Το σύστημα ανακύκλωσης του νερού της πισίνας περιλαμβάνει ένα σύστημα εξαγωγής του νερού προς απολύμανση και ένα σύστημα επιστροφής του στη δεξαμενή. Για την εξαγωγή του νερού, στις δημόσιες πισίνες, στις σύγχρονες πισίνες μεγάλου μεγέθους, καθώς και σε πισίνες με καμπύλα ή πολυγωνικά σχήματα χρησιμοποιούνται κανάλια περιμετρικής υπερχείλισης, ενώ στις μικρές χρησιμοποιούνται μηχανισμοί εξάφρισης (skimmer). Τα περιμετρικά κανάλια αποτελούν τις πλέον ενδεδειγμένες λύσεις, καθώς το εξερχόμενο νερό παρασύρει όλα τα επιπλέοντα αντικείμενα, διατηρώντας την επιφάνεια της πισίνας καθαρή. Συγχρόνως εξασφαλίζεται η άμεση απόσβεση των κυματισμών του νερού. Η εισαγωγή του νερού γίνεται συνήθως από τον πυθμένα, εξασφαλίζοντας συνθήκες καλής κυκλοφορίας. Η τοποθέτηση του συστήματος υπερχείλισης γίνεται είτε στο εσωτερικό των τοιχωμάτων της πισίνας (κατακόρυφη τοποθέτηση) είτε στο κράσπεδο της πισίνας, διατρέχοντας την περίμετρο (οριζόντια τοποθέτηση).
Στην πρώτη περίπτωση μπορούν να χρησιμοποιηθούν διακεκριμένα στόμια ή ενσωματωμένα ανοικτά κανάλια, τοποθετημένα κοντά στο άνω άκρο της δεξαμενής, σε όλη την περίμετρο. Το πλάτος του αυλακιού υπερχείλισης οριζόντιας τοποθέτησης κυμαίνεται μεταξύ 20 - 40 cm. Επί του συστήματος υπερχείλισης απαιτείται η προσαρμογή μιας σχάρας, συνήθως από PVC ή ανοξείδωτο χάλυβα, η οποία φέρει εγκοπές πάχους περίπου 25 mm.

Ο επαναπροσδιορισμός της διαδικασίας κατασκευής ενός κτιρίου μέσω της χρήσης προκατασκευασμένων συστημάτων μπορεί να οδηγήσει σε οικονομικότερες λύσεις με παράλληλη ενίσχυση της ποιότητας και της απόδοσης.

Γενικά, το νερό της πισίνας πρέπει να είναι πόσιμο και να διατηρείται σ' αυτήν την κατάσταση καθ’ όλη τη διάρκεια της χρήσης της. H απαραίτητη επεξεργασία του νερού της πισίνας συνίσταται στην απαλλαγή του από σωματίδια και μικροοργανισμούς, καθώς και στον έλεγχο της χημικής συμπεριφοράς του (pH, ιόντα, άλατα κτλ.). Tο κύκλωμα επεξεργασίας βασίζεται στην ανακυκλοφορία του νερού της δεξαμενής και περιλαμβάνει το σύστημα αναρρόφησης (απαγωγής) του χρησιμοποιημένου νερού, την αντλία κυκλοφορίας του νερού με ή χωρίς προφίλτρο, το φίλτρο καθαρισμού, το σύστημα απολύμανσης, τον έλεγχο του pH και το σύστημα επιστροφής (προσαγωγής) του επεξεργασμένου νερού στη δεξαμενή. Tο νερό απομακρύνεται από τη δεξαμενή και εισάγεται στο κύκλωμα επεξεργασίας μέσω των καναλιών ή των στομίων υπερχείλισης και των στομίων εκκένωσης (πυθμένα). Aρκετοί επιπλέοντες ρύποι συγκρατούνται στα περιμετρικά κανάλια υπερχείλισης ή στα αντίστοιχα στόμια, χωρίς να επιβαρύνουν το κύκλωμα. Πριν από την αντλία συνήθως τοποθετείται φίλτρο για τη συγκράτηση στερεών που είναι πιθανόν να τη βλάψουν (προφίλτρο ή τριχοπαγίδα). Oι βασικοί τύποι φίλτρων είναι οι εξής:
• Φίλτρα άμμου
Tα σωματίδια που αιωρούνται στο νερό συγκρατούνται στο εσωτερικό της πορώδους μάζας της άμμου. Tο κύκλωμα πρέπει να διαθέτει σύστημα αναστροφής της κυκλοφορίας του νερού για την έκπλυση του φίλτρου για να μη φράσσεται από τα σωματίδια.
