Copyright ΚΤΙΡΙΟ © All Rights Reserved powered by 
Search - K2 Improved Search Plugin by Offlajn
Search - VirtueMart
Search - Categories
Search - Contacts
Search - Content
Search - News Feeds
Search - Tags
Η κατοικία βρίσκεται στην επέκταση της συνοικίας των Ευαγγελικών στην Κατερίνη. Η θέση, καθώς και το μέγεθος του οικοπέδου, αποτέλεσαν, κατά την αρχή της σχεδιαστικής διαδικασίας, τα βασικά στοιχεία προβληματισμού. Ο προσανατολισμός του είναι βορειοανατολικός με τη μεγαλύτερη διάσταση στο βορρά σε αντίθεση με τη θέα προς τον Όλυμπο στη νότια πλευρά του. Η επίτευξη σωστού προσανατολισμού στο κτίριο, η πρώτη από μια σειρά αρχών βιοκλιματικού σχεδιασμού που ακολουθήθηκαν, οδήγησε στη χωροθέτηση του κτιρίου κατά μήκος των ορίων του οικοπέδου, με την κύρια όψη του στη στενή ανατολική πλευρά και μια “στροφή” του β’ ορόφου προς το νότο.
Σχεδιάστηκε ένα μεγάλο ανατολικό άνοιγμα στον α’ όροφο, που οδηγεί στον ημιυπαίθριο χώρο και στον εξώστη, και ένα μεγάλο νότιο άνοιγμα, συνοδευόμενο από ένα μικρότερο ανατολικό στον β’ όροφο. Τα ανοίγματα στο βορρά περιορίστηκαν στα απολύτως απαραίτητα και με τις μικρότερες δυνατές διαστάσεις. Το κτίριο αναπτύσσεται σε τρία επίπεδα. Το ισόγειο είναι αυτόνομο και φιλοξενεί ένα ξεχωριστό στούντιο - χώρο εργασίας. Στον α’ όροφο βρίσκονται οι κοινόχρηστοι χώροι (χώροι διημέρευσης, βιβλιοθήκη, κουζίνα, W.C.), ενώ μέσω της εσωτερικής σκάλας, επενδυμένης εξ ολοκλήρου από πατητό τσιμεντοκονίαμα, γίνεται η σύνδεση με το β’ όροφο, όπου βρίσκονται τα τρία υπνοδωμάτια και το μπάνιο. Οι δύο όροφοι επικοινωνούν επίσης μέσω εσωτερικού εξώστη, κατά το σχεδιασμό του οποίου προβλέφθηκε η δημιουργία εσωτερικού αιθρίου με επιστέγαση από ενεργειακά υαλοπετάσματα. Αυτή η κατασκευή ενισχύει σημαντικά το φυσικό φωτισμό στο χώρο, ενώ η δυνατότητα διπλού ανοίγματος του αιθρίου καθιστά δυνατή τη λειτουργία του ως “καμινάδα” φυσικού αερισμού και ανακύκλωσης του αέρα, ακόμη ένα σημαντικό στοιχείο βιοκλιματικού σχεδιασμού, χρήσιμο ιδιαίτερα κατά τους θερινούς μήνες, όποτε και αναπτύσσονται υψηλές θερμοκρασίες στο αίθριο και κατά συνέπεια στο σύνολο της κατοικίας.
Σχεδιάστηκε ένα μεγάλο ανατολικό άνοιγμα στον α’ όροφο, που οδηγεί στον ημιυπαίθριο χώρο και στον εξώστη, και ένα μεγάλο νότιο άνοιγμα, συνοδευόμενο από ένα μικρότερο ανατολικό στον β’ όροφο. Τα ανοίγματα στο βορρά περιορίστηκαν στα απολύτως απαραίτητα και με τις μικρότερες δυνατές διαστάσεις. Το κτίριο αναπτύσσεται σε τρία επίπεδα. Το ισόγειο είναι αυτόνομο και φιλοξενεί ένα ξεχωριστό στούντιο - χώρο εργασίας. Στον α’ όροφο βρίσκονται οι κοινόχρηστοι χώροι (χώροι διημέρευσης, βιβλιοθήκη, κουζίνα, W.C.), ενώ μέσω της εσωτερικής σκάλας, επενδυμένης εξ ολοκλήρου από πατητό τσιμεντοκονίαμα, γίνεται η σύνδεση με το β’ όροφο, όπου βρίσκονται τα τρία υπνοδωμάτια και το μπάνιο. Οι δύο όροφοι επικοινωνούν επίσης μέσω εσωτερικού εξώστη, κατά το σχεδιασμό του οποίου προβλέφθηκε η δημιουργία εσωτερικού αιθρίου με επιστέγαση από ενεργειακά υαλοπετάσματα. Αυτή η κατασκευή ενισχύει σημαντικά το φυσικό φωτισμό στο χώρο, ενώ η δυνατότητα διπλού ανοίγματος του αιθρίου καθιστά δυνατή τη λειτουργία του ως “καμινάδα” φυσικού αερισμού και ανακύκλωσης του αέρα, ακόμη ένα σημαντικό στοιχείο βιοκλιματικού σχεδιασμού, χρήσιμο ιδιαίτερα κατά τους θερινούς μήνες, όποτε και αναπτύσσονται υψηλές θερμοκρασίες στο αίθριο και κατά συνέπεια στο σύνολο της κατοικίας.
