ΣΤΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ
Η πισίνα μιας ξενοδοχειακής μονάδας ανήκει στην κατηγορία της κολυμβητικής δεξαμενής δημόσιας χρήσης και η ποιότητα του νερού οφείλει να πληροί τις προδιαγραφές των γενικότερων υγειονομικών διατάξεων και να ακολουθεί τις σύγχρονες κατευθύνσεις περί περιβαλλοντικής διαχείρισης.

ΤΕΧΝΙΚΕΣ, ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ, ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ
Οι παραδοσιακές τεχνικές κατασκευής με χώμα αποτελούν στοιχείο της αρχιτεκτονικής μας κληρονομιάς. Παρόλο που παραγκωνίστηκαν από τα σύγχρονα υλικά και τις νέες τεχνολογίες, η αφθονία του υλικού στη φύση και κυρίως η οικολογική του συμπεριφορά έχει προσελκύσει τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον στη σύγχρονη αρχιτεκτονική. Η δόμηση με άψητη γη, με ωμές πλίνθους και συμπιεσμένη γη επανέρχονται στο προσκήνιο με αφετηρία την ανάπτυξη της πράσινης αρχιτεκτονικής.

ΥΛΙΚΑ, ΕΙΔΗ, ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ
Φυσικές και συνθετικές πρώτες ύλες στη διάθεση της βιομηχανίας υλικών συνθέτουν σφραγιστικά υλικά, τα οποία γεφυρώνουν γειτνιάζουσες επιφάνειες, συμβιβάζουν τις μετακινήσεις και προστατεύουν από τη διαβρωτική δράση υδάτων και αέρα, συμπληρώνοντας τις "λεπτομέρειες" θωράκισης του κελύφους ενός κτιρίου.

Η διαδικασία σχεδιασμού ενός εκπαιδευτικού έργου είναι πάντοτε μια πρόκληση. Στο συγκεκριμένο έργο, οι ιδιοκτήτες είναι τέσσερις νέοι και φιλόδοξοι καθηγητές. Η τοποθεσία βρίσκεται στο χωριό Δευτερά, ένα ημιαστικό περιβάλλον κοντά στην πρωτεύουσα.
Το κτιριολογικό πρόγραμμα αποτελείται από χώρο υποδοχής, έξι αίθουσες διδασκαλίας, αίθουσα υπολογιστών, αίθουσα συνεδριάσεων και αίθουσα μελέτης. Κινητά χωρίσματα εγκαθίστανται σε αίθουσες του ισογείου για να επιτρέπουν την ενοποίηση δύο τάξεων. Η βόρεια εξωτερική αυλή είναι χώρος εκτόνωσης και χώρος εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων.
Η συνθετική προσέγγιση βασίζεται στη διαίρεση ενός κουτιού σε δύο μέρη. Οι κοινόχρηστοι χώροι τοποθετούνται στο ενδιάμεσο, με διπλό ύψος και διαφάνειες στις δύο πλευρές επιτρέποντας στο φυσικό φως και στις εικόνες του φυσικού τοπίου να εισέλθουν στο κτίριο.
Η αρχική ιδέα του έργου σχετίζεται με την κατανόηση και εν τέλει διαφοροποίηση των αρχιτεκτονικών ιδιοτήτων των κοινόχρηστων χώρων από τις αίθουσες διδασκαλίας. Οι κοινόχρηστοι χώροι αφιερώνονται στην κοινωνικοποίηση ενώ οι τάξεις επικεντρώνονται στη διδασκαλία - και οι δύο ποιότητες είναι εξίσου σημαντικές στην εκπαίδευση.
Τέλος, έμφαση δόθηκε στην κλίμακα του έργου και στη χρήση του χρώματος ως μέρους της στρατηγικής για τη δημιουργία ενός φιλικού περιβάλλοντος. Η εσωτερική διακόσμηση πηγάζει από τις μελέτες φωτισμού και ήχου, με στόχο τη μεγιστοποίηση της απόδοσης του κτιρίου και των αιθουσών. Οι εξωτερικές περσίδες σκίασης στη νότια όψη ελέγχουν το φυσικό φως.

