Οι όψεις εμφανούς σκυροδέματος αλλοιώνονται σταδιακά από διαφορετικούς μηχανισμούς, παρουσιάζοντας φθορές. Η συστηματική επιθεώρηση, αξιολόγηση και επιδιόρθωση των φθορών μπορούν να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητα και την αντοχή αυτών των κατασκευών στο χρόνο.

"Στη διατήρηση της αυθεντικότητας της πολιτιστικής κληρονομιάς, τα υλικά και η αρχιτεκτονική έχουν μεγάλη σημασία, δεδομένου ότι όλες οι αξίες ενός μνημείου ή μιας ιστορικής κατασκευής μεταφέρονται στις μελλοντικές γενιές μέσω των υλικών." Nara Document on Authenticity, 1994

Η ολική ή η επί μέρους ανακαίνιση της υδραυλικής εγκατάστασης ενός κτιρίου ή μιας κτιριακής μονάδας αποτελεί μέρος ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού διαχείρισης των υδατικών πόρων και εξοικονόμησης ενέργειας.

Το σύστημα ηχητικής απόκρυψης "sound masking" λειτουργεί ως κάλυμμα - μάσκα, εκπέμποντας χαμηλού επιπέδου θόρυβο και είναι ειδικά σχεδιασμένο, ώστε να εμποδίζει την αντιληπτικότητα μιας ομιλίας με σκοπό την προστασία της ιδιωτικότητας των διαλόγων σε νοσοκομεία, σε νομικά και οικονομικά γραφεία και σε γραφεία ανοιχτού τύπου.

Όραμα της δημοτικής αρχής, το οποίο με πεποίθηση και επιμονή παρακολούθησε μια σειρά από δημοτικές διοικήσεις, ήταν να στεγαστεί σε ένα νέο και από κάθε άποψη σύγχρονο κτίριο η διάσημη "Κοβεντάρειος Δημοτική Βιβλιοθήκη της Κοζάνης", η οποία φυλάσσει και διαθέτει στο κοινό περίπου 153.000 τόμους (έντυπα και χάρτες), 380 χειρόγραφα, 315 κώδικες, 70.000 λυτά έγγραφα, 400.000 ψηφιοποιημένες σελίδες.
Ο Δήμος συνέλαβε από την αρχή την σημασία της συμπλήρωσης της νέας Βιβλιοθήκης με ένα Μουσείο, το πρώτο και μοναδικό μουσείο βιβλιοθήκης στην Ελλάδα. Το μουσείο με τα περίπου 500 εκθέματα (έντυπα χειρόγραφα, κώδικες, λυτά έγγραφα και κινητά μνημεία) προβάλει το περιεχόμενό της και ερμηνεύει τον πλούτο και την μοναδικότητα των αποκτημάτων της.

