Οι χώροι εστίασης παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο πυρκαγιάς λόγω της χρήσης καυτών επιφανειών και γυμνής φλόγας στην κουζίνα. Η λήψη των κατάλληλων μέτρων πυροπροστασίας εξασφαλίζει την ασφαλή χρήση του χώρου από το κοινό και το προσωπικό.

Έναυσμα για το σχεδιασμό αυτής της βιοκλιματικής κατοικίας στην Φασούλα, αποτέλεσε η πρόθεση για τη δημιουργία μίας λευκής μονοκονδυλιάς σχήματος "Ζ", η οποία να χαρακτηρίζει το κτίριο μορφολογικά. Οι χώροι μεταφράστηκαν σε όγκους, οι οποίοι τοποθετήθηκαν μέσα στις κοιλότητες αυτής της λευκής επιφάνειας.

Ο σχεδιασμός κινήθηκε σε απλές γεωμετρίες αγγίζοντας τις σύγχρονες μινιμαλιστικές τάσεις, κάτι που οδήγησε στη χρήση του ειλικρινούς εμφανούς σκυροδέματος, των μεγάλων ξύλινων επιφανειών και του ουδέτερου λευκού χρώματος. Η χωροθέτηση του κτιρίου έπρεπε να γίνει σε επικλινές οικόπεδο και έτσι οι χώροι στάθμευσης τοποθετήθηκαν μέσα στη γη. Αυτό το σημείο επενδύθηκε με πέτρα από την περιοχή, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να τονίσει την σχέση του κτιρίου με το περιβάλλον και να δημιουργήσει μία συμπαγή μορφολογική βάση για την ανάπτυξη του σχεδιασμού. Η λειτουργικότητα των χώρων αποτέλεσε σημαντική σχεδιαστική παράμετρο, ενώ η πλήρης εκμετάλλευση των περιβαλλοντικών συνθηκών για την επίτευξη θερμικής άνεσης, κατέταξε την κατοικία στην κατηγορία σχεδόν μηδενικής κατανάλωσης ενέργειας (nZEB).

Η παλαιά οικία Αρώνη στα Αρωνιάδικα αποτελεί ένα διακριτό μορφολογικά κτίριο στην εξωτερική στιβάδα του μεσαιωνικού οικισμού. Η μονολιθική διώροφη υπόστασή του με τα μικρά ανοίγματα και τη χαρακτηριστική αντηρίδα στην κεντρική όψη του δίνουν μια σχεδόν ανθρωπόμορφη υπόσταση.
Για την ιδιοκτήτρια –η οποία είναι απόγονος του αρχικού ιδιοκτήτη– αποτελεί σημείο οικογενειακής αναφοράς και αυτοπροσδιορισμού πέρα από ένα απλό οικοδόμημα. Είναι ο τόπος, στον οποίο επιστρέφει η οικογένεια, που πλέον ζει μόνιμα στην Αυστραλία, κάθε καλοκαίρι.
Η συγκεκριμένη μελέτη ξεκίνησε με τη λεπτομερή αποτύπωση του κτιρίου και των μορφολογικών στοιχείων που το καθιστούν μοναδικό. Η αρχιτεκτονική προσέγγιση σεβάστηκε τη μορφολογία και το ευαίσθητο περιβάλλον του οικισμού και παράλληλα εξασφάλισε την ενσωμάτωση σύγχρονων στοιχείων, που το αναβάθμισαν λειτουργικά και αισθητικά.
Στο ισόγειο τα "βόλτα" διατηρούν την ακεραιότητα τους και στεγάζουν πλέον χώρους ύπνου, καθιστικού, κουζίνας και λουτρών. Ο ημιυπαίθριος χώρος, που εξυπηρετούσε το φούρνισμα, κλείνει με ένα σιδερένιο υαλοστάσιο και μετατρέπεται σε χώρο εισόδου και κουζίνας. Διαμπερή ανοίγματα δημιουργούνται στον εσωτερικό διαμήκη τοίχο του καθιστικού, για να διοχετευθεί φυσικό φως στους χώρους πίσω από αυτόν. Οι τοίχοι επιχρίσθηκαν μέχρι το ύψος της γένεσης των θολωτών, ενώ η λιθοδομή αναδείχθηκε με επιμελημένο βαθύ αρμολόγημα.
Στο επίπεδο του ορόφου καταργήθηκαν όλα τα μικρά επάλληλα δωμάτια και στη θέση τους ανοίχθηκε ένας ενιαίος χώρος διαμονής του ζευγαριού κάτω από την τετράριχτη ξύλινη στέγη. Η κουζίνα και το λουτρό βρίσκονται κάτω από το εσωτερικό πατάρι, του οποίου η πρόσβαση γίνεται από μια συρόμενη σκάλα. Το υπνοδωμάτιο απομονώνεται με ένα ελεύθερο ξύλινο διαχωριστικό.
Η κατακόρυφη επικοινωνία εξακολουθεί να γίνεται μέσω της εξωτερικής ράμπας, η οποία συνδέει τον όροφο απευθείας με τον υπόλοιπο οικισμό και το ισόγειο, ενώ μια νέα εξωτερική μεταλλική σκάλα ενώνει τον όροφο με τον κήπο.

