Γεγονός αποτελεί ότι οι θαλάσσιες μεταφορές είναι υπεύθυνες για πάνω από το 80 % του παγκόσμιου εμπορίου, διαταράσσοντας όμως τα θαλάσσια οικοσυστήματα, καθώς ευθύνονται για εκπομπές CO2, μεγαλύτερες σε αριθμό σε σύγκριση με τις αντίστοιχες των αερομεταφορών ετησίως. Για το λόγο αυτό, αναπτύσσονται διάφορα projects, υιοθετώντας καινοτόμες τεχνολογίες παγκοσμίως. Ένα από αυτά αποτελεί το ταξίδι του "MS Porrima"- ένα ελβετικό πειραματικό ερευνητικό σκάφος και ένα επιστημονικό μηχανοκίνητο πλοίο-το οποίο κινείται με ηλιακή ενέργεια και στοχεύει να δείξει πώς η βιώσιμη τεχνολογία θα μπορούσε να επιφέρει ριζικές αλλαγές στη ναυτιλιακή βιομηχανία.
Πέρα από το γεγονός ότι η ενέργειά του τροφοδοτείται σε μεγάλο βαθμό από ηλιακούς συλλέκτες, εντός του σκάφους βρίσκεται και ένα μικροσκοπικό αγρόκτημα που επιτρέπει την καλλιέργεια βρώσιμων φυκιών και μανιταριών, ενώ παράλληλα τα δίχτυα για ψάρεμα διαθέτουν φυσαλίδες αέρα που εμποδίζουν την υπεραλίευση. Ακόμη, σχεδιάζεται μελλοντικά να ενσωματωθεί φίλτρο, το οποίο θα απομονώνει και θα συγκεντρώνει νανοπλαστικά από το νερό και έπειτα θα τα μετατρέπει σε καύσιμο υδρογόνου. Πέρα από την περιβαλλοντική έρευνα, η διαδραστική εκπαίδευση θα αποτελεί το επίκεντρο του τριετούς ταξιδιού του Porrima, με την κύρια αίθουσα να μπορεί να μετατραπεί σε
σημείο για διδασκαλία. Το πλοίο απέπλευσε από την Οσάκα της Ιαπωνίας στις 18 Δεκεμβρίου, ενώ αναμένεται να ολοκληρώσει ένα τριετές ταξίδι σε όλες τις ηπείρους πριν επιστρέψει στην Ιαπωνία για την παγκόσμια έκθεση "Expo" το 2025.

Το κτίριο είναι χωροθετημένο σε ένα κομβικό σημείο της καρδιάς της Έγκωμης, μιας περιοχής ταχύτατα αναπτυσσόμενης, με ένα πολύ ιδιαίτερο χαρακτήρα που προκύπτει ως άμεση συνέπεια των χρήσεων της. Το Πανεπιστήμιο και οι δορυφορικές σε αυτό εστίες, έχουν μετατρέψει την περιοχή σε ένα τοπικό κέντρο με έντονα νεανικό χαρακτήρα, εξωστρεφή και δυναμικό. Η πόλη σε αυτή την περιοχή έχει πλέον μετατραπεί από μόνιμο σημείο διαβίωσης οικογενειών, σε κέντρο συνάντησης περιστασιακών χρηστών που βρίσκονται στον χώρο μόνο για όσο το επιβάλλουν οι ανάγκες τους (σπουδές). Η δράση της έννοιας της συνάντησης μεταφέρεται από το σπίτι στον αστικό χώρο και στην πόλη. Αυτό έχει κατευθύνει αναπόδραστα στην αλλαγή της αντίληψης περί της έννοιας της διαβίωσης. Το διαμέρισμα/σπίτι δεν είναι πλέον σημείο ζωτικών εμπειριών , αλλά χώρος ανάπαυλας και ξεκούρασης από τις έντονες εμπειρίες της μέρας. Το μέγεθος των χώρων αυτών σταδιακά σμικρύνεται έναντι χώρων κοινωνικών συνευρέσεων, των οποίων το μέγεθος αυξάνεται για να τις φιλοξενήσει.
Σε αυτό τον άξονα σχεδιασμού κινήθηκε και η αρχιτεκτονική ομάδα κατά τον σχεδιασμό του πρότζεκτ Residences 316. Η μορφή του κτηρίου γίνεται καθρέφτης της δυναμικότητας του χαρακτήρα της περιοχής. Ρέει και περιστρέφεται σε μια αέναη κίνηση όμοια με εκείνη του νερού, που η ροή του προσομοιάζει την ζωή της περιοχής. Και αυτή η ροή, παγωμένη σε ένα στιγμιότυπο, αποτυπώνεται στις όψεις.
Τα διαμερίσματα, αρκετά λιτά για να φιλοξενήσουν τη ζωή, όμως λεπτομερώς σχεδιασμένα σε αισθητική και εμπειρία χώρου, αιωρούνται πάνω από το επίπεδο του ισογείου και στρέφονται προς τα έξω, αντικρύζοντας την πόλη. Παράλληλα όμως, το κέλυφος του κτηρίου, εξισορροπώντας την ταχύτητα και την δυναμικότητα της πόλης, δημιουργεί μια ήρεμη εσωστρέφεια και αίσθημα ασφάλειας – απαραίτητες συνθήκες για την ξεκούραση και τη διαφυγή. Ο διττός χαρακτήρας του κελύφους εκφράζεται μέσα και από τη χρήση συμπαγών ή διάτρητων πανέλων κατά την υλοποίηση του. Η χρήση ενός και μόνο υλικού διασφαλίζει την αδιάλειπτη ροή της όψης, την ίδια στιγμή που τα διάτρητα πανέλα υλοποιούν την πρόθεση της προφυλαγμένης εσωστρέφειας και του φίλτρου μέσω του οποίου παρατηρεί κανείς την πόλη.