Το κτίριο της Βιβλιοθήκης Κοζάνης
Το νέο κτίριο, το οποίο ολοκληρώθηκε στις αρχές του 2018, σχεδιάστηκε σε ένα τραπεζοειδές οικόπεδο. Τόσο η ιδιομορφία του οικοπέδου, όσο και η προϋπάρχουσα δόμηση, έδωσαν και την ιδέα για την κατανομή των λειτουργιών και την ογκοπλαστική διαμόρφωση του συγκροτήματος. Στη "βάση" του τραπεζίου τοποθετήθηκε η Βιβλιοθήκη, ενώ στην "κορυφή" του πήρε τη θέση του το Μουσείο της Βιβλιοθήκης. Μεταξύ των δύο χωροθετήθηκε ο χώρος υποδοχής κοινού, με πολλαπλές δυνατότητες χρήσης. Οι τρεις αυτές περιοχές μπορούν να λειτουργήσουν είτε αυτόνομα, είτε σε συνδυασμό μεταξύ τους, επιτρέποντας οικονομία χώρου και προσωπικού, αλλά και ενισχύοντας η μία την άλλη.
Το κτιριακό συγκρότημα καταλαμβάνει συνολικά 7.000 m² ωφέλιμης επιφάνειας, περιλαμβανομένων των αποθηκών, των Η/Μ εγκαταστάσεων και του χώρου στάθμευσης οχημάτων. Η βιβλιοθήκη καταλαμβάνει μια επιφάνεια 2.300 m² και αναπτύσσεται σε τρία επίπεδα. Στο ισόγειο βρίσκεται η κεντρική είσοδος, ο έλεγχος και η παραλαβή των βιβλίων και ο χώρος περιοδικών εκδόσεων. Στον πρώτο όροφο αναπτύσσεται το βιβλιοστάσιο και το αναγνωστήριο με πατάρι, ενώ η χαμηλότερη στάθμη καταλαμβάνεται από τη διοίκηση και το χώρο των παλαιτύπων.
Το μουσείο καταλαμβάνει επιφάνεια 1.300 m². Στο ισόγειο αναπτύσσεται η αίθουσα μόνιμης συλλογής, ενώ το πατάρι της αποτελεί συνέχεια του χώρου αυτού.
Στο αμέσως χαμηλότερο επίπεδο αναπτύσσεται ο χώρος περιοδικών εκθέσεων επιφανείας 500 m², ενώ στο υπόγειο του κτιρίου αυτού βρίσκεται η αποθήκη του μουσείου και οι βοηθητικοί του χώρου.
Ο χώρος υποδοχής, ο οποίος εξυπηρετεί το σύνολο του κτιριακού συγκροτήματος, περιλαμβάνει το χώρο πληροφόρησης, το πωλητήριο, το καθιστικό με το χώρο πολλαπλών χρήσεων, το café, το αμφιθέατρο και το χώρο συνεδριάσεων.
Η αρχιτεκτονική μελέτη για τη Νέα Βιβλιοθήκη επέλεξε μια λύση απλή σε κάτοψη και σε αναγνωσιμότητα της λειτουργίας από τον επισκέπτη, αλλά απαιτητική σε αίσθηση χώρου. Άποψη των μελετητών ήταν ότι το κτίριο έπρεπε να βρίσκεται τόσο στην αρχιτεκτονική αιχμή της εποχής του, όσο και οι περίφημες συλλογές εντύπων του βρίσκονταν στην αιχμή της δικής τους εποχής, της εποχής του ελληνικού Διαφωτισμού. Έτσι επισημαίνεται η ιστορική σημασία τόσο της βιβλιοθήκης, όσο και της ίδιας της πόλης της Κοζάνης, ως προς τον ρόλο της στην πνευματική πρωτοπορία της εποχής.

Το Μουσείο της Βιβλιοθήκης Κοζάνης
Τη σημασία της Κοζάνης ως κέντρο του ελληνικού Διαφωτισμού προβάλει και το Μουσείο της Βιβλιοθήκης στη μόνιμή του έκθεση. Η μουσειολογική νοηματική μελέτη θέτει τα ερωτήματα, γιατί, πώς, από ποιους και για ποιους βρέθηκαν αυτά τα βιβλία και τα χειρόγραφα τόσο νωρίς, από τον 17ο αιώνα και επί οθωμανοκρατίας, στη Βιβλιοθήκη της Κοζάνης; Η απάντηση δίνεται από τους μουσειολόγους, τους ιστορικούς και τους βιβλιολόγους με τις έξι ενότητες της μόνιμης έκθεσης:
1. "Η ιστορική βιβλιοθήκη της Κοζάνης".
2. "Κοζάνη, πολιτεία μοναδική και ιδιόρρυθμος".
3. "Εμπορικές διασταυρώσεις: η Κοζάνη προς τη δύση και την ανατολή".
4. "Η δυτική σκέψη στην Κοζάνη".
5. "Πυρήνες οργάνωσης: εκπαίδευση, εκκλησία, διοίκηση στην Κοζάνη".
6. "Οι άνθρωποι της βιβλιοθήκης: ευεργέτες και δωρητές".
Παράλληλα, η αρχιτεκτονική μουσειακή διαμόρφωση του εκθεσιακού χώρου και της τοποθέτησης των εκθεμάτων υποβάλλει την αίσθηση ενός εκθεσιακού χώρου που και κάθε άλλο παρά μοιάζει με μουσείο. Ο επισκέπτης περιβάλλεται από μια επιβλητική, ύψους 9 μέτρων, κεκλιμένη και θεατρικά φωτισμένη εκθεσιακή διάταξη σε μορφή "βιβλιοθήκης". Στο κέντρο του υψίκορμου αυτού χώρου, η μόνιμη έκθεση με τα πολύτιμα εκθέματα, μιλά για μια πόλη, την Κοζάνη, για τις σχέσεις της με τη δύση και την ανατολή, για ταξίδια ιδεών και νοοτροπιών, μιλά τελικά για τους ανθρώπους της. Στο πατάρι και στην κορυφή της θεατρικής βιβλιοθήκης, με εξίσου υποβλητικό τρόπο, παρουσιάζεται η προίκα που άφησαν στη βιβλιοθήκη μεγάλοι δωρητές, ένας φόρος τιμής στις ιστορικές προσωπικότητες της Κοζάνης που συνέδραμαν στη δημιουργία αυτού του μοναδικού ιδρύματος γνώσης.