Ένα διάτρητο πλέγμα, που μοιάζει να ίπταται, οριοθετεί το χώρο εισόδου της κατοικίας, προσδίδοντας την αίσθηση της ιδιωτικότητας. Το ανάλαφρο μεταλλικό πλέγμα, που μοιάζει να αιωρείται, στηρίζεται σε ένα τοίχο από σκυρόδεμα. Όπως το πλέγμα, έτσι και ο τοίχος αυτός λειτουργούν ως εξωτερικό κέλυφος – περίβλημα, που προστατεύουν τα εκτεταμένα υαλοστάσια της κατοικίας, προκαλώντας ενδιαφέρουσες φωτοσκιάσεις στο εσωτερικό. "N2 house" στο Ισραήλ. Φωτογραφίες: Amit Geron.

Η κατοικία "Κόστα Ρίκα Treehouse" είναι εμπνευσμένη από την πυκνή ζούγκλα αυτής της περιοχής στην ακτή του Ειρηνικού. Είναι χτισμένη εξ ολοκλήρου από ξύλο τικ, η συγκομιδή του οποίου γίνεται στην περιοχή.
Η σύνδεση της κατοικίας με τη ζούγκλα γίνεται σε τρία επίπεδα: Το ισόγειο βρίσκεται στο έδαφος του δάσους, ο μεσαίος όροφος "φωλιάζει" μέσα στα κλαδιά και το ανώτερο επίπεδο ανεβαίνει επάνω από το θόλο των δέντρων, με θέα στην παραλία Playa Hermosa.
Οι πελάτες αυτού του μικρού ξενοδοχείου είναι σέρφερ και περιβαλλοντολόγοι και προτιμούν αυτό το κτίριο, διότι, όπως αναφέρουν, αντανακλά τη βαθιά δέσμευσή τους για την αειφόρο διαχείριση της γης στην Κόστα Ρίκα. Σχεδιασμένο ως υπαίθρια καλύβα για σέρφερ, το έργο εμπλέκει το τοπίο της Κόστα Ρίκα με διάφορους τρόπους, από τη βλάστηση, που είναι προσιτή ακριβώς έξω από τον κεντρικό όροφο, έως τον καιρό και τους ανέμους, που μπορεί κανείς να βιώσει στο ανώτερο επίπεδο.