• Φίλτρα με γη διατόμων
H διήθηση γίνεται μέσα από πολύ λεπτόκοκκα υλικά, συνήθως πυριτικής σύστασης, που αντικαθίστανται περιοδικά.
• Φίλτρα με φυσίγγια
Tα σωματίδια συγκρατούνται από εκτεταμένες επιφάνειες υφασμάτων εμποτισμένων με ρητίνες. Αυτά τα φίλτρα μπορούν να αφαιρεθούν και να καθαρισθούν.

Σε επενδύσεις χρησιμοποιούνται σανίδες που προέρχονται από υγιή ξυλεία και δεν παρουσιάζουν σχισμές, στρεβλώσεις ή προσβολές από παράσιτα. H μέγιστη ανεκτή διάμετρος ρόζων είναι 45 mm, ενώ η υγρασία του ξύλου κατά την τοποθέτηση της επένδυσης δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει το 14%. Στερεώνονται με καρφιά, βίδες ή στηρίγματα επάνω σε σκελετό από καδρόνια που τοποθετούνται σε απόσταση 30-60 cm μεταξύ τους. Tο διάκενο αερισμού που δημιουργείται από το σκελετό πρέπει να έχει πάχος τουλάχιστον 1,5 cm για τους μόνιμα υγρούς χώρους (κουζίνες, λουτρά κτλ.) και 1 cm για τους υπόλοιπους. Aν τα καδρόνια είναι οριζόντια, δεν επιτρέπεται να είναι συνεχή για να μην εμποδίζουν τα ρεύματα αέρα.
Στις απολήξεις της επένδυσης στο δάπεδο και στην οροφή πρέπει να αφήνονται μικρά περιθώρια, που κατόπιν καλύπτονται με περιμετρικό αρμοκάλυπτρο (σοβατεπί). Σε τοίχους απόλυτα επίπεδους και σταθερούς, μπορεί η επένδυση να καρφωθεί ή να επικολληθεί στην επιφάνειά τους. Στην περίμετρο αφήνεται περιθώριο 6 - 10 mm. Tα ξύλα δέχονται προστατευτικά βερνίκια για μεγαλύτερη αντοχή στο χρόνο. H επιλογή της φοράς τοποθέτησης των σανίδων εξαρτάται από το αισθητικό αποτέλεσμα που επιδιώκεται.

Οι προκατασκευασμένες πισίνες κατασκευάζονται εργοστασιακά και μεταφέρονται στο εργοτάξιο ολόσωμες ή σε τμήματα, τα οποία συναρμολογούνται επί τόπου. Σε γενικές γραμμές, οι ολόσωμες προκατασκευασμένες πισίνες κρίνονται κατάλληλες για διαστάσεις έως 12,0 x 5,5 (m), με σχετικά περιορισμένο βάθος.
Οι μεταλλικές πισίνες κατασκευάζονται από αλουμίνιο ή γαλβανισμένο χάλυβα. Οι πισίνες αλουμινίου αποτελούνται κατά κανόνα από ένα φύλλο και διατίθενται ολόσωμες. Μετά την εκσκαφή, διαμορφώνεται ο πυθμένας με χρήση οπλισμένου σκυροδέματος. Ο οπλισμός του σκυροδέματος επιλέγεται σύμφωνα με τις διαστάσεις και το βάθος της δεξαμενής και έχει συνήθως τη μορφή πλέγματος. Κατά κανόνα η εκσκαφή και η διάστρωση του πυθμένα γίνονται σε διαστάσεις οι οποίες εξέχουν κατά ένα μέτρο περιμετρικά από το σημείο έδρασης των τοιχωμάτων της δεξαμενής. Σε ορισμένες εφαρμογές διαμορφώνονται πέδιλα διαστάσεων 70 x 30 (cm), επάνω στα οποία εδράζονται και σταθεροποιούνται οι αντηρίδες αντιστήριξης των πλευρικών τοιχωμάτων. Ακολουθεί η έγχυση σκυροδέματος περιμετρικά της κατασκευής με σκοπό την σταθεροποίηση του φέροντος οργανισμού. Κατόπιν συναρμολογείται ο μεταλλικός σκελετός της πισίνας, ενώ παράλληλα εκτελείται η εγκατάσταση του ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού.
