ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ & ΦΥΤΕΥΣΗ

Το αίθριο αποτελεί ένα ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό τμήμα, το οποίο απαντάται σε κτιριακή μονάδα ή σε σύνολο κτιρίων. Ο σχεδιασμός και η φύτευση των αιθρίων αποτελεί αντικείμενο πολυκριτηριακής διαδικασίας, κατά την οποία εξετάζονται τα χωρικά στοιχεία, τα στοιχεία ενεργειακού σχεδιασμού και η δημιουργία των κατάλληλων υποδομών και συστημάτων για την ανάπτυξη και συντήρηση των φυτών.

Η μικρή αυτή κατοικία βρίσκεται σε ένα μικρό χωριό στα βόρεια της Πορτογαλίας. Στον κάτω όροφο, που καταλαμβάνει περίπου το ήμισυ της κάλυψης, βρίσκονται το γκαράζ, το δωμάτιο πλυντηρίων και η κύρια είσοδος, όπως και η σκάλα που οδηγεί στον επάνω όροφο, που φωτίζεται από το αίθριο, σε έναν κεντρικό διάδρομο που χωρίζει την κοινόχρηστη περιοχή του σπιτιού από την περιοχή των υπνοδωματίων. Η σκάλα είναι κατασκευασμένη με ξύλινα σκαλοπάτια πακτωμένα στον τοίχο, ώστε όλη η κατασκευή να είναι ανάλαφρη και να επιτρέπει το φως να διαχέεται από αίθριο σε όλο το χώρο. Αρχιτέκτονες: Raulino Silva. Φωτογραφίες: João Morgado

Έντονα στοιχεία της ανατολικής πλευράς της Κέας αποτελούν η χαρακτηριστική τοπογραφία με την επιβλητική θέα, οι αγριοβελανιδιές, που παρήγαγαν σημαντικές πρώτες ύλες σε παλαιότερες εποχές και σίτισαν τους ντόπιους σε δύσκολες περιόδους, και οι ιδιαίτερες αγροτικές κατασκευές. Τέτοιες κατασκευές είναι οι "όχτες", οι οποίες διαμορφώνουν το επικλινές έδαφος σε οριζόντια επίπεδα που λειτουργούν ως ταμιευτήρες νερού και διευκολύνουν την αγροτική παραγωγή, καθώς και οι στεγασμένες "καθηκιές", με τις ιδιότυπες, αυστηρά ορθογωνικές γεωμετρίες, που φιλοξενούν τα ζώα στις κτηνοτροφικές περιοχές. Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των κατασκευών με κτηνοτροφική λειτουργία είναι ο "γκντούντος", το κενό που αφήνει η λίθινη δομή από το σκαμμένο έδαφος προκειμένου να αποστραγγίζουν τα νερά και η συνήθης συνύπαρξη ενός πιο κλειστού όγκου ( "σταυλί") με έναν πιο ανοιχτό ("στεγάδι") σε ένα ευαίσθητο παιχνίδι, που παράγει διαφορετικών ποιοτήτων χώρους σε πολυάριθμες παραλλαγές.
Τα παραπάνω χαρακτηριστικά αποτελούν και αναγνώσιμα στοιχεία του έργου, χωρίς ιστορικιστική πρόθεση: η διατήρηση της υπάρχουσας ενδημικής χλωρίδας χωρίς παρεμβάσεις, η σχηματοποίηση της τοπογραφίας των επιπέδων, ο σχεδιασμός με χώρους, που είτε αποτελούν αυτοτελείς, αναγνώσιμους, ορθογωνικούς όγκους, είτε προκύπτουν ως ενδιάμεσα κενά. Η κατοικία τοποθετείται πάνω σε μία ειδικά διαμορφωμένη "όχτα". Στην πίσω πλευρά αποκολλάται από τον αναλημματικό τοίχο, διαμορφώνοντας την είσοδο προς το εσωτερικό.
