Ο σχεδιασμός άντλησε έμπνευση από την τοπική αρχιτεκτονική παράδοση σε μια σύγχρονη διάσταση, συνθέτοντας δυο κτιριακούς όγκους ενταγμένους στην κλίμακα και στο περιβάλλον της περιοχής.
Η κατοικία "Green Line" βρίσκεται στη Warmia της βόρειας Πολωνίας, μια περιοχή που χαρακτηρίζεται από αραιή και χαμηλή δόμηση. Η έκταση, μέσα στην οποία κατασκευάστηκε η κατοικία, παρουσιάζει σε ένα τμήμα της εντονότερη κλίση και εκεί επιλέχθηκε να χωροθετηθεί το κτίριο, με τρόπο που να εντάσσεται στο φυσικό του περιβάλλον. Η κατοικία, ακολουθώντας τη φυσική κλίση του εδάφους, διαμορφώνεται σε δύο διακριτούς κτιριακούς όγκους με έντονη μεταξύ τους υψομετρική διαφορά. Στο ανώτερο επίπεδο χωροθετούνται τα υπνοδωμάτια και στο χαμηλότερο επίπεδο οι χώροι διημέρευσης. Οι δύο όγκοι συνδέονται μεταξύ τους εσωτερικά και εξωτερικά μέσω ενός επιβλητικού κλιμακοστασίου.
Ο κτιριακός όγκος των υπνοδωματίων διαμορφώνεται από δύο επικλινή επίπεδα, κλίσης 45^o, που παραπέμπουν στις δίρριχτες στέγες της τοπικής αρχιτεκτονικής παράδοσης. Κατά αναλογία μάλιστα της διακόσμησης των αετωμάτων στα παραδοσιακά κτίσματα με ξύλινες σανίδες σε διάφορα μοτίβα, οι δύο τριγωνικές πλαϊνές όψεις τις κατοικίας φέρουν επένδυση από κατακόρυφα ξύλινα στοιχεία.
Ο δεύτερος κτιριακός όγκος διατάσσεται σε σχήμα μορφής "L", διάταξη συνηθισμένη στην τοπική παράδοση μιας αγροικίας, συνθέτοντας έτσι ένα εσωτερικό αίθριο, το οποίο οριοθετείται από τους δύο κτιριακούς όγκους και προστατεύεται από τους ισχυρούς ανέμους της περιοχής. Οι όψεις στους χώρους διημέρευσης, οι οποίοι διαμορφώνονται σε μια ενιαία κάτοψη, διαμορφώνονται από γυάλινα σταθερά ή κινητά πετάσματα, εξασφαλίζοντας το φυσικό φωτισμό και την απρόσκοπτη θέα προς το φυσικό τοπίο και την παρακείμενη λίμνη. Οι συμπαγείς επιφάνειες του κελύφους επενδύονται με πετάσματα αλουμινίου και με μεγάλα πλακίδια.
Η διάσπαση της κατοικίας σε επί μέρους κτιριακούς όγκους, οι οποίοι διαμορφώνονται παράλληλα με την τοπογραφία της έκτασης, εξασφάλισε την ομαλή ένταξη της κατοικίας στο φυσικό περιβάλλον, με τρόπο που παρά την μεγάλη της κλίμακα να μην επισκιάζει το τοπίο. Σε αυτό συνετέλεσε σημαντικά και η φύτευση τόσο της επικλινούς στέγης του πρώτου κτιριακού όγκου όσο και του επίπεδου δώματος του δεύτερου με τα φυτά της τοπικής χλωρίδας.

