"The Modernist Athens" ξενοδοχείο σε μεταπολεμική πολυκατοικία

Το "The Modernist Athens" στεγάζεται σε ένα κτίριο μεταπολεμικής αρχιτεκτονικής, αντιπροσωπευτικό της μαζικής ανοικοδόμησης της δεκαετίας του 1950. Πρόκειται για ένα αστικό κτίριο με καθαρή γεωμετρία και αυστηρό κάναβο στις όψεις, το οποίο οργανώνεται σε υπόγειο, ισόγειο, έξι ορόφους και roof garden. Ο λιτός διάκοσμος των όψεων, με σοβά και σκοτίες, αποτελεί χαρακτηριστικό στοιχείο της αρχιτεκτονικής εκείνης της εποχής.
Βασικός σκοπός των αρχιτεκτόνων ήταν να αφουγκραστούν την ίδια την αρχιτεκτονική του κτιρίου, συνδέοντας το εσωτερικό με το εξωτερικό. Γι’ αυτό το λόγο επιλέχθηκε να μην πραγματοποιηθεί κάποια επέμβαση στη μορφολογία της όψης. Εξωτερικά, το κτίριο είναι βαμμένο σε σκούρους χρωματισμούς, προετοιμάζοντας τον επισκέπτη για μια σειρά από έντονες αντιθέσεις σε υλικά και χρώματα. Στο εσωτερικό, κλασικά στοιχεία και υλικά αποτελούν το συνδετικό κρίκο, ώστε να επαναφέρουν το κτίριο -και, κατ’ επέκταση, το σύνολο της επέμβασης- στο σήμερα.
Ένα ακόμα ζήτημα, που απασχόλησε το σχεδιασμό, υπήρξε ο υφιστάμενος κάναβος του στατικού φορέα, ο οποίος χαρακτηρίζεται από έλλειψη συμμετρίας και ακαθόριστες κολόνες, δημιουργώντας τον προβληματισμό της σωστής θέσης του lobby και του χώρου υποδοχής. Η οργάνωση των υπηρεσιών και των χρήσεων δεν προσεγγίζονται τυπικά, αλλά αναμειγνύονται και δημιουργούν μια νέα χωροταξία. Από την κύρια είσοδο και μόλις ο επισκέπτης ανέβει την σκάλα, έρχεται αντιμέτωπος με έναν "κόμβο", που τον συνδέει με τις υπόλοιπες χρήσεις του ξενοδοχείου και όλες τις διαδρομές.
Η κάτοψη χωρίζεται σε δύο μέρη, στο τμήμα που εξυπηρετεί τις υπηρεσίες του ξενοδοχείου και στο καφέ, που λειτουργεί και ως χώρος πρωινού. Ένας γυάλινος τοίχος ορίζει τους χώρους κίνησης και, παράλληλα, γίνεται τμήμα της εισόδου, πάγκος σερβιρίσματος και χώρος υποδοχής. Οι συνεχείς αντανακλάσεις του ενός χώρου στον άλλο δίνουν βάθος και πετυχαίνουν την αλληλοδιείσδυση των χώρων. Οι τόνοι στο lobby παραμένουν σκούροι, τόσο στους τοίχους όσο και στα υλικά. Οι λεπτομέρειες σε μπρούτζο αναγάγουν τις λιτές γραμμές σε ένα πολυτελές περιβάλλον, πιστό στις σχεδιαστικές αρχές της μεταπολεμικής αισθητικής.
Το ξενοδοχείο αποτελείται από 38 δωμάτια, εκ των οποίων τα 25 έχουν μπαλκόνι και τα περισσότερα θέα. Τα τρία δωμάτια τύπου XLarge διαθέτουν patio και jacuzzi. Ο πυκνός στατικός φορέας σε κάθε όροφο τροποποιείται. Οι αρχιτέκτονες ενέταξαν στο σχεδιασμό τον υφιστάμενο σκελετό, προσδίδοντας παράλληλα αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον στην κάτοψη, μέσα από τη δημιουργία εσοχών και προεξοχών στους εσωτερικούς χώρους των δωματίων.
Η αρχιτεκτονική προσέγγιση χαρακτηρίζεται από απλούς συνθετικούς χειρισμούς, που διαμορφώνουν ένα λιτό περιβάλλον. Τα φυσικά υλικά προσδίδουν την αίσθηση πολυτέλειας στο χώρο: παρκέ ξύλινο δάπεδο, μπρούτζος, μάρμαρο και δέρμα, αποτελούν έντονα στοιχεία της εποχής ανοικοδόμησης του κτηρίου. Στους εσωτερικούς χώρους ξεχωρίζουν οι ειδικές μεταλλικές κατασκευές, που συνδυάζονται με βουρτσιστούς ανάγλυφους καπλαμάδες.
Τα "σκληρά" υλικά του lobby -χυτό δάπεδο, μάρμαρο, μπρούτζος και μαύρο τζάμι- επαναλαμβάνονται στα δωμάτια και συνδυάζονται με "μαλακά", όπως το φυσικό μασίφ δρύινο δάπεδο, που συναντάται σε κατοικίες του ΄50, καθώς και δερμάτινα κεφαλάρια, έργα τέχνης και έπιπλα. Τα ευρύχωρα μπάνια ολοκληρώνουν την εμπειρία της φιλοξενίας. Η σχεδιαστική ελευθερία, που χαρακτηρίζει τις εσωτερικές διαρρυθμίσεις, προσφέρει τη δυνατότητα για περισσότερους κοινόχρηστους χώρους, όπως το γυμναστήριο. Η διάταξη των λειτουργιών ακολουθεί το ύφος των υπόλοιπων χώρων, ώστε να αποτελούν ένα σύνολο.
H ανάγκη για πρόσβαση στο δώμα οδήγησε στον επανασχεδιασμό του ως ενός χώρου, που συνδυάζει τη διαφάνεια, τη σκιά και το πράσινο. Σε συνδυασμό με τη θέα προς την Ακρόπολη, τα υλικά που επιλέχθηκαν -ξύλινο deck, μπετόν και λαμαρίνα- συμπληρώνουν την αισθητική του "The Modernist".