Στα νότια περίχωρα της πόλης των Χανίων, σε ημιαστική περιοχή, βρίσκει ακόμη κανείς ό,τι απέμεινε από τα περιβόλια και τα μετόχια που άλλοτε κυριαρχούσαν στο τοπίο. Σε αυτή την αραιοκατοικημένη ζώνη ανεγέρθηκε σε ένα οικόπεδο, τμήμα παλιού περιβολιού, μια τετραώροφη οικοδομή με πυλωτή και φυτεμένο δώμα. Το κτίριο στεγάζει έξι διαμερίσματα και ένα γραφείο στο ισόγειο.
Η θέση και η επιμήκης μορφή του καθορίστηκε από το στενόμακρο σχήμα του οικοπέδου. Το κτίριο εφάπτεται στην ανατολική του πλευρά. Ο προσανατολισμός είναι
από βορρά προς νότο και προς τη θέα των Λευκών Ορέων. Μορφολογικά, αποτελείται από δύο όγκους που ενώνονται με τον κοινόχρηστο χώρο του κλιμακοστασίου, ο οποίος δημιουργεί δύο εσοχές, έναν ακάλυπτο χώρο ανατολικά και ένα διώροφο ημιυπαίθριο δυτικά.
Στο ισόγειο διαμορφώθηκε ένα γραφείο 50 m² με ανεξάρτητη είσοδο και πίσω αυλή. Στους δύο πρώτους ορόφους από δύο διαμερίσματα των 80 m² με άνετους εξώστες και ημιυπαίθριους. Στον τρίτο όροφο, ένα οροφοδιαμέρισμα των 126 m² αναπτύχθηκε γύρω από το κλιμακοστάσιο και χωρίστηκε σε χώρους διανυκτέρευσης και διημέρευσης, συνδεδεμένους από έναν διάδρομο-γέφυρα με χρήση γραφείου. Στο τέταρτο επίπεδο, μαζί με την απόληξη του κλιμακοστασίου, δημιουργήθηκε ένα μικρό διαμέρισμα 33 m² και φυτεμένο δώμα.
Η σκούρα ώχρα, το κυρίως χρώμα του κτιρίου Καλυκάς, συνομιλεί με το χρώμα του εδάφους. Το μπλε, το κεραμιδοκόκκινο και το εκρού, εφαρμόστηκαν σε επιμέρους επιφάνειες. Οι αναφορές τους, προέρχονται από τα χρώματα που χρησιμοποιούνται αιώνες στο νησί και συμβάλλουν στη διαμόρφωση μιας αρμονικής σύνθεσης και καλύτερης αντίληψης του σχεδιασμού.
Στο εσωτερικό του κτιρίου, οι μελετήτριες σχεδίασαν το κιγκλίδωμα του κλιμακοστασίου, καθώς και έπιπλα, κινητά και σταθερά. Στο εξωτερικό, σχεδίασαν, επίσης, όλες τις μεταλλικές κατασκευές. Έγινε επιμέλεια των δαπέδων, των φωτιστικών και των χρωμάτων σε όλους τους χώρους. Στον κοινόχρηστο χώρο τοποθετήθηκε το πράσινο τηνιακό μάρμαρο, με αδρή επιφάνεια, κομμένο με συρματοκοπή. Η περίφραξη κατασκευάστηκε από κεραμιδί κλώστρα, εμφανές σκυρόδεμα και μεταλλικό κιγκλίδωμα.
Η διαμπερότητα και ο φυσικός αερισμός των διαμερισμάτων από βορρά προς νότο, η φωτεινότητα μέσα από τα μεγάλα ενεργειακά κουφώματα και η ενισχυμένη θερμοπρόσοψη, η διάρθρωση των ημιυπαιθρίων και μέσω αυτών η σκίαση των ανοιγμάτων, και το φυτεμένο δώμα, συνιστούν βιοκλιματικές παραμέτρους που μειώνουν την κατανάλωση ενέργειας του κτιρίου και προσφέρουν μια άνετη διαβίωση στο εσωτερικό του.
Στο οικόπεδο διατηρήθηκαν τα ελαιόδεντρα και μια μουριά και ο περιβάλλων χώρος εμπλουτίστηκε με οπωροφόρα δέντρα, λαχανόκηπο και καλλωπιστικά φυτά. Το δώμα φυτεύτηκε με αγρωστώδεις θάμνους και έρπουσα εδαφοκάλυψη.

