Κεντρική ιδέα της πρότασης αποτελεί ο επαναπροσδιορισμός της αρχιτεκτονικής τυπολογίας των χωριών, η οποία προσδίδει ένα συλλογικό χαρακτήρα στο συγκρότημα κοινωνικών κατοικιών και παράλληλα επιλύει με μια κίνηση μια σειρά από προκλήσεις που τίθενται από το κτιριολογικό πρόγραμμα και το περίγραμμα του οικοπέδου.
Εμπνεόμενη από τη γοητεία του ανεπίσημου χαρακτήρα και τη μικροκλίμακα των οικιστικών μονάδων στα χωριά, η πρόταση προτείνει την επανάγνωση αυτών των τυπολογιών δημιουργώντας ένα σύγχρονο αστικό χωριό. Αυτή η αρχιτεκτονική επίλυση δημιουργεί μια πορώδη οικιστική μονάδα, η οποία επιτρέπει στα γειτονικά οικόπεδα θεάσεις από και προς αυτά, χωρίς να επιβάλλει σκληρά όρια και παράλληλα προτείνει διαμερίσματα σε επαφή με το πράσινο, με άρτιο προσανατολισμό που επιτρέπει το φυσικό αερισμό σε όλους τους χώρους των διαμερισμάτων (βοηθητικούς και μη).
Τα δύο οικόπεδα περιλαμβάνουν 3 τετραώροφα οικιστικά συγκροτήματα, τα οποία αλληλεπιδρούν μεταξύ τους μέσω της μορφολογίας τους. Η κάθε κατοικία είναι ένα τέλειο τετράγωνο, του οποίου η περιστροφή δημιουργεί αυλές, διαφορετικές θεάσεις και μικροκλίμακα στα οικόπεδα. Τα δύο οικιστικά συγκροτήματα στο οικόπεδο 2, είναι πανομοιότυπα και η διαφορετική τους περιστροφή δημιουργεί εναλλαγή χωρίς να αυξάνει την πολυπλοκότητα της κατασκευής.
Η ισχυρή αρχιτεκτονική ταυτότητα της πρότασης ενοποιεί τα δύο οικόπεδα προσδίδοντάς τους κοινό χαρακτήρα και ποιότητες. To ισόγειο είναι το ενοποιητικό στοιχείο, το οποίο δημιουργεί ένα συλλογικό χώρο, μια αυλή για το συγκρότημα των κοινωνικών κατοικιών.
Το βασικό στοιχείο των όψεων είναι οι βεράντες, οι οποίες τοποθετούνται στις γωνίες των όγκων ώστε να προσφέρουν μέγιστη φωτεινότητα και θέα. Η επιλογή αυτή ενισχύει την κεντρική ιδέα της πρότασης, η οποία επιτρέπει σε όλα τα διαμερίσματα να είναι γωνιακά.

Αστικές συνδέσεις
Οι βασικοί άξονες προσέγγισης του οικοπέδου είναι οι οδοί Τενέδου και Δημητσάνας, οι οποίες συνδέουν τα οικόπεδα με το αστικό κέντρο του δήμου της Λάρνακας. Είναι σημαντικό να ενισχυθούν αυτές οι συνδέσεις καθώς, όπως πολύ σωστά επισημαίνεται από την περίληψη του διαγωνισμού, το συγκεκριμένο οικόπεδο έχει άμεση σύνδεση με το κέντρο και προτείνει την ένταξη των κοινωνικών κατοικιών στη δημόσια σφαίρα της Λάρνακας και όχι την υποχώρησή τους στην περιφέρειά της.
Έτσι, προτείνεται ποδηλατόδρομος κατά μήκος της οδού Δημητσάνας και πάρκινγκ ποδηλάτων στα δύο οικόπεδα. Παράλληλα οι είσοδοι πάρκινγκ τοποθετούνται επί αυτών των οδών. Η υψομετρική διαφορά των οικοπέδων, κάνει εύκολη τη δημιουργία ημιυπόγειου πάρκινγκ, επιλογή που προστατεύει την αισθητική ποιότητα του τοπίου της περιοχής.

