Φωτιστικά σώματα

Σχεδιασμένη από τον Matteo Thun για την Panzeri Ιταλίας, η συλλογή Tubino, η οποία περιλαμβάνει την επιτραπέζια έκδοση, τοίχου / οροφής και δαπέδου, με διαφανές καλώδιο, συνδυάζει τον απλό σχεδιασμό με την αντοχή, την ανθεκτικότητα και τη διαχρονικότητα. Η έκδοση τοίχου / οροφής μπορεί εύκολα να προσαρμοστεί τόσο σε κατοικίες, όσο και σε ξενοδοχεία, παρέχοντας σημειακό ομοιόμορφο φωτισμό. Η επιδαπέδια έκδοση έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να επιτρέπει τη χρήση τους και ως λαμπτήρες ανάγνωσης. Το επιτραπέζιο φωτιστικό διατίθεται επίσης και ως Tubino Plus με STEP DIM control και 5 ρυθμίσεις έντασης φωτός. Διατίθεται σε χρώμα χαλκού, σαμπανιζέ και τιτανίου με υφασμάτινο χρωματιστό καλώδιο. Το Tubino Plus βραβεύτηκε με το Archiproducts Design Award 2019.

Δειτε περισσότερα ΕΔΩ

Με φόντο το εμβληματικό όρος Table Mountain και θέα την πόλη και το λιμάνι του Cape Town, το "House Invermark" αποτελεί ένα αριστούργημα των μέσων του προηγούμενου αιώνα. Η κατοικία, που βρίσκεται στο καταπράσινο προάστιο Higgovale, σχεδιάστηκε το 1969 από τον αρχιτέκτονα Gilbert Colyn. Εμπνευσμένος από το μοντέρνο κίνημα και συγκεκριμένα από τις κατοικίες "Glass House" και "Farnsworth House" του Phillip Johnson και του Mies van der Rohe αντίστοιχα, ο Νοτιοαφρικάνος αρχιτέκτονας σχεδίασε το σπίτι για τον εαυτό του λαμβάνοντας βραβείο αριστείας. Σαράντα επτά έτη από την αρχική κατασκευή του και υστέρα από μια επιτυχημένη ανακαίνιση που έγινε από το αρχιτεκτονικό γραφείο SAOTA, το κτίριο έλαβε to 2016 τιμητική διάκριση από το "Cape Institute for Architecture" (C.I.f.A.), σε αναγνώριση της αξιοσημείωτης συμβολής του στην αρχιτεκτονική.

Το κτίριο, που είχε εγκαταλειφθεί τα τελευταία χρόνια, αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα, ενώ είχε υποστεί πλήθος αλλαγών και προσθηκών, που δεν ταίριαζαν καθόλου με τον αρχικό του χαρακτήρα. Το 2013 ο Stefan Antoni, διευθυντής του αρχιτεκτονικού γραφείου SAOTA, αγόρασε το οίκημα και ξεκίνησε τις εργασίες ανακαίνισης, σώζοντας το από πιθανή κατεδάφιση. Οι εργασίες έγιναν με προσοχή και σεβασμό και στόχευαν στην αποκατάσταση των ζημιών και στην αφαίρεση όλων των τροποποιήσεων που έγιναν με την πάροδο του χρόνου, ώστε να επιστρέψει η κατοικία στην αρχική της αρχιτεκτονική μορφή.

Παράλληλα έγιναν ορισμένες επεμβάσεις στο εσωτερικό και στο εξωτερικό του κτιρίου με στόχο τον εκσυγχρονισμό της αρχιτεκτονικής σύνθεσης και τη βελτίωση της συνολικής εμπειρίας, ώστε να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες. Ανάμεσα στις εργασίες συμπεριλαμβάνονταν και η αφαίρεση τοίχων για διευκόλυνση της κίνησης, η μετεγκατάσταση της πισίνας στην ηλιόλουστη πρόσοψη και η διαμόρφωση του κήπου ώστε να προσφέρει ιδιωτικότητα. Αξίζει να σημειωθεί πώς ο ίδιος ο Gilbert Colyn, όταν αντίκρισε την ανακαινισμένη κατοικία, εντυπωσιάστηκε από το αποτέλεσμα.

ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ, ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ & ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ

Με ανανεωμένη αισθητική και βελτιωμένη σύσταση, τα μωσαϊκά δάπεδα επανέρχονται στο προσκήνιο και γίνονται και πάλι δημοφιλή στο χώρο της αρχιτεκτονικής και της διακόσμησης. Αποτελούν ιδανική επιλογή τόσο για οικιακές, όσο και για εμπορικές εφαρμογές, ακόμη και για χώρους αυξημένης κίνησης.

