Σε ανακαίνιση διαμερίσματος στην Πολιτεία, το γωνιακό τζάκι, το οποίο επενδύεται με φυσικό κονίαμα σκούρου χρώματος, διαχωρίζει και ταυτόχρονα ενοποιεί το καθιστικό με το χώρο της τραπεζαρίας. Φωτογραφίες: Γιώργος Σφακιανάκης.

Στο πλαίσιο χώρου – σοφίτας με χρήση κατοικίας σε προϋπάρχον κτίριο βιομηχανικού χαρακτήρα, βασική ιδέα αποτέλεσε η σύζευξη των κοινόχρηστων και των ιδιωτικών χρήσεων. Το ρόλο των τοίχων αναλαμβάνουν δομικά στοιχεία μετασχηματισμού του λειτουργικού χαρακτήρα του χώρου, διαχωρίζοντας και ταυτόχρονα συνδέοντας τη ζώνη ύπνου με τη ζώνη διημέρευσης. Με στόχο τη δημιουργία ενός συνεχούς και ανοικτού χώρου, το τζάκι ενσωματώνεται σε ένα χαμηλό διαχωριστικό, οριοθετώντας το χώρο του υπνοδωματίου. Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Κοντός.

Τα φυσικά υλικά και τα γήινα χρώματα κυριαρχούν στην εξοχική κατοικία της Μυκόνου, ενώ η τέντα από σκοινί προσδίδει την αισθητική μιας ρουστίκ σκίασης. Διαμορφώνοντας ένα μικρό καταφύγιο από τον ήλιο, δημιουργεί ταυτόχρονα ένα παιχνίδι φωτός και σκιάς στην επιφάνεια του δαπέδου. Φωτογραφίες: Γιώργος Κορδάκης.

Οι τεχνολογικές τάσεις στις ηλεκτρομηχανολογικές κατασκευές φανερώνουν μια μετάβαση σε ευφυείς εγκαταστάσεις, που θα αλληλοεπιδρούν με τον χρήστη. Η λειτουργία των ευφυών συστημάτων προϋποθέτει την ορθή επιλογή, εγκατάσταση και λειτουργία αντίστοιχων αισθητήρων πλήθους παραμέτρων, που συγκεντρώνουν πληροφορίες σχετικά με τις προτιμήσεις του χρήστη και των φυσικών – μετεωρολογικών στοιχείων του περιβάλλοντος.

Ο Συνδυασμός ηλιοθερμικού συστήματος και αντλίας θερμότητας για θέρμανση & ζεστό νερό χρήσης αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα υβριδικής λειτουργίας δύο συστημάτων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Το ηλιακό θερμικό σύστημα παρέχει θερμότητα σε μια δεξαμενή αποθήκευσης ζεστού νερού, η οποία, όταν απαιτείται, θερμαίνεται επίσης από την αντλία θερμότητας που παρέχει επίσης την απαιτούμενη θέρμανση στους χώρους. Το σύστημα με χρήση κατάλληλου αυτοματισμού ελέγχου της λειτουργίας της τρίοδης βάνας του δευτερεύοντος κυκλώματος της αντλίας θερμότητας δύναται να αξιοποιηθεί και για την ψύξη των χώρων.