Ακολουθεί η πλήρωση του σκάμματος της εκσκαφής με σκυρόδεμα. Σ' αυτό το στάδιο γίνεται και η διαμόρφωση των σκαλοπατιών εισόδου. Ακολουθεί η τοποθέτηση της μεμβράνης επένδυσης, η τοποθέτηση των επιχείλιων στέψης και η διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου.
Οι συνθετικές πισίνες κατασκευάζονται κυρίως από  πολυεστέρα, ενισχυμένο με ίνες υάλου (fiberglass). Οι συνθετικές πισίνες δεν απαιτούν εσωτερική επένδυση, σε αντίθεση με τις μεταλλικές. Η τοποθέτηση των συνθετικών δεξαμενών ακολουθεί την εκσκαφή του εδάφους και την κατάλληλη προετοιμασία του πυθμένα, στον οποίο διαστρώνεται λεπτή άμμος σε πάχος 15 cm ή δημιουργείται υπόστρωμα από ελαφρώς οπλισμένο σκυρόδεμα. Στις δεξαμενές μεγάλων διαστάσεων απαιτείται συνήθως η κατασκευή ισχυρής βάσης οπλισμένου σκυροδέματος. Μετά την τοποθέτηση της πισίνας, τα κενά μεταξύ των πρανών της εκσκαφής και της δεξαμενής συμπληρώνονται με άμμο ή αραιό σκυρόδεμα. Κατά τη διαδικασία αυτή η άνω ακμή της πισίνας σταθεροποιείται με τη χρήση πρόσκαιρων δοκίδων προς αποφυγή ενδεχόμενης μετακίνησης από την πίεση του νωπού σκυροδέματος.
Ακολουθεί η πλήρωση της πισίνας με νερό, με στόχο τη συμπύκνωση του εδάφους έδρασης, η οποία κρίνεται απαραίτητη λόγω του περιορισμένου βάρους των συνθετικών υλικών.

Κατά τη διαδικασία τοποθέτησής της, η οποία είναι όμοια με εκείνη της κοινής γυψοσανίδας, τα ακόλουθα σημεία χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής.
Όσον αφορά στην κατασκευή του σκελετού στήριξης:
• Απαιτείται η τοποθέτηση επαρκών στοιχείων ενίσχυσης του σκελετού στα σημεία στήριξης της μπανιέρας, των υδραυλικών εγκαταστάσεων, καθώς και λοιπών στοιχείων όπως χειρολαβές, κρεμάστρες κτλ.
• Μεταξύ του σκελετού και των διαφόρων εξαρτημάτων πρέπει να αφήνονται αποστάσεις ίσες με το πάχος της γυψοσανίδας.
• Η εγκατάσταση της μπανιέρας ή της ντουζιέρας οφείλει να προηγείται της τοποθέτησης της γυψοσανίδας.
Κατά την τοποθέτηση των γυψοσανίδων:
• Οι αποστάσεις μεταξύ των βιδών δεν πρέπει να υπερβαίνουν τα 20 cm, ενώ στους αρμούς μεταξύ των πετασμάτων πρέπει να εφαρμόζεται υδρόφοβο υλικό συγκόλλησης, κατάλληλο για κεραμικά πλακίδια.
• Μεταξύ του κατώτερου άκρου της γυψοσανίδας και του χείλους της μπανιέρας ή ντουζιέρας πρέπει να διαμορφώνεται κενό 7 mm.
Πριν από την τοποθέτηση των κεραμικών πλακιδίων:
• Στους αρμούς γύρω από τη μπανιέρα ή τη ντουζιέρα, καθώς και στις κεφαλές των στοιχείων συγκράτησης της γυψοσανίδας εφαρμόζεται υδρόφοβο υλικό συγκόλλησης, κατάλληλο για κεραμικά πλακίδια.
Σε επιφάνειες γυψοσανίδας που δεν πρόκειται να επενδυθούν με πλακίδια εφαρμόζονται κατά κανόνα βαφές ελαστικού γαλακτώματος (λάτεξ) σε δύο στρώσεις. Επιπρόσθετα μέτρα λαμβάνονται σε περιπτώσεις που απαιτείται η εξασφάλιση ηχομόνωσης ή πυροπροστασίας.
Η χρήση των ανθυγρών γυψοσανίδων δεν συνιστάται για επιφάνειες που πρόκειται να υποστούν άμεση και συνεχή έκθεση στο νερό ή σε ιδιαίτερα υψηλή υγρασία, όπως σε σάουνες, σιντριβάνια, πισίνες κτλ. Σε ανάλογες περιπτώσεις προτιμάται η χρήση τσιμεντοσανίδων. Δεν συνιστάται επίσης για τη διαμόρφωση εξωτερικών τοίχων και για την επένδυση εσωτερικών οροφών δίχως τη διαμόρφωση κατάλληλου σκελετού στερέωσης.