Τον Ιούνιο του 2012 η παλαιά κλειστή αγορά της μικρής πόλης Reinosa στη βόρεια Ισπανία καταστράφηκε ολοσχερώς λόγω πυρκαγιάς. Το κτίριο, που χρονολογούνταν από τα τέλη του 19ου αιώνα, είχε παραμεληθεί έπειτα από την τελευταία ανακαίνιση του 1986 και φιλοξενούσε μόνο ένα καθαριστήριο και ορισμένες τοπικές εκδηλώσεις. Με αφορμή τη φωτιά που κατεδάφισε το κτίριο οι δημοτικές αρχές προχώρησαν σε διεξαγωγή αρχιτεκτονικού διαγωνισμού για την ανέγερση ενός νέου κτιρίου σ’ αυτή την κεντρική τοποθεσία, που θα ικανοποιούσε πιο αποτελεσματικά τις σύγχρονες ανάγκες της τοπικής κοινωνίας.
Πρώτη θέση στο διαγωνισμό κέρδισε η συμμετοχή "Impluvium" του γραφείου RAW/deAbajoGarcia με έδρα τη Μαδρίτη και επικεφαλής τους αρχιτέκτονες Carlos García Fernández και Begoña de Abajo Castrillo. Η ονομασία που δόθηκε στην πρόταση αναφέρεται στον όρο που χρησιμοποιούνταν στα ρωμαϊκά σπίτια για την κεντρική λεκάνη απορροής υδάτων στο εσωτερικό τους αίθριο. Η αναφορά στο μοντέλο της κλασικής αρχαιότητας είναι εμφανής στη μορφολογία της κατασκευής, η οποία στεγάζεται από μονόκλιτες στέγες με κλίση προς μια εσωτερική αυλή, που αποτελεί και το κεντρικό σημείο αναφοράς του συγκροτήματος.
Μορφολογία κελύφους
Το νέο κοινοτικό κέντρο αποτελείται από τέσσερα “κουτιά”, τα οποία ξεκινούν από το έδαφος και στεγάζονται από μια μεγάλη στέγη από πολυστρωματική ξυλεία, που στηρίζεται σε λίγα αλλά δυνατά υποστυλώματα. Η χωροθέτηση αυτών των “κουτιών” γίνεται με στρατηγικό τρόπο, περιμετρικά ενός αίθριου. Η εσωτερική αυλή που δημιουργείται δεν τοποθετείται στο κέντρο, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται στο ισόγειο χώροι διαφορετικού μεγέθους, ικανοί να φιλοξενήσουν ποικίλες δραστηριότητες. Επιπροσθέτως, καθ’ ύψος του κτιρίου κατασκευάζεται ένα μεσοπάτωμα που αναρτάται από το σκελετό του και προσφέρει χώρους μεγαλύτερης ιδιωτικότητας. Η γραμμική τοποθέτηση του πατώματος περιμετρικά του κελύφους βοηθάει στην καλύτερη εκμετάλλευση του φυσικού φωτός, που φιλτράρεται χάρη στις ξύλινες περσίδες που τοποθετούνται εξωτερικά.
Η ομάδα έδωσε ιδιαίτερη σημασία στη μετάβαση από το εσωτερικό του κτιρίου στο αίθριο. Η αυλή βυθίζεται σε σχέση με τους εσωτερικούς χώρους, δημιουργώντας μια διαφορά επιπέδου ανάμεσα στις δύο ενότητες. Αυτή η διαφορά επιπέδου μοιράζεται ανάμεσα στους στεγασμένους και μη χώρους του αίθριου, δημιουργώντας μια ποικιλία χώρων καθιστικού για τους χρήστες εσωτερικά και εξωτερικά των υαλοπινάκων που χωρίζουν τις δύο ενότητες. Μ’ αυτό τον τρόπο, στο εξωτερικό του κτιρίου δημιουργούνται παγκάκια σε σκιασμένες επιφάνειες κατάλληλα για τους θερινούς μήνες, ενώ στο εσωτερικό δημιουργούνται καθίσματα που δέχονται άμεση ηλιακή ακτινοβολία μέσα από τους υαλοπίνακες και είναι κατάλληλα για τους χειμερινούς μήνες.
Παράλληλα, το ισόγειο δάπεδο της νότιας πλευράς κατασκευάζεται σε συνέχεια με το επίπεδο του εξωτερικού εδάφους, επεκτείνοντας το δημόσιο χώρο προς το εσωτερικό και συνδέοντας οπτικά το κτίριο με το δρόμο.
Υλικά κατασκευής
Το ξύλο είναι το βασικό υλικό που χρησιμοποιείται τόσο για την κατασκευή της περσιδωτής όψης με τη μορφή κατακόρυφων σανίδων από ξύλο καστανιάς, όσο και για την οροφή με τη μορφή πολυστρωματικής δομικής ξυλείας. Στο εσωτερικό του κτιρίου και πάλι κυριαρχεί το ξύλο, το οποίο συνδυάζεται με το εμφανές σκυρόδεμα στις τοιχοποιίες, το γυαλισμένο σκυρόδεμα στα πατώματα και το μέταλλο στους σωλήνες του εξαερισμού που μένουν εμφανείς. Όλα τα δομικά στοιχεία της κατασκευής παράχθηκαν βιομηχανικά και συναρμολογήθηκαν επί τόπου στο εργοτάξιο.
Ευελιξία σχεδιασμού
Η μορφολογία του κτιρίου χαρίζει μια πολύ μεγάλη ποικιλία διαφορετικών χώρων στεγασμένων και μη εντός και εκτός του κτιρίου, προσφέροντας μια τεράστια ευελιξία ως προς τις χρήσεις του κοινοτικού κέντρου. Στο ισόγειο στεγάζεται μια καφετέρια, ενώ οι χώροι διατίθενται για διεξαγωγή ποικίλων εκδηλώσεων, από συναυλίες και εκθέσεις, έως υπαίθριες αγορές και γιορτές. Παράλληλα, το μεσοπάτωμα προσφέρεται για δραστηριότητες λιγότερων ατόμων, όπως τουρνουά παιχνιδιών και ομαδικά εργαστήρια.