Το έργο αφορά τη νέα αρχιτεκτονική μελέτη ανακατασκευής πέτρινης κατοικίας και διαμόρφωση αυτής σε τρία διαμερίσματα ενός υπνοδωματίου με κοινόχρηστη αυλή και πισίνα , με την δυνατότητα εσωτερικής συνένωσης σε μια βίλα. Η κατοικία ευρίσκεται στις Άνω Αρχάνες στον Νομού Ηρακλείου. Η συγκεκριμένη τοποθεσία αποτελεί και παραδοσιακός οικισμός οπότε ο σεβασμός στην αρχιτεκτονική του κτιρίου και στους χρωματισμούς αποτελούσε πρώτη προτεραιότητα. 
Το κτίριο παλιότερα αποτελούσε πατητήρι σταφυλιών οπότε κρατώντας με σεβασμό την ιστορία του κτιρίου η κεντρική ιδέα της αρχιτεκτονικής διακόσμησης ήταν βασισμένη στο κρασί. Ξεκινώντας από την ονοματολογία του κτιρίου VinDimora (Αρχοντικό του κρασιού σε μετάφραση από τα λατινικά), το λογότυπο και μετέπειτα στους χρωματισμούς κάθε διαμερίσματος , όλα είναι βασισμένα σε αυτή την αρχή. Κάθε διαμέρισμα έχει την δική του ταυτότητα και  είναι εμπνευσμένο από μια χρωματική ποικιλία του κρασιού, η κόκκινη σουίτα, η ροζέ σουίτα και η λευκή σουίτα,(vino rosso suite, vino rose’, vino bianco).
Οι δυο σουίτες περιλαμβάνουν εσωτερικό πατάρι (οντάς) και η τρίτη σουίτα ξεχωριστό μεσοπάτωμα. 
Σε όλο το κτίριο έχει γίνει πλήρης ανακατασκευή από τα θεμέλια μέχρι την στέγη. Ο νέος στατικός φορέας των οντάδων και του μεσοπατώματος είναι από μεταλλική κατασκευή από κοιλοδοκούς στηριζόμενο σε πεδιλοδοκάρια , Το μετέπειτα πέτσωμα των πλακών γίνεται από ξύλινες δοκίδες και ξύλινο πάτωμα όπου έρχεται και παντρεύεται το ξύλο με το μέταλλο.
Ο στατικός φορέας του κτιρίου μας οδήγησε στην εσωτερική αισθητική ταυτότητα πηγαίνοντας σε μια αισθητική πιο βιομηχανική όπου έρχεται και παντρεύεται με το παραδοσιακό υλικό της πέτρας όπου αποτελεί το κύριο οικοδομικό στοιχείο της τοιχοποιίας του κτιρίου.
Σημειακά σε διάφορες γωνίες του κτιρίου εμφανίζεται σε διάφορα σημεία η εμφανής πέτρινη λιθοδομή που έρχεται σε αισθητική ισορροπία με τα υπόλοιπα υλικά όπως το ξύλο και το μέταλλο.
Κάθε διαμέρισμα χωροθετικά έχει ένα χώρο σαλονιού ,κουζίνας ,λουτρού ,τραπεζαρίας και υπνοδωματίου. Όλα τα διαμερίσματα έχουν μια κοινόχρηστη αυλή με πισίνα σε γήινες αποχρώσεις.
Όλες οι διακοσμήσεις και τα υφαντά αποτελούν και αυτά ένα πάντρεμα του παραδοσιακού με το πιο μοντέρνο και boho στυλ.
Έχει δοθεί μεγάλη βαρύτητα στο φωτισμό του κτιρίου εσωτερικά και εξωτερικά. Υπάρχει σαφής κλίση στον έμμεσο φωτισμό, καθώς ο φωτισμός πάνω στα διάφορα υλικά του κτιρίου όπως πέτρα ,ξύλο , μέταλλο προσδίδει μια πιο ζεστή ατμόσφαιρα στον χώρο και στον χρηστή του κτιρίου.
Οι εξωτερικοί χρωματισμοί είναι εμπνευσμένοι από την ιδιαίτερη γήινη ποικιλοχρωμία του χωριού οπού σε συνδυασμό με το πράσινο-λαδί χρώμα των κουφωμάτων συνθέτουν μια ιδιαίτερη χρωματική παλέτα.