Το διαμέρισμα βρίσκεται σε κτίριο του 1956. Η άμεση γειτνίαση και θέαση με τον ιερό βράχο, το Ωδείο Ηρώδου Αττικού, το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, το Αρχοντικό Μακρυγιάννη, αλλά και την Πλάκα, επιτάσσει το σεβασμό στα διαχρονικά και αναλλοίωτα στοιχεία της αττικής γης: το αέναο φως, το γαλάζιο του ουρανού, το λευκό άσπιλο Πεντελικό μάρμαρο, το ζεστό χρώμα της ελιάς.
Ο χώρος ανοικοδομήθηκε εκ βάθρων με βασική αρχή την πανταχόθεν ανεμπόδιστη θέα του
υπέροχου περιβάλλοντός του. Η έντονη παρουσία του γυαλιού, των στρατηγικά τοποθετημένων καθρεπτών και του πολυεπίπεδου διακριτικού φωτισμού, σε συνδυασμό με το φυσικό ξύλο, επιτρέπει την πλήρη διαμπερότητα και δημιουργεί μια οικία με περιμετρικές οπτικές και αισθητικές φυγές. Ένα υπερσύγχρονο οπτικοακουστικό σύστημα Dolby Surround 5.1 με κάμερες που καταγράφουν την εικόνα και τον ήχο της Ακρόπολης όλο το 24ωρο και τα προβάλλουν σε οθόνες αναρτημένες από την οροφή στο εσωτερικό, επιτρέπει ακόμα και στα ενδότερα του χώρου, να συνενωθούν με το έξω. Ο διαχωρισμός μεταξύ ημι-ιδιωτικού χώρου του σαλονιού, της τραπεζαρίας και της κουζίνας με τα δύο υπνοδωμάτια επιτυγχάνεται μέσω κρυφών πορτών που σχεδόν εξαφανίζονται κλείνοντας.
Ταυτόχρονα το κάθε δωμάτιο διαθέτει το δικό του λουτρό με πλήρως γυάλινα όρια να το
διαχωρίζουν χωρικά αλλά όχι οπτικά. Το λουτρό ξένων καμουφλάρεται απόλυτα πίσω από τμήμα της μεγάλης βιβλιοθήκης μέσω ενός ελεύθερα ανοιγόμενου τμήματός της. Η μεγάλη βιβλιοθήκη που τέμνει κάθετα όλο το μήκος του χώρου, είναι ειδικά κατασκευασμένη για τις σπάνιες συλλογές του ιδιοκτήτη και αποτελείται από γυάλινα φατνώματα με κρυφό φωτισμό.
Η κουζίνα είναι λιτή, με ντουλάπια από λευκή γυαλιστερή λάκα και ανοξείδωτα στοιχεία που πλαισιώνουν την κεντρική γυάλινη αυτοφερόμενη νησίδα και τα κρεμαστά φωτιστικά οροφής.
Οι φωτιζόμενες οροφές με μεμβράνη pvc, προσφέρουν μια αίσθηση ανάτασης και ηρεμίας στην καρδιά της σύνθεσης σε αντιστοίχιση με το βατό γυάλινο δάπεδο.
Λόγω του ότι η πρόσοψη έπρεπε να παραμείνει αναλλοίωτη, κατασκευάστηκαν συρόμενα
πετάσματα από μεταλλικό σκελετό και επένδυση κόντρα πλακέ θαλάσσης που μετακινούμενα αφήνουν ακριβώς τα ίδια ανοίγματα όπως ήταν πριν την επέμβαση.
Ο χώρος πλαισιώθηκε με έργα τέχνης και αυθεντικούς πίνακες επώνυμων καλλιτεχνών.