Η κίνηση γίνεται με τρόπο ώστε να εναλλάσσονται διαφορετικές οπτικές του οικοπέδου και του κτίσματος. Πλησιάζοντας κανείς την κατοικία, βλέπει ολόκληρο το δώμα της μαζί με το τοπίο και τη θάλασσα. Αφού πλησιάσει κατεβαίνει στο χώρο της εισόδου, που μοιάζει με ένα ορθογώνιο δωμάτιο χωρίς στέγη και χωρίς θέα. Από εκεί μπαίνει στο κτίριο και βλέπει ξανά την θάλασσα μέσα από το στεγασμένο χώρο.
Μια διαμήκης πορεία, παράλληλη με τις υψομετρικές, συνδέει τους επιμέρους χώρους του κτίσματος μεταξύ τους: είσοδο, ενιαίο καθημερινό με κουζίνα, κοιτώνες, βοηθητικούς χώρους. Η ίδια πορεία συνδέει και τις τρεις διαφορετικών ποιοτήτων αυλές: μια στεγασμένη στο μέσο του κτιρίου, μια σκιασμένη από βελανιδιές έξω από το καθημερινό και μία εκτεθειμένη στον ήλιο στο τέλος του διαδρόμου. Οι τρεις διαφορετικές αυλές έχουν διαφορετικές χρήσεις ανάλογα με την εποχή και τις καιρικές συνθήκες. Στις μέρες που φυσάει πολύ ή βρέχει χρησιμοποιείται η στεγασμένη αυλή, το πρωί και το απόγευμα αντίστοιχα οι άλλες δύο.
Τα υλικά που χρησιμοποιούνται, πέρα από τα κουφώματα αλουμινίου, είναι αυτά στα οποία οι τοπικοί τεχνίτες έχουν δείξει μεγάλη εμπειρία. Η κατασκευή γίνεται με φορέα από οπλισμένο σκυρόδεμα και τοίχους πλήρωσης από οπτοπλινθοδομή. Οι τελικές επιφάνειες καλύπτονται εξωτερικά με τσιμεντοκονία. Εσωτερικά, καλύπτονται με σοβά, ενώ τα δάπεδα, τα ντους και οι πάγκοι της κουζίνας με τσιμεντοκονίαμα.
Το δώμα αποτελεί κατά μία έννοια το διάγραμμα της κατοικίας, καθώς αποτυπώνει τις επιμέρους ενότητες και κινήσεις. Αποτελεί επίσης την κύρια όψη του κτιρίου, μιας και το εποπτεύει κανείς στο σύνολο του καθώς πλησιάζει. Το δώμα διαμορφώνεται σε διαφορετικά επίπεδα. Αυτό επιτρέπει αφενός να υπάρχουν φεγγίτες στους κύριους χώρους και παρέχει τη δυνατότητα διαμπερή αερισμού και νυχτερινού δροσισμού. Αφετέρου αποτελεί ένα σύστημα συλλεκτήρων, που δέχεται και κατευθύνει το βρόχινο νερό στη στέρνα, αφανή πρωταγωνιστή του κτίσματος.

Η Μαρίνα Στασινοπούλου γεννήθηκε στο Λίβερπουλ Αγγλίας και σπούδασε στο Λονδίνο, Interior Design BA(Hons) στο Chelsea College of Art & Design, Αρχιτεκτονική BSc (Hons), Dip(Arch) και History and Theory of Architecture MA(Hons) στο University of East London.
Δίδαξε στην αρχιτεκτονική σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Δραστηριοποιείται επαγγελματικά στην Ελλάδα και τη Μ. Βρετανία.
Ο Κωνστάντιος Δασκαλάκης σπούδασε αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στην Φιλοσοφία και ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στη φιλοσοφία με την διατριβή: La “repetition du possible”: Heidegger, Kierkegaard, Nietzsche στο Université Libre de Bruxelles. Ως φοιτητής και απόφοιτος συνεργάστηκε με γνωστούς αρχιτέκτονες στην Αθήνα (Κ+Κ. Καπαρελιώτης, Κ. Μωραΐτης, Μάρω Παπαδοπούλου), σε μελέτες και κατασκευές. Από το 2001 ξεκίνησαν συνεργασία για τον σχεδιασμό κατοικιών, εσωτερικών και καταστημάτων.
