Το κτίριο της CRLand Archive Libraryκαλύπτεται από χειροποίητο γκρι τούβλο, που ενοποιεί τις όψεις και προσθέτει υφή στις επιφάνειες. Το τούβλο αρθρώνεται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, για να μεγιστοποιήσει τα εφέ που δημιουργούνται από ένα μόνο υλικό. Χρησιμοποιείται και ως συμπαγής επένδυση με διαφορετική τοποθέτηση και τελείωμα, αλλά και ως διάτρητη επιφάνεια.
Φωτογραφίες: Shengliang Su

Η αξιοποίηση των γυάλινων επιφανειών για μετατροπή της ηλιακής ενέργειας σε ηλεκτρισμό με τη χρήση διάφανων ηλιακών πετασμάτων, θα μπορούσε να μετατρέψει τα παράθυρα σε συλλέκτες πράσινης ενέργειας και να συμβάλλει στην επίτευξη του στόχου της μηδενικής κατανάλωσης ενέργειας των κτιρίων.
Η εκμετάλλευση των όψεων των κτιρίων για παραγωγή πράσινης ενέργειας βρίσκεται στο επίκεντρο διαφόρων επιστημονικών ερευνών τα τελευταία έτη. Ειδικά στην περίπτωση των γυάλινων πολυώροφων κτιρίων, όπου οι κατακόρυφες επιφάνειες είναι πολύ μεγαλύτερες συγκριτικά με την επιφάνεια της οροφής, η μετατροπή των υαλοστασίων σε ηλιακούς συλλέκτες θα μπορούσε να παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στην ενεργειακή τους διαχείριση.
Έως σήμερα οι εμπορικά διαθέσιμες διατάξεις συλλογής ηλιακής ενέργειας, γνωστές ως ηλιακά κύτταρα ή κελιά (solar cells), που μετατρέπουν την προσπίπτουσα ηλιακή ενέργεια σε ηλεκτρική μέσω του φωτοβολταϊκού φαινομένου, χρησιμοποιούν πυρίτιο που δεν χαρίζει διαφάνεια, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να εφαρμοστούν σε υαλοπίνακες. Τα τελευταία έτη, πολλές πανεπιστημιακές έρευνες στοχεύουν στην ανάπτυξη διάφανων ηλιακών κυττάρων ουδέτερου χρώματος (transparent solar cells - TSCs), που θα επεκτείνουν τη χρήση τους σε αρχιτεκτονικές και άλλες εφαρμογές.
Μια ομάδα ερευνητών από το πανεπιστήμιο του Michigan State University (MSU) κατάφερε να αναπτύξει εντελώς διαφανή ηλιακά πετάσματα, κατασκευάζοντας έναν καινοτόμο ηλιακό συλλέκτη, που μπορεί να τοποθετηθεί επάνω σε διαφανείς επιφάνειες, χωρίς να επηρεάζει τη μετάδοση του φωτός. Το πέτασμα χρησιμοποιεί οργανικά μόρια που απορροφούν μήκη κύματος φωτός, μη ορατά στο ανθρώπινο μάτι, όπως η υπέρυθρη και η υπεριώδης ακτινοβολία. Η ακτινοβολία που συλλέγεται, μεταφέρεται κατόπιν στο πλαίσιο του πετάσματος, όπου με τη χρήση λεπτών λωρίδων φωτοβολταϊκών κυττάρων, μετατρέπεται σε ηλεκτρισμό. Προς το παρόν η τεχνολογία έχει χαμηλή απόδοση, γύρω στο 1%, αλλά η ομάδα εργάζεται με στόχο την αύξηση της γύρω στο 5%.
Ένα βήμα πιο κοντά στο στόχο, έχουν έρθει ερευνητές στο University of Michigan. Η ομάδα ανέπτυξε ένα υλικό, που παρέχει ταυτοχρόνως καλή ηλιακή απορρόφηση, υψηλή τάση ρεύματος, χαμηλή αντίσταση και διαφάνεια ουδέτερου χρώματος. Το νέο υλικό αποτελείται από ένα συνδυασμό οργανικών μορίων που απορροφούν την υπέρυθρη ακτινοβολία. Επιπλέον, οι ερευνητές ανέπτυξαν οπτικά επιχρίσματα για ενίσχυση της ισχύος που παράγεται από το υπέρυθρο φως, χωρίς να χάνεται η διαφάνεια στην ορατή περιοχή, δύο παράγοντες που συνήθως ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλο. Αν και τα κύτταρα έχουν μια ελαφριά πρασινωπή απόχρωση, θυμίζουν περισσότερο το γκρι των γυαλιών ηλίου ή των παραθύρων των αυτοκινήτων. Για την αρχική έκδοση της διάταξης χρησιμοποιήθηκαν ηλεκτρόδια από οξείδιο ίνδιου, που πέτυχε απόδοση 3,5%, ενώ μια δεύτερη έκδοση με ηλεκτρόδια αργύρου ανέβασε την απόδοση στο 5%. Και οι δύο εκδοχές μπορούν να κατασκευαστούν σε μεγάλη κλίμακα, με τη χρήση υλικών που είναι λιγότερο τοξικά σε σχέση με άλλα διαφανή ηλιακά κύτταρα, ενώ μπορούν να εξατομικευτούν ανάλογα με το γεωγραφικό πλάτος της εφαρμογής και να τοποθετηθούν μεταξύ υαλοπινάκων με διπλά τζάμια. Η μελέτη της ομάδας συνεχίζεται με στόχο τη βελτίωση της απόχρωσης, την αύξηση της αποδοτικότητας στο 7% και την επέκταση του χρόνου ζωής των κυττάρων στα 10 έτη.
Σε μια άλλη έρευνα στο πανεπιστήμιο UNIST στη Ν. Κορέα, η επιστημονική ομάδα εστίασε στην ευελιξία της μορφής, καταφέρνοντας να κατασκευάσει κύτταρα ουδέτερου χρώματος και υψηλής απόδοσης, που μπορούν να προσαρμοστούν ακόμη και σε καμπύλες επιφάνειες. Για να επιτευχθεί αυτό, οι επιστήμονες ενσωμάτωσαν ράβδους πυριτίου σε ένα ευέλικτο και διάφανο πολυμερικό υλικό. Οι ράβδοι, που λειτουργούν ως μια φωτοενεργή στρώση, διατάσσονται έτσι ώστε να μην είναι ορατοί στο ανθρώπινο μάτι. Όταν το φως εισέρχεται ανάμεσα στο πολυμερές υλικό και στις ράβδους, το ηλιακό φως απορροφάται και παράγεται ηλεκτρισμός, χωρίς να χαθεί η διαφάνεια. Το σύστημα μάλιστα βασίζει τη λειτουργία του στις αρχές της ανακύκλωσης, ώστε να μεγιστοποιείται η απόδοση, καθώς είναι σχεδιασμένο έτσι ώστε το φως που ανακλάται από την κορυφή της κάθε ράβδου, να απορροφάται από την επόμενη. Το ηλιακό κύτταρο αναμένεται να διατηρεί την αρχική του απόδοση επάνω από 95%, ακόμη και έπειτα από δεκάδες δοκιμές κάμψης.