Τον Οκτώβριο του 2017 το νέο κτίριο της δημοτικής βιβλιοθήκης "Tianjin Binhai" άνοιξε τις πόρτες της στο κοινό, λαμβάνοντας διθυραμβικά σχόλια από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης, που την περιγράφουν ως "έναν ωκεανό βιβλίων", την "πιο όμορφη βιβλιοθήκη της Κίνας", μια "θάλασσα της γνώσης" κτλ.

Το έργο ολοκληρώθηκε σε μόλις τρία χρόνια λόγω του αυστηρού χρονοδιαγράμματος, που επέβαλε ο τοπικός δήμος ως εργοδότης και έχει αγκαλιαστεί ήδη από την τοπική κοινωνία.
Η βιβλιοθήκη βρίσκεται στο πολιτιστικό κέντρο της επαρχίας Binhai στην πόλη Tianjin, μιας παράκτιας μητρόπολης λίγο έξω από το Πεκίνο και αποτελεί ένα από τα πέντε κτίρια ενός ευρύτερου πολιτιστικού συγκροτήματος.

Το γενικό πλάνο της περιοχής ανέλαβε το γραφείο GMP, που σχεδίασε και τους γυάλινους θολωτούς διαδρόμους, που εξασφαλίζουν την επικοινωνία μεταξύ των διαφορετικών κτιρίων, ενώ ο σχεδιασμός ανατέθηκε σε μια διεθνή ομάδα αρχιτεκτόνων συμπεριλαμβανομένων των Bernard Tschumi Architects, Bing Thom Architects, HH Design και MVRDV.

Έχοντας συγκεκριμένες διαστάσεις μέσα στις οποίες έπρεπε να περιοριστούν, οι MVRDV ανήγειραν έναν αυστηρό κτιριακό όγκο, που διακόπτεται από ένα σφαιρικό αμφιθέατρο στο κέντρο, λειτουργώντας ως ένα δημόσιο σημείο συνάντησης. Οι βιβλιοθήκες, οι οποίες διατάσσονται με εντυπωσιακό τρόπο από το πάτωμα έως την οροφή του κτιρίου, αποτελούν και το βασικό σχεδιαστικό εργαλείο, καθώς οριοθετούν περιοχές, διαμορφώνουν καθίσματα και σκαλιά και χαρίζουν γλυπτική μορφολογία στο εσωτερικό. Ταυτοχρόνως επεκτείνονται στις δύο γυάλινες προσόψεις και λειτουργούν ως περσίδες ρυθμίζοντας το φυσικό φωτισμό που εισέρχεται στο εσωτερικό.

Η βιβλιοθήκη, που καλύπτει συνολικά μια επιφάνεια 33.700 m² και διορθώνεται σε πέντε επίπεδα, φιλοξενεί 1,2 εκατομμύρια βιβλία και ταυτόχρονα λειτουργεί ως πολιτιστικό κέντρο και ως σημείο συνάντησης για την τοπική κοινωνία. Πέρα από τους χώρους ανάγνωσης, διαθέτει πληθώρα εκπαιδευτικών χώρων και χώρων πολυμέσων, διατεταγμένων περιμετρικά των βιβλιοθηκών και προσβάσιμων μέσω του κεντρικού αίθριου.

Το αυστηρό χρονοδιάγραμμα ανάγκασε την ομάδα να παραβλέψει για την ώρα ένα σημαντικό κομμάτι της αρχικής ιδέας, την πρόσβαση από το αίθριο ακόμη σε όλα τα ράφια της βιβλιοθήκης. Το πλήρες όραμα ενδέχεται να υλοποιηθεί στο μέλλον, αλλά έως τότε στα σημεία που η πρόσβαση είναι αδύνατη, έχουν τοποθετηθεί διάτρητα τυπωμένα φύλλα αλουμινίου που προσομοιάζουν στην εμφάνιση τα βιβλία. Όσο για τον καθαρισμό αυτών των υψηλότερων σημείων, επιτυγχάνεται με τη χρήση σκοινιών και κινητών σκαλωσιών.

