Το οικόπεδο, στο τέλος του τελευταίου οικοδομικού τετραγώνου του νέου σχεδίου πόλεως, αγναντεύει προς τα δυτικά και τα βόρεια το φυσικό τοπίο του Ακρωτηρίου Χανίων. Μια πολυμελής οικογένεια με παιδιά και εγγόνια, η οποία ζει και εργάζεται εκτός Ελλάδας, αλλά με ισχυρούς δεσμούς με την περιοχή των Χανίων, επέλεγε αυτό το μικρό κομμάτι γης για να ζει μεγάλα διαστήματα καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, συνδυάζοντας εργασία και διακοπές. Στο ισόγειο της νότιας πτέρυγας οργανώθηκαν οι χώροι υποδοχής με αυξημένο ύψος στο χώρο του καθιστικού, ενώ στον όροφο ο ιδιωτικός χώρος με το κυρίως υπνοδωμάτιο - γραφείο. Οι πέτρες της λιθοδομής προήλθαν από την εκσκαφή του υπογείου και των θεμελίων της κατοικίας. Οι ημιυπαίθριοι χώροι μαζί με τις υγρές επιφάνειες και τις φυτεύσεις συμπληρώνουν οργανικά το κυρίως κτίριο σε μια συνολική διαμόρφωση της ιδιοκτησίας.
Φωτογραφίες: Δημήτρης Καλαποδάς, Γιάννης Λουκής

Το "πατρικό" σπίτι μιας οικογένειας, στην οδό Χάνδακος στην καρδιά της πόλης του Ηρακλείου, κατασκευασμένο τη δεκαετία του 1950, παρέμενε ανεκμετάλλευτο για 12 χρόνια και αναζητούσε τρόπο επανάχρησης και δημιουργίας νέας ταυτότητας.
Αναζητώντας τον τρόπο διαμοιρασμού της ενιαίας τριώροφης κατοικίας, επιλέχτηκε η απομόνωση του κεντρικού κλιμακοστασίου στην καρδιά του κτιρίου και η δημιουργία ανεξάρτητων διαμερισμάτων σε κάθε επίπεδο.
Κυρίαρχο αρχιτεκτονικό στοιχείο στα 2 όμοια διαμερίσματα Α' & Β' ορόφου είναι το "έπιπλο – τοίχος". Μια ενιαία & ειδικά σχεδιασμένη κατασκευή μήκους 10 μ. που διατρέχει κάθε χώρο και ταυτόχρονα απαντάει σε κάθε λειτουργική ανάγκη του χρήστη (καθιστικό – κουζίνα – χώρος ύπνου). Η επιλογή του λευκού στο έπιπλο και στους τοίχους ενισχύει την απλότητα & την καθαρότητα του σχεδιασμού ενώ οι ξύλινες εσοχές δηλώνουν στον επισκέπτη τη χρήση κάθε σημείου του διαμερίσματος.
Στον Γ' όροφο, η τιρκουάζ πατητή τσιμεντοκονία στο δάπεδο και η δίριχτη στέγη από εμφανή ξυλεία δίνουν ένα διαφορετικό & σύγχρονο ύφος, ενώ στα 26 τ.μ. του διαμ/τος έχουν ενταχθεί με ευχάριστο για τον χρήστη τρόπο ένας διακριτός χώρος ύπνου, μια εξοπλισμένη κουζίνα, η ντουλάπα και ένα λειτουργικό λουτρό. Η χρήση του δώματος και η απόλαυση της θέας προς τη θάλασσα μεταφέρει τον επισκέπτη μακριά από το κέντρο της πόλης.
Στον πυρήνα του κλιμακοστασίου έγινε προσπάθεια διατήρησης της χρονολογίας του κτιρίου: ανάδειξη του πέτρινου μεσότοιχου, αποκατάσταση της υπάρχουσας ξύλινης σκάλας & κουπαστής, συντήρηση τμημάτων μωσαϊκού στα πλατύσκαλα.
Στην όψη, η ενοποίηση διαστάσεων της παλιάς κεντρικής εισόδου και του φεγγίτη σε ένα νέο & ενιαίο σιδερένιο άνοιγμα δηλώνει την νέα ταυτότητα του κτιρίου, ενώ όλα τα υπόλοιπα στοιχεία αποκαταστάθηκαν χωρίς να αλλοιωθούν.