Πιστό προς την ταυτότητα της πόλης, το ισόγειο γίνεται χώρος συνάντησης και συναναστροφής. Η πόλη προεκτείνεται στον ισόγειο χώρο, εκεί όπου οι χρήστες συναντιούνται και αλληλοεπιδρούν. Γίνεται το ενδιάμεσο μεταβατικό στάδιο μεταξύ του δημόσιου χώρου και του πλήρως ιδιωτικού.

Αφετηρία έμπνευσης για το σχεδιασμό του ψυχαγωγικού/εμπορικού χωριού NEO PLAZA, υπήρξε η εικόνα ενός τυπικού κυπριακού παραδοσιακού χωριού. Η ανάλυση του παραδοσιακού χωριού στα περεταίρω στοιχεία που το συνθέτουν, καθόρισε και τις επιλογές που εφαρμοστήκαν στο έργο. Συγκεκριμένα, σε μορφολογικό επίπεδο, εντοπίζεται το πλούσιο λεξιλόγιο σε φόρμες και όγκους, απόρροια της πολυστρωματικής ανάπτυξης στο πέρασμα του χρόνου. Τα στενά δρομάκια σε συνδυασμό με την έντονη ύπαρξη της ανθρώπινης κλίμακας, αλλά και υλικών όπως η τοπική πέτρα και το ξύλο, δημιουργούν το αίσθημα της οικειότητας στο χρήστη.
Στο NEO PLAZA, εφαρμόζεται η φιλοσοφία της ανθρώπινης κλίμακας με τη διάσπαση των κτιριακών μονάδων σε μικρότερους όγκους, οι οποίοι συνδέονται από τον ακάλυπτο κεντρικό διάδρομο και την κεντρική πλατεία. Η συνειδητή απόφαση για τη λογική open-air, πηγάζει από την επιθυμία για εκμετάλλευση του κυπριακού κλίματος, σε αντίθεση με τη δημιουργία στείρων κλειστών χώρων που επικρατούν στα συνηθισμένα εμπορικά κέντρα. Ταυτόχρονα, τα υλικά τα οποία χρησιμοποιούνται στο έργο είναι ξύλο, πέτρα και γυαλί, ενώ οι κλίσεις και η πολυπλοκότητα των στεγών παραπέμπουν άμεσα σε εικόνες κυπριακού χωριού, όπως επίσης και τα πλακόστρωτα δάπεδα στην πλατεία και στον κεντρικό διάδρομο. Η ένταξη του έργου προσαρμόζεται αρμονικά στις κλίσεις του υφιστάμενου εδάφους, σεβόμενο την τοπογραφία και τον χαρακτήρα της περιοχής.

Όσο αφορά τη λειτουργική οργάνωση, το έργο καταλαμβάνει συνολική έκταση γης εμβαδού 26.000 τ.μ., και χωρίζεται σε δύο ζώνες: Στη Βορειοδυτική ζώνη χωροθετείται το εκπτωτικό χωριό, το οποίο αποτελείται από 45 καταστήματα ειδών ένδυσης, υπόδησης κτλ. Στη νοτιοανατολική ζώνη χωροθετείται το ψυχαγωγικό πάρκο, το οποίο αποτελείται από χώρους εστίασης, χώρους παιχνιδιών και αίθουσα εκδηλώσεων. Οι δύο ζώνες συνδέονται με τον βασικό άξονα κίνησης πλάτους 7 μέτρων και συνολικού μήκους 250 μέτρων. Η αφετηρία του άξονα κίνησης βρίσκεται στην κεντρική πλατεία.
Το ψυχαγωγικό/εμπορικό χωριό για τα δεδομένα της Κύπρου αποτελεί καινοτομία, αφού είναι το πρώτο του είδους στο νησί μας. Η προτεινόμενη ανάπτυξη ανταποκρίνεται στις σύγχρονες απαιτήσεις για κτίρια με σχεδόν μηδενική κατανάλωση ενέργειας. Τέλος, η ανάπτυξη διαθέτει χώρους στάθμευσης, τοπιοτέχνηση & χώρους πρασίνου.

Η αρχική ιδέα του σχεδιασμού της κατοικίας 345 πηγάζει μέσα από τις ανάγκες των ιδιοκτητών της. Η εσωστρέφεια και η ιδιωτικότητα ήταν τα δυο βασικά συστατικά που εκφράστηκαν κυρίως από τους ιδιοκτήτες. Η σχεδιαστική ομάδα για να πετύχει το στόχο αυτό καθώς και την δημιουργία ενός χώρου που θα χρησιμοποιείται καθημερινά από μια οικογένεια, αποφάσισε να προσδιορίσει διάφορες νοητές ζώνες, οι οποίες θα υλοποιούνται μέσα από φυσικά αλλά και νοητά όρια.
