Ιστορικό: εκτελεστικός αντιπρόεδρος Σ.Β.Ε. Γιάννης Σταύρου, οικονομολόγος
Πριν τρία περίπου χρόνια, ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Ελλάδος, στο πλαίσιο της κοινωφελούς δραστηριότητας του και με σκοπό την προαγωγή των τοπικών οικονομικών συμφερόντων, πρότεινε στο Δήμο Θεσσαλονίκης, την αξιοποίηση ενός υπό κατάρρευση βιομηχανικού κτιρίου, όπου έως τα τέλη του 1970 γινόταν ο κρεοσκοπικός έλεγχος των σφαγίων και που γειτνιάζει με το εμβληματικό κτίριο των παλαιών σφαγείων της Θεσσαλονίκης.
Μέχρι την υποβολή της πρότασης από την "Εταιρεία Επιχειρηματικής και Πολιτιστικής Ανάπτυξης Θεσσαλονίκης", που αποτελεί θυγατρική εταιρεία του Σ.Β.Ε., το συγκεκριμένο κτίριο ήταν μάλλον ξεχασμένο και αμφίβολης ή/και καμίας χρήσης.
Η πρόταση του Σ.Β.Ε. ως μοναδικού κοινωνικού εταίρου με έδρα στη Θεσσαλονίκη, περιελάβανε τη μετατροπή του παλαιού βιομηχανοστάσιου σε κτίριο υψηλής αισθητικής, με σκοπό να στεγάσει τις υπηρεσίες του προς τις μεταποιητικές επιχειρήσεις του δήμου μας, αλλά και της ευρύτερης περιοχής, με γνώμονα την ενίσχυση της εξωστρέφειας, της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας.
Το κόστος του κτιριολογικού προγράμματος ξεπέρασε το 1,5 εκατ.€ και χρηματοδοτήθηκε αποκλειστικά από χορηγίες μελών του Σ.Β.Ε.
Αποφασίσθηκε η εξολοκλήρου ανακατασκευή του κτιρίου, καθώς από το παλαιό κτίριο παρέμεινε μόνον ο αρχικός σκελετός. Το κτίριο κατασκευάστηκε αποκλειστικά με υλικά που έχουν παραχθεί από ελληνικά χέρια, σε ελληνικές βιομηχανικές επιχειρήσεις και κυρίως από μέλη του Σ.Β.Ε. στον κλάδο των δομικών υλικών.
Η πρωτοβουλία αυτή του Σ.Β.Ε. μπορεί να αποτελέσει ένα σημαντικό παράδειγμα, ακόμη και "καλή πρακτική", για την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου χωρίς αυτό να δαπανήσει ούτε ένα ευρώ.