Η εταιρεία μας, Δαλκαφούκη Oίκος αναπτύσσεται συνεχώς τα τελευταία 20 χρόνια στον ευαίσθητο τομέα της αποκατάστασης μνημείων, ιστορικών και διατηρητέων κτιρίων και παραδοσιακών οικισμών και συνόλων. Με απόλυτη εξειδίκευση στα κονιάματα αποκατάστασης και στα παραδοσιακά δομικά υλικά χωρίς τσιμέντο, ερευνούμε, αξιολογούμε και προτείνουμε τις κατάλληλες συμβατές λύσεις για κάθε έργο.

Διαθέτουμε τόσο πρώτες ύλες όπως ποζολάνη, υδραυλικό ασβέστη, υδράσβεστο, κατάλληλα αδρανή, κεραμάλευρο, ελαφρόπετρα και λοιπές πρώτες ύλες, όσο και έτοιμα κονιάματα χωρίς τσιμέντο, από επιλεγμένες εταιρίες του εξωτερικού, για την αποκατάσταση ιστορικών κτιρίων και συνόλων, κατάλληλα για παλιά διατηρητέα κτίρια και νέες οικολογικές κατασκευές. Τα συγκεκριμένα κονιάματα είναι κατάλληλα για όλες τις εφαρμογές και οικοδομικές εργασίες, όπως ενισχύσεις της τοιχοποιίας με ενέματα,ενισχυμένα επιχρίσματα (ανόργανη μήτρα), αρμολογήματα, επιχρίσματα, αφυγραντικά συστήματα επιχρισμάτων, κονιάματα για επεμβάσεις συντήρησης ή μερικής ανακαίνισης με επισκευαστικά κονιάματα, χρωματισμούς, τσιμεντοκονίες ή δάπεδα εξωτερικών χώρων.

Στο πλαίσιο της εξειδίκευσής μας στον τομέα της αποκατάστασης και της οικολογικής δόμησης, έχουμε αναπτυχθεί σε καινοτόμα προϊόντα εφαρμογής, όπως θερμοπρόσοψη υδραυλικής ασβέστου με φελλό, και σε προϊόντα χρήσης τεχνοτροπιών, όπως βαφές διαφόρων τύπων, ειδικές τσιμεντοκονίες, decorative cork panels,ασβεστοχρώματα και πάστες ασβέστη .

Έχουμε στο ενεργητικό μας πληθώρα έργων σε όλη την Ελλάδα και εκτός από την προμήθεια πιστοποιημένων υλικών διαθέτουμε συνεχή τεχνική υποστήριξη στα έργα ώστε να εξασφαλίσουμε τη βέλτιστη δυνατή εφαρμογή.

Αρχές μας: ο σεβασμός στην κληρονομιά, στην παράδοση και τη μοναδικότητα κάθε κτιρίου, η άριστη ποιότητα προϊόντων, η συνεχής επαφή με τους ανθρώπους κάθε έργου, η οικολογική συνείδηση και ευαισθησία, η διαρκής εξέλιξη και εκσυγχρονισμός.

Η ανάδειξη όλων των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών κάθε κτιρίου και τόπου, συνδυάζοντας την ασφάλεια, την αντοχή των υλικών, την οικονομία και τον εύκολο τρόπο εφαρμογής και συντήρησης, είναι η εξειδίκευσή μας.