Η Τάνια Κάτσιου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νάουσα Ημαθίας. Ολοκλήρωσε το 2003 τις σπουδές της στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων μηχανικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου στη Θεσσαλονίκη. Εργάστηκε από τότε, κατά κύριο λόγο, στο ελεύθερο επάγγελμα. Ασχολήθηκε τα πρώτα δώδεκα χρόνια, κυρίως, με τον σχεδιασμό σχολικών κτιρίων (μελέτη) και κατοικίας (μελέτη-επίβλεψη-διαχείριση). Το διάστημα 2006-2010 υπήρξε μέλος της δημιουργικής ομάδας αρχιτεκτόνων "ΆΚΡΟ". Από το 2017 έως τον Μάιο του 2023, συνεργάστηκε με το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών του Τμήματος Αρχιτεκτόνων στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης "Σχεδιασμός Αιχμής: Καινοτομία και Διεπιστημονικότητα στον Σχεδιασμό" σε διοικητική/γραμματειακή θέση. Από το 2014 το ενδιαφέρον της για ζητήματα περιβάλλοντος και πόλης ωρίμασε, μέσα από συνεχόμενη μάθηση και προσωπική εξέλιξη. Παρακολούθησε σχετικά σεμινάρια και ημερίδες καθώς και πρόγραμμα Δια Βίου Μάθησης για τις Αστικές Αναπλάσεις και τον Πράσινο Σχεδιασμό, ενώ το 2020 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο Πάτρας, στο πεδίο του Περιβαλλοντικού Σχεδιασμού Πόλεων και Κτιρίων. Ενεργοποιήθηκε με την "Πράσινη Κοινότητα" (bottom up περιβαλλοντική ομάδα) σε δράσεις για την πόλη της Θεσσαλονίκης και το πράσινο και είναι μέλος της συλλογικότητας "Παραμικρό", ομάδας με σκοπό την προσωπική και συλλογική εξέλιξη των μελών του και τη θετική συμβολή του στην κοινωνία. Στο πλαίσιο των παραπάνω, έχει λάβει εκπαίδευση και ενδυνάμωση με εργαλεία και μεθοδολογίες αποτελεσματικής επικοινωνίας και λήψης αποφάσεων. Από τον Μάρτιο του 2022 απασχολείται και πάλι στο ελεύθερο επάγγελμα, με μια ανανεωμένη οπτική, που περιλαμβάνει το ενδιαφέρον της και την αγάπη της για τη δημιουργία, την αρχιτεκτονική, τη φύση και την πόλη. Αναζητά τρόπους ατομικής και συλλογικής έκφρασης που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της εποχής της και να φροντίζουν για το κοινό καλό, είτε αφορά στην αρχιτεκτονική εφαρμογή είτε σε άλλες εκφάνσεις της ζωής.

