάτια (κουζίνα, λουτρό, τραπεζαρία και καθιστικό) και παρουσίαζε μια μικρή διαφοροποίηση στις στάθμες των δαπέδων μεταξύ της ζώνης της κουζίνας - λουτρού και της τραπεζαρίας - καθιστικού. Η επέμβαση στο κέλυφος του κτιρίου περιορίστηκε σε μικρές τροποποιήσεις στα ανοίγματα με μετατόπιση της κύριας εισόδου. Η νότια όψη του κτιρίου, η οποία αποτελούνταν από ένα συνεχές, περιμετρικό, πρόχειρα τοποθετημένο υαλοστάσιο, ανακατασκευάστηκε πλήρως, διαμορφώνοντας ένα πιο συμπαγές μέτωπο προς το δρόμο με επί μέρους ανοίγματα, ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες αερισμού και ηλιασμού, παρέχοντας παράλληλα ιδιωτικότητα στους επισκέπτες του καταλύματος.

Πραγματοποιήθηκαν σημαντικές αλλαγές στην εσωτερική διαρρύθμιση προκειμένου να καλυφθούν οι νέες ανάγκες. Γι’ αυτό το λόγο διαμορφώθηκαν δύο ανεξάρτητα υπνοδωμάτια (ένα κύριο και ένα δευτερεύον), ένας ενιαίος χώρος καθιστικού με κουζίνα, ο χώρος του λουτρού, καθώς και ο απαραίτητος αποθηκευτικός χώρος για τον εξοπλισμό του καταλύματος. Το κύριο υπνοδωμάτιο, το λουτρό και η αποθήκη τοποθετούνται σε ένα επίπεδο ελαφρώς υπερυψωμένο από τους υπόλοιπους κοινόχρηστους χώρους (κουζίνα, καθιστικό) και ενώνονται με αυτούς μέσω ενός διευρυμένου πλατύσκαλου. Το νότιο δωμάτιο του σπιτιού με το περιμετρικό υαλοστάσιο που λειτουργούσε ως ένα είδος καθιστικού μετατράπηκε σε ένα χώρο που μπορεί να λειτουργήσει με δύο τρόπους. Χαρακτηριστικό αυτού του χώρου είναι το ελαφρώς υπερυψωμένο επίπεδο με στρώμα και μαξιλάρια, το οποίο μπορεί να λειτουργήσει είτε ως κρεβάτι φιλοξενώντας έναν ή δύο επισκέπτες επιπλέον, είτε ως ένας χώρος χαλάρωσης και απομόνωσης από τα υπόλοιπα δωμάτια, όταν το κατάλυμα φιλοξενεί μέχρι δύο επισκέπτες.
Όσον αφορά στον εξωτερικό χώρο, διατηρήθηκαν δύο βασικά χαρακτηριστικά του, τα οποία είναι η διαμόρφωση της αυλής σε δύο επίπεδα και η ύπαρξη της κληματαριάς που προσφέρει σκίαση κατά τους θερινούς μήνες. Στο πάνω επίπεδο της αυλής προστέθηκε μία μικρή πισίνα, ενώ το χαμηλότερο επίπεδο λειτουργεί ως εξωτερικό καθιστικό - τραπεζαρία. Η νέα περίφραξη με τη χρήση συμπαγών τούβλων δημιουργεί ένα φίλτρο ιδιωτικότητας, επιτρέποντας όμως στο φυσικό φως να διεισδύσει.
Βασικός άξονας στη μελέτη της μονοκατοικίας υπήρξε η ανάδειξη στοιχείων της παραδοσιακής κρητικής αρχιτεκτονικής. Για το λόγο αυτό στη γενικότερη διαμόρφωση των χώρων καθώς και στα επί μέρους έπιπλα και κατασκευές υιοθετούνται λιτές γραμμές και φυσικά υλικά, γήινοι και φωτεινοί χρωματισμοί, καθώς και υφάσματα με μοτίβα που παραπέμπουν στην κρητική παράδοση.