Το κτίριο βρίσκεται στην παλιά πόλη των Χανίων, στην 4η πάροδο Καλλινίκου Σαρπάκη 40. Πρόκειται για κτίσμα με άγνωστη την αρχική χρήση του, όμορο του ενετικού ναού του Αγίου Ελευθερίου. Η κατασκευή του ανάγεται στην περίοδο της ενετοκρατίας και υπέστη σημαντικές παρεμβάσεις στη διάρκεια της τουρκοκρατίας με τη μετατροπή του σε αποθήκη.
Εσωτερικά ο χώρος παρουσιάζει ενδιαφέρον, με τη θολωτή οροφή και τα λίθινα υποστυλώματα με τα τόξα που την υποστηρίζουν, το μεγάλο εσωτερικό ύψος του και τα αρχιτεκτονικά ίχνη παλαιοτέρων κατασκευαστικών φάσεων, που σώζονται στις τοιχοποιίες και το δάπεδο, τα οποία αποτέλεσαν και σημαντικό υλικό τεκμηρίωσης. Αποδίδει έτσι μια στιβαρή εικόνα της αρχιτεκτονικής και της ιστορίας του.
Η μελέτη προσέγγισε το ζήτημα της αποκατάστασης του κελύφους με σεβασμό στην ιστορικότητα του, με επιλεκτική ανάδειξη των ενδιαφερόντων λίθινων στοιχείων και με υλικά συμβατά με το δομικό χαρακτήρα του, ενώ για τις τελικές επικαλύψεις χρησιμοποιήθηκαν έγχρωμα πατητά κονιάματα.
Επιλέχτηκε επίσης και με κριτήριο την αντιστρεψιμότητα της παρέμβασης, τα δίκτυα και οι νέες εγκαταστάσεις που ήταν απαραίτητες για την επανάχρηση του χώρου ως αρχιτεκτονικό γραφείο, να μην ενσωματωθούν στις λιθοδομές αλλά να ακολουθήσουν εμφανείς διαδρομές, συμβάλλοντας στην ταυτότητα της νέας χρήσης.
Στο εσωτερικό, ο προτεινόμενος ορθογωνικός κάναβος διαφοροποιείται από τη γεωμετρία του κελύφους, αλλά εγγράφεται αρμονικά σε αυτήν. Η ανάκτηση τμήματος του παταριού και ο τρόπος κατασκευής του, το καθιστούν ένα λεπτό διάφραγμα που αιωρείται, χωρίς να αλλοιώνεται η συνολική εικόνα του χώρου, το ύψος του και τα ενδιαφέροντα δομικά του στοιχεία. Εικόνα που γίνεται άμεσα αντιληπτή, τόσο στον εισερχόμενο, ο οποίος αντικρίζει το πατάρι αυτό, μακριά και στο ύψος του ματιού, όσο και στον ευρισκόμενο εντός του γραφείου.
Η προτεινόμενη γραφή, υποστηριζόμενη και από την επιλογή των υλικών, καθιστά σαφή την αρχιτεκτονική ταυτότητα της παρέμβασης και συνδιαλέγεται με το ιστορικό κέλυφος.

Σχεδιασμένο από τη διεθνούς φήμης αρχιτέκτονα Zaha Hadid, το Μουσείο “Eli and Edythe Broad” στο Πανεπιστήμιο του Michigan φιλοδοξεί να αποτελέσει ζωντανό εκπαιδευτικό εργαστήριο αφιερωμένο στη διερεύνηση της παγκόσμιας σύχρονης τέχνης. Ο ριζοσπαστικός σχεδιασμός του μουσείου αντιτίθεται στην παραδοσιακή γοτθική αρχιτεκτονική με την εμφανή οπτοπλινθοδομή των πανεπιστημιακών εγκαταστάσεων, προτείνοντας μια δυναμική μορφολογία από ανοξείδωτο ατσάλι και γυαλί.