Το "Athens Capital Hotel MGallery Hotel Collection by Accor" στεγάζεται σε υφιστάμενο κτίριο του 1959 που σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Κώστα Κιτσίκη.
Οι αρχικές προσόψεις του χαρακτηρίζονταν από τη ρυθμική επανάληψη των ανοιγμάτων επάνω σε έναν κάνναβο, ρηχά γείσα με μπαλκόνια και συνδυασμούς μοντέρνων κατασκευών και κλασικών στοιχείων. Με τη μετέπειτα ανακατασκευή του το 1986 για τη στέγαση γραφείων το κτίριο έχασε την αρχική του ταυτότητα.
Έτσι, οι προσόψεις του σχεδιάστηκαν με σεβασμό προς τις αρχικές όψεις και με στόχο την ένταξή τους στον εξελισσόμενο χαρακτήρα της πόλης με εκλεπτυσμένες, κλασικές αναφορές. Στην οργάνωση των όψεων προτάχθηκε ο τριμερής οριζόντιος διαχωρισμός: βάση - κορμός - στέψη, η συμμετρία, η αξονικότητα και η ρυθμική επαναληπτικότητα των ανοιγμάτων. Βασικό υλικό επένδυσης των όψεων είναι το υπόλευκο ασβεστολιθικό μάρμαρο Βράτσα, με επεξεργασία βούρτσας και αμμοβολής. Παράλληλα με την τυποποίηση αυτών των μορφολογικών στοιχείων αντιπαρατίθενται σύγχρονα στοιχεία, όπως τα κρυστάλλινα και μεταλλικά στηθαία και επενδύσεις με φύλλα αλουμινίου, τα οποία τοποθετούνται στον 7ο και στον 8ο όροφο και στο κεντρικό τμήμα της όψης επί της οδού Πανεπιστημίου.
Αρχιτεκτονική μελέτη: MTArchitects / Massouridis Theodoraki Architects
Φωτογραφία: Χρήστος Δράζος

Το πρόγραμμα Creative Europe και το ίδρυμα Mies van der Rohe ανακοίνωσαν τους νικητές των βραβείων EU Prize for Contemporary Architecture / Mies van der Rohe Awards στην κατηγορία νέων ταλέντων για το 2023.
Όπως επισήμανε η κριτική επιτροπή, η επιλογή των έργων αγκαλιάζει τη διαφορετικότητα, συνθέτει μια ομάδα με ποικιλομορφία στον τρόπο σκέψης, αναπαράστασης, ανάλυσης και μεταμόρφωσης της πραγματικότητας, εκμάθησης και κατανόησης της αρχιτεκτονικής. Ταυτόχρονα τονίζει τη σημασία της διατήρησης της σύνδεσης με την πραγματικότητα με συμμετοχές που αντιμετωπίζουν επίκαιρα ζητήματα.
Τα νικητήρια έργα είναι τα παρακάτω:
•"Peripheral Cartographies" της Laura Hurley.
Μέσω της χαρτογράφησης ως μεθόδου αναγνώρισης ενός τόπου, ένα αρχιτεκτονικό σύστημα ημιτελών αντικειμένων αναδύεται στο τοπίο και ανακτά τη χαμένη μνήμη του αρχικού τόπου. Η κριτική επιτροπή ανέδειξε αυτό το έργο ως ένα παράδειγμα απεριόριστης ελευθερίας στη διερευνητική προσέγγιση του αρχιτεκτονικού έργου στον ακαδημαϊκό τομέα.

•"Valter" του Dinko Jelecevic.
Αυτό το έργο ασχολείται με την κληρονομιά και τη μνήμη του τόπου μέσω της παρεμβολής μιας αρχιτεκτονικής πρότασης στο Σαράγεβο ως στρώματος ενεργοποίησης μέσα από την ποιητική του φωτός και της τεκτονικής. Αντιπροσωπεύει με εξαιρετικό τρόπο τις δυνατότητες της αρχιτεκτονικής ως συμβιβαστικού εργαλείου μεταξύ του παρελθόντος και του παρόντος, δείχνοντας το μέλλον.

•"Eden Archipelago" της María de la O Molina Pérez-Tomé.
Η πρόταση προικίζει την πόλη με αυτάρκεια στην ανάπλαση και στη φροντίδα της χλωρίδας, παρέχοντας ένα μέρος για τη διατήρηση και την ανάπτυξη τοπικών ειδών. Η κριτική επιτροπή τονίζει το βάθος της έρευνας και τεκμηρίωσης του έργου και την άριστη τεχνική ανάπτυξη, αλλά και την αισιοδοξία και τη φρεσκάδα της πρότασης στο σημερινό πλαίσιο έκτακτης ανάγκης για το κλίμα.