Ο Βασίλης Αδαμίδης , γεννηθείς στη Σέρρες και απόφοιτος της  Ecole Speciale d’ Architecture, στο Παρίσι – Γαλλίας, δραστηριοποιείται από το 1987 στην πόλη της Θεσσαλονίκης.
Πολλά έργα του έχουν δημοσιευθεί σε αρχιτεκτονικά βιβλία και περιοδικά, από εσωτερικές διαρυθμίσεις, συγκροτήματα κατοικιών, μονοκατοικίες, βιομηχανικά  κτίρια, τουριστικά καταλύματα και εκθεσιακούς  χώρους.
Είναι ιδρυτής της εταιρίας Adamidis Architecture, η οποία  πλαισιόνεται από αρχιτέκτονες, πολιτικούς μηχανικούς και interior designers.
Η έδρα του γραφείου βρίσκεται στην Αλ. Παπαναστασίου 3, Θεσσαλονίκη.

Κατηγορίες ρωγμών στο επίχρισμα
Οι λεπτές ρωγμές προκαλούνται από κακή εφαρμογή κάποιας στρώσης επιχρίσματος, όπως διαφορές πάχους διαδοχικών περιοχών του ή παχιές στρώσεις, καθώς και κακή σύνθεσή του, όπως χρήση πολύ ψιλής άμμου, ύπαρξη αλάτων στην άμμο κ.ά. Αυτό το πρόβλημα είναι συνήθως αμελητέο.
Οι βαθύτερες ρωγμές. Συνηθισμένα αίτια δημιουργίας βαθύτερων ρωγμών στα επιχρίσματα μπορεί να είναι η κακή εφαρμογή του επιχρίσματος σε συνδυασμό με υπόβαθρο από διαφορετικά υλικά ή υπόβαθρο με χαμηλή απορροφητικότητα.
Οι ρωγμές του υπόβαθρου που εμφανίζονται στο επίχρισμα. Η ρηγμάτωση ενός επιχρίσματος μπορεί να γίνει κατά μήκος των αρμών των διαδοχικών δομικών στοιχείων του υπόβαθρου, αν το συνδετικό υλικό μεταξύ τους δεν είναι αρκετά ανθεκτικό σε σχέση με τις περιβαλλοντικές και μηχανικές καταπονήσεις που υφίσταται η όψη. Οι πλατιές ρωγμές που ακολουθούν τεθλασμένη ή κλιμακωτή γραμμή οφείλονται συνήθως σε αντίστοιχες ρωγμές του υπόβαθρου, που μπορεί να προήλθαν από μηχανικές καταπονήσεις του λόγω σεισμών, προβλημάτων στη θεμελίωση ή ανθρωπογενών αιτίων.
Οι αποκολλήσεις επιχρισμάτων οφείλονται συνήθως σε κακή πρόσφυσή τους στην επιφάνεια εφαρμογής, σε συνδυασμό με την παρουσία ρωγμών. Η ανώμαλη επιφάνεια του υπόβαθρου και το επίχρισμα ανομοιόμορφου πάχους ευνοούν επίσης τις αποκολλήσεις, αφού τα λεπτότερα τμήματα επιχρίσματος ωριμάζουν νωρίτερα από τα παχύτερα.
Αποκατάσταση των ρωγμών
Οι λεπτές ρωγμές που περιορίζονται στο επίχρισμα αποτελούν ένα αρκετά συνηθισμένο φαινόμενο και βλάπτουν τη στεγανότητα και την αισθητική της επιφάνειας. Μπορούν να καλυφθούν με νέα στρώση συμβατού στεγανοποιητικού επιχρίσματος, που θα επιλεγεί και θα εφαρμοστεί κατάλληλα, ώστε να μην παρουσιάσει το ίδιο πρόβλημα ή με πολυμερή επάλειψη. Αν η ρηγμάτωση του επιχρίσματος παρουσιάζεται σε έντονο βαθμό και μπορεί να υπάρχουν αποκολλήσεις τεμαχίων, τότε το επίχρισμα αφαιρείται τοπικά ή συνολικά, ανάλογα με την έκταση του προβλήματος και γίνεται εφαρμογή νέου επιχρίσματος. Η περιοχή καθαρίζεται πλήρως, διαβρέχεται και καλύπτεται με επίχρισμα όμοιο με το αρχικό, με την ενσωμάτωση λεπτού πλέγματος, αν χρειάζεται. Το επίχρισμα εφαρμόζεται σε δύο στρώσεις και μεταξύ τους πρέπει να μεσολαβήσει κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να στεγνώσει η πρώτη.