Παρουσίαση μελέτης και κατασκευής: Άρης Πλουμπής, αρχιτέκτων
Το υφιστάμενο κτίριο βρίσκεται στον περιβάλλοντα χώρο των πρώην δημοτικών σφαγείων Θεσσαλονίκης, σημερινού πολυχώρου πολιτισμού "Labattoir". Το κτίριο προοριζόταν για κρεοσκοπικό έλεγχο των σφαγίων, είχε ανεγερθεί με άδεια του 1967 και πρόσφατα χρησιμοποιήθηκε ως αποθήκη και ως προπονητήριο. Ανήκει σε ένα συγκρότημα τεσσάρων κτιρίων, από τα οποία τα τρία διατηρήθηκαν και το ένα κατεδαφίστηκε.
Ο Δήμος Θεσσαλονίκης με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου ενέκρινε κατά πλειοψηφία την παραχώρηση του κτιρίου στην αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία "Επιχειρηματική και Πολιτιστική Ανάπτυξη Θεσσαλονίκης" για συγκεκριμένη χρονική περίοδο, ώστε αυτό να αλλάξει χρήση και να μετατραπεί, μετά τις επεμβάσεις σε πολυχώρο επιμόρφωσης, επιχειρηματικής προβολής, γραφείων και εντευκτηρίου της εταιρείας.
Το κτίριο των δημοτικών σφαγείων Θεσσαλονίκης με τον περιβάλλοντα χώρο του έχει χαρακτηριστεί ως έργο τέχνης και ιστορικό διατηρητέο μνημείο, διότι αποτελεί αξιολογότατο δείγμα βιομηχανικής αρχιτεκτονικής των αρχών του 20ου αιώνα και μοναδική μαρτυρία για τη συγκεκριμένη μορφή παραγωγικής δραστηριότητας στην πρόσφατη ιστορία της πόλης.
Το κτίριο ήταν κατασκευασμένο με φέροντα οργανισμό οπλισμένου σκυροδέματος και μεταλλική δίρριχτη στέγη. Η επικάλυψη της στέγης ήταν πτυχωτή λαμαρίνα. Εσωτερικά υπήρχε ψευδοροφή. Οι τοίχοι πλήρωσης ήταν από οπτοπλινθοδομή και τα κουφώματα μεταλλικά.
Αλλαγές εσωτερικών διαρρυθμίσεων με την επέμβαση
Εσωτερικά δημιουργήθηκαν οι παρακάτω χώροι:
• Αίθουσα παρουσιάσεων, προβολών και συνεδριάσεων.
• Γραφειακοί χώροι.
• Χώρος εντευκτηρίου – συναντήσεων, με χώρο παρασκευαστηρίου μικρών γευμάτων για εκδηλώσεις.
• Τουαλέτες ανδρών, γυναικών και ΑΜΕΑ.
• Αποθηκευτικοί χώροι.
• Χώροι Η/Μ εγκαταστάσεων.
Κατασκευάστηκε νέα μεταλλική στέγη, εμφανής εσωτερικά στο μεγαλύτερο μέρος του κτιρίου. Η επικάλυψη έγινε με μεταλλικά πετάσματα 8 cm σε όλη την επιφάνεια της, τα οποία εξωτερικά έχουν γκρι απόχρωση και εσωτερικά είναι βαμμένα με ηλεκτροστατική μπλε βαφή, όμοια με όλα τα μεταλλικά στοιχεία των ζευκτών της στέγης. Στα ζευκτά στερεώνονται και όλοι οι αγωγοί του συστήματος ψύξης και θέρμανσης του κτιρίου καθώς και τα φωτιστικά οροφής.
Εξωτερικές όψεις του κτιρίου
Στις όψεις του υπάρχοντος κτιρίου αφαιρέθηκε ένα περιμετρικό σενάζ, σε ύψος 2,20 m περίπου, το οποίο δεν επηρέαζε το στατικό φορέα του κτιρίου. Κατασκευάστηκαν μεγάλα ανοίγματα, στα οποία τοποθετήθηκαν κουφώματα αλουμινίου σκούρου χρώματος με οριζόντιο κάνναβο ανά 60 cm περίπου και έναν κατακόρυφο άξονα. Στο μέσο του κτιρίου, μια νέα γυάλινη κατασκευή οριοθετεί την είσοδο και λειτουργεί ως προθάλαμος.
Όλες οι όψεις του κτιρίου καλύπτονται με θερμοπρόσοψη, της οποίας η τελική επιφάνεια έχει χρώμα ώχρας, εκτός των φερόντων στοιχείων, τα οποία είναι λευκά. Οι υδρορροές είναι ανοξείδωτες και εμφανείς.
Περιβάλλων χώρος
Στον περιβάλλοντα χώρο ακολουθείται εγκεκριμένη πρόταση από το υπουργείο πολιτισμού. Το δάπεδο περιμετρικά του κτιρίου έχει διαστρωθεί με βοτσαλωτό δάπεδο, ενώ ο χώρος των θέσεων στάθμευσης ασφαλτοστρώθηκε. Η περίφραξη ανακατασκευάστηκε με κιγκλιδώματα που έχουν πιο λιτή και απλοποιημένη μορφή.
Ο χώρος μπροστά από τη βόρεια όψη του κτιρίου έχει φυτευτεί και στο προκήπιο έγινε διαμόρφωση, όπως προβλέπεται από τη μελέτη του Δήμου.
Το κτίριο Β θα λειτουργήσει ως χώρος γραφείου και φυλακίου ασφαλείας. Οι όψεις του έχουν επιχριστεί και χρωματιστεί εκ νέου, εξωτερικά αλλά και εσωτερικά.