Πέρα από τους διαγωνισμούς, υλοποιημένα έργα τους έχουν διακριθεί σε διαγωνισμούς και έχουν δημοσιευθεί σε αρχιτεκτονικές επιθεωρήσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Επίσης, έργα τους έχουν εκτεθεί σε 17 πανελλήνιες εκθέσεις με επιτροπή (Μπιεννάλε ΕΙΑ, Πανελλήνια έκθεση αρχιτεκτονικού έργου ΣΑΝΑ, Έκθεση Ελληνικής αρχιτεκτονικής περιοδικού ΔΟΜΕΣ, κ.ά.).

Το project αφορούσε την μετεγκατάσταση της πολυεθνικής εταιρείας Millward Brown (διεθνείς έρευνες αγοράς) σε νέο χώρο στην οδό Μιχαλακοπούλου στην περιοχή των Αμπελοκήπων στην Αθήνα.
Ο νέος χώρος 400 m² αναπτυγμένος σε 2 ορόφους αν και με περίπου το μισό εμβαδόν από τον προηγούμενο έπρεπε να στεγάσει τις ίδιες λειτουργικές ανάγκες της εταιρείας.
Η απόφαση της εταιρείας για διαφοροποίηση στον τρόπο λειτουργίας των τμημάτων της με αμεσότερη και δυναμικότερη συνεργασία μεταξύ τους , εκσυγχρονισμό των συστημάτων επικοινωνίας στα πιο εξελιγμένα τεχνολογικά πρότυπα, χωρική ευελιξία της ατομικής εργασίας και το σημαντικότερο, δημιουργία ευχάριστου και οικείου περιβάλλοντος , αποτέλεσαν τα βασικά στοιχεία του σχεδιασμού.
Στην προσπάθεια μας για την κατανόηση, της λειτουργίας της εταιρείας σε ομαδικό και ατομικό επίπεδο αλλά και για την μέγιστη ικανοποίηση των αναγκών του προσωπικού πραγματοποιήθηκαν συνεντεύξεις με όλους τους υπαλλήλους πριν και κατά την διάρκεια του σχεδιασμού. Με αυτόν τον τρόπο συλλέξαμε σημαντικές πληροφορίες και δώσαμε την δυνατότητα να συμμετέχουν όλοι οι εργαζόμενοι στην τελική μορφή του χώρου βοηθώντας τους να τον οικειοποιηθούν και να διευκολύνουν την μετάβαση τους στο νέο εργασιακό περιβάλλον.
Η προσέγγιση της διαμόρφωσης των χώρων έγινε με την λογική του αστικού σχεδιασμού σε μικρή κλίμακα. Στόχος μας ήταν να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον όπου μια μικρή κοινωνία ανθρώπων θα μπορούσε να εργαστεί με διαφορετικούς τρόπους σε διαφορετικές θέσεις, να συνεργαστεί, να μπορεί να ξεκουραστεί, να απομονωθεί, να ανακαλύψει και να δημιουργήσει.
H διάταξη των γραφείων επιλέχτηκε να είναι ανοικτού τύπου (open plan) ώστε να επιτευχθεί εξοικονόμηση χώρου, καλύτερη επικοινωνία - συνεργασία μεταξύ των εργαζομένων αλλά και ευελιξία ως προς την χωροθέτηση της ατομικής θέσης εργασίας. Τη ροή των περιμετρικών πάγκων εργασίας που συμβολίζει- διευκολύνει την συνεργασία και την ομαδικότητα διακόπτουν διαχωριστικά διαφορετικών τύπων και μορφών από ξύλο, γυαλί, τουβλάκι. Με αυτόν τον τρόπο και σε συνδυασμό με την κεντρική τοποθέτηση των δωματίων συνεδριάσεων (meeting rooms) δημιουργήθηκαν χώροι που δίνουν την δυνατότητα για περισσότερη ιδιωτικότητα. Οι χώροι εστίασης σχεδιάστηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να παραπέμπουν σε αντίστοιχους χώρους κατοικίας ή καταστημάτων καφέ και εξοπλίστηκαν για να μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εναλλακτικός χώρος εργασίας και συγκεντρώσεων. Σε όλους τους εξώστες περιμετρικά του κτιρίου έγινε φύτευση που περιλαμβάνει χαμηλούς θάμνους, αναρριχώμενα φυτά της ελληνικής χλωρίδας και οπωροφόρα δενδρύλλια για την δημιουργία ευχάριστων οπτικών φυγών στο κέντρο της πόλης, σκίασης αλλά και την εποχιακή αλλαγή του τοπίου.
