Ανοιγόμενα συστήματα
Στα ανοιγόμενα συστήματα αλουμινίου τα φύλλα στερεώνονται στις πλαϊνές επιφάνειες της κάσας του κουφώματος και περιστρέφονται γύρω από σταθερό άξονα, ενώ μπορεί να τοποθετηθεί και μηχανισμός ο οποίος δίνει τη δυνατότητα ανάκλισης (ανοιγο-ανακλινόμενα συστήματα). Αυτά τα συστήματα παρέχουν εν γένει καλύτερη θερμομομονωτική συμπεριφορά από τα συρόμενα, καθώς τα επίπεδα υδατοστεγανότητας και αεροοστεγανότητας είναι αρκετά υψηλότερα. Η θερμοδιακοπή θα πρέπει να είναι συνεχής σε όλη την περίμετρο του κουφώματος, ανεξάρτητα από την τοποθέτησή του σε ψευτόκασα ή σε μάρμαρο. Βελτιώνεται επίσης  η θερμομονωτική ικανότητα αυτών των κουφωμάτων με την ύπαρξη θαλάμων στη διατομή, καθώς και με την αύξηση του συνολικού πλάτους του κουφώματος.
Στα σύγχρονα κουφώματα η χρήση ελαστικών παρεμβυσμάτων με κατά το δυνατό μεγαλύτερη επιφάνεια επαφής αυτών με την επιφάνεια του αλουμινίου βελτιώνει σημαντικά τα χαρακτηριστικά του συστήματος, ως προς τη στεγανότητα σε νερό και αέρα αλλά και τη θερμομόνωση. Η ύπαρξη οπών απορροής ύδατος στα ανοιγόμενα φύλλα αλλά και στις κάσες των κουφωμάτων είναι επίσης απαραίτητη για την υδατοστεγανότητα του συστήματος. Για την αποτροπή της εισόδου του νερού της βροχής από τις οπές απορροής προβλέπεται η χρήση ειδικά σχεδιασμένων συνθετικών προφίλ που τις προστατεύουν (τάπες).
Tα ανοιγόμενα συστήματα είναι γενικά ακριβότερα από τα συρόμενα, εξασφαλίζουν όμως στους εσωτερικούς χώρους καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και εργασίας, ενώ μακροπρόθεσμα λειτουργούν ευεργετικά στον προϋπολογισμό της λειτουργίας της κατασκευής λόγω της εξοικονόμησης ενέργειας από τη μείωση των θερμικών απωλειών.
Συρόμενα με οριζόντια κίνηση
Τα κουφώματα αυτά κατά κύριο λόγο χρησιμοποιούνται σε διαμερίσματα πολυκατοικιών ή σε κτίρια με εσωτερικούς χώρους περιορισμένων διαστάσεων, στα οποία επιβάλλεται η μέγιστη εκμετάλλευση της επιφάνειας του εσωτερικού χώρου. Τα βασικά στοιχεία του πλαισίου αλουμινίου ενός συρόμενου συστήματος είναι τα φύλλα και ο οδηγός. Τα φύλλα είναι τα κινητά μέρη του συστήματος που φέρουν τον υαλοπίνακα και ο οδηγός είναι το προφίλ αλουμινίου, επάνω στο οποίο σύρονται τα κουφώματα. Τα συρόμενα συστήματα μπορούν να αποτελούνται από ένα, δύο ή περισσότερα φύλλα, τοποθετημένα σε διάφορες διατάξεις. Ανάλογα με τον τύπο του συρόμενου κουφώματος διατίθενται και οι διάφοροι οδηγοί (μονοί, διπλοί, τριπλοί κτλ.). Η ύπαρξη θερμοδιακοπής στα συρόμενα συστήματα τόσο στην κάσα, όσο και στα φύλλα βελτιώνει τη θερμομονωτική ικανότητά τους, που όμως δεν μπορεί να ξεπεράσει τις θερμομονωτικές επιδόσεις ενός ανοιγόμενου συστήματος.
Για την επίτευξη αεροστεγανότητας αλλά και την κατά το δυνατόν αθόρυβη λειτουργία του κουφώματος θα πρέπει να αντικαθίστανται οι ψήκτρες (βουρτσάκια) σύμφωνα με τις οδηγίες του κατασκευαστή. Τελευταία διατίθενται στην αγορά εξελιγμένα συστήματα, στα οποία τα βουρτσάκια αντικαθίστανται από ειδικά ελαστικά παρεμβύσματα EPDM, τα οποία εξασφαλίζουν καλύτερη αεροστεγανότητα στο σύστημα, χωρίς να εμποδίζουν την κίνηση των φύλλων.