Παρουσίαση αρχιτεκτονικής εσωτερικού χώρου: Άκης Μπογδάνος, αρχιτέκτων
Το κτίριο, λόγω της γειτνίασης του με το διατηρητέο κτίριο των πρώην δημοτικών σφαγείων Θεσσαλονίκης, υπόκειται σε όλους τους περιορισμούς που διέπουν την αντίστοιχη νομοθεσία. Έτσι διατηρήθηκαν το περίγραμμα και το ύψος του, κρατώντας μόνο το φέροντα οργανισμό και ανακατασκευάζοντας το σύνολο από την αρχή. Ο εσωτερικός χώρος σχεδιάστηκε εξ ολοκλήρου στον άξονα που ζητήθηκε από τον Σ.Β.Ε., δηλαδή με χρήση της νέας τεχνολογίας και με αξιοποίηση των προϊόντων των μελών του συνδέσμου, σε ένα περιβάλλον που να προβάλει τις αξίες της ελληνικής βιομηχανίας.
Ο χώρος οργανώνεται σε τρεις λειτουργικές ενότητες με σαφή διαχωρισμό, που προσομοιάζει σε μονάδα τυπικής βιομηχανικής παραγωγής, αυστηρά οργανωμένης, αλλά εμπλουτισμένης με σύγχρονα στοιχεία, σε αρμονία με τη διάταξη και τη γεωμετρία του συνόλου. Σημείο αναφοράς αποτελεί η εμφανής μεταλλική οροφή σε μπλε χρώμα, που διατρέχει το επίμηκες κτίριο και συνδέει τις επιμέρους ενότητες.
Κεντρικό άξονα οργάνωσης αποτελεί η παρουσία του ανθρώπινου δυναμικού του συνδέσμου στην καρδιά του κτιρίου, διαχωρίζοντας τους διοικητικούς χώρους, γραφεία προέδρου και αντιπροέδρου, από τους κοινόχρηστους χώρους, την αίθουσα πολλαπλών χρήσεων και το εντευκτήριο.
Στο κέντρο του εργασιακού χώρου τοποθετείται η αίθουσα συνεδριάσεων, η οποία ορίζεται από κρυστάλλινα πετάσματα. Οι "ανοιχτές" θέσεις εργασίας αναπτύσσονται γύρω από αυτήν σε ομαδοποιημένους σταθμούς εργασίας ανά τομέα και λειτουργία. Αναρτημένα μεταλλικά πετάσματα, που κινούνται σε δυο διευθύνσεις, επιτρέπουν τη μεταβολή της διάταξης του χώρου και παρέχουν τη δυνατότητα σχετικής οπτικής ιδιωτικότητας.
Στη βόρεια πλευρά του κτιρίου αναπτύσσονται τα γραφεία της διοίκησης, που απαιτούν ακουστική και οπτική "απομόνωση", σχεδιασμένα με πνεύμα λιτής πολυτέλειας.
Η αίθουσα πολλαπλών χρήσεων βρίσκεται δίπλα στην κεντρική είσοδο και χαρακτηρίζεται από την "υπερσχεδιασμένη" οργανική ψευδοροφή. Οι ουδέτερες λευκές κατακόρυφες επενδύσεις διατηρούν μια καθαρή και αυστηρή γεωμετρία καλύπτοντας τα υλικά ηχοαπορρόφησης καθώς και τον άρτιο τεχνολογικό εξοπλισμό. Επιπλέον η αίθουσα αποτελεί το σύνδεσμο των χώρων εργασίας με το χώρο του εντευκτηρίου, καθώς επικοινωνεί με δεύτερη είσοδο, επιτρέποντας στα μέλη την άμεση πρόσβαση.