Ο μεγάλος τοίχος από ανεπίχριστο σκυρόδεμα στην πρόσοψη του κτηρίου υλοποιεί αυτό ακριβώς το φυσικό όριο που διαχωρίζει το εσωτερικό της κατοικίας από τον δημόσιο χώρο. Σφραγίζει από πίσω του την ιδιωτικότητα της κατοικίας, την ίδια στιγμή που τα επιλεκτικά ανοίγματα που γίνονται σε αυτόν προσφέρουν ελεγχόμενες εισόδους με διαφορετικά επίπεδα ασφάλειας. Η δομή ενός κάστρου επαναδιατυπώνεται εδώ με ένα διαφορετικό λεξιλόγιο (αλλά το ίδιο αποτέλεσμα). Το γυμνό σανιδωτό μπετόν, ως ένα υλικό απλό, γήινο, με εσωτερική δομή ανάλογη της πέτρας, λειτουργεί ‘προστατευτικά’, ενώ ταυτόχρονα ορίζει παράλληλα με το όριο και την αισθητική της κατοικίας σαν σύνολο.
Οι αναφορές στην παραδοσιακή κυπριακή αρχιτεκτονική είναι έντονες. Η έννοια της εσωτερικής αυλής και της αδιαπέραστης όψης της παραδοσιακής κυπριακής αρχιτεκτονικής, αναλύονται και αναδομούνται με σύγχρονους όρους και λεξιλόγιο σε ένα νέο αστικό τοπίο, διαφορετικής μεν αισθητικής, πιστό δε ως προς τον χαρακτήρα της δομής και τη φύση των υλικών.
Εσωτερικά, η κατοικία στο ισόγειο οργανώνεται ως ένας οpen plan χώρος που ενοποιεί το σαλόνι και την τραπεζαρία για να δημιουργήσει ένα ενιαίο χώρο, ζεστό και καθημερινό, διαχωρίζοντας τους μερικώς με ένα φυσικό όριο από την κουζίνα. Τέλος, ο εσωστρεφής χαρακτήρας της κατοικίας 345 ολοκληρώνεται με το αντιδιαμετρικό -ως προς την πρόσοψη- άνοιγμα ολόκληρης της πίσω όψης προς τον εξωτερικό πίσω χώρο της αυλής.

«Η επανεξερεύνηση του χώρου της καθημερινότητας», προέκυψε ως ανάγκη λόγω της ιδιαίτερης προσέγγισης του πελάτη σε ένα δικό του τρόπο ζωής, σε συνδυασμό με μια πολύ προσωπική αίσθηση του γούστου». Οι πρώτες εικόνες που σου δίνει το σπίτι είναι αρκετές για να αντιληφθείς την κίνηση προς μη συμβατικές λύσεις. Η πρόσοψη είναι μια σύνθεση όγκων και σχημάτων όπου επικρατεί το σχήμα του κύκλου σε διάφορα μεγέθη και εκδοχές. Στον ορθογώνιο τοίχο από γυμνό μπετόν οι κύκλοι είναι τα παράθυρα του καθιστικού στο ισόγειο και του κυρίως υπνοδωματίου στον όροφο, ενώ στην επενδυμένη με λευκό alucopond επιφάνεια δίπλα στον κόκκινο διάδρομο που οδηγεί από το δρόμο στην πόρτα της εισόδου, οι μαύροι κύκλοι γίνονται ένα διακοσμητικό παιχνίδι. Το πιο δυναμικό στοιχείο της κατοικίας όμως είναι το ημικύκλιο που σχηματίζει η δυτική πλευρά της, στον όροφο. Κοιτώντας από την πίσω αυλή, ολόκληρος ο όροφος μοιάζει να τυλίγεται με μια λευκή κορδέλα, και καθισμένος πάνω στον γυάλινο όγκο του ισογείου, φαίνεται να αναπετάται στον αέρα. Το σημείο όπου ο τοίχος εξωτερικά γίνεται καμπύλος, εσωτερικά είναι το κοίλο σημείο στο κυρίως υπνοδωμάτιο που αγκαλιάζει το στρογγυλό κρεβάτι. Μάλιστα το ξύλινο δάπεδο του χώρου «γυρίζει» προς τα πάνω, ενισχύοντας την αίσθηση της καμπυλότητας. Το υπνοδωμάτιο καταλαμβάνει τον μισό σχεδόν όροφο. Φωτεινό, μεγάλο, με ελάχιστα έπιπλα ελεύθερα τοποθετημένα στο χώρο, σχεδόν άδειο θα έλεγε κανείς, με το μπάνιο σε μια γωνιά χωρίς διαχωριστικούς τοίχους, αφήνει μια αίσθηση άνεσης, οικειότητας και ελευθερίας κινήσεων. Την ίδια αίσθηση σου αφήνει και ο χώρος του ισογείου, που φιλοξενεί το καθιστικό, την τραπεζαρία και την κουζίνα. Ενιαίος, σε σχήμα «Γ», εκτός από τον τοίχο από γυμνό μπετόν στην πρόσοψη - που εμποδίζει κάποιον να βλέπει στο εσωτερικό από το δρόμο - ο χώρος κλείνει με γυάλινες πόρτες, που όταν ανοίγουν ενώνεται με την εσωτερική αυλή. Και εδώ η επίπλωση περιορίζεται στα απαραίτητα, τοποθετημένα κι αυτά ελεύθερα, με τη δυνατότητα να αλλάζουν θέση αναλόγως των αναγκών. «Tο τελικό αποτέλεσμα αποτελεί - λειτουργικά και αισθητικά - μια προέκταση του ενοίκου του. Ακριβώς όπως ένα καλοραμμένο κοστούμι, δύσκολα θα μπορούσε κάποιος άλλος να “φορέσει το χώρο” χωρίς να κάνει τους απαραίτητους συμβιβασμούς μέσα του. Αυτός λοιπόν είναι ένας μη συμβατικός χώρος, σχεδιασμένος για ένα άτομο, έτοιμος παρόλα αυτά να προσαρμοστεί στις όποιες εξελίξεις στη ζωή του ιδιοκτήτη».