Το Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής, στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του για την ανάπτυξη της σύγχρονης ελληνικής αρχιτεκτονικής, προκήρυξε διαγωνισμό επιλογής έργων για την 11η Biennale Νέων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων. Στόχος των εκδηλώσεων της Biennale, που οργανώνεται από το Ινστιτούτο κάθε δύο χρόνια, είναι η συγκέντρωση ενός αντιπροσωπευτικού δείγματος των δραστηριοτήτων των νέων αρχιτεκτόνων, η έκθεση των έργων τους, η ανάδειξη νέων δημιουργών και η ανταλλαγή απόψεων σχετικά με την ανάπτυξη της αρχιτεκτονικής σκέψης και την παραγωγή αρχιτεκτονικού έργου στην Ελλάδα σήμερα.

Η έκθεση των έργων της 11ης Biennale προγραμματίζεται να πραγματοποιηθεί στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών στη Θεσσαλονίκη, σε συνδιοργάνωση με το Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Α.Π.Θ., από τις 16 Δεκεμβρίου 2023 έως τις 14 Ιανουαρίου 2024, παράλληλα με την έκδοση του σχετικού καταλόγου. Την πρώτη μέρα της έκθεσης, δηλαδή στις 16 Δεκεμβρίου 2023 και ώρα 18:30, θα πραγματοποιηθεί στο Τελλόγλειο Ίδρυμα ημερίδα, με προσκεκλημένους τα μέλη της κριτικής επιτροπής, και με στόχο την παρουσίαση και κριτική ανάλυση των έργων.

