Ο παλαιότερος τρόπος τοποθέτησης πλακών μαρμάρου και κεραμικών πλακιδίων ήταν η επικόλληση με ισχυρό τσιμεντοκονίαμα. Σήμερα ο τρόπος αυτός έχει περιοριστεί σε ελάχιστες εφαρμογές, κυρίως χαμηλού ύψους και επικρατέστερη είναι η ανάρτηση στην όψη με μηχανικά μέσα. Τόσο οι πλάκες μαρμάρου, όσο και τα κεραμικά πλακίδια, όταν πρόκειται να στερεωθούν με επικόλληση, θα πρέπει να επικολλώνται επάνω σε οπτοπλινθοδομή ή οπλισμένο σκυρόδεμα και όχι επάνω στη θερμομονωτική στρώση. Επίσης λόγω του γεγονότος ότι όταν επικολλώνται πρακτικά λειτουργούν ως φράγμα υδρατμών και αυξάνουν σημαντικά τον κίνδυνο συμπύκνωσης υδρατμών, θα πρέπει στο κέλυφος να τοποθετείται μία πρόσθετη στρώση προς τη θερμή πλευρά της διατομής του δομικού στοιχείου που θα λειτουργεί επίσης ως φράγμα υδρατμών και θα παρεμποδίζει την πορεία προς τα έξω των διαχεόμενων υδρατμών μέσω της μάζας του δομικού στοιχείου.
Γενικά όμως, η στήριξη των πλακών δεν συνιστάται να γίνεται μόνο με τσιμεντοκονίαμα ή άλλες τσιμεντούχες κόλλες αλλά και με μηχανικά μέσα (αγκύρια). Τα αγκύρια διακρίνονται αφενός σε ολόσωμα, τα οποία έχουν βάση έδρασης από το ίδιο το μέταλλο και αφετέρου σε ρυθμιζόμενα διαφόρων τύπων, που στερεώνονται με βύσματα στην οικοδομή. Η επιλογή του κατάλληλου τύπου αγκυρίων προσδιορίζεται από τη στατική μελέτη, από την επάρκεια αντοχής των στοιχείων της υποδομής που θα στηριχτούν αυτά, από την καθετότητα και την επιπεδότητα των όψεων, από τις αρχιτεκτονικές απαιτήσεις του έργου αλλά και από το πάχος της θερμομονωτικής ή/και ηχομονωτικής στρώσης. Όταν οι πλάκες επένδυσης τοποθετούνται με ανάρτηση σε μεταλλικό σκελετό συνιστάται η διαμόρφωση διακένου αερισμού, προκειμένου να εκτονώνονται οι διαχεόμενοι υδρατμοί και να αποφεύγεται το φαινόμενο σχηματισμού υγρασίας λόγω συμπύκνωσης επάνω σ' αυτές. Σ' αυτό το διάκενο τοποθετείται η θερμική μόνωση σε επαφή με το εσωτερικό κέλυφος, αφήνοντας τελικά ελεύθερο χώρο τουλάχιστον 30 mm.
Μεταξύ των πλακών επένδυσης διαμορφώνονται αρμοί που είτε μένουν ελεύθεροι (εφόσον οι πλάκες αλληλοεπικαλύπτονται με τη διαμόρφωση κατάλληλης πατούρας) είτε σφραγίζονται με ειδικό αρμοκονίαμα, ανθεκτικό στην ηλιακή ακτινοβολία, με σκοπό την προστασία τους από το νερό της βροχής.
Αυτή η προστασία μπορεί να επιτευχθεί και από την κατάλληλη διαμόρφωση της πατούρας στην άκρη των πλακών.

Η θέση της θερμομονωτικής στρώσης σε σχέση με τους αμείβοντες δημιουργεί τις ακόλουθες κατασκευαστικές παραλλαγές. Θερμομόνωση ανάμεσα στους αμείβοντες: Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται στη διατήρηση της μόνιμης επαφής ανάμεσα στο θερμομονωτικό υλικό και στους αμείβοντες, ώστε να μειώνεται η επιφάνεια που λειτουργεί ως θερμογέφυρα. Θερμομόνωση ανάμεσα και κάτω από τους αμείβοντες: Η διατομή έχει βελτιωμένη θερμομονωτική –και ηχομονωτική– συμπεριφορά σε σύγκριση με την προηγούμενη λύση. Θερμομόνωση κάτω από τους αμείβοντες: Προσφέρει το πλεονέκτημα μιας ενιαίας θερμομονωτικής στρώσης, δίχως θερμογέφυρες στις περιοχές των αμειβόντων. Θερμομόνωση επάνω από τους αμείβοντες: Προστατεύει τη φέρουσα κατασκευή από τις εξωτερικές θερμικές επιβαρύνσεις ή διακυμάνσεις και την αφήνει ορατή στον εσωτερικό χώρο.