Οργάνωση διαμερισμάτων
Το οικόπεδο 1 στεγάζει συνολικά 8 διαμερίσματα. Το οικιστικό συγκρότημα στο οικόπεδο 1 αποτελείται από 4 ορόφους και στεγάζει 4 διαμερίσματα με 4 υπνοδωμάτια και 4 διαμερίσματα με 3 υπνοδωμάτια. Το οικόπεδο 2 στεγάζει 24 διαμερίσματα, τα οποία είναι χωρισμένα σε 2 κτιριακούς όγκους. Ο κάθε όγκος αποτελείται από 4 διαμερίσματα 2 υπνοδωματίων, εκατέρωθεν των οποίων βρίσκονται 8 διαμερίσματα με 3 υπνοδωμάτια.
Το σύνολο των κοινωνικών κατοικιών αποτελείται από 6 τυπολογίες διαμερισμάτων, των οποίων η διαφορά προκύπτει από την όψη και τα μπαλκόνια, επιλογή που στοχεύει στον αισθητικό εμπλουτισμό των όψεων και στη δημιουργία εντονότερης αλληλεπίδρασης μεταξύ των κατοίκων.

Υλικά κατασκευής
Βασικός στόχος της επιλογής των υλικών είναι το χαμηλό κόστος κατασκευής και η αντοχή στο χρόνο, χωρίς να μειώνεται η αισθητική ποιότητα του κτιριακού συγκροτήματος. Η επιλογή της προτεινόμενης μορφολογίας επιτρέπει μεγαλύτερη λειτουργικότητα και παράλληλα η ποιότητα τις αρχιτεκτονικής σύνθεσης δεν περιορίζεται στην υλικότητα.
Προτείνεται επίχρισμα πεταχτό λευκού χρώματος. Τα κουφώματα και τα κάγκελα θα φέρουν την ίδια υλικότητα και προτείνονται 2 επιλογές, αλουμινένια σε χρώμα φυσικού αλουμινίου (τύπου anodized) είτε γαλβανισμένα κουφώματα. Το δάπεδο στις βεράντες θα είναι ξύλινο ντέκ. Ο κοινόχρηστος διάδρομος κίνησης των συγκροτημάτων στο οικόπεδο 2 αποτελεί ημιυπαίθριο χώρο και καλύπτεται με μεταλλικό σύστημα σκίασης (expanded mesh). Οι κοινόχρηστες σκάλες αποτελούνται από εμφανές σκυρόδεμα. Στο εσωτερικό των διαμερισμάτων προτείνονται 2 υλικά για τη κουζίνα και το σαλόνι: πλακάκια μεγάλου μεγέθους ή χυτό τσιμεντοκονίαμα. Τα υπνοδωμάτια θα καλύπτονται με ξύλο. Τέλος, στα μπαλκόνια τοποθετούνται κουρτίνες εξωτερικής χρήσης για μέγιστη ηλιοπροστασία.

Το τζάκι, το οποίο κυριαρχεί στο χώρο του ισογείου και υπαινίσσεται το όριο μεταξύ του καθημερινού καθιστικού, του προθάλαμου και της τραπεζαρίας. Η τριπλή όψη με γυαλί κάνει τη φλόγα εμφανή σε όλο τον ενιαίο χώρο. Η βάση του τζακιού έχει επενδυθεί με κεραμικό υλικό, με όψη εμφανούς σκυροδέματος. "Villa Troy" στη Λευκωσία. Φωτογραφία: pantelis hadjiminas photography.

Το οινοποιείο βρίσκεται στους ανατολικούς λόφους της κοιλάδας Νάπα, στην Καλιφόρνια, και κατασκευάστηκε σε μια περιοχή, στην οποία προϋπήρχαν κάποιες υπαίθριες εγκαταστάσεις παραγωγής κρασιού. Ο βιοκλιματικός του σχεδιασμός συνάδει πλήρως με την επιθυμία του ιδιοκτήτη για ποιοτική βιολογική οινοπαραγωγή. Το βιοκλιματικό προφίλ του κτιρίου έχει προκύψει από το συνδυασμό του φυτεμένου δώματος, των ηλιακών συστημάτων και της κατάλληλης επιλογής οικολογικών υλικών, μέσω των οποίων μειώθηκε σε μεγάλο βαθμό η εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα.
Οι τρεις ηλιακοί συλλέκτες, οι οποίοι έχουν τοποθετηθεί στο δώμα, συνολικού εμβαδού 232 m² παράγουν 30.000 kW ετησίως. Σύμφωνα με τον υπεύθυνο αρχιτέκτονα Juancarlos Fernandez, κρίθηκε απαραίτητο να γίνει εκμετάλλευση της συχνής ηλιοφάνειας της Καλιφόρνιας για τον ενεργειακό σχεδιασμό.
Το πράσινο δώμα παρέχει την απαραίτητη θερμομόνωση στο εσωτερικό του κτιρίου για τη διαδικασία της παραγωγής, ενώ κατακρατεί το νερό της βροχής συμβάλλοντας στην αντιπλημμυρική προστασία της περιοχής. Επίσης, για να αντιμετωπιστεί η ανομβρία κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, έχουν κατασκευαστεί υπόγειες δεξαμενές αποθήκευσης νερού.