Το "The Modernist Athens" στεγάζεται σε ένα κτίριο μεταπολεμικής αρχιτεκτονικής, αντιπροσωπευτικό της μαζικής ανοικοδόμησης της δεκαετίας του 1950. Πρόκειται για ένα αστικό κτίριο με καθαρή γεωμετρία και αυστηρό κάναβο στις όψεις, το οποίο οργανώνεται σε υπόγειο, ισόγειο, έξι ορόφους και roof garden. Ο λιτός διάκοσμος των όψεων, με σοβά και σκοτίες, αποτελεί χαρακτηριστικό στοιχείο της αρχιτεκτονικής εκείνης της εποχής.
Βασικός σκοπός των αρχιτεκτόνων ήταν να αφουγκραστούν την ίδια την αρχιτεκτονική του κτιρίου, συνδέοντας το εσωτερικό με το εξωτερικό. Γι’ αυτό το λόγο επιλέχθηκε να μην πραγματοποιηθεί κάποια επέμβαση στη μορφολογία της όψης. Εξωτερικά, το κτίριο είναι βαμμένο σε σκούρους χρωματισμούς, προετοιμάζοντας τον επισκέπτη για μια σειρά από έντονες αντιθέσεις σε υλικά και χρώματα. Στο εσωτερικό, κλασικά στοιχεία και υλικά αποτελούν το συνδετικό κρίκο, ώστε να επαναφέρουν το κτίριο -και, κατ’ επέκταση, το σύνολο της επέμβασης- στο σήμερα.
Ένα ακόμα ζήτημα, που απασχόλησε το σχεδιασμό, υπήρξε ο υφιστάμενος κάναβος του στατικού φορέα, ο οποίος χαρακτηρίζεται από έλλειψη συμμετρίας και ακαθόριστες κολόνες, δημιουργώντας τον προβληματισμό της σωστής θέσης του lobby και του χώρου υποδοχής. Η οργάνωση των υπηρεσιών και των χρήσεων δεν προσεγγίζονται τυπικά, αλλά αναμειγνύονται και δημιουργούν μια νέα χωροταξία. Από την κύρια είσοδο και μόλις ο επισκέπτης ανέβει την σκάλα, έρχεται αντιμέτωπος με έναν "κόμβο", που τον συνδέει με τις υπόλοιπες χρήσεις του ξενοδοχείου και όλες τις διαδρομές.
Η κάτοψη χωρίζεται σε δύο μέρη, στο τμήμα που εξυπηρετεί τις υπηρεσίες του ξενοδοχείου και στο καφέ, που λειτουργεί και ως χώρος πρωινού. Ένας γυάλινος τοίχος ορίζει τους χώρους κίνησης και, παράλληλα, γίνεται τμήμα της εισόδου, πάγκος σερβιρίσματος και χώρος υποδοχής. Οι συνεχείς αντανακλάσεις του ενός χώρου στον άλλο δίνουν βάθος και πετυχαίνουν την αλληλοδιείσδυση των χώρων. Οι τόνοι στο lobby παραμένουν σκούροι, τόσο στους τοίχους όσο και στα υλικά. Οι λεπτομέρειες σε μπρούτζο αναγάγουν τις λιτές γραμμές σε ένα πολυτελές περιβάλλον, πιστό στις σχεδιαστικές αρχές της μεταπολεμικής αισθητικής.
Το ξενοδοχείο αποτελείται από 38 δωμάτια, εκ των οποίων τα 25 έχουν μπαλκόνι και τα περισσότερα θέα. Τα τρία δωμάτια τύπου XLarge διαθέτουν patio και jacuzzi. Ο πυκνός στατικός φορέας σε κάθε όροφο τροποποιείται. Οι αρχιτέκτονες ενέταξαν στο σχεδιασμό τον υφιστάμενο σκελετό, προσδίδοντας παράλληλα αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον στην κάτοψη, μέσα από τη δημιουργία εσοχών και προεξοχών στους εσωτερικούς χώρους των δωματίων.
Η αρχιτεκτονική προσέγγιση χαρακτηρίζεται από απλούς συνθετικούς χειρισμούς, που διαμορφώνουν ένα λιτό περιβάλλον. Τα φυσικά υλικά προσδίδουν την αίσθηση πολυτέλειας στο χώρο: παρκέ ξύλινο δάπεδο, μπρούτζος, μάρμαρο και δέρμα, αποτελούν έντονα στοιχεία της εποχής ανοικοδόμησης του κτηρίου. Στους εσωτερικούς χώρους ξεχωρίζουν οι ειδικές μεταλλικές κατασκευές, που συνδυάζονται με βουρτσιστούς ανάγλυφους καπλαμάδες.
Τα "σκληρά" υλικά του lobby -χυτό δάπεδο, μάρμαρο, μπρούτζος και μαύρο τζάμι- επαναλαμβάνονται στα δωμάτια και συνδυάζονται με "μαλακά", όπως το φυσικό μασίφ δρύινο δάπεδο, που συναντάται σε κατοικίες του ΄50, καθώς και δερμάτινα κεφαλάρια, έργα τέχνης και έπιπλα. Τα ευρύχωρα μπάνια ολοκληρώνουν την εμπειρία της φιλοξενίας. Η σχεδιαστική ελευθερία, που χαρακτηρίζει τις εσωτερικές διαρρυθμίσεις, προσφέρει τη δυνατότητα για περισσότερους κοινόχρηστους χώρους, όπως το γυμναστήριο. Η διάταξη των λειτουργιών ακολουθεί το ύφος των υπόλοιπων χώρων, ώστε να αποτελούν ένα σύνολο.
H ανάγκη για πρόσβαση στο δώμα οδήγησε στον επανασχεδιασμό του ως ενός χώρου, που συνδυάζει τη διαφάνεια, τη σκιά και το πράσινο. Σε συνδυασμό με τη θέα προς την Ακρόπολη, τα υλικά που επιλέχθηκαν -ξύλινο deck, μπετόν και λαμαρίνα- συμπληρώνουν την αισθητική του "The Modernist".