Το έργο αφορά την ολική ανακαίνιση ενός διαμερίσματος 100 m² στο Παλαιό Φάληρο, το οποίο αποτελείται από ενιαίο σαλόνι κουζίνα, ένα λουτρό, ένα wc-laundry και δύο υπνοδωμάτια.
Ο σχεδιασμός ξεκίνησε από τον ενιαίο χώρο σαλονιού και κουζίνας. Προκειμένου να υπάρχει μια ομαλή είσοδος στο διαμέρισμα, σχεδιάστηκε ένα μεταλλικό γραμμικό διαχωριστικό. Ο καθρέφτης με τον οποίο επενδύεται ο μεγαλύτερος τοίχος του σαλονιού, επεκτείνει οπτικά το χώρο και ενισχύει τον φυσικό φωτισμό. Το παλιό τζάκι αντικαταστάθηκε από ενεργειακό, το οποίο αποκτά κεντρικό ρόλο λόγω της θέσης του και της χρήσης του, καθώς δημιουργεί έναν άξονα διαχωρισμού της κουζίνας και του καθιστικού. Ο άξονας αυτός προεκτείνεται με την τραπεζαρία στα αριστερά του και την κρυφή βιβλιοθήκη/πάγκο για μαξιλάρες στα δεξιά του. Τα ντουλάπια της βιβλιοθήκης, έχουν την ίδια διάσταση με τα ψηλά ντουλάπια της κουζίνας, δημιουργώντας ένα ενιαίο μέτωπο με συνεχές ρυθμό. Η επένδυση καθρέφτη στον τοίχο που ακουμπά η τραπεζαρία, διευρύνει τον χώρο της και συμβάλλει σε ένα παιχνίδι πολλαπλών αντανακλάσεων.
Πρόθεση ήταν η δημιουργία λιτών χώρων, χωρίς ιδιαίτερη πληροφορία, με ένταση μόνο σε λεπτομέρειες και δευτερεύοντα στοιχεία και έμφαση στον φωτισμό. Για τον λόγο αυτόν επιλέχθηκε για το δάπεδο όλου του διαμερίσματος, κεραμικό ματ πλακάκι μεγάλης διάστασης σε μοτίβο όνυχα, λευκό χρώμα στους τοίχους, λευκή λάκα στα κάτω ντουλάπια της κουζίνας, ενώ για τα επάνω επιλέχθηκε υλικό με υφή μπετόν, ώστε να δημιουργούνται διαφορετικά παιχνιδίσματα με το φως ανάλογα με την υλικότητα. Το μαύρο χρώμα τονίζει λεπτομέρειες όπως, το λεπτό σόκορο του πάγκου της κουζίνας, την επέκταση του τζακιού, τα φωτιστικά και το διαχωριστικό της εισόδου, ενώ η μπλε βελούδινη κουρτίνα προσδίδει ζωηρά μια πιο σκηνογραφική αισθητική στην συνολική σύνθεση.