Η εξοχική κατοικία βρίσκεται λίγο έξω από τον παραδοσιακό οικισμό του Πύργου στη Σαντορίνη. Το κτίριο τοποθετείται σε ένα ήπια επικλινές οικόπεδο, περιτριγυρισμένο από αμπέλια, με νοτιοδυτικό προσανατολισμό και θέα στο Αιγαίο.
Το κτίριο είναι μία ενιαία κατοικία που μπορεί διαχωριστεί σε τρεις επιμέρους αυτόνομες, η καθεμία με τον ιδιωτικό της υπαίθριο χώρο. Το ισόγειο αποτελείται από τον κύριο χώρο καθιστικού - φαγητού, την κύρια κουζίνα, δύο υπνοδωμάτια, μπάνιο και δευτερεύουσα κουζίνα. Στον όροφο υπάρχουν τρία υπνοδωμάτια με τα μπάνια τους και στο υπόγειο βοηθητικοί χώροι αποθήκευσης, λουτρού και στάθμευσης.
Κεντρική ιδέα της σύνθεσης είναι η διαμόρφωση ενός τεχνητού μονολιθικού βράχου, φαινομενικά τυχαία τοποθετημένου στο τοπίο, και διαβρωμένου από το χρόνο και τα στοιχεία της φύσης. Τμήματα της εναπομείνασας μάζας στρέφονται σε διαφορετικές γωνίες θέασης ενώ αλλού διασπώνται, αφήνοντας ημιυπαίθρια και υπαίθρια περάσματα κίνησης. Θραύσματα της μονολιθικής σύνθεσης διασκορπίζονται στο χώρο ως χαράξεις - αναλημματικοί τοίχοι των υπαίθριων αυλών. Η αρχιτεκτονική μορφή της κατοικίας έχει αναφορές στις θολωτές οροφές των παλιών εξώσκαφων κτισμάτων, στα οχυρά - γουλάδες έξω από τα μεσαιωνικά κάστρα του νησιού και στους μεταλλικούς προβόλους που χρησιμοποιούνταν στα ορυχεία εξόρυξης ελαφρόπετρας, όλα στοιχεία της αρχιτεκτονικής ιστορίας του νησιού, επιμελώς συνδεδεμένα και ενσωματωμένα στη μονολιθική κατασκευή.
Ο φέρων οργανισμός του κτιρίου έχει γίνει από οπλισμένο σκυρόδεμα. Τοπική μαύρη πέτρα, τούβλα και θερμομόνωση έχουν χρησιμοποιηθεί ως πλήρωση στους τοίχους, ενώ στις εξωτερικές επιφάνειες χρησιμοποιήθηκε έτοιμο τσιμεντοκονίαμα γήινης απόχρωσης. Οι εσωτερικές επιφάνειες έχουν γίνει με λευκό τσιμεντοκονίαμα και τα εσωτερικά πατώματα από μωσαϊκό με λευκή ψηφίδα. Φυσική ξυλεία, μάρμαρο, οξειδωμένος χάλυβας, πατητό τσιμεντοκονίαμα και πηλός χρησιμοποιήθηκαν στα κτιστά ή χειροποίητα έπιπλα της κατοικίας. Μεσογειακή φύτευση και κακτοειδή φυτά συμβάλουν στην ήπια ένταξη του κτιρίου στο τοπίο.