Η χωροθέτηση του οικοπέδου ανάμεσα στα όρια της πόλης και των πανεπιστημιακών εγκαταστάσεων, με δύο κεντρικές λεωφόρους να γειτνιάζουν και ένα σύνθετο δίκτυο διαδρομών να συνδέει τόσο οπτικά όσο και οδικά τους δύο τόπους (πόλη- πανεπιστήμιο), ενέπενευσαν την αρχιτέκτονα να δημιουργήσει μια μορφή με κύριο συνθετικό εργαλείο τις έννοιες της κίνησης και της μετάβασης. Η συνολική σχεδιαστική αντιμετώπιση του κτιριακού κελύφους προέκυψε από την προβολή σε κάτοψη των δυσδιάστατων επιπέδων που δημιουργούν οι χαράξεις – πορείες μετάβασης ανάμεσα στις δυο χωρικές ενότητες. Η αναδίπλωση στην τρίτη διάσταση αυτών των επιπέδων παρήγαγε ένα δυναμικό μορφολγικό αποτέλεσμα που αποτελεί κόμβο της κίνησης και ταυτόχρονα στάση του επισκέπτη. Η ίδια αυτή έννοια της ροής εμφανίζεται και στο εσωτερικό του κτιριακού όγκου δίνοντας τη δυνατότητα πολλαπλών αναγνώσεων του χώρου και συνεπώς ευέλικτης διαχείρισης κατά την παρουσίαση του εκθεσιακού υλικού.
Το κτίριακό κέλυφος συντίθεται από ένα σύνθετο μεταλλικό δικτύωμα επενδεδυμένο άλλωτε με ανοξείδωτα πετάσματα και άλλωτε με γυαλί. Η δυναμική μορφολογία του σε συνδυασμό με την ευρεία χρήση υαλοστασίων δημιουργεί απρόσμενες οπτικές συνδέσεις με τον περιβάλλοντα χώρο και τις εξωτερικές χαράξεις- πορείες ενισχύοντας την έννοια της ροής.
Εσωτερικά, το κτίριο αναπτύσσεται σε τρία επίπεδα, τα δύο εκ των οποίων μπορούν να φιλοξενήσουν καλλιτεχνικές εγκαταστάσεις μεγάλης κλίμακας. Εκτός από τους εκθεσιακούς χώρους, το μουσείο περιλαμβάνει επίσης εκπαιδευτική πτέρυγα, ένα σύγχρονο εργαστήριο ζωγραφικής, μια καφετέρια και ένα κατάστημα. Εξωτερικά του κτιρίου συναντώνται ο κήπος γλυπτικής και μια πλατεία συνάθροισης των επισκεπτών.
Ο ενεργειακός σχεδιασμός του μουσείου απόλυτα συμμορφωμένος με τις διεθνείς προδιαγραφές της πιστοποίησης LEED περιλαμβάνει μέτρα όπως:
• μέγιστη εκμετάλλευση του φυσικού φωτός,
• τοποθέτηση ηλιακών συλλεκτών για την κάλυψη των αναγκών φωτισμού και θέρμανσης,
• ανιχνευτές κίνησης για τον περιορισμό της άσκοπης κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας σε φωτισμό, θέρμανση και ψύξη,
• συστήματα εξοικονόμησης νερού,
• έλεγχο του μικροκλίματος του περιβάλλοντος χώρου με την τοποθέτηση υψηλής και πυκνής βλάστησης.

Το έργο αφορά σε ένα αστικό διαμέρισμα σε μνημειώδη άξονα της Θεσσαλονίκης, επί της Πλατείας Αριστοτέλους.
Μετά από διαδοχική διαγραμματική ανάλυση, συμπερασματική προβολή, η κεντρική ιδέα στοιχειοθετήθηκε σε τρεις άξονες καθοδηγούμενη από το φωτισμό, τις προτεινόμενες χρήσεις και τις προκύπτουσες μορφές των αντικειμένων. Οι φόρμες ως μία καθαρή σύνοψη των παραπάνω οδηγούν στο τελικό αρχιτεκτονικό προϊόν του χώρου.
Οι λείες επιφάνειες και οι καθαρές μορφές του εσωτερικού συνδιαλέγονται μέσω της προοπτικής του χώρου και της αίσθησης που παράγεται από τα μεγάλα ανοίγματα με την εκλεκτικιστική αρχιτεκτονική των κτιρίων της Πλατείας Αριστοτέλους που περιβάλλουν το διαμέρισμα.