Το κτίριο έχει ένα ελαφρό, φυσικό αποτύπωμα στο τοπίο τόσο από την άποψη της πλήρους ενσωμάτωσής του στο περιβάλλον, όσο και από τη χρήση διαθέσιμων τοπικών υλικών, που συμβάλλουν στην προώθηση της περιβαλλοντικής διαχείρισης στην Κόστα Ρίκα. Σχεδιασμένο για να λειτουργεί παθητικά, το σπίτι προορίζεται να παραμένει ανοικτό στα στοιχεία αυτού του ήπιου ημιτροπικού περιβάλλοντος. Η κατασκευή, τόσο του φέροντος οργανισμού, όσο και των επενδύσεων, είναι εξ ολοκλήρου ξύλινη, με την ελαφρώς κυρτή στέγη να "υπερίπταται" με κλίση, αφήνοντας ένα περιμετρικό κενό μέχρι τα δοκάρια του δεύτερου ορόφου. Σταθεροί τοίχοι υπάρχουν μόνο στο κέντρο της κάτοψης για να διαχωρίσουν τους χώρους υγιεινής. Περιμετρικά, η κατοικία είναι πλήρως ανοικτή, με ένα σύστημα συρόμενων σκιάστρων, που επιτρέπουν το φυσικό αερισμό των χώρων και τη διείσδυση του φυσικού φωτός της ημέρας σ' αυτούς, προσφέροντας ταυτοχρόνως προστασία της ιδιωτικής ζωής και ασφάλεια. Η σκίαση, μια φωτοβολταϊκή συστοιχία 3,5 kW στη στέγη, και ένα σύστημα συλλογής βρόχινου νερού καθιστούν το ενεργειακό αποτύπωμα του σπιτιού ακόμη πιο μικρό.

Χάρη στη διάφανη πρόσοψη, οι κάτοικοι παρατηρούν και απολαμβάνουν το διαρκώς μεταβαλλόμενο φυσικό φως, παρόλο που η κατοικία βρίσκεται στο κέντρο της πόλης. Ένας εξωτερικός τοίχος από γυάλινα τούβλα, που λειτουργεί ως περίφραξη της κατοικίας, στοχεύει στην οπτική και ηχητική απομόνωση του κτιρίου από το αστικό περιβάλλον του. Στο αίθριο, που διαμορφώνεται στον όροφο της κατοικίας, το φυσικό φως διαχέεται και φιλτράρεται μέσα από τα δέντρα του κήπου, προκαλώντας ποικίλα μοτίβα. "Optical Glass House στη Χιροσίμα. Φωτογραφίες: Koji Fuji / Nacasa & Partners Inc.

Το έργο αφορά χώρους στο πρώην εκκλησιαστικό λύκειο Βόλου, μια πρωτοποριακή δομή της Μητρόπολης Δημητριάδος. Πρόκειται για ένα χώρο που συνδυάζει πέρα από τη ζητούμενη λειτουργικότητα, φαντασία και ευρηματικότητα. Ένας ονειρεμένος χώρος χαράς και παιχνιδιού, ένας "Μικρός Παράδεισος" όπως ονομάστηκε.