Κεντρική ιδέα αποτέλεσε η κατασκευή μιας κατοικίας με βιομηχανικές αναφορές, οι οποίες να δένουν αρμονικά με τη χρήση της, τη θέση της και τα περιβαλλοντικά δεδομένα της περιοχής, στην οποία βρίσκεται. Βασικό στοιχείο της σύνθεσης αποτέλεσε ο κλειστός μεταλλικός πρόβολος του β’ ορόφου που στεγάζει το μεγάλο υπαίθριο χώρο του α’ ορόφου, μετατρέποντάς τον σε ημιυπαίθριο χώρο. Η κατασκευή ενός προβόλου μήκους 4 μέτρων αποτέλεσε μια πρόκληση κατά τη σύνταξη της στατικής μελέτης. Αποφασίστηκε η δημιουργία μιας σύμμεικτης κατασκευής με φέροντα οργανισμό από οπλισμένο σκυρόδεμα και το μεταλλικό πρόβολο να πακτώνεται στις δοκούς και στην πλάκα zöllner του β’ ορόφου. Αυτή η κατασκευαστική ιδιαιτερότητα αποτυπώνεται και στο τελικό μορφολογικό και ογκοπλαστικό αποτέλεσμα του κτιρίου. Αφενός τα υλικά, που αποτελούν το φέροντα οργανισμό (σκυρόδεμα, χάλυβας), είναι εμφανή τόσο στις εξωτερικές όψεις, όσο και στις εσωτερικές επιφάνειες του κτιρίου και αφετέρου, οι όγκοι που το διαμορφώνουν ορίζονται σαφώς από τα δομικά στοιχεία του. Η επιλογή των υλικών που εμφανίζονται στις όψεις έχει γίνει ιεραρχικά. Στο ισόγειο επικρατεί το εμφανές σκυρόδεμα που είναι και το “βαρύτερο” υλικό όλων, στον α’ όροφο κυριαρχεί η συμβατική τοιχοποιία, ενώ η ελαφριά μεταλλική κατασκευή, επενδυμένη με πετάσματα, έχει τοποθετηθεί στο β’ όροφο. Στο εσωτερικό του κτιρίου είναι εμφανές το σκυρόδεμα των οροφών, ενισχύοντας την αίσθηση βιομηχανικού κτιρίου. Σαφείς βιομηχανικές αναφορές υπάρχουν και στην επιλογή όλων των υλικών της κατασκευής, με το γυαλί και το μέταλλο να κατέχουν πρωταρχική θέση στους εξώστες και στις εσωτερικές λεπτομέρειες της κατοικίας. Τα μπάνια, καθώς και τα κλιμακοστάσια, έχουν επενδυθεί εξ ολοκλήρου με πατητό τσιμεντοκονίαμα. Επίσης στα μπάνια έχει γίνει χρήση κόριαν και φυσικού πετρώματος στους νιπτήρες. Η τοιχοποιία έχει επενδυθεί με σύστημα εξωτερικής θερμομόνωσης για την καλύτερη ενεργειακή απόδοση του κτιρίου. Για τη θέρμανση και το δροσισμό της κατοικίας έχει γίνει εγκατάσταση συστήματος ενδοδαπέδιας θέρμανσης, συνδεμένης με αντλία θερμότητας, που ενισχύεται κατά τους θερινούς μήνες με τη λειτουργία fan coil. Ιδιαίτερη κατασκευή αποτέλεσε και η περιτοίχιση του οικοπέδου η οποία έχει γίνει με χρήση συρματοκιβωτίων, που έχουν γεμίσει με ντόπια ποταμίσια πέτρα.