Επιδιώκοντας την αγνότητα στον τρόπο ζωής, ο αρχαίος Κινέζος ποιητής και λογοτέχνης Yuan Ming Tao είχε γράψει ένα μύθο, γνωστό ως "The Peach Blossom Spring", για να περιγράψει τον ιδανικό κόσμο της Ουτοπίας, όπου οι κάτοικοι ζουν σε ιδανική ισορροπία με τη φύση. Σε συμφωνία με τη φιλοσοφία του μύθου, το προτεινόμενο κέντρο επεξεργασίας λυμάτων είναι μία μονάδα που καθαρίζει το νερό· η εικόνα των βουνών που απεικονίστηκαν εκεί αποτέλεσαν για το αρχιτεκτονικό γραφείο Habitech Architects την κεντρική ιδέα γι’ αυτό το έργο.
Το κυρτό σχήμα του διπλού κελύφους που δημιουργήθηκε αντιπροσωπεύει όχι μόνο το σχήμα των βουνών, αλλά και τον κυματισμό του νερού και αυτή είναι η σχεδιαστική πρόθεση γι’ αυτό το κτίριο.
Αυτό το ιδιαίτερο κέλυφος ενώνει τις διάφορες εγκαταστάσεις του κέντρου. Δύο από τους θόλους περικλείουν κτίρια· ο πιο μεγάλος περιλαμβάνει ένα τριώροφο κτίριο διοίκησης για τα αποχετευτικά έργα, ενώ ο μικρότερος ένα κτίριο πολλαπλών χρήσεων για τους επισκέπτες ή για εκδηλώσεις. Ο τρίτος θόλος, ο οποίος είναι ο ψηλότερος, δεν περιέχει κτίριο. Ο υπαίθριος χώρος που δημιουργείται φιλοξενεί το οικολογικό εκπαιδευτικό κέντρο. Πρόκειται για μια φυτεμένη πλατφόρμα, αναρτημένη στο επίπεδο του τρίτου ορόφου, η πρόσβαση στην οποία πραγματοποιείται από μια σπειροειδή σκάλα ή από ένα διάδρομο που τη συνδέει με την οροφή του κτιρίου διοίκησης.
Η λίμνη, στο κέντρο αυτής της πλατφόρμας, χρησιμοποιεί το επεξεργασμένο νερό και αποτελεί το σημείο εστίασης του κέντρου οικολογικής εκπαίδευσης, ενώ μέσα στον όγκο που δημιουργεί η κυρτή περσιδωτή πρόσοψη σε αυτό το σημείο η φύτευση, η φύση, ο ήλιος, το νερό και ο αέρας αλληλεπιδρούν και το καθιστούν ένα τέλειο περιβάλλον για μια οικολογική εκπαιδευτική εμπειρία. Μέσα από το κενό της θολωτής οροφής πέφτει νερό στη λίμνη καθαρισμού, στην οποία ζουν ψάρια και όλη αυτή η εικόνα συμβάλλει σε μια ευχάριστη εμπειρία για τους επισκέπτες.
Η κατασκευή των διπλών κελυφών των κτιρίων αποτελείται από αρθρωτό χαλύβδινο σκελετό και περσίδες αλουμινίου σε όλη την εγκατάσταση. Οι αποστάσεις μεταξύ των περσίδων είναι ειδικά μελετημένες για το ζεστό κλίμα του Taoyuan, καθώς δεν παρέχουν μόνο προστασία από τον ήλιο, αλλά επιτρέπουν και στον αέρα να περνάει και να προκαλεί δροσισμό, ενώ παράλληλα αποτελούν ένα ενδιαφέρον μέσο αλληλεπίδρασης του φωτός με τη σκιά.

Η παλιά πόλη των Ιωαννίνων χαρακτηρίζεται από ένα επιβλητικό κάστρο, δίπλα στη λίμνη της πόλης, γύρω από το οποίο διαρθρώνονται πολλά μικρά πέτρινα σπίτια. Στο κέντρο αυτού του ―συχνά βροχερού― και χειμερινού τοπίου, ένα από τα κτίρια της περιοχής έχει μετατραπεί από το αρχιτεκτονικό γραφείο Amalgama Architects σε ένα cafe με σεβασμό στην αρχιτεκτονική κληρονομιά της περιοχής, προσφέροντας μια αίσθηση σύγχρονης φιλοξενίας. Ο χώρος στεγάζεται σε ένα κτίριο του 19ου αιώνα που ξεχωρίζει για την πέτρινη λιτή πρόσοψη. Το νοσταλγικό τοπίο που δημιουργείται είναι μια χωρική αφήγηση που βασίζεται στον συνδυασμό χρωμάτων, σχημάτων και υλικών. "Μας ενδιαφέρει ο τρόπος με τον οποίο τα χρώματα μπορούν να προκαλέσουν αναμνήσεις. Έχουν τη δύναμη να επηρεάσουν την ψυχή".
Ζεστά χρώματα για τους τοίχους, σκούρο κόκκινο ύφασμα για τα καθίσματα, απαλές αποχρώσεις για τις πολυθρόνες, γεωμετρικά φώτα και περίτεχνες σκιές δημιουργούν μια φαντασιακή και αφηγηματική εμπειρία. Στο κέντρο του χώρου τοποθετείται το τζάκι, γύρω από το οποίο διαρθρώνονται όλοι οι καθιστικοί χώροι, όπως ακριβώς και σε ένα σπίτι. Η διάταξη ενθαρρύνει τους επισκέπτες να κοινωνικοποιηθούν καθώς και να "ανακατευτούν" εύκολα. Η αλληλεπίδραση χρωμάτων, υφών και σχημάτων, που αποδίδεται σε παραδοσιακούς χρωματισμούς, συνθέτουν τη βασική αισθητική προσέγγιση.
Ο κύριος πίνακας ―η απεικόνιση του Paul Emil Jacobs για τον Αλή Πασά και την αγαπημένη του ερωμένη (ή τη σύζυγό του) Κυρά Βασιλική (1848)― κρέμεται πλάι στο τζάκι με μια βαθιά κόκκινη μάσκα του χρώματος, εμπνευσμένη από τη σειρά "Dipped Paintings" του εικαστικού Oliver Jeffers. Ο χώρος ολοκληρώθηκε με ένα μείγμα ζεστών και δροσερών αποχρώσεων: Οι επιφάνειες είναι βαμμένες με παστέλ-κίτρινο, πλούσιο-μπλε ή βαθύ κόκκινο, με αναφορές στο χρώμα των παραδοσιακών κτιρίων, που βρίσκονται στο εσωτερικό και στους δρόμους περιμετρικά του κάστρου. Στο δάπεδο συνδυάζεται ξύλο με μωσαϊκό. Αρκετά από τα φωτιστικά και τα σχέδια στους τοίχους ―καθώς και ορισμένα δομικά στοιχεία του χώρου― είναι τοξωτά, με αναφορές στα περάσματα του κάστρου. Το νέο εσωτερικό καλωσορίζει τους επισκέπτες σε έναν φιλόξενο χώρο και τους μεταφέρει στον χρόνο και τον τόπο.