Την Τετάρτη 15 Μαρτίου 2023 και ώρα 11.15 π.μ. θα πραγματοποιηθεί διάλεξη του καθηγητή Γιώργου Μαντάνη στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής, στο πλαίσιο της σειράς επιστημονικών διαλέξεων που διεξάγονται κατά το ακαδημαϊκό έτος 2022 - 2023. Η διάλεξη διοργανώνεται από κοινού με το τμήμα Δασολογίας, Επιστημών Ξύλου και Σχεδιασμού.

Η διάλεξη αφορά στις παραδοσιακές και τις σύγχρονες τεχνικές προστασίας του ξύλου. Ο εισηγητής αρχικά επιχειρεί να καλύψει την έννοια του ξύλου ως βιολογικού υλικού, τα κύρια μειονεκτήματα που έχει, και να παρουσιάσει τους κυριότερους βιοτικούς και αβιοτικούς "εχθρούς" του. Μετά, αναλύεται η έννοια της διαβάθμισης επικινδυνότητας για τις ξύλινες κατασκευές και επεξηγούνται οι κλάσεις ανθεκτικότητας ανά χρήση (use classes), που σχετίζονται άμεσα με τη βιολογική αντοχή των ειδών ξύλου με βάση την προδιαγραφή ΕΝ 350. Στη συνέχεια, μετά από μια συνοπτική ιστορική αναδρομή στις ξύλινες κατασκευές, παρουσιάζονται παλαιές τεχνικές προστασίας και συντήρησης του ξύλου, που σχετίζονται με το κατράμι, τα φυσικά έλαια και τις φυσικές ρητίνες. Από τις σύγχρονες τεχνικές προστασίας, παρουσιάζεται η τεχνολογία εμποτισμού της ξυλείας και δίνονται τεχνικές και λοιπές πληροφορίες για το θέμα αυτό, όπως και για την ορθή χρήση και εφαρμογή του. Τέλος, συζητιέται και η τεχνική Yakisugi.

Κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να παρακολουθήσει live τη διάλεξη στο κανάλι του τμήματος Πολιτικών Μηχανικών στο YouTube, στον παρακάτω σύνδεσμο: https://www.youtube.com/watch?v=axVrTyoYl6Y

Ο διαχωρισμός του καθιστικού από τον ιδιωτικό χώρο του υπνοδωματίου χωρίζεται με μία πτυσσόμενη πόρτα ημιδιαφανούς όψης, με μία κουρτίνα σε έντονο χρώμα, η οποία προσδίδει έναν ιδιαίτερο τόνο και ύφος στο διαμέρισμα.
Φωτογραφίες: unnamed studio

Το βασικό δομικό στοιχείο του καταστήματος / concept store είναι ακατέργαστα μεταλλικά προφίλ γυψοσανίδας. Αυτό το απλό δομικό υλικό χρησιμοποιείται με άτυπο τρόπο, όπου ολόκληρα στοιχεία /τοίχοι του χώρου συναρμολογούνται σταδιακά από αυτό χωρίς πρόσθετη επιφανειακή επεξεργασία. Ακριβώς όπως οι σχεδιαστές μόδας εργάζονται με υφαντικό υλικό, το οποίο ενώνεται και ράβεται μέχρι να δημιουργηθεί το τελικό προϊόν, αυτά τα προφίλ συνδέονται μεταξύ τους για να δημιουργήσουν μεμονωμένες μονάδες, διαιρώντας τον χώρο και δημιουργώντας έτσι έναν ανεξάρτητο χώρο για παρουσίαση. Η χρωματική ουδετερότητα των προφίλ και ολόκληρου του χώρου έχει σκοπό να μην τραβάει αυθαίρετα την προσοχή, αλλά να κάνει την ατμόσφαιρα του χώρου πιο ευχάριστη.
©D415