Ο τόμος με τους "θησαυρούς" της Βιβλιοθήκης Κοζάνης
Παράλληλα, μελετήθηκαν και εκδίδονται "Οι Θησαυροί της Κοβενταρείου Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης" από τον αρχιτέκτονα και γνωστό ιστορικό του βιβλίου Κωνσταντίνο Στάικο, σε άμεση συνεργασία με τον ιστορικό Τριαντάφυλλο Σκλαβενίτη και ομάδα έγκριτων ειδικών. Ο τόμος περιλαμβάνει το ιστορικό της συγκρότησης της "Κοβενταρείου Βιβλιοθήκης", σπάνια και μοναδικά ελληνικά έντυπα από την Αναγέννηση ως τον Διαφωτισμό, χάρτες, χειρόγραφα και πολύτιμα έγγραφα σχετικά με την ιστορία της βιβλιοθήκης, σχολιασμένα περίπου 111 σπάνια ή και μοναδικά αποκτήματα της Βιβλιοθήκης από αρχέτυπες εκδόσεις, χρονολογημένες από το 1494 ως το τέλος του 19ου αιώνα.

Στόχος του έργου ήταν η ανέγερση ενός νέου κτιρίου, δίπλα στο υφιστάμενο επαρχιακό δικαστήριο της Πάφου, με επιπλέον δικαστικές αίθουσες και σχετικούς χώρους για γραφεία.
Η επέκταση χωροθετήθηκε σε όμορο οικόπεδο, το οποίο λειτουργούσε ως χώρος στάθμευσης. Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός δημιουργεί μια συνέχεια στην πρόσοψη του δρόμου μεταξύ του υφιστάμενου μεγάρου και του νέου κτιρίου επέκτασης. Στόχος της πρότασης ήταν η ένταξη του κτιρίου, ως ένα ένθετο, αφηρημένο αντικείμενο, στη μεγάλη αστική κλίμακα του δρόμου και της περιοχής, και η παράλληλη διατήρηση της ανθρώπινης κλίμακας. Το νέο κτίριο εκτείνεται σε βάθος κατά μήκος του οικοπέδου, χρησιμοποιώντας κεντρικά αίθρια για να εισάγει φυσικό φως στο εσωτερικό του συγκροτήματος.

Καθοριστική παράμετρος του σχεδιασμού ήταν η κυκλοφορία των χρηστών, η οποία επηρέασε τη μορφή και διαμόρφωσε δυναμικά την κάτοψη του κτιρίου. Το λειτουργικό πρόγραμμα απαιτούσε τη δημιουργία χώρων αποκλειστικής κυκλοφορίας για τους δικαστές και τα μέλη του προσωπικού, ανεξάρτητων από τους χώρους για το κοινό. Επίσης, απαραίτητη ήταν η σύνδεση των δύο κτιρίων με στεγασμένο διάδρομο.
Η αρχιτεκτονική του κτιρίου διαχειρίζεται όλες τις παραμέτρους του σχεδιασμού. Καταφέρνει να διατηρήσει μια καθαρή σύνθεση όγκων, με σαφή οργάνωση των λειτουργιών και λιτά υλικά, ενώ παράλληλα χειρίζεται δημιουργικά τα διαφορετικά επίπεδα λεπτομέρειας με εκφραστικά ανοίγματα.