Οι λεπτές σταθεροποιημένες ρωγμές στεγανοποιούνται με εποξεικές ή ακρυλικές ρητίνες ή ειδικά κονιάματα ή πάστες. Αρχικά γίνεται μια επάλειψη ολόκληρης της επιφάνειας είτε με το στεγανοποιητικό υλικό αραιωμένο είτε με κάποιο ειδικό αστάρι. Κατόπιν η περιοχή κάθε ρωγμής επαλείφεται με το στεγανοποιητικό υλικό σε πολύ πυκνή μορφή και τελικά ακολουθούν δύο ή τρεις στρώσεις του υλικού στην κανονική του πυκνότητα. Μεταξύ των διαδοχικών επαλείψεων πρέπει να μεσολαβούν χρονικά διαστήματα.
Οι μεγαλύτερες σταθεροποιημένες ρωγμές πρέπει να διευρυνθούν σε κωνική μορφή, να καθαριστούν, να διαβραχούν και να πληρωθούν με επισκευαστικό τσιμεντοκονίαμα ή ειδικό ρητινοκονίαμα υπό πίεση. Κατόπιν η περιοχή επικαλύπτεται με λεπτό πλαστικό πλέγμα και ακολουθεί η εφαρμογή επιχρίσματος όμοιου με το αρχικό σε δύο ή τρεις στρώσεις.
Ενεργές ρωγμές διευρύνονται, καθαρίζονται, περνιούνται με ειδικό αστάρι και πληρώνονται με ελαστικό κονίαμα ελαστικότητας τέτοιας, ώστε να μπορεί να παραλάβει τις αναμενόμενες παραμορφώσεις.

H VECHRO, Νο1 σε συνολικές Πωλήσεις και Πιστοποιήσεις Οικολογικών χρωμάτων από το 2003 έως και σήμερα, είναι μία από τις κορυφαίες βιομηχανίες στην Ελλάδα. Δραστηριοποιείται, από το 1948, στον κλάδο των χρωμάτων, και σήμερα έχει πάνω από 110 προϊόντα πιστοποιημένα με το Ευρωπαϊκό Οικολογικό σήμα, τη «Μαργαρίτα». Η εταιρεία, με όραμα «ένα περιβάλλον με αξία για την ανθρώπινη ζωή στον πλανήτη», παράγει βερνίκια, χρώματα και συναφή δομικά υλικά, με τις πλέον αυστηρές προδιαγραφές πρώτων υλών, παραγωγής, ποιοτικού ελέγχου και διακίνησης. Οι εγκαταστάσεις της εταιρείας βρίσκονται στην Πέτρα Βοιωτίας, σε ιδιόκτητο οικόπεδο έκτασης 36 στρεμμάτων, ενώ τα κεντρικά γραφεία της εταιρείας βρίσκονται στην Αθήνα.
H VECHRO ακολουθεί σταθερά ανοδική πορεία, διευρύνοντας κάθε χρόνο το μερίδιο της στην Ελληνική & παγκόσμια αγορά. Το 2012, αναλαμβάνει και την παραγωγή των OwnBrand της Praktiker Hellas καθώς γίνεται συμφωνία στρατηγικής συνεργασίας με τον Νο1 retailer στην Ελληνική DIY αγορά. Έχοντας ήδη σημαντικό portfolio οικολογικών χρωμάτων για εσωτερική χρήση, η VECHRO πρωτοπορεί πιστοποιώντας 1η στην Ευρώπη οικολογικό χρώμα για εξωτερικούς χώρους, το Smaltoplast 100% Acrylic. Έπειτα, ακολούθησαν τα Smaltoplast Silicone, Smaltoplast Elastic, και Smaltoplast Τσιμεντόχρωμα πλαισιώνοντας έτσι όλη την οικογένεια της premium κατηγορίας Smaltoplast τόσο για εσωτερική όσο και εξωτερική χρήση.