Με αναφορά στα μαθηματικά σχεδιαγράμματα που εκπονεί η εταιρεία για τους πελάτες της για να τους οδηγήσει σε δρόμους ανάπτυξης και στα γραμμικά φωτιστικά των δρόμων της πόλης που καθοδηγούν και κατευθύνουν, σχεδιάστηκε ο κεντρικός φωτισμός των χώρων.

Σε έκταση 15 στρεμμάτων, στη Βόρεια ακτή της Κω, κατασκευάστηκαν δύο θερινές κατοικίες για δυο φίλους, πάνω στην αρχή της διακριτικής γειτονίας. Το κάθε σπίτι έχει την ιδιωτικότητά του, χωρίς να αποκλείεται η συνεύρεση.
Το δυνατό στοιχείο της σύνθεσης ήταν ο μακρινός ορίζοντας, το μπλε του ουρανού και της θάλασσας, σε συνδυασμό με το τοπίο των ξερών χόρτων. Το τοπίο έπαιξε ιδιαίτερο ρόλο στη σύνθεση. Ο αιγαιοπελαγίτικος βορινός άνεμος δίνει μια συνεχή ζωντάνια στο τοπίο, όχι μόνο στη θέα της θάλασσας και των χόρτων, αλλά και στο ρυτίδωμα της επιφάνειας της πισίνας, που έρχεται κοντά στους χώρους ενδιαίτησης, προκαταβάλλοντάς μας για μια απέριττη αρχιτεκτονική, προσαρμοσμένη απόλυτα στο τοπίο.
Το γυμνό σκυρόδεμα, ως βασικό υλικό της κατασκευής, χρησιμοποιήθηκε με τέτοιο τρόπο, που να μην επιβάλλεται, προσφέροντας τη δυνατότητα διαμόρφωσης εσωτερικών και εξωτερικών χώρων της ίδιας σημασίας και αισθητικής. Η επίπλωση των χώρων, καθαρά χρηστική και απέριττη, είναι αντίστοιχη με την αρχιτεκτονική.
Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν, είναι τσιμεντοκονίαμα στο δάπεδο (όπου υπήρξε προσπάθεια να προσομοιάζει όσο το δυνατόν περισσότερο στο σκυρόδεμα του τοίχου), τσιμεντοκονιάματα στους τοίχους των λουτρών, corian στους πάγκους των λουτρών και της κουζίνας, ψευδοροφές γυψοσανίδας στα υπνοδωμάτια, με κρυφούς φωτισμούς, που προσφέρουν ένα διακριτικό φως στους χώρους. Συρόμενα κουφώματα αλουμινίου με λεπτό πλαίσιο εξασφαλίζουν την οπτική ενοποίηση των μέσα με τους έξω χώρους. Οι πέργκολες είναι από σουηδική ξυλεία, βαμμένη σε γκρίζο χρώμα.

Έχοντας ταξιδέψει για πολλά χρόνια στην Ελλάδα για windsurf, ένα γάλλο - σουηδικό ζευγάρι, με τόπο διαμονής το Παρίσι, ανακάλυψε ένα ξεχωριστό σημείο στον ανάγλυφο, βραχώδη τόπο της Καρπάθου. Το οικόπεδο έχει ανοιχτή θέα προς το Αιγαίο Πέλαγος, αλλά και προνομιούχα θέα προς τους windsurfers της ακτής Αφιάρτη.
Το αραιοκατοικημένο, αδάμαστο και απότομο τοπίο ήταν το σημείο εκκίνησης του σχεδιασμού. Οποιαδήποτε ανθρώπινη επέμβαση θα ήταν ορατή λόγω του ακανόνιστου οδοντωτού χαρακτήρα του βράχου, που φτάνει μέχρι τη θάλασσα. Το ερώτημα ήταν πώς να τοποθετηθεί ένα ξένο σώμα -το κτίριο- σε αυτό το θεαματικό τοπίο, χωρίς να αλλοιώνει την ταυτότητα του, αλλά ενισχύοντας το χαρακτήρα του.
