Εξοχική κατοικία στο Φυργάνι

Η μικρή εξοχική κατοικία στο Φυργάνι είναι τοποθετημένη στο σιφνέικο τοπίο περιτριγυρισμένη από διαμορφώσεις με ξερολιθιές που αναμιγνύονται με τα εγκαταλελειμμένα πέτρινα περιγράμματα των χαρακτηριστικών αγροτικών κτισμάτων της Σίφνου -τις θεμωνιές- και τα αλώνια τους.
Την συνθέτουν τρεις όγκοι: οι δύο λιθόκτιστοι όγκοι των δωματίων και ο μικρός χρωματισμένος όγκος της κουζίνας που ξεπροβάλλει από την ξερολιθιά και λειτουργεί σαν άρθρωση μεταξύ των κτισμάτων και σαν πέρασμα προς τις αυλές και τα δωμάτια.
Οι όγκοι έχουν τοποθετηθεί με τρόπο ώστε να αξιοποιούν τις ποιότητες του σιφνέικου τοπίου δημιουργώντας διαφορετικές εμπειρίες: τη θέα στη θάλασσα και στους δύο οικισμούς που διαμορφώνουν τις περιμετρικές κορυφογραμμές, τον ανατολικό ήλιο που λούζει την μεγάλη αυλή και τα δωμάτια, τη θέα στο ηλιοβασίλεμα από την μικρή αυλή, την πρόσβαση από την ήπια νότια πλευρά.
Για την κατασκευή χρησιμοποιήθηκαν βασικά υλικά της κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής: τοπική πέτρα, ξύλο, σοβάς, μέταλλο και λυγαριά.
Με συνολική επιφάνεια μόλις 58 m2 η κατοικία είναι συνεκτική και περιεκτική.
Ο εξοπλισμός των δωματίων είναι λιτός και ταυτόχρονα πλήρης. Τα κρεββάτια είναι κτιστά στο χρώμα των δαπέδων και οι μικρές ξύλινες γκαρνταρόμπες διαμορφώνουν την είσοδο προς τα ευρύχωρα λουτρά. Τα ξύλινα γραφεία είναι συνέχεια των κουφωμάτων που καδράρουν τις θέες και τα ελεύθερα έπιπλα περιορίζονται στα απολύτως απαραίτητα.
Τα φωτιστικά σώματα είναι λιτά και διακριτικά δημιουργώντας ποικίλα επίπεδα φωτισμού. Τα δωμάτια εκμεταλλεύονται τον φυσικό αερισμό από τα περιμετρικά ανοίγματα με μία μικρή ενίσχυση δροσιάς από ανεμιστήρες οροφής. Το μεταλλικό έπιπλο της κουζίνας με τα ξύλινα ερμάρια περιέχει τον απαραίτητο εξοπλισμό, ενώ στους τοίχους οι πιατοθήκες σχεδιάστηκαν με αναφορά σε αυτές των παραδοσιακών σπιτιών.
Ο όγκος της κουζίνας επεκτείνεται ανάμεσά στους πέτρινους όγκους των δωματίων δημιουργώντας μία σκεπαστή αυλή, προστατευμένη από τους δυνατούς βόρειους ανέμους.
Ο αρνητικός χώρος μεταξύ της ξερολιθιάς και των κτισμάτων δημιουργεί την μεγάλη εξωτερική ανατολική αυλή με άπλετη θέα στο Αιγαίο.
Η εναλλαγή των κλειστών, στεγασμένων και ανοιχτών χώρων, επίσης χαρακτηριστικό της κυκλαδίτικης λαϊκής αρχιτεκτονικής, εξασφαλίζει άνεση σε όλες τις κλιματικές συνθήκες.
Η κατοικία ακουμπά μαλακά στο τοπίο σαν μια σύγχρονη θεμωνιά, συνεπής με την κλίμακα και την μορφολογία των αγροτικών κτισμάτων που βρίσκονται διάσπαρτα γύρω της.
Παραπέμποντας στους άλλοτε έγχρωμους κυκλαδίτικους οικισμούς, χρωματίζουμε τα δάπεδα των δωματίων στο λουλακί χρώμα του σιφνέικου ουρανού που ξεπερνά τα όρια του σπιτιού και "ξεχύνεται" στις αυλές. Η αντανακλαστική τους επιφάνεια δίνει την αίσθηση του υγρού στοιχείου σε διάλογο με την θάλασσα, και διακρίνει το ανθρωπογενές περιβάλλον από το φυσικό και αδιαμόρφωτο περιμετρικά τοπίο. Το φυσικό τοπίο παραμένει άθικτο με ήπια φύτευση κοντά στην κατοικία.
«Τα νησιά ήταν πολύχρωμα. Τα έχω δει περιπλανώμενος από μικρός στο Αιγαίο. Διαβαίνοντας τα δρομάκια τους σε έλουζε η ώχρα και το γαλάζιο»
Αλέκος Φασιανός (1935-2022)