Με την πλάτη στραμμένη στην μικρή πόλη των Μολάων στην Νότια Λακωνία, αυτή η οικογενειακή κατοικία μέσα στον ελαιώνα έξω από την πόλη, συμμετέχει στην εντυπωσιακή αμφιθεατρική θέα στους πρόποδες του όρους Κουρκούλα προς τον κάμπο των Μολάων και τον Λακωνικό κόλπο.
Για τη βέλτιστη προσαρμογή στο κεκλιμένο οικόπεδο, το σπίτι έχει χωριστεί σε δυο επιμέρους όγκους ενωμένους μεταξύ τους σε πολλαπλά επίπεδα. Η διαμόρφωση των επιπέδων αυτών γίνεται με διάφορα υλικά, αλλού προσβάσιμα και αλλού για σκίαση των κάτω χώρων. Για να τονίζεται η θέα προς το τοπίο οι δυο όγκοι επεκτείνονται με ένα εξωτερικά πλαισιωμένο μπαλκόνι. Αυτά τα πλαίσια δημιουργούν μια χαρακτηριστική όψη και ένα προστατευμένο εξωτερικό χώρο για την απόλαυση της θέας. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΟΥΜΒΑΚΗΣ

Πρόκειται για μια κατοικία σε μια προστατευόμενη δασώδη περιοχή στη Λευκωσία, με έντονες υψομετρικές διαφορές, η οποία επέτρεπε ευφάνταστες λύσεις. Δύο πανομοιότυποι όγκοι τοποθετήθηκαν ο ένας απέναντι στον άλλο σε αντικατοπτρισμό και ενώθηκαν με μια εκσκαφή στο χαμηλότερο επίπεδο, δίνοντας την εντύπωση ότι το κτίριο κόπηκε στη μέση.
Τα υλικά περιορίζονται κυρίως στο σκυρόδεμα, στο μέταλλο και στο γυαλί, συμπληρώνοντας την απλότητα του σχεδιασμού. Τελευταίο αλλά πολύ σημαντικό, είναι η χρήση του φυσικού φωτισμού στους εσωτερικούς χώρους, μέσα από τομές που δημιουργούν ανοίγματα στους τοίχους και την οροφή των δύο όγκων, προσφέροντας άπλετο φως και μοναδική θέα. Φωτογραφίες: Creative Photo Room