Το EDEN Residences γεννήθηκε και διαμορφώθηκε από τα ίδια στοιχεία που έπλασαν το κυπριακό τοπίο του Πρωταρά. Η αέναη κίνηση των κυμάτων και η ανεξάντλητη ενέργεια του ανέμου αντανακλώνται στις πλάκες του κτιρίου που γλιστρούν ελεύθερα και φαινομενικά αδέσμευτες από τις δυνάμεις της βαρύτητας.
Ο μινιμαλισμός του σχεδιασμού αναδεικνύει την ποιότητα κατασκευής του έργου, την ίδια στιγμή που η κομψή απλότητα της σύνθεσης φέρνει στο προσκήνιο τη θέα του Πρωταρά και της θάλασσας. Η εκτεταμένη χρήση υαλοπινάκων επιτρέπει στη θέα να εισβάλλει σε οποιοδήποτε δωμάτιο, ανεμπόδιστη και μεγαλοπρεπής. Το κτήριο ορίζεται από τη θέα. Γεννιέται από αυτή. Αναφέρεται σε αυτή. Είναι η Αρχή του.
Η ευκαιρία της εμπειρίας του χώρου βρίσκει στο Eden Residences την πιο ακραία έκφραση της. Η οπτική εμπειρία των ορόφων μετατρέπεται σε αισθητηριακή εμπειρία στο ισόγειο. Οι κήποι, η πισίνα, το γυμναστήριο, όλες οι διαθέσιμες στον ένοικο ανέσεις, ολοκληρώνουν την αισθητηριακή του εμπειρία.
Την ίδια στιγμή το ίδιο το κτήριο δεν διεκδικεί ενεργά καμία παρουσία στην πόλη με τη μορφή του. Η ίδια η παρουσία του επιβάλλεται από το μέγεθος του, όμως η ηθική του σχεδιασμού δεν του επιτρέπει οτιδήποτε πέραν της απλής αναφοράς της ύπαρξης του. Το κτήριο συγκεντρώνεται και περιορίζεται στο κέντρο του τεμαχίου, απέχοντας το μέγιστο δυνατό από τα σύνορα. Για τον περιδιαβάτη της πόλης που περνάει από τον δρόμο μπροστά. Το κτήριο δεν έχει μεγαλύτερο αποτύπωμα στο οπτικό του πεδίο από οποιοδήποτε άλλο κτήριο που διατηρεί τις συνηθισμένες αποστάσεις.
Η γυμνή φύση των υλικών - το ανεπίχρηστο σκυρόδεμα - επιτρέπεται να αντικατοπτρίζεται σε κάθε πτυχή του κτιρίου. Το ίδιο το κτίριο εκπέμπει την μορφή του απελευθερωμένη από περιττές επενδύσεις, από την αγωνία της αυτοαναφοράς και της επίδειξης και αφήνεται να λουστεί στο φως του ήλιου που αγκαλιάζει και κολακεύει τη δυναμική του μορφή.

Η ιδιωτική κατοικία στη τοποθεσία του Λουτρακίου μελετήθηκε και κατασκευάστηκε προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ανάγκες και τις επιθυμίες μιας σύγχρονης οικογένειας.
Η προνομιακή θέση του οικοπέδου, με την εντυπωσιακή θέα έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο προσανατολισμό και στη συνολική διαμόρφωση της κατοικίας, δημιουργώντας μία μίνιμαλ και με καθαρούς όγκους κτιριακή μορφή. Διακριτικές αρχιτεκτονικές ξύλινες λεπτομέρειες στο κέλυφος, υπόλευκοι τόνοι σε όλη τη κατασκευή και μία ελαφρώς αφαιρετική προσέγγιση στο σύνολο των επεμβάσεων δημιούργησαν ένα σύγχρονο και πολυτελές αποτέλεσμα.
Το άπλετο φυσικό φως στο εσωτερικό της κατοικίας επιτεύχθηκε μέσω των μεγάλων ανοιγμάτων στις όψεις του κτιρίου, ώστε να γίνει ταυτόχρονα και η μέγιστη αξιοποίηση της προνομιακής ανεμπόδιστης θέας. Επιπλέον, κύριο μέλημα της μελέτης υπήρξε η διαμόρφωση εσωτερικών χώρων, ευρύχωρων και εργονομικών, με όσο το δυνατόν λιγότερα χωρίσματα.
Το εξωτερικό και εσωτερικό του κτιρίου μελετήθηκαν ουσιαστικά με διάθεση ενοποίησης καθότι ο σκοπός ήταν να συνδέονται αρμονικά και λειτουργικά, βγάζοντας σαν τελικό αποτέλεσμα μία υψηλής αισθητικής ατμόσφαιρα πάντοτε με ιδιαίτερο και πρωτοποριακό τρόπο.