H κατασκευαστική διαμόρφωση του λέβητα εξαρτάται από το είδος του καυσίμου και από τα υλικά κατασκευής. Oι λέβητες από την άποψη του χρησιμοποιούμενου καυσίμου διακρίνονται σε:
• λέβητες εναλλακτικής καύσης, στους οποίους μπορεί να χρησιμοποιηθεί πετρέλαιο ή αέριο με την προσαρμογή του κατάλληλου καυστήρα,
• ειδικούς λέβητες, στους οποίους χρησιμοποιείται αποκλειστικά αέριο.
H διαμόρφωση ενός λέβητα αερίου καθορίζεται από το είδος του συστήματος καύσης. H φλόγα είναι κατακόρυφη στους ατμοσφαιρικούς καυστήρες και οριζόντια στους καυστήρες με ανεμιστήρα. Στην πρώτη περίπτωση ο λέβητας λειτουργεί με φυσικό ελκυσμό, άρα με υποπίεση στο εσωτερικό του, ενώ στη δεύτερη περίπτωση με υπερπίεση που δημιουργείται από τον ανεμιστήρα του καυστήρα. Oι λέβητες αερίου κατασκευάζονται είτε από χυτοσίδηρο είτε από χάλυβα.

Το αρχιτεκτονικό γραφείο AREA (Architecture Research Athens) σχηματίστηκε το 2006 από τους αρχιτέκτονες Σ.Δαούτη, Γ.Μητρούλια και Μ.Ραυτόπουλο, συνδυάζοντας σπουδές και επαγγελματική εμπειρία στην Ελλάδα, τη Γαλλία, την Ολλανδία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Έργα της ομάδας έχουν διακριθεί ανάμεσα στα καλύτερα υλοποιημένα έργα νέων αρχιτεκτόνων και στις καλύτερες μελέτες των ετών 2013 και 2015 (ΔΟΜΕΣ 2013, 2015), ενώ έχει επανειλημμένα διακριθεί σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς για δημόσια και ιδιωτικά έργα μεγάλης κλίμακας. Ανάμεσα στις διακρίσεις της ομάδας συγκαταλέγονται το Α' Bραβείο στον Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό για 220 κατοικίες στην Καρδία Θεσσαλονίκης (2007), το Γ' Bραβείο στον Ευρωπαϊκό διαγωνισμό για τα ιδιόκτητα γραφεία του Κυπριακού Πρακτορείου Ειδήσεων στη Λευκωσία (2010), το Α' Βραβείο (ex aequo) στον Πανελλήνιο Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό ΑθήναΧ4 (2011) και Εύφημος Μνεία στον Ευρωπαϊκό διαγωνισμό Europan 12 και 13 για κτίρια κοινωνικής κατοικίας στη Νυρεμβέργη (2013) και το στρατηγικό σχεδιασμό του οικισμού Azenha do Mar στην Πορτογαλία (2015) αντίστοιχα. Ανάμεσα στις εκθέσεις που έχουν συμμετάσχει συγκαταλέγονται το ελληνικό περίπτερο στη Biennale της Βενετίας τo 2012 με τίτλο "Made in Athens" και η έκθεση "Adhocracy Athens" στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών το 2015. 