Ένα κεκλιμένο διάφανο πρίσμα έχει αντικαταστήσει την κάθετη προϋπάρχουσα τοιχοποιία του φωταγωγού, ως ένα κενό ανάμεσα στις πλάκες του κτιρίου, καταλήγοντας στην οροφή του. Μια έντονα σκούρα γωνία ξεδιπλώνει προς την κύρια είσοδο του διαμερίσματος, ενώ ένας αρθρωτός ξύλινος "τοίχος" διαχωρίζει ή ενώνει τους χώρους σύμφωνα με τις ανάγκες του χρήστη. Προσαρμοζόμενοι αποθηκευτικοί χώροι τοποθετούνται διάστικτα στο διαμέρισμα. Ένας ανεστραμμένος φωταγωγός με προοπτική, δημιουργείται στη δυτική πλευρά του ιστορικού κέντρου της πόλης. Όλα τα παραπάνω οργανώνουν ένα σύγχρονο διαμέρισμα ενσωματωμένο σε μία πρότερη κατασκευή.

Το νέο συγκρότημα διακίνησης εμπορευμάτων επάνω στον αυτοκινητόδρομο Ε45 στην περιοχή Haderslev της Δανίας, είναι από τα πρώτα κτίρια logistics που δημιουργήθηκε με βιοκλιματικές αρχές σχεδιασμού. Το κτίριο αποτελεί διακομιστικό κέντρο ενδυμάτων γνωστών οίκων μόδας για όλη την Ευρώπη και διαρθρώνεται σε τρεις όγκους, ευδιάκριτους από απόσταση. Η χωροταξία τους στο οικόπεδο οργανώθηκε ώστε να προσδίδει τη μέγιστη ευελιξία στη λειτουργία των επιμέρους χρήσεων που φιλοξενούν, ενώ η γενική διάταξη επιτρέπει μια πιθανή μελλοντική επέκταση του κέντρου σε τριπλάσιο μέγεθος από το σημερινό, δηλαδή συνολικά περί των 150.000 m².
Η ιδέα ήταν να δημιουργηθεί ένα βιομηχανικό κτίριο που θα πηγαίνει πέρα από τις γνωστές τυποποιημένες λύσεις για τις υπηρεσίες εφοδιασμού, ένα κτίριο με ισχυρή ταυτότητα, σημείο αναφοράς στο περιβάλλοντα χώρο. Από τον αυτοκινητόδρομο μπορεί κανείς να διακρίνει τις δύο ψηλότερες πτέρυγές του, που λειτουργούν ως αποθηκευτικοί χώροι με εμβαδόν περίπου 6.000 m² η καθεμία. Μοιάζουν με γλυπτά στο τοπίο, με πλευρικές όψεις επενδυμένες από ξύλο και στενές, κάθετες λωρίδες πεύκου, υλικό που προσδίδει μια πιο ανθρώπινη κλίμακα στην όλη κατασκευή. Οι δυο μεγάλες αποθήκες καταλήγουν ανατολικά, σε διαφανείς προσόψεις , που παρέχουν μια ενδιαφέρουσα εικόνα των γερανών που υπάρχουν μέσα στο χώρο εργασίας. Οι πτέρυγες ενώνονται με τον κύριο επίμηκες όγκο του κέντρου που φιλοξενεί τις υπόλοιπες χρήσεις, την κύρια είσοδο, τα γραφεία, τον ανεφοδιασμό, μια περιοχή με ράμπες φόρτωσης των φορτηγών, μια αυτοματοποιημένη εγκατάσταση διαλογής και άλλους αποθηκευτικούς χώρους.
Στο σχεδιασμό του κέντρου δόθηκε εξαρχής μια ισχυρή έμφαση στο βιώσιμο χαρακτήρα του, χρησιμοποιώντας τα βρετανικά περιβαλλοντικά πρότυπα BREEAM, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα να αποτελέσει το πρώτο στο είδος του κτίριο στη Δανία ενεργειακής κλάσης 1, σύμφωνα με το δανικό σύστημα αξιολόγησης.
Τα βιοκλιματικά χαρακτηριστικά του κέντρου εντοπίζονται κυρίως στα εξής: υψηλά μονωμένο περίβλημα, παθητικός ηλιακός σχεδιασμός (βόρεια προσανατολισμένα τμήματα γραφείων, μεγάλες προεξοχές για σκίαση, εσωτερική αυλή για καλύτερο ηλιασμό όλων των χώρων), πιστοποιημένη ξυλεία επένδυσης, χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας με βιοκαύσιμα και on-site παραγωγή επικουρικής ηλιακής ενέργειας, ολοκληρωμένη διαχείριση όμβριων υδάτων, διαμορφωμένα πράσινα δώματα μεγάλης κλίμακας, μέγιστη αξιοποίηση του φωτός της ημέρας, ελεγχόμενος τεχνητός φωτισμός τεχνολογίας LED, επιμέρους χρήση ETFE ( εξωτερικής επένδυσης από πλαστικό υλικό με υψηλή μονωτική ικανότητα), ειδικά σχεδιασμένος εξοπλισμός με μηχανές χαμηλής ενεργειακής κατανάλωσης.