Το Cape 9 Luxury Villas & Suites σχεδιάστηκε έχοντας βασικούς γνώμονες το διαχρονικό σχεδιασμό και τη λιτή οικειότητα της νησιώτικης αισθητικής, ώστε να παντρεύεται ο ιδιαίτερος χαρακτήρα της Σαντορίνης με τις μοντέρνες ανέσεις και το σύγχρονο εξοπλισμό. Η μορφολογία των παραδοσιακών λευκών υπόσκαφων και θολωτών κτιρίων πρωταγωνιστεί στην αρχιτεκτονική σύνθεση, η οποία σεβόμενη τη γεωφυσική φυσιογνωμία και τον ηφαιστειακό χαρακτήρα του νησιού εναρμονίζει το συγκρότημα στο περιβάλλον του. Έτσι, η μακρά κατασκευαστική παράδοση συνδυάζεται με τη χαλαρότητα και την άνεση ενός όμορφου σπιτιού συναντώντας την πολυτέλεια και τη φροντίδα ενός exclusive ξενοδοχείου και μετατρέποντας τη διαμονή σε μια προσωπική εμπειρία.
Το συγκρότημα αποτελείται από 2 ενότητες, τις οποίες διαχωρίζει ο κοινοτικός δρόμος. Η μία ενότητα αποτελείται από 3 σουίτες, ενώ η δεύτερη από 6 βίλες με μεγάλο υπαίθριο κοινόχρηστο χώρο με δύο πισίνες, καθιστικά και υποδοχή, ενώ δεν λείπουν οι υπηρεσίες spa, κουζίνα, και λοιποί βοηθητικοί χώροι. Η βαθμιδωτή και αμφιθεατρική διάταξη αυτών των μονάδων εξασφαλίζει ανεμπόδιστη θέα στη θηραϊκή καλντέρα από οποιοδήποτε σημείο του συγκροτήματος.
Η κάθε σουίτα αναπτύσσεται σε δύο επίπεδα και αποτελείται από ένα άνετο χτιστό καθιστικό, τραπεζαρία, χώρο κουζίνας, ένα μπάνιο και μια μεγάλη υπόσκαφη κρεβατοκάμαρα με χώρο μπουντουάρ, writing area, καθιστικό, καθώς και μεγάλες ντουλάπες. Οι βίλες αναπτύσσονται σε τρία επίπεδα διαθέτοντας ένα άνετο καθιστικό, τραπεζαρία, και χώρο κουζίνας, δύο μπάνια και δύο κρεβατοκάμαρες· μία υπόσκαφη και μία κρεβατοκάμαρα στον Α’ όροφο που διαθέτει en-suite μπάνιο και ιδιωτική βεράντα. Κάθε βίλα και σουίτα διαθέτει ιδιωτική υπαίθρια εκτόνωση σε αυλή με καθιστικό και θερμαινόμενη πισίνα.
Η κατασκευή του συγκροτήματος έχει γίνει χρησιμοποιώντας σύγχρονες κατασκευαστικές μεθόδους διατηρώντας όμως τον παραδοσιακό χαρακτήρα. Ως εκ τούτου, οι τοίχοι επικαλύπτονται από επίχρισμα λευκού χρώματος, ώστε να μην υπάρχει μορφολογική απόκλιση από το παραδοσιακό πρότυπο. Παράλληλα, το γκρι χρώμα των δαπέδων από πατητή τσιμεντοκονία αναδεικνύει και ξεχωρίζει τις λευκές δομές, ενώ η συνέχεια του δαπέδου και της χρήσης του λευκού χρώματος στο εσωτερικό των κτιρίων δρα ως ενοποιητικό στοιχείο μεταξύ των κλειστών και του υπαίθριων χώρων. Ωστόσο, οι χώροι των λουτρών έχουν τη δική τους ιδιαίτερη "πινελιά", καθώς είναι βαμμένοι με ειδική τεχνοτροπία σε χρώματα μπλε, κόκκινο ή ώχρας. Η κατασκευή αυτή σε συνδυασμό με τη διακόσμηση αποδίδει μία μοντέρνα και γήινη αισθητική στους χώρους. Οι ανοιχτές αποχρώσεις του καφέ των ξύλινων κουφωμάτων, των ξύλινων επίπλων, αλλά και των επιμέρους ψάθινων και πλεκτών διακοσμητικών στοιχείων, συνδυάζονται ισορροπημένα και δημιουργούν μία γαλήνια και ευχάριστη ατμόσφαιρα που ξεκουράζει και αναζωογονεί τον επισκέπτη.