Η Στυλιανή Δαούτη (Αθήνα, 1978), σπούδασε αρχιτεκτονική στη σχολή αρχιτεκονικής Paris – Belleville στη Γαλλία (DPLG, 2002) και εργάστηκε σε αρχιτεκτονικά γραφεία στο Παρίσι πριν λάβει το δίπλωμα Master of Science Degree in Advanced Architectural Design στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης το 2005. Στη Νέα Yόρκη εργάστηκε στο γραφείο του Gordon Kipping, G-Tects LLC. Το 2004 κέρδισε το τρίτο βραβείο στο διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό του Μητροπολιτικού Πάρκου και Πολεοδομικής Ανάπτυξης Ελληνικού στην Αθήνα. Σήμερα διατηρεί ανοιχτή συνεργασία σαν τοπικός αρχιτέκτονας για τη μελέτη του Μητροπολιτικού Πάρκου του Ελληνικού, με τους αρχιτέκτονες Iterae και Philippe Coignet.

Ο Γιώργος Μητρούλιας (Αθήνα, 1978), σπούδασε αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (1996-2002) και ακολούθως εργάστηκε στο γραφείο Κοκκίνου-Κούρκουλας στην Αθήνα. Ως υπότροφος του ιδρύματος Fullbright έλαβε το δίπλωμα Master of Science Degree in Advanced Architectural Design στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης το 2004, πριν εργαστεί στο αρχιτεκτονικό γραφείο του Steven Holl. Η δουλειά του έχει παρουσιαστεί στην 11η Biennale Νέων Ευρωπαίων Δημιουργών στην Αθήνα (2003) καθώς και στην 5η Biennale Νέων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων (2007). Από το 2007 διδάσκει Αρχιτεκτονικό Σχεδιασμό στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Ο Μιχάλης Ραυτόπουλος (Αθήνα, 1978), πήρε το Bachelor of Arts στην Ιστορία της Τέχνης (Αριστούχος) από το Πανεπιστήμιο του Michigan, Ann Arbor (1995-1999). Το 2002 ολοκλήρωσε το Masters Αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο Berkeley της Καλιφόρνια όπου και συνεργάστηκε στενά με τον Greig Crysler σε ερευνητικά προγάμματα και εκδόσεις. Από το 2004 έως το 2006 δούλεψε για το αρχιτεκτονικό γραφείο του Stephan Jaklitsch στη Νέα Υόρκη, ως project manager στα πιλοτικά καταστήματα του Marc Jacobs στο Λος Άντζελες, Παρίσι και Λονδίνο ενώ στην Αθήνα έχει δουλέψει σαν συνεργάτης του γραφείου ISV Architects & Associates. 

Ο κρητικός Νίκος Σκουτέλης και ο βενετός Φλάβιο Ζανόν σπουδάζουν στο Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής της Βενετίας (I.U.A.V) «σε μία πόλη μνημειακή, σε συνεχή αγώνα να τιθασεύσει τη φύση», στον κατεξοχήν ιστορικό χώρο της Ευρώπης. Βρίσκονται εκεί στη δεκαετία του ‘80, σε μία εποχή επανανακάλυψης από τη διεθνή αρχιτεκτονική της ιστορικότητας του αρχιτεκτονικού έργου. Εκεί όπου ο Carlo Scarpa είχε δώσει το στίγμα της δικής του προσέγγισης σε μία σειρά σημαντικές πραγματοποιήσεις, ήδη από τη δεκαετία του ‘60, συγκροτούν τη θέση τους για επέμβαση στον ιστορικό χώρο και παραπέρα για την αρχιτεκτονική πράξη, κάτω από την καθοδήγηση σημαντικών δασκάλων, όπως ο Manfredo Tafuri (1938 - 1994).