Σε μονοκατοικία στην Αριζόνα, η κουζίνα διαμορφώνεται με κεντρική νησίδα, ως ένας κύριος χώρος της κατοικίας. Η φυσική υφή του ξύλου δημιουργεί αντίστιξη με τις καθαρές γραμμές, τις λευκές επιφάνειες και τις εσωτερικές επενδύσεις από μάρμαρο. Τα γήινα υλικά και οι ενιαίες επιφάνειες δημιουργούν ένα διάλογο με την κατάφυτη θέα, που εισχωρεί από τα ανοίγματα. Φωτογραφίες: Kevin Brost.

Η μονοκατοικία, που βρίσκεται στη Λευκωσία, αποτελείται από δύο λευκούς κυβικούς όγκους, οι οποίοι οργανώνονται γύρω από τον εσωτερικό κήπο. Ο κήπος αυτός αποτελεί την "καρδιά" της σύνθεσης και τον πυρήνα οργάνωσης των χώρων. Τα εκτεταμένα υαλοστάσια δημιουργούν μια ρευστή σχέση μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου, φέρνοντας τη φύση "μέσα" στο σπίτι. Η οργανική ενσωμάτωση των χώρων πρασίνου στο σχεδιασμό της κατοικίας καλύπτει το 60% του εμβαδού του ισογείου. "Το σπίτι κήπος στην πόλη".
Φωτογραφίες: Charis Solomou.

Πηγή: v2com

Η οροφή της κατοικίας διαμορφώνεται ως ένα ομαλό επίπεδο που ξεπροβάλλει σαν αποβάθρα στη θάλασσα, σαν ένα είδος παρατηρητηρίου των πλοίων που ταξιδεύουν από τη Μεσόγειο θάλασσα προς τον Ατλαντικό ωκεανό.
Αποτελεί τον κύριο καθιστικό χώρο της κατοικίας και αναμφισβήτητα κατέχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Τρεις τοίχοι προστατεύουν την οροφή - πλατφόρμα από τον άνεμο. Ο ένας από αυτούς, φέροντας συμβολισμούς μνημείου, προφυλάσσει την κατοικία από την όχληση του δρόμου. Προσπερνώντας κανείς αυτή τη συμβολική αψίδα, παρατηρεί την πισίνα να βυθίζεται στην πλάκα και τους στρογγυλούς φεγγίτες του κάτω επιπέδου να προβάλλουν σαν χαράξεις της επιφάνειας. Κατοικία με θέα τον Ατλαντικό ωκεανό, στην Ισπανία. Φωτογραφίες: Javier Callejas.

Η Maris Polymers είναι μία πρωτοπόρος βιομηχανία εξειδικευμένη στην έρευνα, στην ανάπτυξη και στη διάθεση προϊόντων για στεγανοποίηση, προστασία και επισκευή παντός είδους επιφανειών, αξιοποιώντας τεχνολογίες, που βασίζονται κυρίως στην πολυουρεθάνη, με μακρά πορεία –άνω των 30 ετών– και παρουσία σήμερα σε τουλάχιστον 75 χώρες στον κόσμο.

Διαβάστε περισσότερα...