Σχεδόν κρυμμένη, αν και στην κορυφή του λόφου Αλεομάνδρα της Μυκόνου, η "Villa Mandra" βλέπει κατευθείαν στη θάλασσα και στο ηλιοβασίλεμα της Δήλου. Η εξοχική κατοικία ατενίζει την εντυπωσιακή θέα από έναν κήπο διαμορφωμένο με ευαισθησία και με έναν πέτρινο τοίχο, που την κρύβει από τον πίσω δρόμο.
Η κατοικία σχεδιάστηκε με το σκεπτικό της χαλαρής καλοκαιρινής ζωής και ενθαρρύνει τη σύνδεση με οικογένεια και φίλους και την αρμονική συνύπαρξη με τη φύση. Για να δώσουν τη δυνατότητα της απόλαυσης του εξωτερικού χώρου καθ΄ όλη τη διάρκεια της ημέρας, οι αρχιτέκτονες έπρεπε να φιλτράρουν την ένταση του κλίματος, προσφέροντας σκίαση και προστασία από τα στοιχεία της φύσης.

Οι χειροποίητοι πέτρινοι τοίχοι, επεξεργασμένοι παραδοσιακά, είναι επίπεδοι και λείοι. Η πέργκολα από καστανιά κατασκευάστηκε ώστε να ενισχυθεί η δομική της ακεραιότητα και κάθεται ελαφρά πάνω στους λευκούς όγκους, σκιάζοντας και προστατεύοντας την υποκείμενη αυλή. Οι απλοί λευκοί όγκοι, οι ίσιοι πέτρινοι τοίχοι και η ελαφριά πέργκολα εναρμονίζονται με το κυκλαδίτικο τοπίο και η αποτελεσματικότητα της διάταξής τους, γύρω από την κεντρική αυλή, απλοποιεί την καθημερινή ζωή. Η Villa Mandra διαποτίζεται από την ταπεινή κυκλαδική παράδοση, εμπλουτίζεται από τη φυσική υλικότητα και εμπνέεται από τη σύγχρονη καλοκαιρινή ζωή.
Φωτογραφίες: Claus Brechenmacher and Reiner Baumann

Πρόκειται για επέκταση υφιστάμενου ξενοδοχείου, που υλοποιήθηκε σε δύο φάσεις:
- Στην πρώτη δημιουργήθηκαν 26 διαμερίσματα σε επικλινές έδαφος σε ενιαίο κλιμακωτό κτίριο (συγκρότημα Λ, Μ, Ν), σε γειτνίαση με το υφιστάμενο τμήμα.
- Στη δεύτερη φάση δημιουργήθηκαν 35 διαμερίσματα σε δυο ανεξάρτητα κτίρια (κτίρια Ξ και Ο), καθώς και ένα τρίτο κτίριο (κεντρικό κτίριο) με κοινόχρηστη χρήση (lounge, pool bar, εστιατόριο) στο υψηλότερο τμήμα του οικοπέδου, το οποίο συνοδεύεται από πισίνα και βοηθητικούς χώρους. Η δεύτερη φάση εδράζεται σε φυσικό έδαφος με ηπιότερη κλίση.