Αντί να προσπαθήσει να μιμηθεί το περιβάλλον, το κτίριο τοποθετείται απαλά στο οικόπεδο αφήνοντας το τοπίο όσο το δυνατόν αμεταποίητο. Τοπίο και κτίριο θεωρούνται ως δύο ξεχωριστά στοιχεία, που μαζί δημιουργούν μια νέα οντότητα, όπως ένα τέλεια πλασμένο κοχύλι γίνεται κομμάτι μιας πέτρας και του βραχώδους σχηματισμού. Αυτά τα δύο διαφορετικά στοιχεία συνυπάρχουν ενισχύοντας και συμπληρώνοντας το ένα το άλλο.
Το οικόπεδο έχει δύο φυσικά επίπεδα, ένα υψηλότερο και ένα χαμηλότερο. Προκειμένου να επωφεληθεί πλήρως από τη θέα προς τη θάλασσα, το κτίριο εκτείνεται πέρα από το υψηλότερο επίπεδο επιπλέοντας πάνω από το βραχώδες τοπίο. Από το εσωτερικό του κτιρίου ο πρόβολος δημιουργεί την αίσθηση ότι το κτίριο ίπταται πάνω από τη θάλασσα, ενώ από το εξωτερικό τονίζει περαιτέρω την αντίθεση ανάμεσα στο κατασκευασμένο και το φυσικό περιβάλλον.
Οι κυρίως λειτουργίες οργανώνονται σε ένα επίπεδο γύρω από ένα εσωτερικό αίθριο. Μια σειρά από διαφορετικά κενά κάνουν τα όρια μεταξύ εσωτερικών και εξωτερικών χώρων πιο ασαφή και ένα κενό που διαπερνά το κτίριο συνδέει τους κυρίους χώρους με έναν εξωτερικό χώρο στο χαμηλότερο επίπεδο του οικοπέδου. Ένα μέρος του μοναδικού όγκου υπερυψώνεται προκειμένου να καλυφθούν οι υψομετρικές διαφορές του οικοπέδου, δημιουργώντας μια ανεξάρτητη πτέρυγα για τους επισκέπτες.
Το κτίριο κατασκευάστηκε από επί τόπου χυτό οπλισμένο σκυρόδεμα και το τμήμα του προβόλου κατασκευάστηκε με δοκό Vierendeel. Το εμφανές σκυρόδεμα στο εξωτερικό αντιπαραβάλλεται με ένα απαλό και ελαφρύ εσωτερικό. Στο εσωτερικό είναι εμφανείς οι σαφείς αναφορές στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική της Καρπάθου, που συνδυάζονται με μοντέρνα έπιπλα και μια ευρεία παλέτα υλικών. Τα παράθυρα, διαφορετικού μεγέθους και χαρακτήρα το κάθε ένα, είναι προσεκτικά τοποθετημένα, ώστε να προσφέρουν θεαματικές φυγές προς τη θάλασσα και το περιβάλλον τοπίο.

Η ανακαίνιση της θερινής κατοικίας στη Μύκονο έγινε με τον ολικό επανασχεδιασμό της, δίνοντας προσοχή στη λεπτομέρεια, από τη μεγάλη έως τη μικρή κλίμακα. Με δεδομένο την έλλειψη περιοχών χαλάρωσης, έγινε μία προσπάθεια δημιουργίας διαφορετικών χώρων, βιώσιμων για κάθε στιγμή της ημέρας. Ο ξενώνας δίπλα στη θάλασσα ανακαινίστηκε και διευρύνθηκε με ιδιωτική πισίνα και έναν εσωστρεφή σκιασμένο υπαίθριο χώρο με σκοπό να προσφέρει στους επισκέπτες τη δυνατότητα να απολαύσουν τα υπέροχα πρωινά. Το ελληνικό έθιμο της συγκέντρωσης γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι για πολύωρα γεύματα ενισχύθηκε με το εξωτερικό μπάρμπεκιου και το μεγάλο ξύλινο τραπέζι, όπως και με την άνετη τραπεζαρία στο εσωτερικό της κατοικίας.
