Σε παραλιακό διαμέρισμα στη Βουλιαγμένη, κυρίαρχο στοιχείο στο χώρο του υπνοδωματίου είναι η ανοιχτή μπανιέρα. Κύρια στοιχεία των επενδύσεων είναι η χρήση ταπετσαρίας ιαπωνικού σχεδιασμού σε τοίχους και ταβάνι, η οποία συνδυάζεται με λεπτομέρειες από ορείχαλκο. Ήπιες αποχρώσεις και ισχυρές λεπτομέρειες συνυπάρχουν, αποδίδοντας μία αισθητική αφαιρετικής πολυτέλειας, ενώ οι minimal γραμμές συμβάλλουν στη δημιουργία ενός καθαρού και ιδιαίτερα ατμοσφαιρικού αποτελέσματος. Παραλιακό διαμέρισμα στη Βουλιαγμένη. Φωτογραφίες: Παναγιώτης Βουμβάκης.

Σουηδική ξυλεία σε συνδυασμό με θολά πολυκαρβονικά πετάσματα διαμορφώνουν μικρές αίθουσες συνεδριάσεων 4-6 ατόμων, ενσωματωμένες στον open plan σχεδιασμό ενός χώρου γραφείων διαφημιστικής εταιρείας στην Αθήνα. Στο εσωτερικό της "κάψουλας", μια λωρίδα φωτισμού LED ανάβει αυτόματα μόλις κάποιος μπει στο δωμάτιο. Φωτογραφίες: Βασίλης Μάκρης.

Η ελαφριά μεταλλική σκάλα αποτελεί μια γλυπτική κατασκευή, που λειτουργεί ως διαχωριστικό για τον ενιαίο χώρο καθιστικού – κουζίνας. Κατοικία σε δασώδη περιοχή στην Κύπρο. Φωτογραφία: Creative Photo Room.

Συνδυάζοντας το πατητό τσιμεντοκονίαμα στις πισίνες με τα στέγαστρα από καλαμιές, την τοπική πέτρα και το φυσικό ξύλο, ο εξωτερικός χώρος της κατοικίας εντάσσεται αρμονικά στο κυκλαδίτικο τοπίο. Η χωροθέτηση των κατοικιών στο οικόπεδο πραγματοποιείται με τρόπο που να εξασφαλίζεται η θέα και παράλληλα η ιδιωτικότητα της κάθε μιας, με ανοιχτούς καθημερινούς χώρους αλλά και μικρές ανεξάρτητες βεράντες. Συγκρότημα κατοικιών "Andros Tessera" στο Κυπρί της Άνδρου. Φωτογραφίες: Irene Petsa Photography, George Ventouris Photography.

Η μεταλλική πέργκολα, τα κάθετα διαχωριστικά αλλά και τα εξωτερικά πετάσματα διαμορφώνονται μέσα από ασύμμετρες επαναλήψεις μετάλλων και αποφλοιωμένη λυγαριάς. Ασιατικό εστιατόριο στη Χαλκιδική. Φωτογραφίες: Μίνος Αλχανάτης.