Το εντευκτήριο μπορεί να λειτουργεί και αυτόνομα με είσοδο από τον εξωτερικό χώρο. Η οπτική σύνδεση του με τον κυρίως χώρο επιτυγχάνεται μέσα από τη συνέχιση της ενιαίας μπλε οροφής, καθώς και του κεντρικού άξονα του κτιρίου, που σημαίνεται με τις μαρμάρινες παραστάδες. Ο άξονας αυτός διαχωρίζει το χώρο του μπαρ από αυτόν της εστίασης.
Το έπιπλο του μπαρ αποτελεί σημείο αναφοράς του χώρου καθώς πλαισιώνεται από την κατακόρυφη επιφάνεια με το γκρι μάρμαρο και τον ακρυλικό καθρέπτη στην οροφή. Τμήμα του μπαρ αποτελεί ο χώρος της βιβλιοθήκης - καθιστικού που οργανώνεται σε άλλο ύφος με έμφαση στις ξύλινες επιφάνειες δημιουργώντας ανάλογη ατμόσφαιρα. Συνδετικό στοιχείο του χώρου αποτελεί η επιμήκης μεταλλική κατασκευή, με θέματα που σχετίζονται με τη βιομηχανία, σχεδιασμένα από την Colibri. Ο χώρος του εστιατορίου οργανώνεται με τραπεζοκαθίσματα σε ελεύθερη διάταξη.
Η χρωματική παλέτα κινείται σε ουδέτερους τόνους, που προκύπτουν από τα ίδια τα υλικά. Η μίξη στοιχείων βιομηχανικής αισθητικής με "ευγενή" υλικά όπως το μάρμαρο και το ξύλο δρυός δημιουργούν μια σύγχρονη αλλά διαχρονική εικόνα του χώρου εργασίας. Το μπλε και οι αποχρώσεις του αποτελεί τη μοναδική παρουσία χρώματος στη δομή του χώρου, στοιχείου που λειτουργεί σαν ανάμνηση της βιομηχανικής "παράδοσης"
Ο γενικός φωτισμός του ανοιχτού χώρου εργασίας αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της οροφής, στην οποία και εντάσσεται ακολουθώντας τη γεωμετρία της. Οι κυκλικές διατομές σε διάφορες διαμέτρους και ύψη στο κέντρο του χώρου, ενδυναμώνουν την απλότητα της γεωμετρίας εισάγοντας ένα στοιχείο ελεύθερης ροής και οργάνωσης. Στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων ο φωτισμός, μέσα από τις διαφορετικές κατασκευές της οροφής, αποτελεί το κεντρικό θέμα του χώρου, ενώ στο εντευκτήριο η γενναία κίνηση της οροφής από καθρέπτη στο μπαρ, που φέρει και το φωτισμό, έρχεται σε αντίστιξη με την λιτότητα των αναρτημένων φωτιστικών σωμάτων στο χώρο του εστιατορίου.
Τα επιμέρους τμήματα υπακούν στο γενικό σχεδιασμό, που διατρέχει το σύνολο, διατηρώντας την αυτονομία τους μέσα από επιμέρους σχεδιαστικούς χειρισμούς. Η γεωμετρία, τα υλικά και το χρώμα συνδιαλέγονται και συνυπάρχουν αρμονικά δημιουργώντας ένα χώρο στιβαρό με σημεία ενδιαφέροντος και "εκπλήξεις", ανάλογο του σημαντικού θεσμού που αντιπροσωπεύει.