Το παράλληλο βραβείο Young Talent Open έλαβε το έργο "Earth Bound" της Shaha Raphael, το οποίο προτείνει έναν σύγχρονο τρόπο ζωής σε μια κοινότητα σε αρμονία με το τοπίο με έξυπνη εφαρμογή νέων τεχνολογιών στην υπηρεσία του τόπου και σε ανθρώπινη κλίμακα.

Ο έξυπνος υαλοπίνακας εμποδίζει τη μετάδοση της θερμότητας στο εσωτερικό των κτιρίων, μειώνει τις ενεργειακές ανάγκες θέρμανσης και ψύξης, ενώ έχει βελτιωμένες ηχομονωτικές ιδιότητες σε σύγκριση με τους κοινούς υαλοπίνακες.
Λόγω της ευκολίας, με την οποία μεταδίδεται η θερμότητα μέσω του γυαλιού, τα παράθυρα αποτελούν συνήθως ένα από τα πιο ενεργοβόρα δομικά στοιχεία ενός κτιρίου. Αν και κυκλοφορούν στο εμπόριο πιο αποδοτικά συστήματα συγκριτικά με του παρελθόντος, όπως κουφώματα με τριπλούς υαλοπίνακες ή υαλοπίνακες χαμηλής εκπεμπτικότητας, τα κουφώματα, ακόμη και σήμερα, ευθύνονται συνήθως για τη μισή ενεργειακή κατανάλωση των κτιρίων σε θέρμανση, κλιματισμό και δροσισμό.


Αναζητώντας λύσεις σ’ αυτό το πρόβλημα, ερευνητές στο τεχνολογικό πανεπιστήμιο Νανιάνγκ της Σιγκαπούρης (Nanyang Technological University - NTU) ανέπτυξαν έναν έξυπνο υαλοπίνακα που εμποδίζει τη διείσδυση της ηλιακής ακτινοβολίας τις ζεστές ώρες της ημέρας, διατηρώντας το κτίριο δροσερό. Παράλληλα, η θερμότητα που απορροφάται, απελευθερώνεται σταδιακά, όταν πέσει η θερμοκρασία, μειώνοντας τις ενεργειακές καταναλώσεις του κτιρίου.


Το έξυπνο παράθυρο αποτελείται από δύο υαλοπίνακες, στο διάκενο των οποίων εγχέεται ένα υγρό μείγμα. Αυτό το ρευστό υλικό, που αποτελείται από υδρόπηκτη ουσία μεγέθους μικρόμετρου, νερό και έναν σταθεροποιητή, εξασφαλίζει την καλύτερη ανταπόκριση του παραθύρου στις αλλαγές της θερμοκρασίας. Όταν ο υαλοπίνακας εκτίθεται σε ζέστη γίνεται αδιαφανής μέσα σε διάστημα 30 λεπτών, εμποδίζοντας την ηλιακή ακτινοβολία να εισέλθει στο εσωτερικό, ενώ όταν η θερμοκρασία πέφτει, επιστρέφει στην αρχική διάφανη κατάστασή του. Την ίδια στιγμή η υψηλή θερμοχωρητικότητα του νερού επιτρέπει σε μια μεγάλη ποσότητα θερμικής ενέργειας να αποθηκεύεται αντί να μεταφέρεται στο εσωτερικό του κτιρίου και κατόπιν να απελευθερώνεται τη νύχτα, όταν πέφτει σταδιακά η θερμοκρασία.


Με βάση προσομοιώσεις σε διαφορετικές κλιματικές συνθήκες, η ομάδα διαπίστωσε πως το έξυπνο παράθυρο μπορεί να μειώσει έως και 45% τις ανάγκες ενός κτιρίου σε θέρμανση, δροσισμό και εξαερισμό, συγκριτικά με παραδοσιακούς υαλοπίνακες. Παράλληλα, είναι περίπου 30% πιο ενεργειακά αποδοτικό συγκριτικά με τα εμπορικά διαθέσιμα παράθυρα χαμηλής εκπεμπτικότητας, ενώ έχει μικρότερο κόστος κατασκευής. Επιπλέον, ο υαλοπίνακας λειτουργεί και ως μονωτής ήχου, με 15% μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα συγκριτικά με έναν διπλό υαλοπίνακα.