Τα συστήματα με οριζόντιες κινητές περσίδες καλύπτουν τμηματικά ή συνολικά μια όψη, προσφέροντας ηλιοπροστασία. Η αποτελεσματικότητα τους εξαρτάται από το σημείο τοποθέτησής τους, από το μέγεθός τους και από τις αποστάσεις μεταξύ των περσίδων. Καθώς καλύπτουν συνήθως μεγάλες επιφάνειες, η αγκύρωσή τους γίνεται στο φέροντα οργανισμό με ειδικά μεταλλικά εξαρτήματα.

ΝΕΕΣ ΤΑΣΕΙΣ & ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ

Ο φωτισμός ανάδειξης είναι το μέσο που επιτρέπει να αντιλαμβανόμαστε τα κτίρια, αναδεικνύει την υφή, τα χρώματα και τη μορφή τους και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της αρχιτεκτονικής μελέτης.

Το αρχιτεκτονικό γραφείο ENAprosEKATO - Constanti Architects ιδρύθηκε το 2002 στη Λευκωσία από τον Κωνσταντίνο Κωνσταντή. Έκτοτε, το γραφείο κατάφερε να γίνει μια από τις πιο γνωστές και ευρέως αναγνωρισμένες αρχιτεκτονικές εταιρείες στην Κύπρο. Από την ίδρυσή του, το επίκεντρο του γραφείου είναι η ισορροπία μεταξύ της ποιότητας του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, της αισθητικής και του περιβάλλοντος. Με συνεχή προσπάθεια να διερευνήσει νέες αρχιτεκτονικές μορφές και το πώς η αρχιτεκτονική μπορεί να εξελιχθεί και να προσαρμοστεί στις συνεχώς μεταβαλλόμενες ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας, το αρχιτεκτονικό γραφείο ENAprosEKATO - Constanti Architects είναι αποφασισμένο να ακολουθεί με συνέπεια και να υλοποιεί σε κάθε του έργο την πιο πάνω φιλοσοφία σχεδιασμού.