Μέλη της Κριτικής Επιτροπής της 11ης Biennale Νέων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων ήταν οι:
• Αναστάσιος Κωτσιόπουλος - Ομότιμος καθηγητής Α.Π.Θ. (συντονιστής)
• Αναστάσιος Τέλλιος - Καθηγητής Α.Π.Θ.
• Κωνσταντίνος Μωραΐτης - Ομότιμος καθηγητής Ε.Μ.Π.
• Μόρφω Παπανικολάου - Αρχιτέκτονας I.U.A.V.
• Δημήτρης Θωμόπουλος - Αναπληρωτής καθηγητής Α.Π.Θ.
Ως αναπληρωματικά μέλη ορίστηκαν οι Σταύρος Γυφτόπουλος καθηγητής Ε.Μ.Π. και Αλκμήνη Πάκα καθηγήτρια Α.Π.Θ. Η Κριτική Επιτροπή εξέτασε διεξοδικά τα 165 έργα που υποβλήθηκαν και τα κατέταξε, ανάλογα με την ποιότητά τους, σε δύο ομάδες, θεωρώντας ως διακριθέντα τα 42 από αυτά.

Ο μεγάλος αριθμός έργων και προτάσεων που υποβλήθηκαν επιτρέπει να σχηματιστεί μια εικόνα εξαιρετικά αισιόδοξη για την αρχιτεκτονική δημιουργία και πράξη στην Ελλάδα. Από πλευράς κλίμακος και θεματολογίας κυριαρχούν οι ανακαινίσεις αστικών και εξοχικών κατοικιών, όπως και οι νέες εξοχικές κατοικίες που, σε ορισμένες περιπτώσεις, στεγάζουν δραστηριότητες τουριστικού χαρακτήρα. Αξιοσημείωτη είναι επίσης η παρουσία μελετών τοπίου και αστικών αναπλάσεων, προϊόντων κατά κανόνα διαγωνισμών που δεν έχουν ακόμη υλοποιηθεί, ενώ περιορισμένη είναι η παρουσία κτηρίων και μελετών δημοσίου χαρακτήρα και μεγάλου μεγέθους ή συνθετότητας. Από πλευράς συνθετικών ιδεών, ευδιάκριτες είναι οι ιδέες που εντάσσονται στο ρεπερτόριο του λεγόμενου «ελληνικού νέου μοντέρνου» με καθαρές γεωμετρικές μορφές, συνήθως ορθογώνιες, και με «ειλικρινή» εμφάνιση και συσχέτιση των δομικών στοιχείων και υλικών. Διακρίνονται πάντως και διαφοροποιήσεις οφειλόμενες, πιθανώς, στις ιδιαιτερότητες της συνθετικής διδασκαλίας στις Σχολές Αρχιτεκτονικής. Πρέπει επίσης να σημειωθούν σχεδιαστικές επιλογές, όπως η δημιουργία υπόσκαφων κτηρίων, που έχουν ίσως κερδίσει την προτίμηση των νεωτέρων μελετητών. Διαπιστώθηκε επίσης ότι είναι γενικευμένη η χρήση εξελιγμένων υπολογιστικών εργαλείων, ενώ δεν φαίνεται να αξιοποιούνται πλήρως οι δυνατότητες των εργαλείων αυτών στο να περιγράψουν και να υποβοηθήσουν τους μετασχηματισμούς της κεντρικής ιδέας από την πρώτη σύλληψη μέχρι το τελικό έργο.

Εν κατακλείδι, τονίζεται, για μιαν ακόμη φορά, η σημασία του θεσμού για την προβολή του έργου των νέων αρχιτεκτόνων και, κατ’ επέκταση, για το ρόλο της νέας ελληνικής αρχιτεκτονικής στο συνεχώς και ταχύτατα εξελισσόμενο forum νέων ιδεών στην παγκόσμια αρχιτεκτονική σκηνή.

Εγκαίνια έκθεσης: 16.12.2023, 18:30
Διάρκεια έκθεσης: 16.12.2023 – 14.01.2024
Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη

Περισσότερες πληροφορίες: www.eia.gr

PLINTHOS Architects is an architecture practice based in Athens, Greece founded by Theofanis Roussos and Michael Sminas in 2019.
We believe that every project is unique and deserves a thoughtful and creative approach. We work closely with our clients to understand their needs and vision, and then develop innovative solutions that exceed their expectations. Our team of architects, designers, and engineers are highly skilled and experienced, and we use the latest technology and software to ensure that our designs are accurate, efficient, and sustainable. Whether you need a residential, commercial, or a hospitality project, we have the expertise to deliver exceptional results.
We believe that great architecture has the power to transform lives, and we are dedicated to creating spaces that inspire, energize, and enrich the human experience.