Για το λόγο αυτό τα υλικά τόσο στο κέλυφος και τον περιβάλλοντα χώρο, όσο και στο εσωτερικό επιλέχθηκαν προσεκτικά ώστε να συνδιαλέγονται και να αναδεικνύουν τις ειδικές κατασκευές που πραγματοποιήθηκαν. Το ζεστό χρώμα του φυσικού ξύλου στα δάπεδα των δύο επιπέδων συνδυάζεται με ανοιχτόχρωμα άλλα υλικά όπως κεραμικά και μεταλλικά στοιχεία, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις το γυαλί και το εφέ μαρμάρου εμφανίζονται για να προσδώσουν αντίθεση και λεπτομέρειες πολυτέλειας.
Στον ισόγειο χώρο της κατοικίας στον οποίο παρέχεται και η κεντρική πρόσβαση διαμορφώνονται οι χώροι κύριας χρήσης σε οpenplan φιλοσοφία: σαλόνι, τραπεζαρία και κουζίνα, ενώ επίσης υπάρχει λουτρό επισκεπτών και γκαρνταρόμπα.
Στον χώρο του ορόφου τοποθετούνται το master υπνοδωμάτιο με ensuite λουτρό και walkinwardrobe, ενώ στην αντιδιαμετρική πλευρά της κάτοψης διαρθρώνονται τα δύο επιπλέον υπνοδωμάτια με κοινό λουτρό.
Σημαντικός είναι ο ρόλος και του υπογείου, ο οποίος διαθέτει ξενώνα, υπνοδωμάτιο, λουτρό, χώρο γυμναστηρίου και σπα. Ο συγκεκριμένος χώρος έχει όλες τις προδιαγραφές για να προσφέρει στους ιδιοκτήτες στιγμές ευεξίας και χαλάρωσης, διαθέτοντας σάουνα και τζακούζι.
Η κεντρική σκάλα που βρίσκεται στο κέντρο της κατοικίας και διατρέχει όλα τα επίπεδα συνδυάζει τη διαχρονική αισθητική αξία του ξύλου και την σύγχρονη απόδοση του μετάλλου, μέσω κατακόρυφων ντιζών που λειτουργούν ως κιγλίδωμα.
Έτσι, με κατευθυντήριο αισθητικό άξονα το λευκό και έμφαση στις κατασκευαστικές λεπτομέρειες, τα υψηλής κατηγορίας υλικά και υφές σε όλες τις κλίμακες της κατοικίας, επιτεύχθηκε το σύγχρονο και μοναδικό αυτό αρχιτεκτονικό αποτέλεσμα σε ένα από τα πιο όμορφα σημεία της ευρύτερης περιοχής.

Το Boutique Hotel “The Alex” ανακατασκευάστηκε στη θέση ενός ξενοδοχείου της δεκαετίας του '80 στον λόφο της Καστέλλας, με στόχο να αποτελέσει το νέο τοπόσημο του Πειραιά, λόγω της μοναδικής πανοραμικής θέας που προσφέρει από την Πάρνηθα μέχρι τον Σαρωνικό κόλπο και την Αθηναϊκή Ριβιέρα.
Η γενικότερη φιλοσοφία του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού βασίστηκε στη δημιουργία ενός comfort city hotel, που λόγω της περίοπτης τοποθεσίας του, έπρεπε να στρέφεται προς τη θάλασσα και να καδράρει τη θέα, ενώ παράλληλα να αποτελεί κομμάτι του αστικού ιστού. Η φιλοσοφία αυτή εκφράστηκε με τις παρεμβάσεις που πραγματοποιήθηκαν τόσο στο κέλυφος του κτιρίου, όσο και στον εσωτερικό σχεδιασμό των κοινόχρηστων χώρων και των δωματίων.
Το αρχιτεκτονικό concept του καδραρίσματος μεταφράστηκε σε επίπεδο όψης σε έναν τρισδιάστατο κάνναβο ο οποίος ορίζεται από τη μονάδα - το δωμάτιο. Με κατευθυντήριο άξονα τη θέα, το πλαίσιο του κάθε δωματίου «ανοίγεται» προς τη θάλασσα δημιουργώντας μία χοάνη, η οποία λειτουργεί και ως διαχωριστικό που εξασφαλίζει την ιδιωτικότητα και παράλληλα δίνει ρυθμό και κλίμακα στην όψη. Οι κεκλιμένες οροφές και οι τοίχοι των πλαισίων προσδίδουν μία πλαστικότητα στην όψη ενώ παράλληλα δημιουργούν μία εσοχή· έναν ενδιάμεσο χώρο ανάμεσα στο δωμάτιο και στη θάλασσα.
Η λογική του πλαισίου επαναλαμβάνεται και στο σχεδιασμό των δωματίων. Μεταλλικά πλαίσια διαμορφώνουν τα όρια των ανοιχτών ερμαρίων και του κρεβατιού, δημιουργώντας επιμέρους οπτικές φυγές, ενώ το ξύλινο πάτωμα και το δρύινο γραφείο – μπαγκαζιέρα αντισταθμίζουν την σκληρότητα του μετάλλου. Η έννοια του πλαισίου εφαρμόζεται και στα εξαρτήματα του λουτρού, στο όποιο κυριαρχούν καθαρές γραμμές σε αποχρώσεις του γκρι.