ΠEPIΓPAΦH ΚΤΙΡΙΟΥ

Στο επίπεδο του ισόγειου βρίσκεται ενας μεγάλος χώρος υποδοχής με πρόσβαση από τον κύριο δρόμο. Ο νότιος προσανατολισμός και τα συνεχή ανοίγματα στην πρόσοψη προσφέρουν φυσικό φωτισμό και ευχάριστη ατμόσφαιρα. Το μεγάλο ύψος της αίθουσας υποδοχής και η μνημειακή σκάλα - “γλυπτό” συντελούν στη δημιουργία μιας επιβλητικής αίσθησης στο χώρο, ανάλογης με το κύρος του θεσμού, τον οποίο αντιπροσωπεύει το κτίριο. Ο εξωτερικός διάτρητος τοίχος λειτουργεί ως ένα δεύτερο κέλυφος, το οποίο προστατεύει το εσωτερικό του κτιρίου από τον ήλιο. Παράλληλα, τα διάσπαρτα, μικρά ανοίγματα δημιουργούν ένα ενδιαφέρον παιχνίδι φωτός.
Οι δικαστικές αίθουσες είναι χωροθετημένες κατά μήκος του κεντρικού διαδρόμου στα δύο επίπεδα του κτιρίου. Κάθε αίθουσα διαθέτει ανεξάρτητα γραφεία με ιδιωτικούς χώρους υγιεινής για το δικαστή και για το γραμματέα. Οι χώροι είναι εξοπλισμένοι με ειδικές κατασκευές επίπλων, σχεδιασμένες από τον αρχιτέκτονα σύμφωνα με τις λειτουργικές προδιαγραφές και τη λιτή αισθητική του κτιρίου. Τα πλευρικά ανοίγματα προσφέρουν στους χώρους φυσικό φωτισμό. Διάδρομοι προς τις εξωτερικές πλευρές του κτιρίου επιτρέπουν στους δικαστές, στους γραμματείς και στο υπόλοιπο προσωπικό να κινούνται ανεξάρτητα από το κοινό.
Δύο κεντρικά αίθρια συμβάλλουν στο φυσικό φωτισμό του διαδρόμου. Στο εσωτερικό τους δημιουργούνται μικροί κήποι, οι οποίοι λειτουργούν ως δημόσιοι χώροι πρασίνου για τους χρηστες του κτιρίου.
Κατασκευάστηκαν επίσης δύο επίπεδα υπόγειων με χώρους στάθμευσης για το προσωπικό του δικαστηρίου και το κοινό. Η είσοδος τους βρίσκεται στην βόρεια πλευρά του οικοπέδου, ενώ η είσοδος για τους πεζούς βρίσκεται στη νότια πλευρά, στον κύριο δρόμο πρόσβασης του κτιρίου.

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ & ΕΠΙΛΟΓΗ ΥΛΙΚΩΝ

Η κατασκευή του κτιρίου είναι συμβατική, με φέροντα οργανισμό από οπλισμένο σκυρόδεμα, κατασκευασμένο σύμφωνα με τους Ευρωπαϊκούς Κώδικες, τοιχοποιία από οπτόπλινθους με σύστημα εξωτερικής θερμομόνωσης, και εσωτερικές τοιχοποιίες με σύστημα ξηρής δόμησης με γυψοσανίδα.
Η χρήση εξωτερικής θερμομόνωσης και η τοποθέτηση κουφωμάτων αλουμινίου με χαμηλή θερμοδιαπερατότητα συμβάλλουν στην υψηλή ενεργειακή απόδοση του κτιρίου. Στην πρόσοψη του συγκροτήματος προς το δρόμο, αποκαλύπτεται ο μονολιθικός όγκος από εμφανές σκυρόδεμα πίσω από τη διάτρητη λευκή “επιδερμίδα” του ισογείου. Τα χαρακτηριστικά ανοίγματα του ισογείου αναπαράγονται σημειακά στους ορόφους.
Ένας μεταλλικός στεγασμένος διάδρομος συνδέει το νέο κτίριο με το υφιστάμενο δικαστικό μέγαρο και τα ενοποιεί συνθετικά. Ο διάδρομος είναι υπερυψωμένος πάνω από την επιφάνεια του εδάφους και στηρίζεται σε κεκλιμένα μεταλλικά υποστυλώματα. Οι κάθετες μεταλλικές περσίδες ολοκληρώνουν την αίσθηση της ημιυπαίθριας στοάς.