Το "ALON", γνωστό και ως διαφανές αλουμίνιο, είναι ένα προηγμένο υλικό που συνδυάζει την αντοχή του αλουμινίου με τη διαφάνεια του γυαλιού. Το υλικό, που ήδη έχει χρησιμοποιηθεί σε πολλές εφαρμογές αμυντικών συστημάτων, είναι πλέον εμπορικά διαθέσιμο σε μεγάλα μεγέθη και ποσότητες.

Χάρη στις εξαιρετικές του ιδιότητες, όπως μεγάλη αντοχή και μικρό βάρος, το αλουμίνιο αποτελεί ένα από τα πιο διαδεδομένα υλικά στον κατασκευαστικό κλάδο. Για δεκαετίες οι χημικοί μηχανικοί ονειρεύονταν τη δημιουργία ενός υλικού, που να συνδυάζει τη δύναμη και την αντοχή του αλουμινίου με την αισθητική και τη διαφάνεια του γυαλιού. Αν και οι πειραματισμοί ξεκίνησαν ήδη από τη δεκαετία του 1980, μόλις πριν μερικά χρόνια η εταιρεία "Surmet" κατόρθωσε να παραγάγει και να διαθέσει εμπορικά την τεχνολογία του διάφανου αλουμινίου, με την επωνυμία "ALON" (Aluminum Oxynitride).

Το "ALON" είναι ένα προηγμένο πολυκρυσταλλικό διάφανο κεραμικό, που αποτελείται από αλουμίνιο, οξυγόνο και άζωτο. Για την παραγωγή του, που θυμίζει πολύ την παραγωγή κεραμικών υλικών, κράματα σκόνης αλουμινίου συμπιέζονται σε πολύ μεγάλη πίεση και θερμαίνονται σε πολύ υψηλή θερμοκρασία, που ξεπερνάει τους 2.000°C, πριν να στιλβωθούν και μορφοποιηθούν σε επιθυμητά σχήματα. Το παραγόμενο υλικό έχει υψηλή οπτική μετάδοση (>85%), κρυσταλλική διαύγεια χωρίς διχρωμίες, ομοιομορφία εμφάνισης, μεγάλη σκληρότητα και αντοχή σε καταπονήσεις, ακτινοβολία, διάβρωση και οξείδωση, ενώ παραμένει συμπαγές σε θερμοκρασίες έως και 1.200°C.

Όσον αφορά στις εφαρμογές του, ήδη υπάρχουν στο εμπόριο υαλοπίνακες μεγάλων διαστάσεων σε ποικιλία σχημάτων. Η μεγάλη αντοχή του υλικού το έχει κάνει δημοφιλές στην κατασκευή αλεξίσφαιρων παραθύρων σε στρατιωτικά κτίρια, θωρακισμένα οχήματα και χώρους με αυξημένες απαιτήσεις ασφαλείας, αλλά και σε μικρότερες εφαρμογές, όπως άθραυστες οθόνες κινητών τηλεφώνων. Αν και το κόστος του υλικού είναι ακόμη αρκετά αυξημένο, σύντομα αναμένεται οι χρήσεις του να επεκταθούν για τη δημιουργία μεγάλων διάφανων κατασκευών, όπως γυάλινων προσόψεων και ενυδρείων.

Από την αρχή του σχεδιασμού, το όραμα ήταν η κατοικία να εναρμονίζεται με τα γύρω δέντρα και να συνυπάρχει φυσικά με το περιβάλλον. Η ενσωμάτωση οργανικών σχημάτων σε κάθε στέγαστρο μαλάκωσε την κατά τα άλλα αυστηρή δομή. Οι φυτεύσεις σε κάθε ένα από τα ανοίγματα τόνισαν την απρόσκοπτη ενσωμάτωση του κτιρίου στο τοπίο.
Φωτογραφίες: Tom Kurek

Τα "πλωτά" σκαλιά εισόδου από σκυρόδεμα οδηγούν στην μπροστινή βεράντα εισόδου της κατοικίας "Piper’s Place", όπου τους επισκέπτες υποδέχεται μια υπερμεγέθης γυάλινη περιστρεφόμενη πόρτα.
Φωτογραφία: Alejandro Martinez