Τα γραφεία της ναυτιλιακής εταιρείας BMS United Bunkers αναπτύσσονται στους τρεις τελευταίους ορόφους εννιαώροφου κτιρίου γραφείων στην περιοχή της ακτής Μουτσοπούλου, στον Πειραιά. Η κάτοψη των επιπέδων είναι χαρακτηριστικά επιμήκης, απαλλαγμένη από ενδιάμεσα υποστυλώματα και αναπτύσσεται κατά μήκος του άξονα ανατολής - δύσης.
Στόχος της μελέτης ήταν η διαμόρφωση χώρων που αναδεικνύουν και ενισχύουν το πνεύμα ομαδικής συνεργασίας, το οποίο διατρέχει τη λειτουργία της εταιρείας, ενώ επιτρέπουν την παρεμβολή σημείων που παρέχουν ιδιωτικότητα ή προσφέρονται για την εκτόνωση των κύριων λειτουργιών.
Το επίπεδο του έκτου ορόφου φιλοξενεί τον κύριο χώρο συναλλαγών (trading floor) της εταιρείας καθώς και τα δύο διευθυντικά γραφεία, ο έβδομος όροφος φιλοξενεί την υποδοχή, το λογιστήριο και την αίθουσα συνεδριάσεων, ενώ ο όγδοος είναι προορισμένος για την ψυχαγωγία και το διάλειμμα από τη δουλειά.
Στα τρία επίπεδα εφαρμόστηκαν παρόμοιες βασικές αρχές σχεδιασμού, οι οποίες αποδίδουν κοινή αρχιτεκτονική ταυτότητα σε όλους του χώρους. Η σύνθεση και στα τρία επίπεδα ξεκινάει από την αναγνώριση και ανάδειξη της ποιότητας των επιμήκων χώρων. Κοινό σημείο είναι επίσης η εισαγωγή λευκών επιφανειών –σε κατακόρυφα και οριζόντια επίπεδα- οι οποίες έρχονται σε ισχυρή αντίθεση με τις σκούρες επιφάνειες των τοίχων, της οροφής και του δαπέδου. Σημειακές εξαιρέσεις στο βασικό λεξιλόγιο της σύνθεσης σηματοδοτούν τις προγραμματικές διαφοροποιήσεις.
Η χωρική διάταξη του έκτου ορόφου διαμορφώνεται από το λευκό επίμηκες τραπέζι συναλλαγών το οποίο φιλοξενεί 22 θέσεις εργασίας. Κατά μήκος του άξονα, πάνω από το τραπέζι συναλλαγών βρίσκεται αναρτημένη μία ξύλινη δοκός, η οποία αποτελείται από πέντε κορμούς ελαφρώς κατεργασμένης καστανιάς. Το οριζοντιωμένο ξύλινο αυτό "κατάρτι" φέρει οθόνες με ζωντανή πληροφόρηση των αγορών καθώς επίσης και το βασικό φωτισμό ο οποίος και έχει "χωνευτεί" στις κάτω και άνω παρειές των κορμών.
Στα πλαϊνά της αίθουσας λευκά διάτρητα πανέλα κρύβουν τους αποθηκευτικούς χώρους, φιλτράρουν το φυσικό φως των παραθύρων και λειτουργούν ως ηχοαπορροφητικά στοιχεία. Στο ανατολικό άκρο του ορόφου βρίσκονται τα δύο διευθυντικά γραφεία, στα οποία η χρήση θερμότερων υλικών και φωτισμού έρχεται σε αντίθεση με την κυρίαρχη λιτή και δίχρωμη αρχιτεκτονική της κύριας αίθουσας.
Στο δυτικό άκρο αναπτύσσεται μία ακόμα αίθουσα με συμπληρωματικές θέσεις και δυνατότητα απομόνωσης από τον κύριο χώρο.
Στον έβδομο όροφο ακολουθούνται παρόμοιες γενικές αρχές σχεδιασμού αλλά εκεί πλέον -για λόγους λειτουργίας- η διάταξη του χώρου δεν είναι ανοιχτή. Η κάτοψη χωρίζεται σε τρεις διακριτούς χώρους με την προσθήκη ενός καμπύλου λευκού τοίχου στο μέσο και ενός εγκάρσιου διαφράγματος το οποίο απομονώνει την αίθουσα συνεδριάσεων. Εκεί, το έξι μέτρων μήκους λευκό τραπέζι περιβάλλεται από τις ξύλινες επιφάνειες του δαπέδου, της οροφής και των συρόμενων πετασμάτων που κρύβουν την κουζίνα.
Τέλος, ο όγδοος όροφος φιλοξενεί την αίθουσα της ψυχαγωγίας, το σαλόνι και την τραπεζαρία. Το ανάπτυγμα τριών ιστίων από το ιστιοπλοϊκό σκάφος, στο οποίο χορηγός είναι η εταιρεία, διαμορφώνει την επιφάνεια της οροφής.

Η θερμομονωτική προστασία της διατομής δαπέδου που βρίσκεται επάνω από μη θερμαινόμενο χώρο (όπως π.χ. σε περιπτώσεις πιλοτής, ισόγειου δαπέδου επάνω από υπόγειους αποθηκευτικούς χώρους ή κλειστούς χώρους στάθμευσης, δαπέδου επάνω από κλειστό χώρο εισόδου πολυκατοικίας κτλ.) είναι απαραίτητη διότι διαφορετικά, ο πρώτος όροφος θα καταπονείται σε μεγάλο βαθμό από τις θερμικές απώλειες του δαπέδου του. Η θερμομονωτική στρώση στερεώνεται είτε με επικόλληση και βύσματα, όπως και στα κατακόρυφα δομικά στοιχεία, είτε με ανάρτηση μη αεριζόμενης ψευδοροφής, επάνω στην οποία τοποθετούνται οι θερμομονωτικές πλάκες. Προς αποφυγή δημιουργίας θερμογεφυρών η θερμομόνωση πρέπει να εφαρμόζεται και περιμετρικά στα δοκάρια.