Το Dolce Attica Riviera βρίσκεται στη Βραυρώνα, σε έναν κόλπο μεγάλης φυσικής ομορφιάς και αναπτύσσεται κατά μήκος της ακτής, με φόντο μια καταπράσινη πλαγιά. Πρόκειται για μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα, η οποία μετά την πλήρη ανακαίνισή της, διαθέτει 230 δωμάτια και σουίτες, δυο εστιατόρια, beach bar, εσωτερική και εξωτερική πισίνα καθώς και συνεδριακές αίθουσες δυναμικότητας 700 ατόμων.
Το υπάρχον κτίριο, με τα μεγάλα τοξωτά πέτρινα ανοίγματα και την ανεμπόδιστη θέα στη θάλασσα, παραπέμπει σε μια άλλη εποχή, στην Ιταλία του μεσοπολέμου και σε εξοχικές βίλλες στην ιταλική Ριβιέρα, που αργότερα μετατράπηκαν στα κοσμικά θέρετρα της δεκαετίας του 60’. Η ατμόσφαιρα αυτή αποτέλεσε τη βασική αναφορά στις σχεδιαστικές και στυλιστικές επιλογές της ανακαίνισης του συγκροτήματος.
Στόχος ήταν η αναβάθμιση του ξενοδοχείου από κατηγορία 4 σε 5 αστεριών και ο επαναπροσδιορισμός του αρχιτεκτονικού του ύφους, όσο αυτό είναι δυνατό, σε ένα κτίριο που ήδη αποτελεί τοπόσημο στην περιοχή.
Ο σχεδιασμός του ξενοδοχείου είχε ως βασική κατευθυνση την αρμονική συνύπαρξη στοιχείων που αναδεικνύουν την πολυτέλεια και στιβαρότητα που αρμόζει στην λειτουργία ενός σύγχρονου συνεδριακού κέντρου, αλλά και την ελαφρότητα και τη χαλαρή, ευχάριστη ατμόσφαιρα ενός παραθαλάσσιου θερέτρου.
Στο χώρο υποδοχής, έπιπλα ντυμένα με ανοιχτόχρωμο βελούδο, σε παστέλ χρώματα, συνδυάζονται με τις δρύινες επενδύσεις, με τρισδιάστατα γεωμετρικά μοτίβα που αναπαράγονται αφαιρετικά και στα διάτρητα μεταλλικά διαχωριστικά με μικρά ένθετα από χρωματιστό τζάμι. Το δάπεδο επιστρώθηκε με «χαλιά» από ένθετα κεραμικά ψηφιδωτά πλακίδια. Κατακόρυφα στοιχεία, από το δάπεδο έως την οροφή, με πλαίσιο από μέταλλο και πολύχρωμα γυάλινα ένθετα, ορίζουν στο δάπεδο την χάραξη μιας καμπύλης και σηματοδοτούν τη διαδρομή από την είσοδο προς τους συνεδριακούς χώρους, τα εστιατόρια και τα δωμάτια του ξενοδοχείου.
Η οροφή του μεγάλου διάδρομου που οδηγεί στους συνεδριακούς χώρους και τα εστιατόρια, ντύνεται με έγχρωμους καθρέφτες, όπου οι πολλαπλές αντανακλάσεις από τα φώτα των ανάλαφρων πολυέλαιων που αναρτώνται από αυτήν, καταργούν τα όρια και δημιουργούν έναν πολύ ιδιαίτερο χώρο κίνησης που προκαλεί και εκπλήσσει ευχάριστα.
Στο χώρο του κύριου εστιατορίου του ξενοδοχείου αλλάζουν οι χρωματικοί τόνοι και γίνονται ακόμα πιο φωτεινοί. Τα υφάσματα εδώ είναι λινά, τα κεντρικά υποστυλώματα επενδεδυμένα με δρύινες σανίδες παραπέμπουν σε δένδρα και η περίμετρος του χώρου γεμίζει κρεμαστές γλάστρες με λουλούδια, που πολλαπλασιάζονται ως αντανάκλαση στις επενδυμένες με καθρέφτη οροφές.
Μεταλλικά διαχωριστικά, με γεωμετρικά μοτίβα και πολύχρωμα γυαλιά αντίστοιχα με του χώρου αναμονής, οργανώνουν το χώρο τόσο στο all day όσο και στο á la carte εστιατόριο. Τα δρύινα έπιπλα με υφάσματα σε παστέλ αποχρώσεις και η επενδεδυμένη με ταπετσαρία οροφή του εστιατορίου, σε συνδυασμό με τα γεωμετρικά μοτίβα και τα θερμά χρώματα των τοίχων, προσδίδουν διακριτικά την απαιτούμενη ατμόσφαιρα πολυτέλειας.
Στο υπαίθριο μπαρ-εστιατόριο πολλά μαξιλάρια προσφέρουν άνεση και αίσθηση χαλαρότητας μετά από μια βουτιά στη θάλασσα ή την υπαίθρια πισίνα.
Στα δωμάτια του ξενοδοχείου που ανακαινίστηκαν ριζικά, η χρήση καθρεπτών σε συγκεκριμένα σημεία των τοίχων και oι ελαφρά αποκλίνουσες από την καθετότητα χαράξεις στην επίπλωση και στις ψευδοροφές, μεγαλώνουν αντιληπτικά τον χώρο του δωματίου. Ανοικτόχρωμα υφάσματα, σε συνδυασμό με δρύινα έπιπλα και φυτικά μοτίβα στις ταπετσαρίες, δίνουν μια αίσθηση κομψότητας, πολυτέλειας και ευχάριστης οικειότητας.

Με στόχο την πλήρη αξιοποίηση του χώρου, η ιδιωτική ζώνη του υπνοδωματίου και του λουτρού διαχωρίζεται με τους χώρους διημέρευσης (καθιστικό και κουζίνα) από ένα ενιαίο ξύλινο στοιχείο με πτυσσόμενες πόρτες αλλά και σταθερά τμήματα, όπου απαιτείται, ώστε να δίνεται η δυνατότητα λειτουργικής και οπτικής ενοποίησης του υπνοδωματίου και του καθιστικού, προσδίδοντας ευελιξία στο χώρο. Φωτογραφίες: Μαρία Κυριαζή – apk αρχιτέκτονες.

Στο χώρο του υπνοδωματίου, το πατάρι δημιουργείται, προκειμένου να προσθέσει επιπλέον χώρο. Ο σχεδιασμός της σκάλας προς το πατάρι, διαμορφώνει με το πλατύσκαλο από σκυρόδεμα και ένα γραφείο. Φωτογραφίες: Παναγιώτης Βουμβάκης