Η υλοποίηση του πολυχώρου δημιουργικής απασχόλησης
Ο χώρος, στον όποιο πραγματοποιήθηκαν οι εργασίες ανακαίνισης, μαζί με τις κοινόχρηστες λειτουργίες είναι στο σύνολο του 210.00 m² και αποτελείται από ειδικά διαμορφωμένες αίθουσες για τα παιδιά, κουζίνα, αποθήκη και χώρους υγιεινής.
Η είσοδος στον πολυχώρο είναι επιβλητική. Το κλιμακοστάσιο που οδηγεί στην αίθουσα Βυζαντινής μουσικής ανακατασκευάστηκε με τη συμβολική μορφή ενός πιάνου, που δεσπόζει σε έντονους κίτρινους χρωματισμούς.
Η κατασκευή της κουπαστής έγινε από λαμαρίνα και τα πατήματα της επικαλύφθηκαν με σουηδική ξυλεία. Παιχνίδια με το φως επικρατούν σε όλο το ανάπτυγμα της σκάλας.
Η αναμονή, λιτή αλλά χαρακτηριστική, έχει ως σχεδιαστικό έμβλημα την τρίλιζα. Η κύρια αίθουσα του νέου πολυχώρου παιδιών αποτελείται από τρεις επί μέρους χώρους με κεντρικό στοιχείο το παρεκκλήσι του Αγ. Αντρέα, στο οποίο βασίστηκε και η σύνθεση του νέου χώρου που δημιουργήθηκε.
Στην κυρίως αίθουσα υπάρχει βιβλιοθήκη, χώρος παιχνιδιών και δημιουργικών δραστηριοτήτων, ενώ παντού τα φωτεινά χρώματα κυριαρχούν. Το δάπεδο πήρε μορφή για παιχνίδι κουτσό με τα πολύχρωμα πλακάκια. Όλα τα έπιπλα είναι χειροποίητα από φυσικό πεύκο. Ο τόσο μικρός αλλά δημιουργικός παιδότοπος είναι η συνέχεια της κυρίας αίθουσας.
Μπαλοπισίνα, τσουλήθρα, σκηνές, ξύλινα παιχνίδια και πιστοποιημένο δάπεδο ασφαλείας περιλαμβάνονται μέσα σ’ αυτόν. Ιδιαίτερος είναι επίσης ο κρυφός φωτισμός με τους κατασκευασμένους επίτοιχους κύκλους.
Το "Μικρό Παράδεισο" συμπληρώνει ένας μικρός κινηματογράφος, ο οποίος είναι ένας ειδικά διαμορφωμένος χώρος, κατάλληλος να φιλοξενήσει προβολές ταινιών και κουκλοθέατρο.
Οι χρωματισμοί που κυριαρχούν είναι έντονοι, σε τόνους γκρι, κίτρινο, λευκό, μπεζ. Χαρακτηριστική είναι και η είσοδος με τα πολύχρωμα λαμπάκια της. Ανάγλυφες φιγούρες - δέντρα από φελιζόλ διαγράφονται στους τοίχους.
Βασικός στόχος του σχεδιασμού ήταν η ανάπτυξη της αισθητικής αντίληψης των παιδιών όχι μόνο από τα οπτικά ερεθίσματα, αλλά και μέσα από την δυναμική των αρχιτεκτονικών στοιχείων. Γραμμικά στοιχεία και καμπύλα σχήματα λειτουργούν αρμονικά και χαρακτηρίζουν τις κατασκευές σε κάθε αίθουσα δίνοντας μια τρισδιάστατη αίσθηση πληρότητας.

Αίθουσα πολλαπλών χρήσεων
Η αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, που πρόκειται να ολοκληρωθεί μέσα στο 2021, θα είναι ένας πολυλειτουργικός χώρος πολιτιστικών και ψυχαγωγικών εκδηλώσεων. Το εσωτερικό της αίθουσας είναι 70.00 m2. Πρόθεση είναι η διατήρηση του παραδοσιακού στοιχείου με την προσθήκη των σύγχρονων αρχών φιλοξενίας.
To πατητό τσιμεντοκονίαμα στους τοίχους, οι διαβαθμίσεις στον φωτισμό, τα δρύινα ειδικά σχεδιασμένα έπιπλα και τα ξύλινα δοκάρια οροφής τονίζουν τον παραδοσιακό χαρακτήρα και την αισθητική του χώρου.
Με τους κρυφούς φωτισμούς θα δημιουργηθούν συνθήκες ηρεμίας, χαλάρωσης, αλλά και υψηλής έντασης, όταν αυτές απαιτούνται για τη διοργάνωση εορταστικών εκδηλώσεων.