Το έξυπνο παράθυρο, που σύμφωνα με την ομάδα μπορεί να παραχθεί σε οποιοδήποτε σχήμα και μέγεθος, βρίσκεται τώρα στο στάδιο αναζήτησης συνεργατών για την εμπορική παραγωγή του.

ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΩΝ, ΟΠΩΣ ΕΦΑΡΜΟΣΤΗΚΑΝ ΣΕ ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΟ ΚΤΙΡΙΟ ΣΤΟ ΜΑΡΟΥΣΙ.

Ιστορικά, οι πρώτες ενδείξεις χρήσης υδαρούς κονιάματος για την πλήρωση των ρωγμών τοιχοποιίας εντοπίζονται σε πολλά ρωμαϊκά μνημεία. Στη σύγχρονη εποχή, στις αρχές του 19ου αιώνα, Γάλλοι μηχανικοί χρησιμοποίησαν ενέματα για τη στερέωση λιθοδομών γεφυρών (γέφυρα της Tours) και λιμενικών έργων (λιμάνι της Dieppe). Το 1888 εφευρέθηκε η πρώτη μηχανή εισαγωγής ενεμάτων υπό πίεση από το Βρετανό μηχανικό James Greathead, γεγονός που διεύρυνε τη χρήση της μεθόδου για πρώτη φορά σε υφιστάμενες λιθοδομές παλαιών μνημείων. Μετά το 1960 η χρήση ενεμάτων, που εκείνη την εποχή αποτελούνταν κυρίως από τσιμέντο και νερό, καθιερώθηκε ως μια ευρέως διαδεδομένη τεχνική στατικής ενίσχυσης κτιρίων. Από τη δεκαετία του 1980 και μετά σημειώθηκε εκτεταμένη χρήση τσιμεντενεμάτων και στην Ελλάδα.

Κεντρικό χαρακτηριστικό του αιθρίου, ύψους 26 m, του κτιρίου γραφείων EDGE Suedkreuz, είναι τα τέσσερα στοιχεία από ξύλο ελάτης, που μοιάζουν με δέντρα διαφορετικού ύψους, τα οποία αναπτύσσονται προς τον ουρανό, κάτω από την οροφή από φύλλο ETFE. Οι κορυφές των λεγόμενων "δέντρων" φέρουν πλατφόρμες για αναψυχή, σε διάφορα ύψη. Το μεγαλύτερο έχει ύψος 14,87 m και πλατφόρμα με διάμετρο 6,20 m και το χαμηλότερο έχει ύψος 4,28 m και διάμετρο 7,20 m. Σκαλοπάτια με λευκά κιγκλιδώματα συνδέουν τα "δέντρα" μεταξύ τους και με τους παρακείμενους ορόφους των γραφείων.
Φωτογραφίες: HG ESCH
Πηγή: V2com

Το "550 Madison Avenue Garden" είναι ένα πολυώροφο αίθριο, που προσφέρει πολυεπίπεδη θέα και απροσδόκητες προοπτικές στην πόλη. Τοπικά φυτά σε κυκλικές ζαρντινιέρες και καθιστικά διαμορφώνουν τον χώρο.
Φωτογραφίες: Barrett Doherty

Η μονώροφη κατοικία στο Λάγος της Πορτογαλίας ανοίγεται προς τον νότο και τη θέα. Το βάρος του εμφανούς σκυροδέματος της επιστέγασης συνυπάρχει με την ελαφρότητα του πρισματικού σχήματος και τη διαφάνεια των υαλοπινάκων. Η επιστέγαση προβάλλει πάνω από το ξύλινο deck και προσφέρει προστασία και σκίαση.
Φωτογραφίες: Fernando Guerra / FG+SG