Συγκρότημα 5 κατοικιών στη Νέα Κηφισιά

Το συγκρότημα ανήκει στην υβριδική τυπολογία μεταξύ πολυκατοικίας και μεζονέτας. Πρόκειται για ένα οικιστικό συγκρότημα συνολικού εμβαδού 1000 m², που περιλαμβάνει πέντε κατοικίες: τρεις μονοκατοικίες και δύο μεζονέτες - διαμερίσματα. Βασική επιδίωξη του σχεδιασμού ήταν οι σχέσεις των κατοικιών να προστατεύουν την ανεξαρτησία της καθεμίας από αυτές. Στις όψεις η επιλογή αυτή συνδυάστηκε με τη σύνθεση ενός ενιαίου αρχιτεκτονικού συνόλου, διατηρώντας αντιληπτή τη διαφορετικότητα των κατοικιών.
Οι δύο μονοκατοικίες λειτουργούν σε τέσσερα επίπεδα: τρία υπέργεια και ένα υπόγειο. Τα δύο ακραία επίπεδα λειτουργούν κυρίως ως δευτερεύοντες χώροι για τη ζωή των οικογενειών. Οι μονοκατοικίες είναι ενταγμένες στο συγκρότημα με τέτοιο τρόπο, ώστε να τους επιτρέπεται η αποκλειστική χρήση του κήπου τους και η ιδιωτική πρόσβαση στην είσοδο του ισογείου, διατηρώντας την ιδιωτικότητά τους.
Η μεταβολή του εσωτερικού σε εξωτερικό γίνεται σταδιακά με τη χρησιμοποίηση ημιυπαίθριων χώρων, ενώ στο ισόγειο επιτυγχάνεται με τις πισίνες σχεδόν να αποτελούν μέρος των κατοικιών και συνέχειά τους.
Ο όγκος "σπάει", καθώς υπάρχει μια υπερυψωμένη αυλή που τον χωρίζει σε τέσσερεις ιδιοκτησίες και τον μοιράζει σε δύο μέρη, δημιουργώντας μια διάθεση συμμετρίας. Ο μαίανδρος, ένα αρχετυπικό σχεδιαστικό μοτίβο, χρησιμοποιείται για την ενοποίηση των όψεων και τη διαμόρφωση δεύτερης όψης, δημιουργώντας ένα δεύτερο επίπεδο προοπτικής και φυγών και ενοποιώντας τις οριζόντιες επιφάνειες των εξωστών με κατακόρυφα στοιχεία. Στην κύρια όψη δημιουργούνται δύο κινούμενα πλαίσια (ανεξάρτητα σε κάθε όροφο) που δίνουν μια αίσθηση αλλαγής και κινητικότητας, ενώ παράλληλα λειτουργούν χρηστικά ανακόπτοντας τον ανατολικό ήλιο.
Η μορφή είναι αυστηρή στην κύρια όψη του δρόμου και πιο πλαστική, με προβόλους και εσοχές στην εσωτερική πλευρά του οικοπέδου. Η διάταξη των όγκων και των στοιχείων πλήρωσης και επένδυσης έχει δημιουργηθεί με γνώμονα τόσο τον περιβάλλοντα χώρο και την ιδιαίτερη θέα  κάθε κατοικίας, όσο και τον προσανατολισμό των όγκων και των εξωστών για την καλύτερη εκμετάλλευση του ηλιασμού του κτιρίου, αλλά και για να ανακόπτει τον ήλιο εκεί που χρειάζεται.
Οι μεζονέτες έχουν αποκλειστική είσοδο στο ισόγειο και στα καθιστικά, τα οποία αποτελούν το δημόσιο χώρο της κατοικίας στο δεύτερο όροφο (με τα διαμπερή ανοίγματα και την πολύ καλύτερη θέα), "αφήνοντας" τα υπνοδωμάτια στον πρώτο. Αντίθετα, οι μονοκατοικίες ακολουθούν την τομή των μεζονετών, έχοντας, όμως, τα καθιστικά στο ισόγειο για εκμετάλλευση του κήπου και τα δωμάτια στον πρώτο όροφο.