Η εταιρεία Χαδιώς + Συνεργάτες Αρχιτέκτονες ιδρύθηκε το 1976 στην Αθήνα. Διανύοντας μια μακροχρόνια επιτυχημένη πορεία στο χώρο του σχεδιασμού και της κατασκευής μέσω της οποίας δημιουργήθηκε ένα ευρύ δίκτυο συνεργατών, η εταιρεία είναι σήμερα σε θέση να αξιοποιήσει πλήρως την πολυετή εμπειρία και τη δυναμική στελέχωσή της και να προσφέρει ένα ευρύ φάσμα υπηρεσιών. Από αρχιτεκτονικό κτιριακό σχεδιασμό, διαμόρφωση και διακόσμηση εσωτερικών χώρων, αρχιτεκτονικό branding και στρατηγική ανάπτυξη εμπορικών χώρων εστίασης και αναψυχής μέχρι οργάνωση, επίβλεψη και διαχείριση κατασκευής. Προσεγγίζουμε τις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε πελάτη και μέσα από μια αναλυτική και εξελικτική διαδικασία που ενθαρρύνει το δημιουργικό πειραματισμό συνδυασμένο πάντα με ένα βιώσιμο τρόπο σκέψης, σχεδιασμού και εφαρμογής. Στα έργα της εταιρείας λαμβάνεται υπ’ όψη η σχέση του κτιρίου με το περιβάλλον, οι επιθυμίες του χρήστη και οι απαιτήσεις της αγοράς, με σκοπό το τελικό αποτέλεσμα να δικαιώνει τόσο τους προσωπικούς στόχους των αρχιτεκτόνων όσο και τους στόχους των πελατών μας.

Ο αρχιτέκτων Θύμιος Παπαγιάννης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1934. Σπούδασε αρχιτεκτονική και πολεοδομία στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης. Το 1959, ίδρυσε το γραφείο μελετών ‘Θύμιος Παπαγιάννης και Συνεργάτες’, που σύντομα περιέλαβε τμήματα πολεοδομίας – χωροταξίας, στατικών και ηλεκτρομηχανολογικών μελετών. Το 1980 πήρε μορφή ανώνυμης εταιρίας, με τον Θύμιο Παπαγιάννη ως διευθύνοντα σύμβουλο, τον οποίον αντικατέστησε η αρχιτέκτων Ήβη Νανοπούλου το 1996.
Ο Θύμιος Παπαγιάννης υποστηρίζει ότι οι πολλαπλές του δραστηριότητες έχουν βασιστεί στην κινητοποίηση και συνεισφορά μεγάλου αριθμού συνεργατών. Με αυτούς θεωρεί ότι μοιράζεται τις διακρίσεις που του έχουν απονεμηθεί. Οι κυριότερες -πέρα από τις βραβεύσεις σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς- είναι οι ακόλουθες:
- Επίτιμο μέλος της Μεσογειακής Επιτροπής Υγροτόπων (MedWet/Com, 2003).
- Επίτιμος πρόεδρος του WWF Ελλάς (2007).
- Επίτιμος διδάκτωρ του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών για την επιστημονική
και περιβαλλοντική του δράση (2008).
- Τίτλος ‘Member of Honour’ του WWF International (2009).
- Παγκόσμιο βραβείο της Συνθήκης Ramsar ‘in recognition of achievement’ (2012).

Bασικά προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν κατά το σχεδιασμό και την κατασκευή των εξωστών είναι:
• H σωστή κατασκευή των φερόντων στοιχείων, ώστε η τελική διαμόρφωση της επιφάνειας των επιστρώσεων και των κατωφλιών των θυρών να εμποδίζει την είσοδο του νερού στον εσωτερικό χώρο και να το απομακρύνει.
• H προστασία του φέροντος οργανισμού του εξώστη από τις θερμικές καταπονήσεις, περιορίζοντας την επίδρασή τους μόνο στην επίστρωση με τη διαμόρφωση κατάλληλου αρμού διαστολής και την παρεμβολή διαχωριστικής στρώσης μεταξύ επίστρωσης και φέρουσας πλάκας.
• H εξασφάλιση της απορροής των νερών της βροχής από συγκεκριμένα σημεία της περιμέτρου των εξωστών κατά τρόπο που να μην κινδυνεύει να επηρεαστεί το εσωτερικό του κτιρίου ή η φέρουσα πλάκα του εξώστη. H τοποθέτηση στεγανοποιητικής στρώσης κάτω από την επίστρωση του εξώστη προσφέρει σ’ αυτόν μια καλή στεγανοποιητική προστασία.
• H επιλογή κατάλληλων υλικών για την επίστρωση που θα ανθίστανται στη θερμότητα και στην υγρασία.
• H απαραίτητη διαμόρφωση των κλίσεων και των καναλιών απορροής του νερού και η τοποθέτηση των απαραίτητων υδρορροών για την απομάκρυνσή του.