Παρά το γεγονός ότι το κέντρο εκτείνεται σχεδόν όσο ένα αεροδρόμιο, έχει σχεδιαστεί με μια αρχιτεκτονική ευαισθησία που είναι σε θέση να προσδώσει μια πιο προσιτή χροιά στους μεγάλους όγκους που το απαρτίζουν. Η έντονη γλυπτική παρουσία του, σε αρμονία με το τοπίο, θέτει νέα πρότυπα για την πράσινη ανάπτυξη του βιομηχανικού τομέα -ως σύγχρονη συνέχεια της σκανδιναβικής παράδοσης.

Στον δεύτερο όροφο μιας σύγχρονης πολυκατοικίας στα ανατολικά προάστια της Θεσσαλονίκης οι αρχιτέκτονες κλήθηκαν να διαμορφώσουν μια σύγχρονη οδοντιατρική κλινική. Βασικό στοιχείο της σύνθεσης ήταν η δημιουργία ενός ευέλικτου χώρου, ικανού να καλύψει τις ιδιαίτερες απαιτήσεις του οδοντιατρείου. Κύριο μέλημα αποτέλεσε η ροϊκή αλληλουχία των χώρων, με έμφαση στην λειτουργία μέσω μιας minimal προσέγγισης με καθαρές γραμμές εντείνοντας την αίσθηση της τάξης και της υγιεινής.
Η διαρρύθμιση του ακινήτου σε συνδυασμό με τις ανάγκες της ιατρού λήφθηκαν υπόψη κατά το σχεδιασμό. Τα πολλαπλά σενάρια κινήσεων μέσα στο ιατρείο, η πάγια διάκριση των χώρων σε εξεταστήριο, γραφείο ιατρού και αίθουσα αναμονής διατηρήθηκαν όπως προστάζουν οι κανόνες υγιεινής και λειτουργίας. Για το λόγο αυτό η πλειονότητα των διαχωριστικών τοίχων διατρήθηκε από τον διάδρομο- τη ραχοκοκκαλία του ιατρείου με αποτέλεσμα ο χώρος του γραφείου να αποτελεί το μεταίχμιο-τον πυρήνα που αρθρώνει όλους τους χώρους γύρω του. Ο χωρικός αυτός σχεδιασμός και η νοητή κατεύθυνση των πελατών και χρηστών αποτέλεσε την χορογραφική θα μπορούσε να πει κανείς έμπνευση για την αλληλουχία των χωρικών εμπειριών. Στο «χορό» αυτό καταλυτικό ρόλο αποτέλεσε η παλέτα των υλικών μέσω των οποίων, επιλέχθηκε να δοθεί ρυθμός και κίνηση συχνά σε αντιπαραβολή με το σενάριο του κάθε χώρου. Ένα σταθερό τέμπο κάθετων δοκών διαταράσσει την ηρεμία του χώρου αναμονής με το κομψό καθιστικό ενώ αντίθετα ο διάδρομος που διατρέχει το οδοντιατρείο στο σύνολο του, γραμμικός και φωτεινός ρέει νωχελικά όπως τα «νερά» του μαρμάρινου δαπέδου. Ο γραμμικός άξονας καταλήγει στο χώρο του εξεταστηρίου, με την έδρα να κυριαρχεί και να πλαισιώνεται από τους πάγκους εργασίας και τα ντουλάπια, φόρμες και κατασκευές σύμφωνα με τις σύγχρονες υγειονομικές και ιατρικές προδιαγραφές. Σε άμεση επαφή με το εξεταστήριο, η γυαλινη θύρα με το υδατογράφημα του ιατρείου οδηγεί στο γραφείο. Χώρος εργονομικός με λιτές δρύινες κατασκευές, ένα μεγάλο κατώφλι ανάμεσα στο εξεταστήριο και το χώρο αναμονής, απομονωμένος και ταυτόχρονα οργανικό και αναπόσπαστο κομμάτι του γραφείου. Η θύρα με την κρυφή στήριξη, τμήμα της ξύλινης επένδυσης με τις κάθετες δοκούς σε επιστρέφει στην αναμονή, μια αέναη λούπα κινήσεων.