Οι επόμενες χρονιές, είναι χρονιές βράβευσης για την εταιρεία! Το Smaltoplast Silk, ψηφίζεται σαν DIY προϊόν της χρονιάς για το 2013, ένα χρώμα πιστοποιημένο οικολογικό, υποαλλεργικό με αντιμικροβιακές ιδιότητες και αντιμυκητιακό που εξασφαλίζει πιο καθαρούς και υγιεινούς χώρους (Α+ ποιότητα εσωτερικού αέρα) έχοντας ισχυρές πιστοποιήσεις κι έγκριτους δοκιμαστικούς ελέγχους από την Ευρωπαϊκή ένωση, το Βρετανικό Ίδρυμα Αλλεργιών (Allergy UK) και το Paint Research Association της Μεγάλης Βρετανίας. Η εταιρεία το 2016 ψηφίζεται ανάμεσα στα κορυφαία Ελληνικά brands έχοντας ήδη 84 πιστοποιημένα προϊόντα.
Χρονιά σταθμός το 2018 για τη VECHRO, η οποία γιορτάζει 70 χρόνια λειτουργίας και σηματοδοτεί το μέλλον περνώντας στη νέα εποχή! Η επιλογή του νέου λογοτύπου προκύπτει σαν φυσικό επακόλουθο της «πράσινης» φιλοσοφίας της εταιρείας, που εδώ και 19 χρόνια αντιπροσωπεύει η εταιρεία. Το νέο λογότυπο, ένα πινέλο-λουλούδι, γίνεται σύμβολο δημιουργίας και αλλαγής του τρόπου σκέψης-οικολογικά και υπεύθυνα. Το νέο λογότυπο της εταιρείας βραβεύεται με το Bronze Award στα Ermis Awards. Το 2019 ακολουθεί ακόμη μία βράβευση για το Smaltoplast Silk, με το χρυσό βραβείο στα "Made in Greece" ως καινοτόμο και καταναλωτικό προϊόν. Η VECHRO με 110+ πιστοποιημένα προϊόντα γίνεται EU ECOLABEL AMBASSADOR το 2020 καθώς δεν σταματά να καινοτομεί και να εξελίσσεται. Ένα χρόνο αργότερα, μέσω της νέας και ολοκληρωμένης καμπάνιας #ToXromaExeiDinami, η εταιρεία, μας επικοινωνεί με έναν διαφορετικό και ιδιαίτερο τρόπο τα υψηλής ποιότητας, ανθεκτικά, οικολογικά & άοσμα προϊόντα.
Φτάνοντας στο 2023, με 75 χρόνια ιστορία και πάνω από 110 πιστοποιημένα οικολογικά προϊόντα, η VECHRO δεσμεύεται να συνεχίσει τη δράση της παράγοντας προϊόντα συμμορφωμένα με τα αυστηρότερα περιβαλλοντικά κριτήρια. Η ανοδική πορεία της VECHRO δείχνει τη συνεχή διάθεση της ομάδας της για αναζήτηση καινούργιων, υψηλών προδιαγραφών, ποιοτικών και καινοτόμων ιδεών που θα σταθούν σύμμαχος στο πλευρό του κάθε επαγγελματία και καταναλωτή, καλύπτοντας κάθε του ανάγκη.

Tα ελαφρά χωρίσματα πρέπει να εξασφαλίζουν ηχομόνωση, πυρασφάλεια, θερμομόνωση και αντοχή στα χτυπήματα. Kατά την επιλογή τους πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η φέρουσα ικανότητα του δαπέδου, το ύψος του χώρου, η ευκαμψία του δαπέδου, η διάταξη των δοκών, τα φορτία που μπορεί να αναρτηθούν στο μέλλον στο χώρισμα και η εύκολη προσαρμογή τους στο συγκεκριμένο χώρο. Oι σκελετοί των χωρισμάτων κατασκευάζονται από ξύλινες ή μεταλλικές δοκίδες με διαστάσεις διατομής συνήθως 5 έως 7,5 cm. Aν υπάρχουν δύο σκελετοί, αυτοί τοποθετούνται έτσι, ώστε οι εξωτερικές ακμές τους να απέχουν τουλάχιστον 20 cm. Oι ορθοστάτες των σκελετών μπορεί να απέχουν μεταξύ τους 45 έως 60 cm, αναλόγως του υλικού και των διαστάσεων των πετασμάτων πλήρωσης. Πάντως οι αρμοί των διαδοχικών πετασμάτων πρέπει να συμπίπτουν με τους ορθοστάτες, ενώ είναι προτιμότερο να μη συμπίπτουν μεταξύ τους οι αρμοί των παράλληλων πετασμάτων. Tα οριζόντια στοιχεία του σκελετού (τραβέρσες) βρίσκονται προς το εσωτερικό του διακένου του χωρίσματος.