Η σκάλα που ενώνει τις στάθμες μιας μονοκατοικίας στο Cape Town κατασκευάστηκε με πατήματα από σκυρόδεμα, πακτωμένα σε τοίχο από σκυρόδεμα. Η παλέτα των υλικών συνδυάζει φυσική γκρι πέτρα, στιλβωμένα δάπεδα από σκυρόδεμα, σκούρο γυαλί και ανοξείδωτο ατσάλι, δημιουργώντας ένα αρμονικό χρωματικό υπόβαθρο. Η χρήση του ίδιου υλικού σε δάπεδο και σκαλοπάτια εντείνει τη συνέχεια του χώρου. Φωτογραφίες: Adam Letch.

Η πολυκατοικία αποτελείται από οκτώ ορόφους διαμερισμάτων, έναν όροφο πιλοτής, και υπόγειο. Ο κάθε όροφος της ανωδομής, αποτελείται από δύο διαμερίσματα με ένα υπνοδωμάτιο.
Το κτίριο βρίσκεται σε μεσαίο οικόπεδο με πρόσωπο σε δρόμο ήπιας κυκλοφορίας στους Αμπελόκηπους, πολύ κοντά στο σταθμό μετρό της Πανόρμου. Ζητούμενο, βάσει της τοποθεσίας του και του πελατολογίου της ιδιοκτήτριας εταιρείας, ήταν να δημιουργηθούν μικρά, εμπορικά διαμερίσματα. Άλλα δεδομένα που καθόρισαν το σχεδιασμό ήταν: η πλήρης εξάντληση του συντελεστή δόμησης, η προσαρμογή στο ΝΟΚ, η τυποποίηση, οικονομία και ταχύτητα κατασκευής και η ένταξη του κτιρίου στον περιβάλλοντα χώρο.
Έτσι, σε επίπεδο κάτοψης, δημιουργήθηκε ένα ορθογώνιο παραλληλόγραμμο με τον πυρήνα του κλιμακοστασίου και του ανελκυστήρα να τοποθετούνται κεντρικά και πίσω ώστε να μένει χώρος προς την πλευρά του δρόμου, για να τοποθετηθούν οι χώροι διημέρευσης της κατοικίας (καθιστικό - κουζίνα) σε άμεση συσχέτιση με τη ζωή της γειτονιάς.
Αντιθέτως, οι χώροι ύπνου τοποθετούνται προς την πίσω, πιο ήσυχη πλευρά του οικοπέδου, εκμεταλλευόμενοι το νοτιοανατολικό προσανατολισμό και προσφέροντας τη μέγιστη δυνατή ιδιωτικότητα στους κατοίκους.
Μορφολογικά επιχειρήθηκε η συνέχεια του αστικού ιστού και η ενσωμάτωση της νέας πολυκατοικίας σε αυτόν. Επίσης έγινε προσπάθεια να διατηρηθεί η ορθογωνική διάταξη της κάτοψης και στην όψη, αλλά και στα επί μέρους τμήματά της. Ένα πλαίσιο αποτελούμενο από οριζόντιες ζώνες μπαλκονιών και κατακόρυφα στοιχεία από μεταλλικές περσίδες που εναλλάσσονται ενοποιεί τους εξώστες όλων των ορόφων και δημιουργεί χωρίσματα μεταξύ των διαμερισμάτων του ιδίου ορόφου, δίνοντας ενδιαφέρον στην πρόσοψη.
Λευκό επίχρισμα, γκρι μεταλλικές περσίδες, ξύλο και μαύρο μάρμαρο είναι τα υλικά που επαναλαμβάνονται τόσο στην όψη, όσο και στην είσοδο της πολυκατοικίας, αλλά και εντός των διαμερισμάτων.

Στο φαρμακείο Mole στον Πειραιά, το φυσικό φως φιλτράρεται μέσω μίας εξωτερικής επιδερμίδας, από φύλλα διάτρητου αλουμινίου, προκαλώντας ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο παιχνίδι φωτοσκιάσεων στο εσωτερικό. Φωτογραφίες: Μαριάννα Μπίστη.