Τα υπόγεια τοιχώματα μπορούν να προσβληθούν από την υγρασία, που ανέρχεται λόγω τριχοειδών αγγείων σε ζώνη υψηλότερη της στάθμης του εδάφους, από επιφανειακά νερά, νερά σε μικρό βάθος ή λόγω του υψηλού υδροφόρου ορίζοντα. Ο βαθμός προσβολής τους εξαρτάται από τις φυσικές ιδιότητες των υλικών των τοιχωμάτων (πορώδες, υδροαπορροφητικότητα, υδρατμοδιαπερατότητα, τριχοειδή αγωγιμότητα), τον τρόπο σύνδεσής τους και τα τυχόν μέτρα στεγανοποίησης. Η έκταση και η ένταση προσβολής των τοιχωμάτων εξαρτάται επίσης από το είδος του εδαφικού υλικού, που τα περιβάλλει, όπως και την κλίση του εδάφους. Για την επιλογή των μεθόδων αποστράγγισης θα πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη το είδος του εδαφικού υλικού. Έτσι, τα χονδρόκοκκα εδάφη (αμμώδη, βραχώδη, με χαλίκια) διαθέτουν πολύ καλή αποστραγγιστική ικανότητα σε αντίθεση με τα λεπτόκοκκα (ιλυώδη και αργιλώδη), τα οποία εμποδίζουν την αποστράγγιση ή είναι πρακτικά αδιαπέραστα).
H προστασία των τοιχωμάτων υπόγειων χώρων σε προληπτική βάση μπορεί να στηρίζεται στη διαμόρφωση μιας αδιαπέραστης από το νερό επιφάνειας στην επιφάνεια επαφής με επιφανειακές επαλείψεις, συνήθως από υλικά ασφαλτικής βάσης, με μεμβράνες, με στεγανοποιητικά κονιάματα και τη χρήση υδατοστεγανού σκυροδέματος. Οι παραπάνω μέθοδοι χρησιμοποιούνται συχνά σε νέες κατασκευές, ενώ επικουρικό ρόλο, που περιορίζει την επίδραση του νερού, παίζει και η μέθοδος περιμετρικής αποστράγγισης. Αντιθέτως, σε μία υφιστάμενη κατασκευή, που έχει προσβληθεί από υγρασία, η μεθοδολογία προστασίας στηρίζεται στη διακοπή της επαφής των τοιχωμάτων με το έδαφος. Έτσι, όταν μεσολαβεί κάποιο στρώμα αέρα, ευνοείται η ταχύτητα εξάτμισης, όπως στη διαμόρφωση περιμετρικών τάφρων αερισμού. Στην περίπτωση ήδη προσβεβλημένων επιφανειών από υγρασία, μπορούν να χρησιμοποιηθούν και άλλες μέθοδοι, οι οποίες αποτρέπουν τη μεταφορά της υγρασίας στο εσωτερικό των χώρων π.χ. αντίτοιχος, κούφιο δάπεδο), ενώ άλλες βασίζονται στην αποτροπή μεταφοράς της υγρασίας σε ανώτερα στρώματα (υδατοφραγμός) ή της παρεμπόδισης της πορείας της εντός των δομικών στοιχείων με ηλεκτροφυσικές μεθόδους (ηλεκτρώσμωση).

ΣΥΝΔΥΑΖΟΥΝ ΤΟ ΧΑΜΗΛΟ ΚΟΣΤΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ,
ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ

Οι προκατασκευασμένες πισίνες αποτελούν μία λύση χαμηλού κόστους και υψηλής ταχύτητας κατασκευής, διατηρώντας συγχρόνως υψηλά χαρακτηριστικά ποιότητας και αισθητικής. Στην αγορά διατίθενται λύσεις για υπέργειες κατασκευές, που τοποθετούνται στο φυσικό έδαφος ή σε επιχωμάτωση αλλά και πισίνες, των οποίων ο πυθμένας τους διαμορφώνεται κάτω από το επίπεδο του εδάφους και βρίσκονται είτε ολόκληρες είτε μερικώς κάτω από το επίπεδο του εδάφους.