Όλη η επέκταση διαθέτει άπλετη θέα προς τη Σπιναλόγκα και τον Άγιο Νικόλαο και έρχεται σε άμεση επαφή με το τραχύ φυσικό τοπίο της περιοχής. Αυτό το τοπίο χαρακτηρίζεται από θαμνώδη χαμηλή βλάστηση, εκτεταμένες ξερολιθιές σε γραμμική κυρίως ανάπτυξη, κοκκινόχωμα και γκρι βραχώδεις σχηματισμούς. Είναι άνυδρο και αποπνέει μια φυσική αυστηρότητα που καθηλώνει τον επισκέπτη.
Το τοπίο γίνεται ο κύριος πρωταγωνιστής της αρχιτεκτονικής πρότασης, που στοχεύει σε μια ολότητα τοπίου και αρχιτεκτονικής. Αυτή η προσέγγιση οδήγησε σε λίγες γραμμές, που συνδιαλέγονται και συνομιλούν με το αυστηρό τοπίο. Οι χώροι κατοίκησης αναπτύσσονται γραμμικά, παρακολουθώντας το παράδειγμα των τριγύρω ξερολιθιών. Τα χρώματα και οι υφές είναι μέρος του ευρύτερου φυσικού τοπίου, ενώ το ξύλο κυριαρχεί στο κοινόχρηστο κτίριο.
Τα δώματα συμμετέχουν στο γκρι των βράχων ενώ τα διαχωριστικά των διαμερισμάτων μαζί με τις πισίνες και τα τζακούζι που διαθέτουν λειτουργούν ως τονική και χρωματική αντίστιξη.
Τα μεγάλα γραμμικά σκίαστρα (brise-soleil) στους τελευταίους ορόφους, που συχνά διασπούν και υπερβαίνουν τους κτιριακούς όγκους, συνδέονται ωσμωτικά και σημειολογικά με τις μεγάλες γραμμικές ξερολιθιές του κρητικού τοπίου.

Η ευλαβική παρακολούθηση των κλίσεων και της θέας διασπά και τους ίδιους τους κτιριακούς όγκους, οι οποίοι συστρέφονται και υποχωρούν ακολουθώντας τις φυσικές κλίσεις.
Το σκούρο γκρι - πράσινο χρώμα, που κυριαρχεί στο έργο, φέρνει σε επαφή το φυσικό τοπίο με τον επισκέπτη - φιλοξενούμενο και τον κάνει να αισθανθεί ως μέρος της ολότητας φύσης - αρχιτεκτονικής. Αυτό το εγχείρημα στοχεύει στην επίτευξη μιας τοπικά προσδιορισμένης σύγχρονης αρχιτεκτονικής, η οποία "φυτρώνει" με τη φυσικότητα ενός δένδρου στον τόπο. Η αρχιτεκτονική αυτή δεν θέλει να είναι εξεζητημένη, χρησιμοποιεί απλά μέσα και πατάει πάνω σε στάνταρντ οικοδομικές μεθόδους, που της δίνουν τη δυνατότητα να είναι οικονομική, άρα λαϊκή, με άμεση δυνατότητα να γίνει η αυριανή παραδοσιακή αρχιτεκτονική του τόπου μας.
Ακολουθώντας αυτήν τη φιλοσοφία χρησιμοποιήθηκαν "κλασικές" μέθοδοι κατασκευής (φέρων οργανισμός από οπλισμένο σκυρόδεμα, οπτοπλινθοδομές πλήρωσης, ξηρά δόμηση στους εσωτερικούς χώρους, συστήματα εξωτερικής θερμομόνωσης κτλ.), δίνοντας όμως μεγάλη προσοχή στις υφές, στην υλικότητα και στην ένταξη των Η/Μ εγκαταστάσεων στους κτιριακούς όγκους.
Έτσι στην πρώτη φάση δημιουργήθηκε ένα εξωτερικό "τεχνικό" πάρκο με χαμηλούς ηλιακούς συλλέκτες με εξωτερική περίφραξη από ξερολιθιά, ενώ στη δεύτερη φάση αντλίες θερμότητας επιμελώς χωροθετημένες. Οι εξωτερικές μονάδες των κλιματιστικών τοποθετήθηκαν χαμηλά στον περιβάλλοντα χώρο των κτιρίων και εφοδιάστηκαν με ξύλινες επενδύσεις στο χρώμα των κτιρίων.