Η πρόσοψη του κτιρίου έχει καλυφθεί με συρόμενα πετάσματα από καλάμια. Τα καλάμια κρύβουν τις μεγάλες τζαμαρίες, που διαχωρίζουν τον εσωτερικό χώρο από τους εξώστες, διακόπτοντας τις αντανακλάσεις τους και ενσωματώνοντας την πρόσοψη του κτιρίου πιο διακριτικά στο φυσικό περιβάλλον. Επιπλέον, τα πετάσματα με τα καλάμια προσφέρουν ηλιοπροστασία στο κτίριο και ιδιωτικότητα στους χρήστες, καθώς τους δίνεται η δυνατότητα να μετατρέψουν τα μπαλκόνια σε ημιυπαίθρια δωμάτια.
Η ΝΑ - ΝΔ όψη του κτιρίου είναι επενδυμένη με κατακόρυφα ξύλινα στοιχεία, που σηματοδοτούν τις εισόδους στις σουίτες. Αυτή η ξύλινη όψη, διακόπτει την άμεση ηλιακή ακτινοβολία, διαχέοντας έναν απαλό έμμεσο φωτισμό στα εσωτερικά των δωματίων, ενώ ταυτόχρονα τα δροσίζει, αφήνοντας τη θαλασσινή αύρα να κυκλοφορεί ανεμπόδιστα.
Η ειδικά σχεδιασμένη κάτοψη και ο προσανατολισμός του κτιρίου, σε συνδυασμό με τις "έξυπνες" προσόψεις, συμβάλλουν στη μείωση της θερμοκρασίας του κτιρίου κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, ενώ ταυτόχρονα προσφέρουν στο χρήστη μια ξεχωριστή εμπειρία διαμονής. Η κάτοψη της κάθε σουίτας είναι οργανωμένη γύρω από ένα κεντρικό τοίχο που φέρει όλες τις απαραίτητες υδραυλικές εγκαταστάσεις. Οι χώροι "ρέουν" αβίαστα ο ένας μέσα στον άλλο, χωρίς διακριτά όρια, διαδρόμους και πόρτες, ενώ οι μεγάλες συρόμενες μπαλκονόπορτες αναμιγνύουν το μέσα με το έξω.
Το έργο "Eco Suites" αποτελεί επέκταση σε υφιστάμενη ξενοδοχειακή εγκατάσταση στη Σιθωνία Χαλκιδικής και έχει σχεδιαστεί με προδιαγραφές 5 αστέρων. Η συνολική έκταση της επέκτασης είναι 3.000 m², στην οποία σχεδιάστηκε μια πτέρυγα των 900 m² αποτελούμενη από 12 σουίτες σε 2 ορόφους, μία πισίνα και τον περιβάλλοντα χώρο. Η κατασκευή του κτιρίου διήρκεσε 4 μήνες. Το αρχιτεκτονικό γραφείο ανέλαβε και την εσωτερική διακόσμηση με χειροποίητα έπιπλα, σχεδιασμένα αποκλειστικά για το ξενοδοχείο.
Σε όλη τη φάση του σχεδιασμού και στην επιλογή των υλικών, έγινε προσπάθεια να χρησιμοποιηθούν όσο το δυνατόν περισσότερα φυσικά και ανακυκλώσιμα υλικά. Όλες οι συσκευές είναι Α++ ενεργειακής κλάσης, ενώ οι ανεμιστήρες και ο βιοκλιματικός σχεδιασμός μειώνουν στο ελάχιστο την ανάγκη χρήσης του κλιματισμού. Ο σκελετός του κτιρίου είναι μεταλλικός και όλοι οι τοίχοι είναι προκατασκευασμένοι με ελαφροσκυρόδεμα, το οποίο είναι εμφανές στα εσωτερικά των σουιτών.

Αντικείμενο της μελέτης ήταν η δημιουργία των νέων γραφειακών χώρων της εταιρείας Τechnip-TAP (Trans Adriatic Pipeline), που θα αποτελέσουν το διοικητήριο της εταιρείας για την κατασκευή του έργου του αγωγού που διασχίζει όλη τη Β. Ελλάδα.
Στόχος των αρχιτεκτόνων ήταν η δημιουργία σύγχρονων / πρότυπων χώρων γραφείων που να αντανακλούν το δυναμισμό, την πολυεθνική στελέχωση και τη σύγχρονη εικόνα της εταιρείας. Οι χώροι ανακαινίστηκαν ριζικά, ώστε να αντανακλούν ένα σύγχρονο πνεύμα ευελιξίας, συνεργατικότητας και εργασιακής συναδελφοσύνης. Όλοι οι γραφειακοί χώροι αναπτύσσονται εκατέρωθεν ενός κεντρικού, τεθλασμένου διαδρόμου που θυμίζει το σχήμα της πορείας του αγωγού στην Ελλάδα. Οι επιφάνειες των γραφειακών χώρων προς τον κεντρικό διάδρομο είναι γυάλινες, προσφέροντας άπλετο φωτισμό και διαφάνεια στους χώρους. Παράλληλα, κατά μήκος του διαδρόμου αυτού αναπτύσσονται μεταλλικές περσίδες με ανάποδα, κρεμαστά φυτά, ενώ πολύχρωμα γραφιστικά, εμπνευσμένα κι αυτά από την τεθλασμένη πορεία του αγωγού, εξασφαλίζουν την ημιδιαφάνεια των γραφειακών χώρων.
Η είσοδος, αλλά και οι χώροι ομαδικής εργασίας (open-plan) σηματοδοτούνται με γραφιστικά εμπνευσμένα από το έργο. Ο χώρος του μικρού εστιατορίου έχει διαμορφωθεί με τρόπο που να διαφοροποιείται από τους εργασιακούς χώρους, αλλά ταυτόχρονα να αποτελεί ένα χώρο ανταλλαγής πληροφοριών σχετικά με την πόλη της Θεσσαλονίκης.
Η επέμβαση είχε στόχο την κατάργηση των ορίων των χώρων γραφείων ώστε να υπάρχει διαφάνεια και αλληλεπίδραση όλων των εργαζομένων. Στόχος των αρχιτεκτόνων ήταν να τονωθεί το ομαδικό πνεύμα εργασίας, αλλά και η προσωπική πρωτοβουλία.