Μέσω αυτών των εφαρμογών, το έργο έλαβε πιστοποίηση LEED GOLD και επίσης βραβεύτηκε στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό American Architecture Prize στην κατηγορία βιομηχανικού κτιρίου, το 2017.
Ολόκληρο το κτίριο αποκρύπτεται από τον παρακείμενο δρόμο μέσω του φυτεμένου δώματος και παράλληλα γίνεται αντιληπτό ως φυσική προέκταση της πλαγιάς. Η στρογγυλή κάτοψη σχεδιάστηκε έτσι, ώστε το κτίριο να εφαρμόζει καταλλήλως στο αμφιθεατρικό φυσικό ανάγλυφο τις περιοχής. Οι περισσότερες όψεις είναι "τυφλές", αφού καλύπτονται από τα αναχώματα, γεγονός το οποίο προσδίδει μια σπηλαιώδη αισθητική ως προς τη μορφή. Τσιμεντένιοι περιμετρικοί τοίχοι αντιστήριξης συγκρατούν τα αναχώματα, ενώ σε επίπεδο κάτοψης, ορθοκανονικοί χώροι αναπτύσσονται μέσα στον κύκλο.
Σ' αυτούς στεγάζονται το κελάρι με τα βαρέλια, δεξαμενές ζύμωσης και ένας μεγάλος χώρος επεξεργασίας των σταφυλιών.
Στην μπροστινή όψη του κτιρίου έχουν κατασκευαστεί κινητά, διάτρητα πετάσματα αλουμινίου, με σκοπό να απομονώσουν οπτικά τους χώρους εργασίας. Σύμφωνα με το ίδιο το αρχιτεκτονικό γραφείο, τα ποικιλόμορφα σχήματά τους παραπέμπουν στα φτερά του κύκνου και είναι εμπνευσμένα από το χαρακτήρα Odette, του Τσαϊκόφσκι. Επιπροσθέτως, από τις οργανικές τους μορφές έχει επηρεαστεί ο συνολικός σχεδιασμός της εταιρικής ταυτότητας. Οι εσωτερικοί χώροι φωτίζονται και εξαερίζονται μέσω των οπών στις εν λόγω επιφάνειες, ενώ κατά τη διάρκεια της νύχτας το κτίριο μοιάζει με φανάρι, αφού τα πετάσματα λειτουργούν ως ημιδιάφανες μεμβράνες, που περικλείουν τον εσωτερικό τεχνητό φωτισμό. Από αυτό το σημείο γίνεται η είσοδος στο κτίριο μέσω ενός ημιυπαίθριου χώρου. Εκεί συναντώνται δύο εμπορευματοκιβώτια, στα οποία φιλοξενούνται εργαστήρια και γραφεία.

Υδάτινες επιφάνειες σε διαφορετικά επίπεδα συνθέτουν τον εξωτερικό χώρο αυτής της μονοκατοικίας στο Μεξικό. Οι υδάτινες διαμορφώσεις παίρνουν τη μορφή ενός μινιμαλιστικού καταρράκτη, με ανάλαφρες κατασκευές, που εναρμονίζονται πλήρως με το δασώδες τοπίο, όπου εντάσσεται το κτίριο, δημιουργώντας μια μικρή "όαση". "Entreparotas House" στο Mexico. Φωτογραφία: Lorena Darquea.