Μέσα σε ένα βραχώδες τοπίο με πεύκα και έλατα, το "Creek House" είναι ένα οικογενειακό καταφύγιο, που κατασκευάστηκε σε ένα ξέφωτο δίπλα στο ρυάκι "Martis Creek". Η κατοικία απαρτίζεται ως κάτοψη από τρεις επιμήκεις όγκους, οι οποίοι "γλιστρούν" ανάμεσα στους βράχους και στα δέντρα. Ο μεγαλύτερος όγκος περιλαμβάνει τους κύριους χώρους διαβίωσης και τα υπνοδωμάτια. Ο δεύτερος όγκος -σαν στοιχείο σύνδεσης- στεγάζει την είσοδο και βοηθητικές χρήσεις και επικοινωνεί με τον τρίτο όγκο, στον οποίο βρίσκεται ένας διαμπερής χώρος στάθμευσης. Ένας θερμομονωμένος τοίχος από σκυρόδεμα με νότιο προσανατολισμό, μήκους 42 m, οριοθετεί τους χώρους κατά μήκος και εδράζει την κατοικία στο ορεινό έδαφος.
Μια μετατόπιση του μεγάλου όγκου προς τα δυτικά επάνω από τη φυσική πλαγιά επιτρέπει τη δημιουργία δύο βραχόκηπων. Ο κήπος στα ανατολικά είναι ανοιχτός προς τον ουρανό και χτισμένος στο κενό που άφησε η μετατόπιση, με τοίχους από σκυρόδεμα στο ύψος του κτιρίου, οι οποίοι παρέχουν ιδιωτικότητα στην κύρια κρεβατοκάμαρα. Το δάπεδό του με τα χαλίκια και τις φυσικές πέτρες βασάλτη, που πλαισιώνεται με νερό, είναι ορατό μόνο μέσα από ένα χαμηλό, γυάλινο κουτί που επιτρέπει στον κήπο να διεισδύσει στο δωμάτιο. Μια ορθογώνια λεκάνη συγκεντρώνει τα νερά από το λιώσιμο του χιονιού, για να δημιουργήσει ένα προστατευτικό και εφήμερο στοιχείο νερού γύρω από τον πιο ιδιωτικό χώρο της κατοικίας. Ο δεύτερος κήπος στα δυτικά βρίσκεται κάτω από τον πρόβολο της κατοικίας, που προστατεύει το χαμηλότερο επίπεδο από τον δυτικό ήλιο. Ένα τζάμι στο δάπεδο του διαδρόμου από επάνω αποκαλύπτει την απότομη κλίση του τοπίου και τους βράχους στο μέγεθος αυτοκινήτου.
Στην κορυφή της πλαγιάς, η μονώροφη οριζόντια μορφή μοιάζει κλειστή και ασφαλής από τη βορειοδυτική οδό. Πυράντοχα μεταλλικά πετάσματα και σκληρυσμένοι υαλοπίνακες συμπληρώνουν το σκυρόδεμα του μεγάλου τοίχου. Η συμπαγής "βαριά" κατοικία έχει σχεδιαστεί ως ένα μακρύ λεπτό ορθογώνιο, που προσανατολίζεται στον ήλιο για να μεγιστοποιήσει την ηλιακή έκθεση κατά τη διάρκεια του χειμώνα και να ελαχιστοποιήσει την αύξηση της θερμότητας από τη δύση και την ανατολή το καλοκαίρι. Η κατοικία δροσίζεται από τα επικρατούντα ρεύματα, που την διαπερνούν από τα δυτικά. Η ενδοδαπέδια θέρμανση στα δάπεδα μπλε πέτρας, η ηλιακή ενέργεια που χρησιμοποιείται για το ζεστό νερό χρήσης και ο ηλεκτρικός φωτισμός φωτοδιόδων (LED) μειώνουν περαιτέρω τις ενεργειακές απαιτήσεις.