Οι διάδρομοι του ξενοδοχείου έρχονται σε αντίθεση με την ζεστή ατμόσφαιρα του εσωτερικού του δωματίου καθώς μέσα από μονοχρωματικές επιλογές και γραμμικές κατευθύνσεις στον φωτισμό δημιουργείται ένας μίνιμαλ χώρος, όπου η κίνηση και οι προσβάσεις τονίζονται με μία μαύρη γραμμή που μετατρέπεται στο πλαίσιο της εισόδου του δωματίου.
Σε όλο το κτίριο κυριαρχούν υλικά, όπως ξύλο (δρυς) και μέταλλο, ενώ όλες οι αποχρώσεις των υλικών αναφέρονται σε γήινους τόνους, που προσδίδουν διαχρονικότητα και αίσθηση ηρεμίας.
Οι κοινόχρηστοι χώροι της υποδοχής, μαζί με το all day café στο ισόγειο και το εστιατόριο στο roof top, έχουν ένα κοινό σχεδιαστικό concept, βασιζόμενο σε επενδύσεις τοίχων με κατακόρυφα ξύλινα πηχάκια, με ξύλινες ένθετες κατασκευές καθιστικών και σκουρόχρωμο ενιαίο δάπεδο από πλακίδια μεγάλων διαστάσεων. Μέσω των «The Botanist» και «Nest» το ξενοδοχείο υποδέχεται τον επισκέπτη σε χώρους φιλόξενους που διατηρούν τον χαρακτήρα της αστικής πολυτέλειας του ξενοδοχείου εξασφαλίζοντας την οπτική συνέχεια με την πόλη.

Χτισμένη στα βορειανατολικά προάστια της Αθήνας, η κατοικία έχει σχεδιαστεί σε κατακόρυφο άξονα λόγω της μικρής επιτρεπόμενης κάλυψης του οικοπέδου. Με αυτό τον τρόπο ο κάθε όροφος αποκτά τη δική του ταυτότητα και χρήση: το ισόγειο και ο πρώτος όροφος της κατοικίας εμπεριέχουν το σαλόνι, την τραπεζαρία και την κουζίνα και έχουν άμεση επαφή με τον εξωτερικό χώρο εξαιτίας της κλίσης του εδάφους του οικοπέδου. Τα παιδικά υπνοδωμάτια βρίσκονται στο δεύτερο όροφο μαζί με ένα μικρό playroom και το μάστερ υπνοδωμάτιο συναντάται στο δώμα όπου συνδέεται με την ταράτσα της κατοικίας. Σ’ αυτό τον τετραώροφο όγκο της κατοικίας που δημιουργείται, ο βορινός τοίχος του κτιρίου ανοίγεται και ευθυγραμμίζεται με το όριο του τριγωνικού οικοπέδου προκειμένου να μεγαλώσει η κύρια όψη της κατοικίας ώστε να εισχωρήσει άπλετο νοτιοδυτικό φώς και ταυτοχρόνως να ενσωματωθεί η κεντρική είσοδος της κατοικίας. Εσωτερικά σε αυτό το νοητό τρίγωνο που δημιουργείται χωρικά τοποθετείται η σκάλα της κατοικίας, το αναβατόριο και ένα εσωτερικό αίθριο που συνενώνει όλους τους επιμέρους ορόφους. Το εγχείρημα του «ανοίγματος» του κτιρίου υπογραμμίζεται με τη χρήση έντονου πορτοκαλί χρώματος στο εσωτερικό του τοίχου διαχέοντας μια «φλεγόμενη» αίσθηση στο χώρο. Το πορτοκαλί χρώμα μέσω του φωτός που εισέρχεται από τα ανοίγματα της όψης και τους φεγγίτες της οροφής αντανακλάται στους όμορους τοίχους δημιουργώντας ένα θερμό φίλτρο χρώματος το οποίο ταξιδεύει μέσα σε όλο το σπίτι. Αυτός ο τριγωνικός έγχρωμος ενδιάμεσος χώρος που διαμορφώνεται, συνδέει τους χώρους κυκλοφορίας με όλους τους ιδιωτικούς και κοινόχρηστους χώρους της κατοικίας και γίνεται το πιο σημαντικό μέρος του σπιτιού.
Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή! Στόχος της αρχιτεκτονικής μιας κατοικίας είναι να αφουγκράζεται τις ανάγκες και επιθυμίες του ιδιοκτήτη της, συνθέτοντας ένα μοναδικό για αυτόν σπίτι. Στην περίπτωση αυτή, ο ιδιοκτήτης είναι νέος και έτοιμος να ξεκινήσει τη δική του οικογένεια. Η αγαπημένη του ταινία είναι το Star Wars και το αγαπημένο του παιχνίδι ο κύβος του Ρούμπικ. Η αρχιτεκτονική σύνθεση του σπιτιού λοιπόν όφειλε να ενσωματώσει εξωτερικά και εσωτερικά όλα αυτά τα στοιχεία. Καθώς εισέρχεται ο ιδιοκτήτης στο σπίτι του, όπως εξηγήθηκε με βαρετούς αρχιτεκτονικούς όρους παραπάνω, ανοίγεται μπροστά του σαν σε ταινία επιστημονικής φαντασίας μια πανύψηλη πύλη πλημμυρισμένη στο φως και στο χρώμα που διασχίζει κατά μήκος και καθ ’ύψος όλο του το σπίτι. Στο εσωτερικό της κατοικίας καθώς περιηγείται στο χώρο, ο ίδιος βιώνει ένα παιχνίδι εναλλαγής χρωμάτων του αγαπημένου του παιχνιδιού αφού χρώματα του κύβου του Ρούμπικ μπαίνουν διάσπαρτα σε χώρους και έπιπλα του σπιτιού. Ο νοητός αυτός πόλεμος που εκτυλίσσεται μεταξύ των έξι έντονων χρωμάτων (πορτοκαλί, κόκκινο, κίτρινο, λευκό, πράσινο, μπλε) σε συνδυασμό με αρχιτεκτονικά στοιχεία που μοιάζουν να ανοίγονται και να ξεδιπλώνονται αυτόματα, δημιουργεί μια δραματική αρχιτεκτονική εμπειρία στον ιδιοκτήτη η οποία ικανοποιεί την παιδικότητα του και διεγείρει τις αισθήσεις του συνθέτοντας μια μυθιστορηματική κατοικία, το δικό του εικονικό γαλαξία που στο μέλλον θα φιλοξενήσει τους αγαπημένους του ήρωες.