Οι μελετητές δημιούργησαν στοχευμένα, ένα concept, το οποίο ταυτοποιεί ισορροπημένα στο χώρο, την προέλευση και τη βαρύτητα των 100 χρόνων εμπειρίας και διεθνούς πρωτοπορίας της ιδιοκτήτριας εταιρείας, το υψηλό επίπεδο των υπηρεσιών που παρέχει, την αίσθηση του δημιουργικού αντικειμένου της, καθώς και το καινοτόμο προφίλ, το οποίο εξακολουθεί να την καθιστά πρωτοπόρο και μπροστά από την εποχή της.
Κεντρικός άξονας και έμπνευση του σχεδιασμού, είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι της εταιρείας, που αποτελούν την καρδιά του οργανισμού, ως κυρίαρχο στοιχείο είτε ευδιακρίτως είτε ως σκιά που κινείται στο χώρο.
Η κάτοψη των γραφείων είναι χωρισμένη σε τρεις ζώνες. Η ζώνη 1 φιλοξενεί την υποδοχή, τις αίθουσες συναντήσεων και τη διοίκηση. Στη ζώνη 2 βρίσκονται τα γραφεία του τμήματος διαφήμισης και η διεύθυνση και στη ζώνη 3 τα μέσα ενημέρωσης και το λογιστήριο.
Γαλλικά αστικά στοιχεία επιλέχθηκαν για τη σηματοδότηση της προέλευσης. Έμπνευση αποτέλεσε ο ανοιχτός ανελκυστήρας των πολυκατοικιών του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, με το μεταλλικό πλέγμα που τον περιβάλλει. Ένα στοιχείο αστικό, αριστοκρατικό, κλασικό και παράλληλα τεχνολογικό και μοντέρνο. Στο χώρο χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία "Vintage" για να δηλώσουν την ιστορική διαδρομή της εταιρείας, όπως επίσης χαλκός, μπρούτζος, βελούδο και ήπιος φωτισμός, που εκφράζουν το υψηλό επίπεδο της. Τέλος, σουηδική ξυλεία επιλέχθηκε για τα γραφεία δημιουργικής συνεργασίας.
Λιτές, σύγχρονες γραμμές για το ουσιαστικό και απέριττο και για την "επόμενη εποχή". Γυάλινες επιφάνειες επιτρέπουν να είναι ορατή η αρραγής οικογένεια της εταιρείας και θολά πολυκαρβονικά πετάσματα, επιτρέπουν να υπάρχει η αίσθησή της, ακόμη και κατά τη διάρκεια ιδιωτικών συσκέψεων και δημιουργίας.

Τα γραφεία σχεδιάστηκαν στο πρότυπο "ανοιχτής κάτοψης", με ιδιαίτερη προσοχή στον έλεγχο της μετάδοσης του θορύβου.
Η υποδοχή βρίσκεται αμέσως μετά την έξοδο από τους ανελκυστήρες. Η πρώτη εικόνα της εταιρείας είναι επιβλητική και θεατρική, δίνει αμέσως την αίσθηση της γενικής ιδέας και αντιπροσωπεύει πλήρως την κουλτούρα και το κύρος της. Κεντρικά τοποθετούνται και κυριαρχούν στο χώρο φωτεινές "κάψουλες ιδεών" (idea capsules), χαρακτηριστικά κυκλικά δωμάτια συναντήσεων και δημιουργίας των 4 - 6 ατόμων. Η οροφή είναι ιδιοκατασκευή από μεταλλικό πλέγμα, σε κάνναβο 60 x 60 (cm), αφήνει ημι-ορατή τη φέρουσα πλάκα με διαδοκιδώσεις (Zöllner) με τις Η/Μ εγκαταστάσεις, δίνοντας την αίσθηση του περισσότερου ύψους στο χώρο.
Ιδιαίτερα σημεία συνάθροισης και κοινωνικοποίησης, που δένουν την "οικογένεια" της εταιρείας, αποτελούν η ανοιχτή κουζίνα, μέσα ψυχαγωγίας όπως, μίνι γκολφ, βελάκια, μικρές μπασκέτες, σάκοι του μποξ και πάγκοι για συζήτηση, ή ακόμη και για ένα ποτό, μετά την εργασία. Το αποτέλεσμα είναι ένας χώρος με "κοσμοπολίτικο αέρα", που θα μπορούσε να βρίσκεται κάλλιστα από το Μανχάταν και την Κεντρική Ευρώπη, έως τη Σκανδιναβία και το Χονγκ Κονγκ.
Ένας χώρος, που αποδίδει με ισορροπία, την εξέλιξη της Publicis από τις αρχές του 20ου αιώνα έως και την επόμενή της ημέρα. Κυρίως, είναι ένας χώρος που προδιαθέτει για δημιουργικότητα και παραγωγικότητα και κάνει να θέλει κάποιος να βρίσκεται εκεί και να δίνει το 100% του εαυτού του.