Είναι σύνθετο να περιγράψεις με αρχιτεκτονικούς και τεχνικούς όρους τον ανασχεδιασμό του πατρικού διαμερίσματος ενός φίλου και συνεργάτη πολλών ετών. Παρόλο που η διαδικασία είναι η ίδια και ξεκινάς να αναλύεις τις παραμέτρους, τα δεδομένα, τις ανάγκες και επιθυμίες του ιδιοκτήτη, παρεισφρέουν αυθόρμητες σκέψεις από κουβέντες που έχουν ειπωθεί, από κοινά βιώματα, στόχους και αναζητήσεις που εμπλουτίζουν την αρχική αρχιτεκτονική σύλληψη. Για τον συνεργάτη μας ήταν βασική προϋπόθεση να αλλάξει ριζικά η αίσθηση του πατρικού του σπιτιού δημιουργώντας ένα νέο εσωτερικό περιβάλλον που ενώ θα μεταφέρει αναγκαστικά τις παιδικές του μνήμες και αναμνήσεις, θα απευθύνεται ουσιαστικά στις σημερινές του επιθυμίες και ανάγκες. Πολλές φορές ο αρχιτέκτονας προκειμένου να ανανεώσει έναν εσωτερικό χώρο, θέλει να πλάσει έναν ιδανικό χώρο, ουτοπικό, σε αυτήν την περίπτωση ο στόχος της αρχιτεκτονικής προσέγγισης των Kipseli Architects είναι η δημιουργία μιας ευτοπίας που θα προκαλεί μια αίσθηση χαλαρότητας, άνεσης, πολυτέλειας και ευδαιμονίας. Αυτό επιτεύχθηκε μέσω της σύνθεσης ενός κεντρικού χωρικού στοιχείου που θα αποτελέσει τον βασικό πυλώνα σχεδιασμού του εσωτερικού χώρου. Ο βασικός αυτός χώρος που επαναπροσδιορίστηκε και που δημιουργεί την πιο έντονη αισθητική εμπειρία του διαμερίσματος δεν είναι άλλος από το χωλ, ο χρήσιμος μεταβατικός αυτός χώρος που έλειπε από την αρχική διαρρύθμιση του πατρικού διαμερίσματος του συνεργάτη μας. Το κατώφλι αυτό ενσωματώνει την είσοδο του σπιτιού, την γκαρνταρόμπα εισόδου, την πρώτη εντύπωση του επισκέπτη καθώς και τον διάδρομο κυκλοφορίας μεταξύ του χώρου διημέρευσης, της κουζίνας και των προσωπικών χώρων ύπνου του διαμερίσματος. Προκειμένου να οριοθετηθεί αυτός ο ενδιάμεσος συνδετικός χώρος αποφασίστηκε να διαφοροποιηθεί το δάπεδο του σε σχέση με τον υπόλοιπο χώρο και να επιστρωθεί με ειδικά επιλεγμένα τεμάχια μαρμάρου. Επίσης τοποθετήθηκαν στα όρια του κάθετα ορθογώνια ξύλινα πηχάκια από εμποτισμένη μαύρη μασίφ δρυ επενδεδυμένα με μπρούτζινες λάμες στις παράλληλες πλευρές τους και στηριγμένα σε μεμονωμένες μπρούτζινες βάσεις. Τα διαχωριστικά αυτά στοιχειά που αναπτύσσονται σε μορφή κάψουλας, καθώς περιστρέφονται μεταβάλλουν την αίσθηση του χώρου προσδίδοντας του τον επιθυμητό βαθμό ιδιωτικότητας και διαμπερούς φωτισμού διαχέοντας χρυσαφένιες αντανακλάσεις ανάλογα με το φως της ημέρας. Το διαμέρισμα αυτό μελετήθηκε μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια τόσο σε επίπεδο επίπλωσης όσο και διακόσμησης προσφέροντας μια ξενοδοχειακή χωρική εμπειρία στον ιδιοκτήτη. Ο ίδιος καθώς δεν έχει κατασταλάξει στον μελλοντικό τρόπο ζωής του, επιθυμούσε ένα χώρο παροντικό ξεκούραστο και ευέλικτο που θα αφυπνίζει τις αισθήσεις του και θα βελτιώσει την ποιότητα ζωής του.
Συνοψίζοντας θα λέγαμε ότι ο ανασχεδιασμός αυτός δημιουργεί μια νοητή χωρική χρονοκάψουλα που εμπεριέχοντας όλες τις προσωπικές λειτουργικές και αισθητικές επιλογές του σήμερα καθώς και τις μνήμες του χθες, αποσκοπεί να γίνει μια χωρική έκπληξη του αύριο.