Το Σχεδία Home περιλαμβάνει εστιατόριο, καφέ-μπαρ και εκθετήριο-πωλητήριο.
Την συνθετική διαδικασία δεν απασχόλησε τόσο η «αισθητική ορθότητα» του νέου χώρου της "Σχεδία", όσο το να μπορεί ο χώρος αυτός να "συνεπαίρνει", να δίνει "ώθηση". Εξαρχής τέθηκε ως πρωταρχικό αίτημα η "ιδέα" μίας νοητικής και πολυαισθητηριακής εμπειρίας. Μορφές, υλικά και φως απασχόλησαν τον σχεδιασμό ως συντελεστές της βιωματικής συνθήκης με έναν τρόπο αισθαντικό, επιδιώχθηκε να αποδοθεί η ποιητική διάσταση που εκπέμπουν. Ταυτόχρονα αναλαμβάνουν καθοριστικό ρόλο και σημειολογικά, στην "ιδεατή" πρόσληψη και κατανόηση του χώρου. Στόχος της "ιδέας" ήταν η ανάσυρση από τη λήθη ενός τόπου όπου οι άνθρωποι θα μπορούν να θυμούνται, να κάνουν πράγματα, να βιώνουν εμπειρίες, να σκέφτονται, να αγωνίζονται, να γίνονται αυτοί που είναι.
Τα εκθέματα της "Σχεδία Art" και μαζί ο χώρος αντιμετωπίστηκαν ως κάτι έμψυχο, η σύλληψη του οποίου θα ήταν ανεπαρκής αν γινόταν με όρους τελείως λογικούς και πρακτικούς. Ο ίδιος ο χώρος είναι κατά κάποιο τρόπο αντικείμενο της "Σχεδία Art". Είναι φτιαγμένος για, και με τα αντικείμενα της "Σχεδία Art". Είναι ένας χώρος "χειροποίητος", η ύλη δεν αποτελεί μόνο το τελικό μέσο απόδοσης του σχεδιασμού, δεν περιορίζεται στον τεκτονικό της ρόλο, αλλά συμμετέχει ως συν-δημιουργός.
Το "Σχεδία Home" προσφέρει έναν συμμετοχικό χώρο, ερμηνεύοντας την κοινωνική και συμβολική σημασία του σκοπού που καλείται να υπηρετήσει, όπου η αρχιτεκτονική πρακτική μετασχηματίζεται σε ανοιχτή πολύπτυχη πολιτισμική-βιωματική ποιητική. Η ολοκλήρωση της εμπειρίας εξαρτάται από την συμμετοχή των επισκεπτών, καθώς πίνουν έναν καφέ με την παρέα τους, ή αγοράζοντας κάτι από το πωλητήριο, είτε διαβάζοντας ένα βιβλίο, ή απλά χαζεύοντας την κίνηση της πόλης. Στις δραστηριότητες αυτές έχει δοθεί τρισδιάστατη υπόσταση, όχι σε ένα ουδέτερο κέλυφος αλλά σε έναν εμβληματικό χώρο που έχει πυκνότητα, θερμοκρασία, υφή και ακουστική ποιότητα, στοιχεία που δεν έχουν να κάνουν με αφηρημένες έννοιες αλλά με ένα εμπεριστατωμένο βίωμα. Είναι η κινητικότητα όλων αυτών των δράσεων που διαμορφώνει τελικά τον χαρακτήρα του χώρου, αναδεικνύοντας σχέσεις και αντιθέσεις μέσω της εκφραστικότητας του ίδιου του αρχιτεκτονικού αντικειμένου.
Στην περίπτωση του Σχεδία Home δεν είναι ακαδημαϊκή η προσέγγιση του concept, αλλά βαθιά ανθρώπινη και βιωματική. Έχει επίσης μία πλάγια σχέση με τα γλυπτά του Manolo Valdés. Η αρχιτεκτονική ιδέα αναφέρεται σε ένα τόπο γιορτής, όχι επίσημο, ούτε του λάιφ στάιλ, αλλά κάπως ουτοπικό, της φαντασίας, άλλοτε ήσυχο και άλλοτε ξέφρενο. Στο μεταίχμιο αρχιτεκτονικής και γλυπτικής, ο σχεδιαστικός χειρισμός διαπραγματεύεται εδώ μία νέα χωρική εμπειρία, που αποτελεί προϊόν πολλών γεωμετριών που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους με ένα τρόπο θεατρικό, αφηγηματικό.