Πρόκειται για ένα διώροφο κτίσμα των αρχών του 20ου αιώνα. Αποτελεί τυπικό δείγμα κατοικίας αγροτικού οικισμού, στην οποία οι κύριοι χώροι βρίσκονται στον όροφο, ενώ το ισόγειο στεγάζει βοηθητικές χρήσεις.
Η μετατροπή του σε σύγχρονη εξοχική κατοικία κινήθηκε πάνω σε δύο άξονες. Ο πρώτος έχει να κάνει με τη λειτουργική οργάνωση των χώρων, η οποία έγινε με τρόπο ροϊκό και συνεχή, χωρίς απόλυτες οριοθετήσεις. Ο δεύτερος έχει σκοπό να αναδείξει εκφραστικά και μορφολογικά την εμφανή διαφοροποίηση των ορόφων.
Μέσα από την επέμβαση, το ισόγειο και ο όροφος δημιουργούν ένα άμεσα αναγνώσιμο δίπολο, το ισόγειο ως χώρος θερινής προσέγγισης και ο όροφος ως χώρος χειμερινής προσέγγισης. Ο όροφος που σηματοδοτεί την παλαιά κύρια κατοικία διατηρεί στοιχεία πιο επίσημα και ιεραρχική διάταξη. Η οροφή και οι τοίχοι χρωματίζονται πράσινα, σε διάλογο με την έντονη βλάστηση του τοπίου. Ένα πράσινο κουτί, μέσα στο οποίο τοποθετούνται οι υγροί χώροι, οργανώνει λειτουργικά το χώρο διημέρευσης. Το παλαιό μωσαϊκό διατηρείται αυτούσιο ως ενθύμηση της αρχικής διαρρύθμισης. Πάνω του διαρθρώνονται τα νέα δάπεδα που ορίζουν τις νέες λειτουργίες -ξύλο για το σαλόνι, τσιμεντοπλακάκι για την τραπεζαρία και τσιμεντοκονία για την κουζίνα.
Ο χώρος του ισογείου αποτυπώνει με εκφραστικό τρόπο την αρχική πέτρινη κατασκευή και τις στατικές επεμβάσεις στις διάφορες φάσεις του κτιρίου. Όλα τα ετερόκλητα στοιχεία ασβεστώνονται και ενοποιούνται χρωματικά. Ο χώρος επιμερίζεται σε τρεις αλληλοκαλυπτόμενους υποχώρους επιδιώκοντας διαφορετικά επίπεδα ιδιωτικότητας -χώρος συγκέντρωσης, χώρος ύπνου και ξενώνας.
Το δίπολο των ορόφων εκφράζεται και στις όψεις. Το ισόγειο ασβεστώνεται, ενώ στον όροφο η εξωτερική επιδερμίδα του κτιρίου μένει ανέπαφη, αποτυπώνοντας το πέρασμα του χρόνου.
Η εγκάρσια τομή της κατοικίας είναι μια συνθήκη μη ορατή, αλλά είναι αυτή που εμπεριέχει την ειδική ποιότητα του αρχικού κτίσματος. Μέσα από τη σύνδεση των δύο ορόφων και τη δραματική εναλλαγή στη προσέγγισή τους, η ποιότητα της εγκάρσιας τομής αποκαλύπτεται και μετατρέπεται σε καθημερινή εμπειρία.