Σε έναν κόσμο όπου άνθρωποι από διαφορετικές χώρες συγκεντρώνονται για να σχηματίσουν οικογένειες, η δημιουργία ενός σπιτιού που ενσωματώνει διαφορετικές παραδόσεις και τρόπους ζωής μπορεί να είναι μια πρόκληση. Στο αρχιτεκτονικό μας στούντιο, είχαμε τη χαρά να συνεργαστούμε με ένα υπέροχο ζευγάρι, ο ένας από την Ελλάδα και ο άλλος από το Λονδίνο, που ήθελαν να συγχωνεύσουν το πολιτιστικό τους υπόβαθρο στο νέο τους διαμέρισμα στην Αθήνα. Στην Kipseli Architects, πιστεύουμε ακράδαντα ότι ένα σπίτι πρέπει να αντικατοπτρίζει τις προσωπικότητες, τις εμπειρίες και την κουλτούρα των κατοίκων του, οπότε στόχος ήταν να δημιουργηθεί ένας χώρος που θα ενσωματώνει στοιχεία τόσο της ελληνικής όσο και της αγγλικής κουλτούρας, επιτρέποντας σε όλη την οικογένεια να αισθάνεται σαν στο σπίτι της. Το αποτέλεσμα είναι ένα διαμέρισμα δύο επιπέδων που συνδυάζει άψογα τη ζεστασιά και τη ζεστασιά ενός παραδοσιακού διαμερίσματος του Λονδίνου με τη φωτεινότητα και τη φωτεινότητα ενός μεσογειακού σπιτιού.
Η σχεδιαστική φιλοσοφία περιλαμβάνει δύο διακριτούς χώρους καθιστικού, ο πρώτος, δίπλα στα υπνοδωμάτια, είναι σχεδιασμένος με πιο σκούρες αποχρώσεις και μια πιο ζεστή ατμόσφαιρα, που θυμίζει το παραδοσιακό αγγλικό διαμέρισμα. Ο δεύτερος χώρος διαβίωσης, που βρίσκεται στον επάνω όροφο, είναι πιο φωτεινός και ανοίγει σε μια ευρύχωρη βεράντα που προσφέρει εκπληκτική θέα στην πόλη, αποτίοντας φόρο τιμής στην έμφαση που δίνει ο ελληνικός πολιτισμός στην εσωτερική-εξωτερική διαβίωση.
Ένα από τα πιο αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά αυτής της ανακαίνισης είναι η χρήση συνεχών κομματιών επίπλων που εξυπηρετούν πολλαπλές λειτουργίες, όπως μικρή κουζίνα, τουαλέτα, βιβλιοθήκη και σκάλα, αποτίοντας φόρο τιμής στα σχέδια που εξοικονομούν χώρο των παραδοσιακών διαμερισμάτων του Λονδίνου. Ενσωματώνοντας όλες τις διαφορετικές χρήσεις σε ένα κομμάτι, μπορέσαμε να δημιουργήσουμε μια αίσθηση ενότητας και ροής σε όλο το χώρο, μεγιστοποιώντας παράλληλα τη λειτουργικότητα. Προκειμένου να δημιουργήσουμε μια αίσθηση ζεστασιάς και οικειότητας, χρησιμοποιήσαμε φυσικά χρώματα, αποχρώσεις του πράσινου που συμβολίζουν την ανάπτυξη, την αρμονία και την ισορροπία και συγκεκριμένα έπιπλα που θα μιλούσαν και για τους δύο πολιτισμούς. Τα γυάλινα χωρίσματα vitro και οι συρόμενες πόρτες τοποθετήθηκαν στρατηγικά για να παρέχουν ιδιωτικότητα όταν χρειάζεται, αλλά και να επιτρέπουν στο φως να ταξιδεύει ελεύθερα σε όλο το χώρο.
Στην Kipseli Architects, πιστεύουμε ότι κάθε σπίτι πρέπει να αφηγείται μια μοναδική ιστορία και το Fusion Apartment είναι ένα τέλειο παράδειγμα αυτού. Είμαστε περήφανοι που δημιουργήσαμε έναν χώρο που αντικατοπτρίζει πραγματικά το μοναδικό υπόβαθρο και τις εμπειρίες της οικογένειας και ελπίζουμε ότι θα είναι ένα μέρος όπου μπορούν να δημιουργήσουν νέες αναμνήσεις και να γιορτάσουν τα καλύτερα και των δύο κόσμων.