Ο κύριος στόχος της ομάδας σχεδιασμού ήταν η δημιουργία μιας εξαιρετικής κατοικίας, που να δίνει την αίσθηση ενός μικρού νησιού, ενώ παράλληλα να υμνεί το περιβάλλον και την αρχιτεκτονική της περιοχής.
Το σχέδιο της κατοικίας περιλαμβάνει δύο σχήματα Π -το κτίριο και την πισίνα- που εναγκαλίζονται, κάνοντας το κτίριο να φαίνεται ότι επιπλέει στο νερό. Το νερό χωρίζει τους χώρους διαβίωσης από τους χώρους ύπνου. Οι εντυπωσιακοί εξωτερικοί χώροι, όπως η πισίνα, το κάτω κατάστρωμα και η προστατευόμενη αυλή δημιουργούν μια μοναδική αίσθηση. Το σχήμα επιτρέπει επίσης σε κάθε δωμάτιο ανεμπόδιστη θέα στον κόλπο.
Η κατοικία των 230 m² βρίσκεται στην περιοχή Καλαφάτης, με θέα στη θάλασσα και το Τραγονήσι, στη νότια πλευρά της Μυκόνου. Οι γυμνοί λευκοί, τετράγωνοι διαπερατοί όγκοι της δημιουργούν ένα ενδιαφέρον παιχνίδι γεωμετρίας με τις πέτρινες και υδάτινες επιφάνειες του περιβάλλοντα χώρου.
Διαμέσου της διπλής ξύλινης πύλης εισόδου, μια υδάτινη επιφάνεια με τρία επιπλέοντα σκαλοπάτια πλάκας από σκυρόδεμα και γρανίτη οδηγούν έξω από τα υπνοδωμάτια.
Ο καθιστικός χώρος, με τις πόρτες του αίθριου στην περίμετρο της πισίνας, τοποθετείται στη νότια πλευρά της κατοικίας. Στην πίσω πλευρά, ένα μεγάλο συρόμενο γυαλί ανοίγει σε ένα αίθριο φυτεμένο με κάκτους, δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό ανοιχτό σχέδιο "από μέσα προς τα έξω", όπου η πισίνα είναι τώρα μέρος ενός προστατευμένου ειδυλλιακού χώρου στην καρδιά του σπιτιού.
Η κουζίνα καταλαμβάνει την ανατολική πλευρά του καθιστικού. Ξύλο, γρανίτης και ανοξείδωτος χάλυβας, γκρίζα τσιμεντοκονία σε δάπεδα και τοίχους, μαζί με σκούρα έπιπλα και φωτιστικά στοιχεία, συνοψίζουν την ένωση του σύγχρονου με το μυκονιάτικο ιδίωμα.
Τρία υπνοδωμάτια με ιδιωτικό μπάνιο είναι τοποθετημένα στη βόρεια πλευρά του σπιτιού, με νότιο προσανατολισμό προς τη θάλασσα. Όλα έχουν άμεση πρόσβαση στην πισίνα μέσω ενός γραμμικού μπαλκονιού. Λευκές και γκριζωπές γεωμετρικές επιφάνειες χωρίζουν τον χώρο ύπνου από το ανοιχτό μπάνιο. Στη δυτική πλευρά, το κυρίως υπνοδωμάτιο ανοίγει προς μια ιδιωτική εξωτερική βεράντα με πέργκολα.
Η στενή σχέση μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού ήταν ζωτικής σημασίας για το σχεδιασμό. Η σχετικά επίπεδη τοποθεσία επέτρεψε τη δημιουργία μεγάλων βεραντών στο ίδιο επίπεδο με το σπίτι. Στα ανατολικά, ως επέκταση της κουζίνας, βρίσκεται η εξωτερική τραπεζαρία με ενσωματωμένο μπάρμπεκιου. Στα δυτικά και τα νότια, ένας εξωτερικός χώρος καθιστικού και ο χώρος ηλιοθεραπείας επεκτείνουν το εσωτερικό καθιστικό.

Σήμερα το κυρίαρχο καύσιμο για τη θέρμανση είναι το φυσικό αέριο, όπου βέβαια είναι διαθέσιμο, λόγω καλής τιμής και λοιπών πλεονεκτημάτων, όχι μόνο περιβαλλοντικών, αλλά και της δυνατότητας παραγωγής θερμού νερού χρήσης από ατομικές μονάδες, όταν δεν απαιτείται θέρμανση. Η λιανική τιμή του φυσικού αερίου...

Οι φυσικοί λίθοι αποτελούν ιδανικό υλικό για την επένδυση όψεων, καθώς προσφέρουν πέρα από ένα αυθεντικό και διαχρονικό αποτέλεσμα, μεγάλη αντοχή, ευκολία συντήρησης και μια οικολογική σχεδιαστική επιλογή. Οι πλάκες που χρησιμοποιούνται για την επένδυση κατακόρυφων επιφανειών προέρχονται από πετρώματα που έχουν εξορυχθεί σε λατομεία, έχουν κοπεί σε προκαθορισμένα μεγέθη και έχουν...