Θα ήταν παράλειψη να μην γίνει αναφορά στις σύγχρονες τεχνολογίες, ηλεκτρομηχανολογικά συστήματα απαραίτητα για τις ανάγκες του οδοντιατρείου, φωτιστικά σώματα , κρυφοί φωτισμοί και ηχοσυστήματα εντάχθηκαν στο σχεδιασμό και στην κατασκευή με γνώμονα στο σύνολό τους τη δημιουργία μιας μονάδας συνάμα λειτουργικής και ατμοσφαιρικής.

Το "Branco" είναι ένα ξενοδοχείο 21 δωματίων στην αμμώδη παραλία του Πλατύ Γιαλού, στη Μύκονο. Η μεγαλύτερη πρόκληση σε αυτό το έργο ανακαίνισης ήταν η διατήρηση του αποτυπώματος του υφιστάμενου κτιρίου. Δεν επιτρεπόταν να επεκταθεί το περίγραμμα των αρχικών δομών, ωστόσο το ξενοδοχείο χρειαζόταν υπηρεσίες και εγκαταστάσεις που απαιτούσαν σημαντικά μεγαλύτερο χώρο. Χωρίς να μειωθεί ο αριθμός των δωματίων, που ήταν απαραίτητα, έπρεπε να αυξηθεί με κάποιο τρόπο το μέγεθός τους και να προστεθεί ένα εστιατόριο, ένα εσωτερικό σαλόνι, τραπεζαρία, εσωτερικό και εξωτερικό μπαρ, ένα γυμναστήριο και χώρος ευεξίας, ένα κατάστημα, όπως και μια εκτεταμένη ζώνη υποδοχής.
Το καλοκαίρι στα ελληνικά νησιά βιώνεται κυρίως στους εξωτερικούς χώρους. Δημιουργήθηκε λοιπόν μια σειρά στεγασμένων εξωτερικών ζωνών, ώστε να γίνεται μια σταδιακή μετάβαση από τους εσωτερικούς στους εξωτερικούς χώρους διαδοχικά. Έτσι εξασφαλίστηκαν οι απαραίτητοι επιπλέον χώροι.
Με την προσθήκη παραδοσιακής αυλής στην είσοδο κάθε δωματίου το συνολικό εμβαδό του διπλασιάστηκε. Τα δωμάτια διαθέτουν έτσι ένα ενδιάμεσο χώρο για καθαρισμό από την άμμο μετά την παραλία ή για ένα ντους πριν μπει κάποιος στο δωμάτιο. Αυτός ο χώρος είναι προστατευμένος από τον άνεμο και σκιασμένος από μια πέργκολα, η οποία καλύπτεται με κληματαριά. Στο εσωτερικό άνοιξε το μπάνιο, για να ελευθερωθεί το παράθυρο με τη θέα προς στη θάλασσα. Τα δωμάτια του πρώτου ορόφου διατήρησαν τα ιδιωτικά τους μπαλκόνια και την εκπληκτική θέα στη θάλασσα, ενώ τα δωμάτια στο ισόγειο, τα οποία είχαν προηγουμένως θέα στην πισίνα του ξενοδοχείου και στη βεράντα, επωφελούνται τώρα από μια εκτεταμένη μπροστινή αυλή που φαινομενικά αυξάνει το μέγεθος του δωματίου και αποκτά ιδιωτικότητα με πλούσια φύτευση. Κάθε βεράντα διαθέτει ένα παραδοσιακό κυκλαδίτικο χτιστό κρεβάτι "Odas" και μια πισίνα με τζακούζι.
Αυτή η τεχνική χρησιμοποιήθηκε, οιωνοί επέκτασης, και σε άλλα σημεία του ξενοδοχείου. Οι επισκέπτες φθάνουν στο ξενοδοχείο μέσω της υποδοχής, που καλύπτεται από πέργκολα, πριν μπουν στο ίδιο το κτίριο. Το μικρό δωμάτιο γυμναστικής των 12 τετραγωνικών μέτρων επεκτείνεται με την προσθήκη μιας κλιματιζόμενης και σκιασμένης βεράντας. Η περιοχή που απαιτούνταν για υποστήριξη του νέου εστιατορίου, της τραπεζαρίας και του μπαρ εξασφαλίστηκε κάτω από την πέργκολα μιας νέας αυλής εξυπηρέτησης.