Σημείωση: Λόγω του ιδιαίτερου επιχειρηματικού ενδιαφέροντος του κτιρίου και της μεθόδου αυτοχρηματοδότησής του αποκλειστικά από τα μέλη του ΣΒΕ, νιώθουμε την ανάγκη να αναφέρουμε τους σημαντικότερους χορηγούς που ανήκουν στο χώρο των κατασκευών. ALUMIL, KLEEMAN, ISOMAT, HELLENIC PETROLEUM, DELOITTE, BIOSOLIDS, DOMOLAM, PAVLIDIS, ΗΡΑΚΛΗΣ, OLYMPIQ ELECTRONICS, TITAN, KEBE, LOGISMOS, MAKIOS.

Αυτό το έργο βρίσκεται στην πισίνα του ξενοδοχείου "Nafsika", στο συγκρότημα "Astir Palace". Το ένα μέρος του είναι τοποθετημένο μπροστά από το κτίριο του ξενοδοχείου, παράλληλα με την πισίνα με θέα στη θάλασσα και το άλλο τοποθετημένο κάθετα σε αυτό, σε σχήμα L, στη στενή πλευρά της πισίνας και κάθετο στη θάλασσα. Η πρώτη δομή, που βρίσκεται πιο κοντά στο ξενοδοχείο, είναι το εστιατόριο και το μπαρ, για τα οποία ζητήθηκε να παρέχουν 180 θέσεις, τοποθετημένες σε τρεις ζώνες, χώρο αναμονής, φαγητό σε καθιστικά με καναπέ και χαμηλά τραπέζια, και τραπέζια φαγητού με καρέκλες. Οι υπεύθυνοι της "Four Seasons" επιθυμούσαν αυτός ο χώρος να προσφέρει εκτός από φαγητό και στιγμές χαλάρωσης.
Οι αρχιτέκτονες επέλεξαν να αποτελεί η ταυτότητα αυτών των χώρων συνέχεια της μοντέρνας αρχιτεκτονικής του υπάρχοντος ξενοδοχείου, ενός εμβληματικού κτιρίου με ισχυρό ορθογώνιο κάνναβο. Χρησιμοποιήσαν αυτόν το κάνναβο ως οδηγό για τη χωροθέτηση των χώρων και το επέκτειναν μέσα στο εστιατόριο, τοποθετώντας μια πέργκολα πάνω του, ώστε να δημιουργηθεί ελεύθερος χώρος κάτω και δίπλα στην πισίνα και να αποφευχθεί κάθε ανταγωνισμός με το κτίριο πίσω από αυτό. Η λευκή πέργκολα αλουμινίου σέβεται τον κάνναβο και ενσωματώνεται στη γραμμική, ορθογώνια ταυτότητα του κτιρίου. Η κατασκευή της πέργκολας από αλουμίνιο της επιτρέπει να αντέχει στο διαβρωτικό παραθαλάσσιο περιβάλλον, αλλά επίσης σημαίνει ότι είναι οπτικά πολύ ελαφρύτερη από το κτίριο, σαν ένα σκίτσο πάνω του. Αυτή η πέργκολα εξελίσσεται σε μια σειρά από πέργκολες με ποικίλα ύψη, δημιουργώντας διακριτές ζώνες κάτω από αυτές.
Δημιουργήθηκαν δύο πυρήνες, ένα μπαρ φαγητού και ένα μπαρ ποτών. Αυτά τα δύο σημεία έλξης έχουν διαφορετικούς τύπους καθισμάτων και στις δύο πλευρές τους και μια ελεύθερη κυκλοφορία και οπτική σύνδεση μεταξύ τους, προβάλλοντας την καλλιτεχνική δημιουργία και παρουσίαση φαγητού και ποτού, που αποτελεί υπογραφή της εταιρείας "Four Seasons".
Στο δάπεδο, ο κάνναβος που σχηματίζουν οι πέργκολες διαιρείται στο μισό, δημιουργώντας μικρότερες περιοχές σε διαφορετικά ύψη, για να προσφέρουν "ζεστούς" υπαίθριους χώρους. Έτσι, ενώ η πέργκολα συνδέει χώρο, το δάπεδο το χωρίζει. Μια ακολουθία κρεμαστών κουρτινών δημιουργεί ένα εφήμερο όριο μεταξύ των ζωνών, προσθέτει παιχνιδιάρικα κινούμενα σχέδια στους χώρους και απαλή αίσθηση ιδιωτικότητας. Στο κοκτέιλ μπαρ και στο γύρω σαλόνι του, το δάπεδο "σπάει και ξεχειλίζει" μπροστά στην παραλία, δημιουργώντας μικρούς χώρους χαλαρού καθίσματος με λάκκους φωτιάς, για ακόμα πιο απλές συγκεντρώσεις. Δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή στην ενσωμάτωση των υπαρχόντων δέντρων και βράχων, ενσωματώνοντας έτσι το κτίριο καλά στο χώρο. Η πέργκολα είναι υφασμένη γύρω και ανάμεσά τους και τους επιτρέπει να αναδυθούν μέσα από αυτήν από κάποια κενά της.
Η συνολική εντύπωση είναι μιας κομψής λευκής δομής, που εξυμνεί το σχεδιασμό, το χαρακτήρα και το ήθος του παρακείμενου κτιρίου, επεκτείνοντας τη φορμαλιστική αρχιτεκτονική του σε έναν πιο διαγραμματικό χώρο, γεμάτο φως και κίνηση.