Σε ένα τεμάχιο κοντά στις θαλασσινές σπηλιές – περιοχή προστατευόμενη περιβαλλοντικού κάλλους, κληθήκαμε να σχεδιάσουμε μια κατοικία – κατάλημμα για ένα νεαρό κάτοικο του οποίου η σχέση με την θάλασσα και την φύση είναι τρόπος ζωής.
Η Πέγεια, προάστειο της επαρχίας Πάφου, βρίσκεται στις παρυφές του Ακάμα και περιοχής natura του βορειοδυτικού άκρου της Κύπρου. Παρ΄ όλο που πρόκειται για περιοχή εντός σχεδίου η φύση εκεί δεν υστερεί σε σχέση με την σπάνια χλωρίδα και πανίδα του Ακάμα.
Το τεμάχιό μας αντικρύζει από ψηλά το ηλιοβασίλεμα των θαλασσινών σπηλιών και παρουσιάζει το ίδιο γαιομορφώματα του βραχώδους και θαμνώδους περιβάλλοντος του ακρωτηρίου του Ακάμα. Άγρια γηγενή αρωματικά συστήνουν μια μικροκλίμακα βιοποικιλότητας στο τοπίο.
Στο σχεδιασμό λαμβάνονται υπ’ όψη τα ιδιαίτερα φυσικά χαρακτηριστικά του τοπίου σε συνδυασμό με έναν εναλλακτικό χρήστη με στόχο να δημιουργηθεί μια νέα αρχιτεκτονική αφήγηση.
Η ιδέα της διατήρησης και της ανάδειξης της βλάστησης και του ανάγλυφου του εδάφους κυριαρχεί έτσι ώστε
ο κύριος όγκος της κατοικίας να είναι πάνω από το έδαφος και να εδράζεται σε όσο το δυνατόν μικρότερη μάζα θεμελίου.
Η πρόταση δεν εξαντλεί τον μεγάλο συντελεστή δόμησης του τεμαχίου αλλά προτείνει την ελαχιστοποίηση των κλειστών χώρων για χάριν της υπαίθριας διαβίωσης εφ’ όσον το ήπιο κλίμα της παραλιακής περιοχής της Κύπρου το επιτρέπει.
Δημιουργείται έτσι ένα δίκτυο (circuit) κλειστών, ημιυπαίθριων και υπαίθριων χώρων διημέρευσης εντός του οποίου η αρχιτεκτονική αφηγείται έναν νέο τρόπο ζωής διαμέσου της φύσης, του τόπου και των εποχών μέσα σε μια εκτεθειμένη φύση.
Θέλοντας να δημιουργήσουμε ένα έργο που να δένει με το τοπίο μελετήσαμε κατασκευαστικά το έργο με χρήση φυσικών υλικών. Η επένδυση με λυγαριές (είδος ανθεκτικών καλαμιών) δημιουργεί μια ελαφρότητα
στον τετράγωνο όγκο ανοικτών και κλειστών χώρων δημιουργώντας κενά και πλήρη για εσωτερικούς και ημιυπαίθριους χώρους. Έτσι στήνονται ενδιάμεσοι χώροι οι οποίοι μπορούν να μεταβάλουν τις χρήσεις, τις θεάσεις και τον ηλιασμό τους.
Η κατοικία συστήνει έναν τρόπο ζωής με δυνατότητες υπαίθριας διημέρευσης και ενισχύει έτσι την σχέση του κάτοικου με το Παφίτικο τοπίο. Η σύνθεση προτείνει μια νέα οικιακή καθημερινότητα ανάμεσα σε ενδιάμεσους χώρους όπως είναι η πιλοτή και ο ημιυπαίθριος χώρος δημιουργώντας έναν «ροϊκό» χώρο διάδρασης του μέσα με το έξω. Αυτή η ροικότητα συλλαμβάνεται από τον σχεδιασμό της δομής του κτηρίου και ενισχύεται με δευτερεύοντα στοιχεία της σκίασης και της δημιουργίας υπαίθριων αποβάθρων.
Η ελαχιστοποίηση του οικοδομικού αποτυπώματος διατηρεί την άγρια χλωρίδα και το μικροκλίμα του τόπου.
Φυσικά υλικά όπως ξύλο και μέταλλο ενσωματώνονται στο φορέα του κτηρίου και συνδιαλέγονται με επιφάνειες καλαμιών για να δημιουργήσουν μια διαβάθμιση σκληρών και μαλακών επιφανειών.