Η διώροφη αυτή κατοικία, η οποία βρίσκεται στον οικισμό "Απολλώνιο" στο Πόρτο Ράφτη, έργο του Κωνσταντίνου Δοξιάδη, ανακαινίστηκε με σκοπό να εξυπηρετήσει τις ανάγκες μιας πολυμελούς οικογένειας. Η πέργκολα της εισόδου αντικαταστάθηκε με μια πιο σύγχρονη κατασκευή, η οποία παρέχει τη δυνατότητα να ελέγχει ο ένοικος της οικίας την ποσότητα τόσο του ηλιασμού, όσο και του αερισμού κατά τη διάρκεια της ημέρας μέσω των ηλεκτρικά κινουμένων περσίδων. Αρχιτεκτονική μελέτη: K-Division Architecture / Μιχάλης Κραουνάκης.
Φωτογραφίες: Παναγιώτης Βουμβάκης

Το έργο αφορά στη μετατροπή ενός ισόγειου χώρου γραφείου σε παιδοδοντιατρείο, αποτελούμενο από δύο έδρες και έναν χώρο υποδοχής με αναμονή.
Ζητούμενο υπήρξε η διαμόρφωση ενός χώρου λειτουργικού, στον οποίο τα παιδιά θα αισθάνονται οικεία. Ένας χώρος στον οποίο τα παιδιά ενημερώνονται για τη στοματική υγιεινή, εξετάζονται από τον οδοντίατρο και παράλληλα ένας χώρος που προκαλεί για εξερεύνηση και παιχνίδι, χωρίς να έχει τα κλινικά χαρακτηριστικά του ιατρείου.
Κατά την είσοδο ο επισκέπτης αντικρίζει ένα καμπύλο στοιχείο σε έντονο κίτρινο χρώμα που αρχικά λειτουργεί ως πάγκος υποδοχής, στη συνέχεια συναντά το δάπεδο και μετατρέπεται σε τσουλήθρα καταλήγοντας σε μία ξύλινη κερκίδα στο τέλος του χώρου. Η κερκίδα ως κλιμακωτή συνέχεια και απόληξη του ξύλινου δαπέδου χρησιμοποιείται για παιχνίδι και καθιστικό από τα παιδιά και τους συνοδούς τους.
Στην κερκίδα γίνονται επίσης μαθήματα για τη στοματική υγιεινή σε ομάδες παιδιών, σχολεία κτλ. Το ξύλο του δαπέδου συνεχίζεται και στο διαχωριστικό τοίχο - παραβάν που δημιουργήθηκε μεταξύ των χώρων αναμονής και υποδοχής, με εγχάρακτα σχέδια δέντρων, σε μία αφαιρετική - γεωμετρική εκδοχή τους. Στον απέναντι τοίχο προς τα ιατρεία παραστάσεις δέντρων με φυλλωσιά από μοριοσανίδα λακαριστή και κορμούς από το ξύλο του δαπέδου διαμορφώνουν ένα ενδιαφέρον περιβάλλον εμπνευσμένο από τη χαρακτηριστική βλάστηση της περιοχής με τα μεγάλα πλατάνια και πεύκα που περιβάλλουν το ιατρείο. Ανάμεσα στις παραστάσεις των δέντρων ένα ξύλινο παγκάκι και μία κούνια που λειτουργούν ως καθίσματα, συμπληρώνουν το σκηνικό στο χώρο της εισόδου.
Στα ιατρεία, στα οποία οι λειτουργικές απαιτήσεις επικρατούν, τα διακοσμητικά στοιχεία των άλλων χώρων περιορίζονται κυρίως γύρω από την ειδικά διαμορφωμένη γωνιά των γονιών που συνοδεύουν τα παιδιά κατά την εξέταση. Πάνω από την οδοντιατρική έδρα αντί φωτιστικού οροφής αναρτήθηκε ταβάνι από γυψοσανίδα σε σχήμα σύννεφου με χωνευτά προβολάκια και περιμετρικό φωτισμό LED.