Ο κοινόχρηστος εξωτερικός χώρος επικεντρώνεται γύρω από τη νεόκτιστη πισίνα και τη βεράντα της. Ξύλινα κιγκλιδώματα με ξύλινα δοκάρια έχουν κατασκευαστεί στην περίμετρο της πισίνας για να δίνουν την εντύπωση ότι επιπλέουν στην επιφάνεια. Αυτά τα κιόσκια αυξάνουν το χώρο χαλάρωσης και προσφέρουν μια πιο αποκλειστική επιλογή εκτός από τη βεράντα της πισίνας. Το σπα έγινε μια υπηρεσία που πραγματοποιείται μέσα στην ιδιωτικότητα του δωματίου, ή κάτω από τις βεράντες μασάζ στην παραλία. Ομοίως, ένα μικρό κατάστημα στο κτίριο του ξενοδοχείου συμπληρώνεται από ένα κατάστημα - κιόσκι, το οποίο επίσης επεκτείνει την εμπορική παρουσία και αυξάνει την κάτοψη. Ανάμεσα στη βεράντα και στην άμμο, κατασκευάστηκαν πλατιά, χαμηλά σκαλοπάτια, που προσφέρονται για αμφιθεατρική θέα και σημείο συνάντησης.
Στόχος ήταν να δημιουργηθεί μια μοναδική εμπειρία, που να συνδέει τους επισκέπτες, οι οποίοι διαμένουν στο ξενοδοχείο, γευματίζουν στο εξωστρεφές εστιατόριο, ή χαλαρώνουν στο χώρο ευεξίας, με την παραλία και τη θάλασσα. Αυτή η εμπειρία βασίζεται στη ταυτότητα του ξενοδοχείου, που ταιριάζει απόλυτα με το ελληνικό νησί της φιλοξενίας. Η αρχιτεκτονική γλώσσα βασίζεται στις τοπικές τεχνικές της μυκονιάτικης τέχνης και κατασκευής, που έχουν εφαρμοστεί σε μια φυσική παλέτα παραδοσιακών κυκλαδίτικων υλικών, όπως λευκοί τοίχοι, κουφώματα και πόρτες από συμπαγές ξύλο και λείες επιστρώσεις δαπέδων. Στη συνέχεια οι χώροι εξοπλίστηκαν με ειδικά σχεδιασμένα έπιπλα και διακοσμητικά στοιχεία, που προσδίδουν σύγχρονη πρωτοτυπία στη σύνθεση.

Οι όψεις εμφανούς σκυροδέματος αλλοιώνονται σταδιακά από διαφορετικούς μηχανισμούς, παρουσιάζοντας φθορές. Η συστηματική επιθεώρηση, αξιολόγηση και επιδιόρθωση των φθορών μπορούν να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητα και την αντοχή αυτών των κατασκευών στο χρόνο.

"Στη διατήρηση της αυθεντικότητας της πολιτιστικής κληρονομιάς, τα υλικά και η αρχιτεκτονική έχουν μεγάλη σημασία, δεδομένου ότι όλες οι αξίες ενός μνημείου ή μιας ιστορικής κατασκευής μεταφέρονται στις μελλοντικές γενιές μέσω των υλικών." Nara Document on Authenticity, 1994

Η ολική ή η επί μέρους ανακαίνιση της υδραυλικής εγκατάστασης ενός κτιρίου ή μιας κτιριακής μονάδας αποτελεί μέρος ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού διαχείρισης των υδατικών πόρων και εξοικονόμησης ενέργειας.

Το σύστημα ηχητικής απόκρυψης "sound masking" λειτουργεί ως κάλυμμα - μάσκα, εκπέμποντας χαμηλού επιπέδου θόρυβο και είναι ειδικά σχεδιασμένο, ώστε να εμποδίζει την αντιληπτικότητα μιας ομιλίας με σκοπό την προστασία της ιδιωτικότητας των διαλόγων σε νοσοκομεία, σε νομικά και οικονομικά γραφεία και σε γραφεία ανοιχτού τύπου.