Στον ενιαίο χώρο κουζίνας – τραπεζαρίας αυτής της κατοικίας στη Νότια Κρήτη, η επιθυμία για οπτική επαφή με το τοπίο και το Λιβυκό Πέλαγος οδήγησε στη χρήση μεγάλων υαλοστασίων. Τα ανοίγματα προστατεύονται με τη σειρά τους από το δυνατό κρητικό ήλιο και από τους ανέμους με μεγάλους προβόλους από οπλισμένο σκυρόδεμα. Οι αδρές επιφάνειες των τοίχων συμμετέχουν χρωματικά στην παλέτα του κρητικού τοπίου. Φωτογραφία: Ιωάννης Κανδυλάκης.

H εξοχική ισόγεια κατοικία βρίσκεται στην Κόρινθο σε μια έκταση τεσσάρων στρεμμάτων, που έχει θέα τόσο στον Κορινθιακό κόλπο όσο και στον επιβλητικό λόφο των Εξαμιλίων στα δυτικά. Ο λιτός λευκός όγκος φιλοξενεί το σπίτι με τους εξωτερικούς προστατευμένους αίθριους χώρους του σε ένα κτίσμα που λειτουργεί σαν μια ενιαία περιτείχιση, σε σχέση με το οικόπεδο, ενώ ο περιβάλλων χώρος παραμένει στη φυσική του κατάσταση.
Η πρόθεση ήταν να ενωθούν ο εσωτερικός με τον υπαίθριο χώρο διημέρευσης σε ένα ενιαίο περίβλημα, έναν απλό παραλληλεπίπεδο όγκο με κλειστές, ανοιχτές και διάφανες πλευρές. Η συνένωση των εσωτερικών με τους άμεσους υπαίθριους χώρους δημιουργεί μια χωρική διεύρυνση για την κατοικία των 137 m², ενώ δημιουργεί την αίσθηση ενός μεγαλυτέρου κτίσματος απ’ ό,τι πραγματικά είναι.

Οι όψεις αντανακλούν το βαθμό ιδιωτικότητας των χωρών του σπιτιού. Τα υπνοδωμάτια οργανώνονται πίσω από τους τυφλούς τοίχους του επιμήκους κτιριακού όγκου και ανοίγονται στην ανατολή και στη θέα του κήπου έχοντας τη δική τους προστατευμένη "αυλή", ενώ οι χώροι διημέρευσης αποκαλύπτονται ανοιχτοί στη θέα και στο φως, εμφανίζοντας ένα πιο δημόσιο χαρακτήρα.
Από το νοτιά, ο μονολιθικός όγκος της κατοικίας δείχνει να συμφιλιώνεται και να συμπληρώνει αρμονικά τον επιβλητικό όγκο του λόφου και την ομορφιά της γύρω φύσης. Ένα πλακόστρωτο κάθετο στο σπίτι ορίζει την είσοδο. Μέσα στο στενό αίθριο, που συμπληρώνει την κατοικία από την πλευρά της εισόδου, μια σειρά δέντρων ενισχύει την ιδέα της περιτείχισης του ανοιχτού υπαίθριου χώρου.
Η χωρική συνέχεια του εσωτερικού με τον εξωτερικό χώρο αποκαλύπτεται στο εσωτερικό του σπιτιού. Καθιστικό, τραπεζαρία και κουζίνα, σε ανοιχτή διάταξη, έχουν ανοίγματα σε τρεις πλευρές και καταλαμβάνουν όλο το ύψος του χώρου, που λούζεται στο φως αποκαλύπτοντας τη θέα στον κήπο, την πόλη και τη θάλασσα. Τα συρόμενα παράθυρα εξαφανίζονται μέσα στους τοίχους, καταλύουν τα χωρικά όρια και εντείνουν την αίσθηση της ανοιχτωσιάς.