Η Costas Gagos Architecture & Design απαρτίζεται από αρχιτέκτονες και πολιτικούς μηχανικούς, designers και διακοσμητές. Δραστηριοποιείται στον τομέα της αρχιτεκτονικής μελέτης χώρων καθώς και στους τομείς του Interior Design, 3D Visualization, Lighting και Landscape Design. Ακόμη αναλαμβάνει την κατασκευή έργων μικρής και μεγάλης κλίμακας σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Με 25ή εμπειρία στο χώρο του design ξενοδοχειακών μονάδων, επαγγελματικών χώρων, κατοικιών, χώρων εστίασης, εμπορικών καταστημάτων και εκπαιδευτηρίων έχει εδραιωθεί και στα social media, έχοντας συνάψει δυνατές συνεργασίες με σημαντικά brand names διαφόρων τομέων. Στην Costas Gagos Architecture & Design κάθε project δουλεύεται με σεβασμό στο όραμα του πελάτη, με γνώμονα τη μέγιστη λειτουργικότητα των χώρων και το ξεχωριστό design.
Έργα της έχουν διακριθεί αποσπώντας βραβεία σε κορυφαίους πανελλήνιους και διεθνείς διαγωνισμούς Design, όπως Gold award για το έργο The Sand Villas – Almyros Crete, Silver awards για τα έργα Sovolos Bakery & Patisserie, Kallithea και Iguazu Athens, South American Bar Restaurant στα Interiors Awards 2022 και Silver award για το Cavaliere Ristorante Concettuale, Athens στα A’ Design Award & Competition 2022 . Στα Estia Awards 2022 βραβεύθηκε με Gold award για το έργο Κηποθέατρο Αλκαζάρ, Λάρισα και με Silver award για το έργο Kenko Modish Sushi Bar, Athens, ενώ κατέκτησε τον τίτλο του ‘ARCHITECT/ DESIGNER OF THE YEAR 2020’ στον διαγωνισμό Retail Interiors Awards 2020 αποσπώντας 3 χρυσά βραβεία για τα έργα Victoria Cinemas, Larissa, Cava NECTAR, Athens και The Medical Project, Larissa.

Το σημαντικότερο βραβείο αρχιτεκτονικής του Ηνωμένου Βασιλείου απονεμήθηκε στη νέα βιβλιοθήκη του Magdalene College, που γίνεται ο 26ος αποδέκτης αυτού του υψηλού κύρους βραβείου. Το αρχιτεκτονικό γραφείο Niall McLaughlin Architects δημιούργησε για το Πανεπιστήμιο του Cambridge μια σύγχρονη βιβλιοθήκη με κύρια υλικά τα τούβλα και το ξύλο. Το νέο κτίριο έρχεται ως αναβάθμιση των παλαιών χώρων μελέτης σe διπλανό κτίριο του 17ου αιώνα. Με πρόσβαση μέσω μεγάλων ξύλινων θυρών, παρέχει στους φοιτητές μια σειρά από χώρους ομαδικής, αλλά και ανεξάρτητης μελέτης που λειτουργούν καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, ενώ στα κυριότερα σημεία του εσωτερικού της περιλαμβάνεται μια μεγάλη αίθουσα ανάγνωσης διπλού ύψους, η οποία περιβάλλεται από ξύλινα μπαλκόνια, αερίζεται φυσικά και φωτίζεται παθητικά.
Με πλίνθινους τοίχους, δίριχτες κεκλιμένες στέγες και καμινάδες, το κτίριο αποτελεί "την επιτομή του τρόπου για να χτίζεις μακροπρόθεσμα", όπως ανέφερε και ο πρώην πρόεδρος της RIBA Simon Alford, προσφέροντας στα πανεπιστήμια ένα υποδειγματικό μοντέλο προς μίμηση. Ο σχεδιασμός της αποτίει φόρο τιμής στην αρχιτεκτονική του 700 ετών κολεγίου. Σύμφωνα και με τον Niall McLaughlin, ιδρυτή του βραβευμένου αρχιτεκτονικού γραφείου, η ευθύνη ήταν τεράστια απέναντι στην ιστορία και τη μελλοντική ανάπτυξη της μαθητικής κοινότητας του κολεγίου, ενώ
κύριο ζητούμενο ήταν να χτίσουν μακροπρόθεσμα, χρησιμοποιώντας με σύνεση τους σημερινούς πόρους.
Το έργο είναι το τέταρτο έργο της Niall McLaughlin Architects που προτάθηκε για το βραβείο Stirling, αλλά το πρώτο που το κέρδισε, ενώ είναι η πρώτη βιβλιοθήκη που κερδίζει το βραβείο από το 2000, όταν κέρδισε η Peckham Library των Alsop & Störmer.