Oι φωτοσωλήνες αποτελούν μία λύση διαχείρισης και αξιοποίησης του φυσικού φωτός για το φωτισμό κατοικιών και βιομηχανικών χώρων, χωρίς να μεταφέρεται ταυτόχρονα θερμότητα και η υπεριώδης ακτινοβολία στο εσωτερικό τους. Τα βασικά στοιχεία του είναι ο εξωτερικός θόλος από πλεξιγκλάς, που συνδυάζεται με διάφορες βάσεις στήριξης, οι οποίες προσαρμόζονται τόσο σε επίπεδες, όσο και σε επικλινείς οροφές. Ο εξωτερικός θόλος είναι σφραγισμένος και λειτουργεί θερμομονωτικά, επομένως δεν αναμένονται θερμικές απώλειες, εφόσον τοποθετηθεί σύμφωνα με τις οδηγίες του κατασκευαστή. Το φως μεταφέρεται μέσω του υπερανακλαστικού σωλήνα μεταφοράς στο χώρο που χρειάζεται φωτισμό. Για μεγαλύτερη απόδοση συνιστάται οι φωτοσωλήνες να τοποθετούνται σε σημεία, τα οποία δέχονται άμεση ηλιακή ακτινοβολία τις περισσότερες ώρες της ημέρας και δεν σκιάζονται από στοιχεία του κτιρίου, των παρακείμενων κτιρίων ή λόγω της μορφολογίας του εδάφους. Μερικά συστήματα διαθέτουν ενσωματωμένο λαμπτήρα χαμηλής κατανάλωσης, προκειμένου να λειτουργούν και κατά τις βραδινές ώρες. Συχνά οι φωτοσωλήνες συνδυάζονται και με σύστημα εξαερισμού.

Για την προστασία του χωρου από την υγρασία γίνεται εξωτερικά κατασκευή απομάκρυνσης των νερών. Αυτή περιλαμβάνει λιθορριπή, στεγανωτικά φυλλα και διάτρητο σωλήνα απορροής των ομβρίων, που τα οδηγεί στο δίκτυο ομβρίων ή σε κατάλληλο αποδέκτη μακριά από το κτίριο. Για επαρκή υδατοστεγανότητα τοποθετείται διπλό ασφαλτόπανο γύρω από το τοιχίο του υπογείου, το θεμέλιο και το φρεάτιο φωτισμού του υπογείου. Το δάπεδο του φρετίου κατασκευάζεται με πατητό τσιμεντοκονίαμα πυκνότητας 650 kg/m³ με στεγανοποιητικό μάζας και με κλίση προς υδρορρόη, που οδηγεί τα όμβρια στο σωλήνα απορροής κάτω από το φρεάτιο.

Πολιτιστικό κέντρο με σημαντικές αρχιτεκτονικές απαιτήσεις και υψηλές προδιαγραφές αντισεισμικής συμπεριφοράς.

Η μέθοδος της ψηφιακής εκτύπωσης επάνω σε γυαλί τείνει να καθιερωθεί στη βιομηχανία αρχιτεκτονικού γυαλιού λόγω των υψηλών επιδόσεών της, της δυνατότητας εκτύπωσης κάθε πολυχρωματικής απεικόνισης και της εξοικονόμησης κόστους και χρόνου.

Mε την ηλιακή ενέργεια, εκτός από θέρμανση, μπορεί να παραχθεί και ψύξη, προσφέροντας εξοικονόμηση των συμβατικών πηγών ενέργειας.

Οι ψηφιακές τεχνολογίες είναι ανάμεσά μας, αποτελούν στοιχείο της καθημερινότητας, εξελίσσονται, μεταβάλλοντας τον τρόπο που σκεπτόμαστε, βιώνουμε, αναπαριστούμε και σχεδιάζουμε το χώρο.

Το πρόβλημα της διαχείρισης και αξιοποίησης των απορριμμάτων στην Ελλάδα φαίνεται να βρίσκει σιγά σιγά το δρόμο του με τη μετατροπή των ανεξέλεγκτων χωματερών σε σύγχρονες μονάδες υγειονομικής ταφής απορριμμάτων (Χ.Υ.Τ.Α.). Στο άρθρο που ακολουθεί επιχειρείται η προσέγγιση του θέματος από πλευράς κατασκευής και κοστολόγησης μέσα από τρία παραδείγματα σε Λάρισα, Θεσσαλονίκη και Χανιά.

Oι τοίχοι με βλάστηση αποτελούν ένα συνδυασμό τέχνης, φύσης και επιστήμης που συμβάλλει στη βελτιστοποίηση του ενεργειακού ισοζυγίου ενός κτιρίου και στην εξασφάλιση ενός άριστου αισθητικά περιβάλλοντος στις σύγχρονες πόλεις.