Το διαμέρισμα αποτελεί τη δεύτερη κατοικία για ένα ζευγάρι, που σαν επιθυμία είχε να απολαμβάνει τα ηλιόλουστα πρωινά της πόλης μέσα σε ένα χώρο, που, με αφαιρετικό τρόπο, να προσφέρει μια μικρή αναδρομή στην τοπική αρχιτεκτονική. Βρίσκεται σε μία πολυκατοικία του 1920 στην Βαρκελώνη. Είναι ένα τριγωνικό, στενό διαμέρισμα με δύσκολο χαρακτήρα, λόγω της υπερβολικής διάτμησης του χώρου στο παρελθόν, και μοναδική πηγή φυσικού φωτός αποτελούν τα δύο ανοίγματα στην πρόσοψη.
Οι αρχιτέκτονες αρχικά, απάλλαξαν το χώρο από τους περιττούς τοίχους και το σκοτεινό του χαρακτήρα. H αποκατάσταση των αυθεντικών στοιχείων, όπως η εντυπωσιακή οροφή, "απαίτησε" αφαίρεση στρώσεων ψευδοροφής και επισκευή των δοκαριών. Αντίθετα, η προσπάθεια για την αποκατάσταση των αυθεντικών χειροποίητων πλακιδίων βρήκε ως εμπόδιο την κλίση της πλάκας του δαπέδου, η οποία έχριζε άμεσης ανακατασκευής.
Η μέθοδος σχεδιασμού για την αντιμετώπιση της νέας οργάνωσης του χώρου είναι η χρήση ενός κατά μήκους άξονα, που νοητά διαπερνά την κάτοψη από την πιο στενή γωνιά καταλήγοντας στο μέσο της πρόσοψης. Οι διαφορετικοί όγκοι, όπως η νησίδα της κουζίνας, το κρεβάτι και ο λουτήρας έχουν τοποθετηθεί κάθετα προς σε αυτόν, απελευθερώνοντας τους τοίχους από την παραδοσιακή τοποθέτηση χρήσεων, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα μία σύγχρονη εμπειρία του χώρου.
Ένας δεύτερος άξονας διαπερνά το χώρο, χωρίζοντάς τον σε δυο βασικές ζώνες: καθιστικό με κουζίνα και κρεβατοκάμαρα με λουτρό. Αυτός ο άξονας παίρνει τη μορφή μιας κομψής διάτρητης μεταλλικής κατασκευής, το "lightbox" που έχει σκοπό να φιλτράρει το φυσικό φως και να το στέλνει στο εσωτερικό του χώρου, αγκαλιάζοντας την ίδια στιγμή το λουτρό. Ως αποτέλεσμα, η εσωστρεφής ζώνη του ύπνου και του μπάνιου εκμεταλλεύεται πλήρως τις ιδιότητες του φυσικού φωτισμού. Τις βραδινές ώρες το "lightbox" επαναπροσδιορίζεται ως ένας "ενισχυτής" του τεχνητού φωτισμού και λειτουργεί ως μια φωτεινή εγκατάσταση.
Δεδομένου ότι το αρχικό δάπεδο ήταν κατεστραμμένο, οι αρχιτέκτονες το αντικατέστησαν με καινούργια χειροποίητα πλακάκια, τοποθετημένα σε ένα νέο πρωτότυπο μοτίβο που εξαπλώνεται στο χώρο, όχι με τις παραδοσιακά επαναλαμβανόμενες αλλά με εξελισσόμενες γεωμετρικές συνθέσεις.
Καθρέπτες έχουν τοποθετηθεί σε επιλεγμένα σημεία του σπιτιού, όπως στο νησίδα της κουζίνας και στο "lightbox", βοηθώντας το χώρο να αναπτυχθεί και το φως να πολλαπλασιαστεί. Όλες οι ηλεκτρικές εγκαταστάσεις είναι επιφανειακά τοποθετημένες, ειδικά σχεδιασμένες για το διαμέρισμα έχοντας ως στόχο να πλαισιώνουν την οροφή και να κοσμήσουν τους τοίχους. Τέλος, όλα τα φωτιστικά και η καρέκλα στο καθιστικό, έχουν σχεδιαστεί και κατασκευαστεί από τους αρχιτέκτονες.
Η στεγανοποίηση του δαπέδου και των τοιχωμάτων της πισίνας πραγματοποιείται σε τρία στάδια:
• Καθαρισμός σαθρών τμημάτων και επισκευή σκυροδέματος. Με το ίδιο επισκευαστικό στεγανοποιητικό
υλικό μπορούν να διαμορφωθούν και οι γωνίες συναρμογής τοιχίων - δαπέδων με ενίσχυση πλέγματος.
• Εξομάλυνση του υποστρώματος με εφαρμογή ισχυρού τσιμεντοκονιάματος και ενίσχυση με υαλόπλεγμα
οπλισμού. Σε περίπτωση εμφανούς σκυροδέματος δεν απαιτείται.