Πρόσφατα, η ολλανδική πόλη Tilburg απέκτησε το δικό της ενεργειακά αυτόνομο σταθμό λεωφορείων. Το αρχιτεκτονικό γραφείο cepezed, που είχε αναλάβει την ανακατασκευή του γειτνιάζοντα σιδηροδρομικού σταθμού και τη δημιουργία κτιρίου στάθμευσης δημόσιων ποδηλάτων, έδωσε νέα εικόνα στο σταθμό λεωφορείων. Το οπτικά ανάλαφρο στέγαστρο που σχεδίασαν οι cepezed, παράγει τη δική του ενέργεια, στοιχείο που ενσωματώνεται και στη χρηστική αισθητική του. Ως μέρος του ευρύτερου εκσυγχρονισμού του συγκοινωνιακού κόμβου της περιοχής, η εγκατάσταση του νέου σταθμού λεωφορείων χωροθετείται στη δυτική πλευρά του σιδηροδρομικού σταθμού, κοντά στη θέση που κατείχε ο πρώην σταθμός λεωφορείων. Η κατασκευή του παρέχει μια φιλόξενη ζώνη για τους ταξιδιώτες που μετεπιβιβάζονται από τους ολλανδικούς σιδηροδρόμους στα περιφερειακά λεωφορεία του Tilburg, οργανώνοντας μια ομαλή ροή στην κίνηση.
Η ιδέα της μινιμαλιστικής περιμετρικής δομής
Η βασική διάταξη οργανώνεται από μια σειρά λεπτών ορθογωνικών στηλών, που προσδίδουν έναν αέρα ευρυχωρίας. Τα δομικά αυτά στοιχεία στηρίζουν μια περιμετρική δομή μήκους άνω των 160 μέτρων, με ανοικτό χώρο στο κέντρο. Ο συνδυασμός της ημιδιαφανούς επιφάνειας και του ανοιχτού τμήματος, που εκτείνεται κατά μήκος, ενισχύει την αίσθηση της ελαφρότητας αλλά και την εντύπωση των ταξιδιωτών ότι βρίσκονται έξω στην ύπαιθρο. Με τον τρόπο αυτό, το στέγαστρο μορφοποιεί μια αρθρωτη δομή, που οργανώνεται σε δύο τμήματα, με πλάτος που κυμαίνεται από 14 έως 30 μέτρα. Οι θέσεις για τα λεωφορεία διατάσσονται γύρω από την εξωτερική πλευρά: έξι θέσεις προορίζονται για επιβίβαση και μία θέση εξυπηρετεί την αποβίβαση. Η μινιμαλιστική αισθητική προσέγγιση του στεγάστρου, που έχει πρωτίστως λειτουργικό ρόλο, εναρμονίζεται με το αστικό τοπίο του Tilburg και υφολογικά συνυπάρχει με το σύγχρονο χαρακτήρα της οροφής του σιδηροδρομικού σταθμού, έργο της ίδιας ομάδας αρχιτεκτόνων. Χάρη στην αρθρωτή αυτή κατασκευή, που προσδίδει οπτική ελαφρότητα, το στέγαστρο φαίνεται σαν να ίπταται. Η συνολική δομή χωρίζεται σε τρία επιμέρους τμήματα. Στο κέντρο του κάθε τμήματος, υπάρχει χώρος φύτευσης που που περιβάλλεται από σημεία στάσης για τους ταξιδιώτες. Στο δυτικό άκρο της περιμετρικής δομής, διαμορφώνεται μια λειτουργική εγκατάσταση, που περιλαμβάνει εξυπηρέτηση του προσωπικού, πρόσβαση σε δημόσιες συγκοινωνίες και χώρο εμπορικής χρήσης.
Η καινοτομία του στεγάστρου
Το στέγαστρο είναι σχεδιασμένο ώστε να καλύπτει πλήρως το χώρο κίνησης των επιβατών αλλά και τα λεωφορεία. Με τον τρόπο αυτό, οι ταξιδιώτες παραμένουν προστατευμένοι από τις καιρικές συνθήκες κατά την επιβίβαση και την αποβίβαση. Η κατασκευή αποτελείται από χαλύβδινο σκελετό, στον οποίο προσαρμόζονται πολυμερή φύλλα ETFE. Οι πηγές τεχνητού φωτισμού βρίσκονται ενσωματωμένες πάνω από τα πολυμερή φύλλα. Έτσι, κατά τη διάρκεια της ημέρας, η ημιδιαφανής επιδερμίδα του στεγάστρου φιλτράρει το ηλιακό φως, ενώ τις νυχτερινές ώρες το μετατρέπει σε ένα μεγάλο φωτιστικό σώμα, ενισχύοντας σημαντικά το αίσθημα ασφάλειας των ταξιδιωτών. Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως στην εξωτερική πλευρά του συνθετικού πλαστικού φιλμ είναι εγκατεστημένα 250 τ.μ. ηλιακών συλλεκτών, με στόχο να παρέχουν επαρκή ενέργεια για όλες τις λειτουργίες του σταθμού. Κάτω από το έντονο φυσικό φως της ημέρας, οι συλλέκτες υποδηλώνουν την ύπαρξή τους, αφήνοντας ίχνη σκιάς και παρέχοντας παιχνίδια φωτός στην επιδερμίδα της μεμβράνης. Η ενέργεια που παράγουν είναι επαρκής για όλες τις λειτουργίες του σταθμού λεωφορείων: από το φωτισμό του στεγάστρου και των ψηφιακών πινακίδων πληροφοριών μέχρι τη λειτουργία του χώρου προσωπικού και και του σημείου εξυπηρέτησης των δημόσιων συγκοινωνιών.
Από την κατασκευή στην υλοποίηση
Οι πρωταρχικές προθέσεις του αρχιτεκτονικού γραφείου cepezed ως προς την αισθητική, την άνεση, τη λειτουργικότητα και τη χρήση των υλικών αποδόθηκαν μέσα από μια στοιχειώδη οργάνωση με έμφαση στη δομική καθαρότητα, μελετημένη σε επίπεδο λεπτομέρειας. Ενδεικτικό χαρακτηριστικό αποτελούν οι λεπτές χαλύβδινες κολώνες του στεγάστρου οι οποίες, εκτός από τη στήριξη που προσφέρουν, είναι πλήρως ενσωματωμένες στην τεχνική υποδομή της κατασκευής, καθώς συνδέονται με υδραυλικές και ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις. Ο χώρος εξυπηρέτησης προσωπικού ενισχύει τη συνολική στήριξη του στεγάστρου, όπως και η κεντρική φέρουσα δοκός, η οποία συμβάλλει επίσης και στην αποστράγγιση του νερού. Η σκουρόχρωμη βάση σκυροδέματος που απλώνεται περιμετρικά, αναλαμβάνει το ρόλο υπαίθριου καθιστικού, με ενσωματωμένη εγκατάσταση ηλεκτρικής θέρμανσης. Στο ίδιο πλαίσιο, οι ψηφιακές οθόνες πληροφοριών είναι αναρτημένες με τρόπο που να ενισχύει τη συνολική αίσθηση οπτικής ελαφρότητας. Οι αισθητήρες κίνησης, τοποθετημένοι ανά 14 μέτρα πίσω από την περιμετρική χαλύβδινη ταινία που διατρέχει το στέγαστρο, ελέγχουν την κυκλοφορία λεωφορείων και ανθρώπων, ώστε ο παρεχόμενος φωτισμός να είναι επαρκής και να διασφαλίζεται η απαιτούμενη χρήση ενέργειας. Ο νέος σταθμός λεωφορείων του Tilburg, πέρα από τη λειτουργικότητα, εκφράζει την πρόθεση των αρχιτεκτόνων να συνθέσουν ένα έργο ικανό να ανταποκριθεί σε μελλοντικές ανάγκες, όπως την ταχεία φόρτιση ηλεκτρικών λεωφορείων. Η πρόσβαση έχει σχεδιαστεί, ώστε να εξυπηρετεί αναπηρικά αμαξίδια, ενώ οι χειρολισθήρες φέρουν πληροφορίες προσαρμοσμένες στον κώδικα Braille. Το πολυμερές φύλλο ETFE του στεγάστρου είναι αυτοκαθαριζόμενο, ελαχιστοποιώντας τις ανάγκες συντήρησής του. Η λιτότητα που διέπει συνολικά το σχεδιασμό διευκολύνει και μειώνει σημαντικά το κόστος καθαρισμού. Στο έργο των cepezed, τα επιμέρους δομικά στοιχεία μελετώνται σε επίπεδο λεπτομέρειας, ώστε να εκπληρώνουν διαφορετικές λειτουργίες ταυτόχρονα, συνθέτοντας ένα αδιαίρετο σύνολο. Πρωταρχικό στόχο του ολλανδικού αρχιτεκτονικού γραφείου αποτέλεσε η συνύπαρξη αισθητικής και λειτουργικότητας, ποιότητας και ευκολίας χρήσης, με άλλα λόγια η διαχείριση της κατασκευαστικής πολυπλοκότητας πίσω από τη μορφολογική λιτότητα.