Στον εσωτερικό χώρο έχει διατηρηθεί ως βάση το καθαρό κυκλαδίτικο λευκό, το οποίο λειτουργεί άψογα σαν καμβάς δίνοντας έμφαση στην υφή των υπόλοιπων υλικών, όπως είναι η τσιμεντοκονία και το ξύλο.
H πλειονότητα των επίπλων είναι custom made design από τους Block722 Architects. Μεγάλη έμφαση δόθηκε και στην επιλογή και στη χρήση των υφασμάτων. Τα υφάσματα υπνοδωματίου και μπάνιου επιλέχτηκαν αποκλειστικά από βιολογικό βαμβάκι, ενώ τα χαλιά σχεδιάστηκαν αποκλειστικά από το γραφείο. Το κεφαλάρι του master bedroom είναι χειροποίητη κατασκευή από Έλληνες τεχνίτες με εμπειρία πάνω στην παραδοσιακή τέχνη της πλέξης με σχοινάκι. Τα φυσικά υλικά και τα γήινα χρώματα κάνουν έντονη την παρουσία τους στο χώρο, δημιουργώντας μία ισορροπημένη αντίθεση με τα πιο αδρά υλικά, όπως το γυαλί και το μέταλλο στις γιγαντιαίες λάμπες επάνω από το τραπέζι. Όλα τα έπιπλα εξωτερικού χώρου σχεδιάστηκαν για να αντιστέκονται στο δύσκολο καιρό της Μυκόνου. Η ρουστίκ σκίαση στην αυλή αποτελεί ένα μικρό καταφύγιο από τον ήλιο δημιουργώντας ταυτόχρονα ένα παιχνίδι φωτός και σκιάς στην επιφάνεια του δαπέδου.

Τo “In light House” βρίσκεται στα Βόρεια προάστια του νομού Αττικής. Για να επιτευχθεί η άμεση επαφή με το περιβάλλοντα χώρο τόσο οπτικά όσο και λειτουργικά. χρησιμοποιήθηκαν μεγάλα ανοίγματα, με χαρακτηριστική την γωνιακή τζαμαρία στο καθιστικό που έχει κατασκευαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε όταν ανοίγει να χάνεται εντελώς από το οπτικό πεδίο. Στο κεντρικό σημείο της κατοικίας και επάνω από την τραπεζαρία βρίσκεται το αίθριο που εκτός από την συνεισφορά του στην βιοκλιματική λειτουργία του κτιρίου για φωτισμό και αερισμό, προσφέρει θεάσεις από την μια πλευρά στον ουρανό ενώ από την άλλη στον εσωτερικό κήπο που βρίσκεται στον διάδρομο του ορόφου των υπνοδωματίων. Αρχιτεκτονική μελέτη: Whitebox Architects / Π.Κοκκαλίδης, Α.Τριανταφυλλίδου , Α. Δρέλλα. Φωτογραφίες: Γιώργης Γερόλυμπος .