"Εδώ στάθηκε και περπάτησε, τριγυρισμένος από τη θάλασσα, τα νησιά και πολλή ομορφιά και ονειρεύτηκε τη μικρή του Εντοπία", αναφέρει η Έμμα Κ. Δοξιάδη προλογίζοντας "το Χρονικό του Απολλωνίου", εξ’ ου και ο τίτλος.
Η διώροφη αυτή κατοικία, η οποία βρίσκεται στον οικισμό "Απολλώνιο" στο Πόρτο Ράφτη, έργο του Κωνσταντίνου Δοξιάδη, ανακαινίστηκε με σκοπό να εξυπηρετήσει τις ανάγκες μιας πολυμελούς οικογένειας. Ο οικισμός αυτός, το τελευταίο έργο του Δοξιάδη, σχεδιάστηκε με μέτρο τον άνθρωπο και κύρια στοιχεία την ομορφιά, τη λογική και την ανθρώπινη ευτυχία, με άλλα λόγια την αληθινή αρχιτεκτονική. Οι επεμβάσεις ανακαίνισης σκοπό είχαν να επαναφέρουν εκείνα τα στοιχεία που χαρακτήριζαν την αρχιτεκτονική του οικισμού και τα οποία είχαν χαθεί μέσα στα χρόνια.
Η κατοικία, η οποία χαρακτηρίζεται από το μεικτό φέροντα οργανισμό λιθοδομής και οπλισμένου σκυροδέματος, αποτελείται από δυο επίπεδα τα οποία εκτονώνονται στις αντίστοιχες αυλές τους. Στο ανώτερο επίπεδο, όπου βρίσκεται η κεντρική είσοδος, αναπτύσσονται το σαλόνι με την τραπεζαρία, η κουζίνα καθώς και το κυρίως υπνοδωμάτιο με το λουτρό του. Ένα εσωτερικό κλιμακοστάσιο οδηγεί στο κατώτερο επίπεδο το οποίο περιλαμβάνει τέσσερα υπνοδωμάτια και τρία λουτρά καθώς και τις βοηθητικές χρήσεις της κατοικίας.
Κύριο χαρακτηριστικό της αρχιτεκτονικής του Δοξιάδη ήταν η επιλογή φυσικών, λιτών στοιχείων, τα οποία, θα έδιναν την ιδέα ότι το "Απολλώνιο" είχε φυτρώσει μέσα από τη γη και σε συνεργασία με τη φύση εντασσόταν στο περιβάλλον του. Λόγω των διαφορετικών φάσεων κατασκευής του οικισμού, θα διακρίνει κανείς την διαφορετικής προέλευσης πέτρα σε διάφορα σημεία του οικισμού, πάντα όμως σε αρμονία με το φυσικό περιβάλλον.
Με τη σύμφωνη γνώμη των ιδιοκτητών και του αρχιτέκτονα, συντηρήθηκε το υπάρχον δάπεδο από πλάκα Καρύστου, ενώ παράλληλα αντικαταστάθηκαν το κάγκελο του εξώστη με αυτό του αρχικού σχεδιασμού του Δοξιάδη και αυτό της εξωτερικής ευθύγραμμης σκάλας, με λιθοδομή. Πάνω σε αυτήν αποτυπώθηκε μια χαρακτηριστική αρχιτεκτονική χειρονομία του Δοξιάδη με τα μικρά τετράγωνα παράθυρα, στοιχείο το οποίο επαναλαμβάνεται σε διάφορα σημεία του οικισμού. Παράλληλα, συντηρήθηκε η υπάρχουσα πέτρινη τοιχοποιία, ενώ αντικαταστάθηκαν τα κουφώματα, τα οποία είχαν υποστεί φθορές από το χρόνο, με σύγχρονα θερμοδιακοπτόμενα προφίλ αλουμινίου, ώστε, σε συνδυασμό με τη θερμομόνωση και υγρομόνωση του δώματος, να αποκτήσει το σπίτι τις ανάλογες ιδιότητες έναντι των δυσμενών καιρικών φαινομένων του χειμώνα. Τέλος, αντικαταστάθηκε η πέργκολα της εισόδου με μια πιο σύγχρονη κατασκευή, η οποία παρέχει τη δυνατότητα να ελέγχει ο ένοικος της οικίας την ποσότητα τόσο του ηλιασμού, όσο και του αερισμού κατά τη διάρκεια της ημέρας μέσω των ηλεκτρικά κινουμένων περσίδων.
Έχοντας ως υπόβαθρα το δάπεδο από πλάκα Καρύστου αλλά και την ασβεστωμένη λιθοδομή, επιλέχθηκαν γήινα, αδρά υλικά, τα οποία, σε συνδυασμό με τη μοντέρνα επίπλωση και τους ιδιαίτερους χρωματικούς τόνους, έδωσαν την απαιτούμενη φρεσκάδα στην κατοικία. Επίσης, διατηρήθηκαν και αναδείχτηκαν παλαιά έπιπλα, πίνακες και αντικείμενα που με τόσο αγάπη και μεράκι είχε συλλέξει η ιδιοκτήτρια της οικίας η οποία είχε μια έντονη σχέση με την τέχνη γενικότερα.