Πρόκειται για ανακαίνιση κτιρίου γραφείων στην περιοχή του Δήμου Θέρμης στη Θεσσαλονίκη. Το κτίριο αποτελείται από δύο επίπεδα και έχει συνολικό εμβαδό περίπου 300 m². Σκοπός του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού υπήρξε η αισθητική και λειτουργική αναβάθμιση των κτιριακών χώρων σε συνδυασμό με τη βελτίωση του εργασιακού περιβάλλοντος, την ενσωμάτωση νέων τεχνολογιών και τη μείωση της κατανάλωσης ενέργειας.
Οι εξωτερικές όψεις του κτιρίου επενδύονται με σύνθετα πετάσματα αλουμινίου και πλακίδια μεγάλων διαστάσεων 300 × 100 (cm). Τα πετάσματα αλουμινίου αναρτώνται σε μεταλλικό σκελετό διαστάσεων 40 × 40 (mm). Τα πλακίδια αναρτώνται σε μεταλλικό σκελετό διαστάσεων 60 × 40 (mm) με εφαρμογή πολυουρεθανικής σιλικόνης.

Αρχιτεκτονικός σχεδιασμός: TAKA + PARTNERS

Φωτογραφίες: Giorgos Sfakianakis Photography

Πώς αξιολογούνται & πώς αποφεύγονται;

Στο πλαίσιο του παρόντος άρθρου εξετάστηκαν τα αίτια και οι συνέπειες των ρηγματώσεων, που παρατηρούνται στις κατασκευές οπλισμένου σκυροδέματος.

Κατά την ανακαίνιση της εξοχικής κατοικίας στην Αυστραλία το διαμπερές τζάκι ανταποκρίνεται στο αίτημα του ιδιοκτήτη να μεγιστοποιήσει τη διαδραστικότητα με τον κήπο και να παρέχει όσο το δυνατόν περισσότερες ευκαιρίες για χρήση όλο το χρόνο.
Φωτογραφίες: Tatjana Plitt

Στην εξοχική κατοικία στην Αργεντινή, κυρίαρχο στοιχείο αποτελεί η πέργκολα από σκυρόδεμα, επιβλητική και με μία μινιμαλιστική διάθεση.
Φωτογραφίες: Federico Kulekdjian

Στο κτίριο “Manufacture de la Mode” στο Παρίσι, ο σκελετός από οπλισμένο σκυρόδεμα δίνει την αίσθηση του πλέγματος.
Φωτογραφίες: Simon Garcia

Στην κατοικία “Intermediate House” στην Παραγουάη ο πρωταγωνιστής είναι η χρήση των συμπιεσμένων ωμών πλίνθων από άψητη γη, τα οποία συνδυάζονται με δομικά στοιχεία από σκυρόδεμα και χάλυβα, στην όψη και τη θολωτή στέγη.
Φωτογραφίες: Federico Cairoli

Το έργο αφορά στην ανακαίνιση ενός υφιστάμενου διαμερίσματος για μια νέα οικογένεια. Πρόκειται για ένα διαμέρισμα τριών υπνοδωματίων σε πολυκατοικία της δεκαετίας του ’80.
Η αρχική διαρρύθμιση του διαμερίσματος περιλάμβανε τρία υπνοδωμάτια και χωριστούς χώρους καθιστικού, τραπεζαρίας και κουζίνας που δεν ανταποκρινόταν στις ανάγκες της οικογένειας καθώς επιθυμούσαν να έχουν ένα ενιαίο χώρο που θα συγκεντρώνει όλα τα μέλη της.
Η κύρια πρόκληση ήταν η χωροθέτηση της κουζίνας κοντά στο καθιστικό καθώς το κεντρικό κλιμακοστάσιο της πολυκατοικίας δημιουργούσε αρκετούς περιορισμούς λόγω της θέσης του όπως επίσης και το σχετικά μικρό διαθέσιμο πλάτος του χώρου. Ο χώρος των υπνοδωματίων επανασχεδιάστηκε ώστε ένα δημιουργηθεί ένα κύριο υπνοδωμάτιο και δύο ακόμα παιδικά δωμάτια μαζί με ένα μπάνιο, ένα μικρό wc και χώρο πλυντηρίου.
Τα υλικά και τα χρώματα που χρησιμοποιήθηκαν είναι ήπια και προσεγμένα, με μασίφ δρύινα δάπεδα σε φυσικό χρωματισμό και υπόλευκη λάκα για τις ντουλάπες και τις εσωτερικές πόρτες που δημιουργούν ένα ήρεμο και διαχρονικό περιβάλλον. Τα μόνα στοιχεία που διαφοροποιούνται είναι το βεστιάριο του κυρίως υπνοδωματίου που κλείνεται πίσω από ελαφρύ φιμέ μαύρο γυαλί και η κουζίνα που είναι φτιαγμένη από καπλαμά καπνιστής δρυός και μαύρη λάκα.
Στον χώρο του καθιστικού επανασχεδιάστηκε ο χώρος του τζακιού διατηρώντας όμως την υπάρχουσα εστία.
Ειδική μέριμνα δόθηκε στον φωτισμό έτσι ώστε όλοι οι χώροι να έχουν διαφορετικά επίπεδα και ποιότητες φωτισμού χρησιμοποιώντας άμεσες και έμμεσες φωτεινές πηγές.