Μια πισίνα με υπερχείλιση οργανώνεται στη θέα μπροστά και παράλληλα με τους χώρους διημέρευσης. Το σκιερό μεγάλο αίθριο, σε συνέχεια των χώρων διημέρευσης δυτικά, είναι το κέντρο του σπιτιού τους καλοκαιρινούς μήνες, καδράροντας τη θέα προς τον περιβάλλοντα και τον ανοιχτό ορίζοντα. Ο ήλιος φιλτράρεται από τις πέργκολες και οι έντονες σκιές τους αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο και συμπλήρωμα της αρχιτεκτονικής απλότητας του σπιτιού.

Στην είσοδο της κατοικίας δημιουργείται μια σύνθεση μονώροφων όγκων, που συνδέονται μεταξύ τους με ξύλινη πέργκολα, διαμορφώνοντας ανοιχτούς χώρους. Τα τοιχία υιοθετούν μια ακατέργαστη, μονολιθική δομή. Διατάσσονται με τρόπο, που να προστατεύουν την όψη από τους βόρειους ανέμους, ωθώντας τους χρήστες προς τους ανοιχτούς χώρους, θολώνοντας τα όρια του αδόμητου με το δομημένο.

Σε ένα από τα πιο γραφικά χωριά της Κασσάνδρας Χαλκιδικής, βρίσκεται "φωλιασμένο", ανάμεσα στα πέτρινα παραδοσιακά κτίσματα, το Ficurini. Το νέο concept store της Αφύτου συνδυάζει τις διεθνείς τάσεις με την ελληνική παράδοση, φιλοξενώντας συλλογές από καταξιωμένους Έλληνες σχεδιαστές και εταιρείες.
Κεντρικός άξονας σχεδιασμού ήταν οι απλές γεωμετρικές γραμμές και οι μονολιθικοί όγκοι, σε συνδυασμό με τη φυσικότητα των υλικών (κονιάματα, μάρμαρο, μέταλλο) και τους γήινους τόνους.
Τα κουφώματα της όψης αποτελούν ειδικές κατασκευές από οξειδωμένο μέταλλο και σύρονται μέσα στην τοιχοποιία, ενοποιώντας το εσωτερικό του καταστήματος με την υπερυψωμένη είσοδο. Στην προέκτασή της, η είσοδος ενσωματώνει ένα χώρο φύτευσης για φραγκοσυκιές, οι οποίες αποτελούν και το σήμα κατατεθέν της εταιρείας (Ficurini: ο καρπός του φραγκόσυκου), καθώς και ένα χτιστό κάθισμα για τους χρήστες ή τους περαστικούς.
Εσωτερικά, το στοιχείο της αψίδας επαναλαμβάνεται τόσο στους τοίχους, δημιουργώντας εσοχές, όσο και στα περάσματα. Οξειδωμένες μεταλλικές ράγες και ράφια, καθώς και μονολιθικοί μαρμάρινοι όγκοι, φιλοξενούν τις δημιουργίες και τα προϊόντα του καταστήματος. Όλοι οι περιμετρικοί εσωτερικοί και εξωτερικοί τοίχοι έχουν επενδυθεί με ηφαιστειακό πατητό κονίαμα.
Ο φωτισμός ακολουθεί την ίδια προσέγγιση, με μεταλλικά και μαρμάρινα στοιχεία, ενώ τα χωνευτά γύψινα σποτ στην οροφή ενισχύουν τη μινιμαλιστική διάθεση των αρχιτεκτόνων, διαμορφώνοντας μία σχεδόν μοναστηριακή αισθητική στο χώρο.

Η κατοικία βρίσκεται σε ένα κατάφυτο δάσος. Με στόχο να μεταφερθούν στο εσωτερικό της κατοικίας τα χαρακτηριστικά του τόπου, το πράσινο εισβάλλει δυναμικά στο σχεδιασμό και κυριαρχεί σε κάθε χώρο του σπιτιού. Στο μπάνιο, τα φυσικά υλικά συνδυάζονται σε ένα ουδέτερο χρωματικό υπόβαθρο, όπου πρωταγωνιστεί η φύτευση. Η ελεύθερη μπανιέρα και το ντους οργανώνονται σε ένα διάδρομο από βότσαλα, οι φεγγίτες διαχέουν το φυσικό φωτισμό, ενώ ο τεχνητός φωτισμός προσδίδει ατμοσφαιρικότητα στο χώρο. "Black house in the woods". Φωτογραφίες: Kireeva Anna.