Τα κινητά σκίαστρα της λυγαριάς – υλικού που χρησιμοποιείται σε αυτοσχέδιες κατασκευές στη μεσόγειο από τα πανάρχαια χρόνια λειτουργούν ως φίλτρα ρύθμισης του ηλιακού φωτός το καλοκαίρι περιβάλλοντας ως επένδυση όλο τον όγκο του κτηρίου.
Η χρήση της λυγαριάς παραπέμπει και στην ανάμνηση της οικοδομικής μας παράδοσης αφού προτάσσει ένα αισθητικό αποτέλεσμα του αυτοσχέδιου – οικιακού περιβάλλοντος της Κύπρου.
Μέσα από όλα τα παραπάνω, αναδεικνύεται η ιδιαιτερότητα, η ταυτότητα αλλά και ο πλούτος του κυπριακού τοπίου ως αισθητική αλλά και ως κατοίκηση.
Η κατοικία έχει μελετηθεί ώστε να πληροί τις προδιαγραφές ενεργειακής απόδοσης αφού το κέλυφος, τα ανοίγματα και το σύστημα σκίασης έχουν τους κατάλληλους συντελεστές θερμοπερατότητας. Παράλληλα ενεργητικά συστήματα όπως χρήση φωτοβολταικών σε συνδυασμό με ηλεκτρική θέρμανση έχουν προβλεφθεί συνιστώντας την αειφορία και κυκλική οικονομία των κτηρίων που προβλέπεται από την Πολιτική της Ευρωπαϊκής ένωσης (τEU Green Deal). Οι φυσικοί πόροι που θα σπαταληθούν τόσο για την κατασκευή όσο και για την συντήρηση του έργου έχουν ελαχιστοποιηθεί αφού επιλέγονται τεχνολογίες κατασκευής που θα αποδώσουν σε βάθος χρόνου (φωτοβολταικά και ηλιακά πλαίσια) αλλά και υλικά φιλικά στο περιβάλλον που θα «γεράσουν» με τρόπο φυσικό. Η κατασκευή του έργου συνολικά ακολουθεί έναν ελάχιστο προϋπολογισμό των 100.000e που έχει καθοριστεί εξ αρχής.
Η αρχιτεκτονική πρόταση εξελίσσεται σε δύο επίπεδα (ισόγειο και πιλοτή) τα οποία συνομιλούν μεταξύ τους μέσα από ένα διώροφο κενό και τα οποία εγγράφονται σε έναν τετράγωνο όγκο. Οι πολλαπλές δυνατότητες θεάσεων από και προς το κτήριο και διαμέσου του κτηρίου είναι μια από τις βασικές παραμέτρους του σχεδιασμού έτσι ώστε το φυσικό στοιχείο να εντοπίζεται μέσα από όλους τους χώρους διαβίωσης – κλειστούς και ανοικτούς.
Το πρόγραμμα που ζητήθηκε από το χρήστη ήταν πέρα από τους βασικούς εσωτερικούς χώρους της κατοικίας (σαλόνι – κουζίνα – χώρος φαγητού – 2 υπνοδωμάτια και 2 wc) κυρίως υπαίθριοι, στεγασμένοι και ανοικτοί χώροι οι οποίοι θα χρησιμοποιούνταν ως εκτόνωση των λειτουργιών του εσωτερικού προς τα έξω τους καλοκαιρινούς μήνες. Η ιδέα της πιλοτή ήταν να παρέχει έναν κεντρικό χώρο δραστηριοτήτων (ανοικτό εργαστήρι κατασκευής σανίδων surfing, υπαίθριο φαγητό, ξεκούραση, ενασχόληση με τη φύση, ηρεμία κτλ.). Για την οπτική και λειτουργική σύνδεση αυτού τον χώρου με τον κλειστό χώρο της κατοικίας, τοποθετήθηκε ένα αίθριο στην καρδιά του κτηριακού σχήματος το οποίο θα έφερνε φως σε όλους τους χώρους (άνω και κάτω επίπεδο) και παράλληλα θα άνοιγε τον χώρο κατοίκησης προς τη φύτευση και τη φύση.
Η σχέση του κτηρίου με τον δημόσιο δρόμο συναντάται σε μια γέφυρα με χαμηλή κλίση η οποία οδηγεί σε ένα πρόστεγο χώρο εισόδου. Το φυτεμένο πρανές χαμηλώνει για να γίνει το δάπεδο της πιλοτής.
Προσβασιμότητα σε ΑΜΕΑ δίδεται μέσω της ράμπας εισόδου προς τον κλειστό χώρο της κατοικίας αλλά και μέσω της ράμπας του γκαράζ προς το κάτω επίπεδο.
Το έργο αυτό συστήσει ένα νέο τοπίο κατοίκησης και προσφέρει στον κάτοικο την επιστροφή στις ρίζες του τόπου –στην εντοπιότητα - στο κυπριακό τοπίο και τον πλούτο του .
Μέσα από μια σύγχρονη κουλτούρα αρχιτεκτονικού σχεδιασμού τέτοια ελάχιστα σχήματα αρχιτεκτονικής μικρής κλίμακας ίσως ανοίγουν το δρόμο προς μια κατεύθυνση του σχεδιασμού με στόχο την επιστροφή στην παράδοση του τόπου και την αναδιατύπωση του σύγχρονου τρόπου ζωής.