Η μέθοδος ηλεκτρώσμωσης βασίζεται στην ηλεκτροχημική αποστράγγιση του εδάφους και επιτυγχάνει, εκτός από διακοπή της διείσδυσης νερού στην κατασκευή, μείωση των επιπέδων υγρασίας στο σκυρόδεμα με αναστροφή του φαινομένου. Αποτελεί μια καλή λύση, καθώς δεν επικαλύπτει το πρόβλημα αλλά το αντιμετωπίζει στη βάση του. Ειδικότερα, οι ηλεκτρωσμωτικοί παλμοί συνεχούς ηλεκτρικού ρεύματος επιτυγχάνουν να αντιστρέψουν την κατεύθυνση της ροής του νερού εξ ολοκλήρου, οδηγώντας το μακριά από το περίβλημα του κτιρίου. Η επιφάνεια των περιμετρικών τοιχίων και της πλάκας που επικοινωνεί με το έδαφος ανάγεται σε ένα ωσμωτικό εμπόδιο, αποτρέποντας τη διείσδυση του νερού. Αυτή η σύγχρονη τεχνική βρίσκει κατά κύριο λόγο εφαρμογή στην περίπτωση εμφάνισης ανιούσας υγρασίας, μέσω των τριχοειδών αγγείων του υποκείμενου εδάφους. Η ηλεκτρώσμωση αποτελεί μια απλή λύση ως προς την εγκατάσταση και κυρίως τη λειτουργία της. Η εφαρμογή της μεταφράζεται σε εργασίες μηδενικού οικοδομικού χαρακτήρα ή αρνητικές χημικές επιδράσεις στην κατασκευή, ενώ δεν επηρεάζει τη στατική και δυναμική συμπεριφορά του φορέα. Το σύστημα αποτελείται από τρία μέρη, την άνοδο, την κάθοδο και τον ηλεκτρικό πίνακα τροφοδοσίας. Στην τυποποιημένη εγκατάσταση ηλεκτρώσμωσης η άνοδος, που συνήθως αποτελείται από κράμα τιτανίου με οξείδια ευγενών μετάλλων, εφαρμόζεται στο δομικό στοιχείο που εμφανίζει προβλήματα από την υγρασία του περιβάλλοντος εδάφους. Οι κάθοδοι, που κατά κανόνα είναι ηλεκτρικά μονωμένες ράβδοι αλουμινίου στα 3/4 του μήκους τους, συνδέονται με το έδαφος σε απόσταση από το περίβλημα της κατασκευής. Τα ηλεκτρόδια καταλήγουν στον ηλεκτρικό πίνακα τροφοδοσίας. Το συνεχές παλμικό ρεύμα οδηγεί την υγρασία (ως διάλυμα αλάτων) που βρίσκεται στα δομικά μέλη (άνοδο) προς το έδαφος (κάθοδο). Ειδικότερα, τα ιόντα των αλάτων με θετικό σθένος παρασύρονται προς την κάθοδο και αυτά με αρνητικό σθένος προς την άνοδο. Το νερό εμφανίζει την τάση να προσκολλάται σε ιόντα με θετικό σθένος και να οδηγείται προς το αρνητικά φορτισμένο εδαφικό υλικό. Αυτό το σύστημα, ενισχυόμενο εκτενέστερα με παλμούς, οδηγεί την υγρασία εκτός των δομικών στοιχείων και μάλιστα παρεμποδίζει την πορεία επιστροφής της. ωστόσο, αν διακοπεί η ρευματοδότηση, αντιστρέφεται η πορεία της υγρασίας. Στα κατακόρυφα δομικά στοιχεία που έχουν προσβληθεί από υγρασία αναπτύσσεται ηλεκτρικό δυναμικό ανάμεσα στη βάση (θετικός πόλος) και κάποιο σημείο σε υψηλότερη στάθμη (αρνητικός πόλος), εντός πάντοτε της υγρής περιοχής. Η εγκατάσταση ενεργής ηλεκτρώσμωσης αντιστρέφει αυτό το δυναμικό, αντιστοιχίζοντας το θετικό πόλο (άνοδο) στο δομικό στοιχείο που έχει πληγεί και τον αρνητικό πόλο στο έδαφος (κάθοδο). Η εγκατάσταση, πέρα από τη βασική τεχνική εφαρμογής της, πρέπει να προσαρμόζεται και στις ιδιαιτερότητες κάθε περίστασης. Συγκεκριμένα, είναι αναγκαία η προκαταρκτική μελέτη για την κατανομή της υγρασίας στα δομικά μέλη, το ύψος στο οποίο έχει ανέλθει και το είδος των αλάτων που έχει μεταφέρει η υγρασία στην κατασκευή. Τα άλατα παίζουν με τη σειρά τους σημαντικό ρόλο, καθώς η είσοδός τους στα δομικά στοιχεία μέσω της υγρασίας προκαλεί εμφάνιση υγροσκοπικής υγρασίας ακόμη και μετά το στέγνωμα των στοιχείων. Η διαχείρισή τους είναι κρίσιμη, καθώς σε αντίθετη περίπτωση διογκώνονται, φθείρουν το σκυρόδεμα και απορροφούν την υγρασία περιβάλλοντος.