Όλες οι επιλογές των υλικών συντάσσονται με τη γενικότερη φιλοσοφία της αρχιτεκτονικής του έργου, που στοχεύει σε μια "λαϊκή", τοπικά προσδιορισμένη, σύγχρονη αρχιτεκτονική, η οποία (ίσως παραδόξως) υπηρετεί ταυτόχρονα τις ανάγκες ενός πολυτελούς ξενοδοχείου σε μια από τις πιο πριβέ τουριστικές περιοχές της Ελλάδας, όπως αυτή της Ελούντας. Αυτό όμως μπορεί να σημαίνει ότι η αληθινή ποιότητα δε χρειάζεται να είναι απαγορευτικά ακριβή και απρόσιτη, όπως εδώ και αιώνες έχει αποδείξει η λαϊκή μας αρχιτεκτονική με τις αλήθειες της, που συνεχίζουν να μας εμπνέουν και να μας καθοδηγούν.
Η νέα κατασκευή "δεν πρέπει να προβάλει παράξενη και αταίριαστη, αλλά να δείχνει σα να υπήρχε από πάντοτε στη θέση που κατασκευάστηκε", Άρης Κωνσταντινίδης 1987.

1.Φωτοβολταϊκά πλαίσια σε συστήματα επένδυσης κτιριακών όψεων
Η χρήση φωτοβολταϊκών πλαισίων ως στοιχείων κάλυψης και προστασίας των στοιχείων του κτιριακού κελύφους, π.χ. της θερμομόνωσης, της τοιχοποιίας κτλ., από τις καιρικές μεταβολές και τα καιρικά φαινόμενα αποτελεί μία πρόσθετη δυνατότητα εφαρμογής της εν λόγω τεχνολογίας. Η εφαρμογή αυτής της τεχνολογίας γίνεται με την κατασκευή εξωτερικά του κτιριακού κελύφους μιας μεταλλικής κατασκευής, που εδράζεται στο φέροντα οργανισμό του κτιρίου, επάνω στην οποία τοποθετούνται τα φωτοβολταϊκά πλαίσια. Για τη στερέωσή τους τα φωτοβολταϊκά πλαίσια φέρουν περιμετρικό μεταλλικό πλαίσιο με κατάλληλες διαμορφώσεις, οι οποίες επιτρέπουν τη συναρμογή και αγκύρωσή τους στη μεταλλική κατασκευή. Αυτή η τεχνική συχνά επιτρέπει την κυκλοφορία αέρα στην πίσω πλευρά των φωτοβολταϊκών πλαισίων μέσω ενός διακένου, γεγονός που οδηγεί και στην αύξηση του βαθμού απόδοσης των πλαισίων λόγω της ψύξης τους. Η εφαρμογή αυτών των συστημάτων συχνά είναι εφικτή και σε υφιστάμενα κτίρια που φέρουν αντίστοιχη μεταλλική κατασκευή με την αντικατάσταση των μεταλλικών ή συνθετικών πετασμάτων που υπάρχουν από φωτοβολταϊκά πλαίσια.

2.Φωτοβολταϊκά πλαίσια σε συστήματα γυάλινης όψης
Τα φωτοβολταϊκά πλαίσια μπορούν να χρησιμοποιηθούν και να αντικαταστήσουν τους υαλοπίνακες, μονούς ή διπλούς, διαφανείς ή αδιαφανείς, που εγκαθίστανται τις γυάλινες όψεις των κτιρίων.
Ανάλογα με τον τρόπο κατασκευής και συναρμολόγησης, τα φωτοβολταϊκά πλαίσια μπορούν είτε να τοποθετηθούν απευθείας επάνω στο μεταλλικό πλαίσιο (σκελετό) της γυάλινης όψης είτε να ενσωματωθούν στο κτίριο ως βιομηχανικά προκατασκευασμένα πετάσματα, μειώνοντας μ’ αυτό τον τρόπο το χρόνο εγκατάστασης. Όπως και οι υαλοπίνακες έτσι και τα φωτοβολταϊκά πλαίσια μπορούν να είναι διαπερατά ή αδιαπέραστα από το ηλιακό φως και να φέρουν αντίστοιχα μονή ή διπλή υάλωση. Στην περίπτωση της διπλής υάλωσης ο δεύτερος υαλοπίνακας φέρει κατάλληλη θερμική επεξεργασία που του προσδίδει υψηλή αντοχή, ώστε να μην καταστρέφεται από τη θερμική καταπόνηση που του προξενεί η αύξηση της θερμοκρασίας του φωτοβολταϊκού πλαισίου.