• Επιφανειακή στεγανοποίηση δεξαμενής με τσιμεντοειδές στεγανοποιητικό.
Η στεγανοποίηση πρέπει να γίνεται τουλάχιστον 4 εβδομάδες μετά την αφαίρεση των ξυλότυπων της
δεξαμενής, ενώ η τελική στεγανοποιητική στρώση πρέπει να είναι συμβατή με το υλικό επένδυσης και να
διαθέτει επαρκή ελαστικότητα, να έχει μεγάλη διάρκεια στο χρόνο και να παρουσιάζει ισχυρή ικανότητα
πρόσφυσης με το υπόστρωμα, ώστε να αποφεύγονται προβλήματα λόγω συστοδιαστολών και αρνητικών
πιέσεων.
Σε εμπορικό κατάστημα στο Αμπού Ντάμπι, τα υποστυλώματα επενδύονται με ξύλο και εντάσσονται στην αρχιτεκτονική του καταστήματος, ενσωματώνοντας κρυφό φωτισμό. Το τσιμεντοκονίαμα στο δάπεδο προσδίδει βιομηχανική αισθητική, η οποία σε συνδυασμό με τις διακοσμητικές διατάξεις των ξύλινων επιφανειών, εμπλουτίζει την εικόνα του χώρου.
Φωτογραφίες: Adam Letch
Το διαχωριστικό επεμβαίνει στην αισθητική ποιότητα της διαμόρφωσης του χώρου, σε δωμάτιο ξενοδοχείου στην Κρήτη. Η σύνθεση από μαύρο μέταλλο συνδυάζει λεπτομέρειες από ξύλο και αποκτά επιπλέον λειτουργικό χαρακτήρα, ενσωματώνοντας την τηλεόραση.
Φωτογραφία: Παντελής Μαθιουδάκης
Στην παραθαλάσσια κατοικία Casa la Punta στο Μεξικό, το εξωτερικό καθιστικό - τραπεζαρία διαμορφώνεται ως ένας ανοικτός, αλλά ταυτόχρονα προστατευμένος, χώρος διημέρευσης. Η διάσπαση του όγκου από το κύριο σώμα της κατοικίας αναπτύσσει μια διαλεκτική σχέση με τη διαμόρφωση του περιβάλλοντα χώρου.
Φωτογραφίες: Marcos Garcia
Ανακαίνιση διαμερίσματος στην Αθήνα για χρήση βραχυπρόθεσμης μίσθωσης. Το προσκέφαλο του κρεβατιού στο υπνοδωμάτιο διαμορφώθηκε με ξύλινα ανάγλυφα πλακίδια και κρυφό φωτισμό. Φωτογραφία: Γιώργος Σφακιανάκης
Ο χώρος εργασίας διαμορφώνεται με γυάλινα χωρίσματα, απελευθερωμένος από τοίχους, σε μία σύζευξη της διαφάνειας με την ιδιωτικότητα. Ταυτόχρονα, υπογραμμίζεται ο γεωμετρικός χαρακτήρας των επί μέρους στοιχείων, μέσω του κρυφού φωτισμού, της εναλλαγής χρωματισμών στο βινυλικό δάπεδο αλλά και της επίπλωσης.
Φωτογραφία: Voumvakis Architectural Photography
Στη μονοκατοικία της Φιλοθέης, το εσωτερικό έχει διαμορφωθεί με ενιαίο ύφος, εντείνοντας την οπτική συνέχεια του χώρου. Η στιλπνή, μαρμάρινη επένδυση του δαπέδου χρησιμοποιείται και στους τοίχους, ενώ τα μεγάλα ανοίγματα διευρύνουν την αίσθηση ότι τα όρια είναι ασαφή, ανάμεσα στον εσωτερικό και στον υπαίθριο χώρο.
Φωτογραφίες: Χάρρυ Κ. Μπουγαδέλλης
Στο εστιατόριο – παντοπωλείο του "Ergon House", στην καρδιά της Αθήνας, ένας τυφλός τοίχος μετατρέπεται σε κατακόρυφη νησίδα πρασίνου. Το αίθριο διαμορφώνεται μεταξύ της τετραώροφης προσθήκης της δεκαετίας του '90 και της διώροφης διατηρητέας πρόσοψης. Στην εσωτερική αυλή, που είναι πλακοστρωμένη με τσιμεντότουβλα, κυριαρχούν η κεντρική ελιά και ο κατακόρυφος κήπος με τα φρέσκα λαχανικά.
Φωτογραφίες: Ιωάννα Ρουφοπούλου
Σελίδα 169 από 186