Επανάχρηση αποθήκης και μετατροπή σε κατοικία διακοπών στο Πήλιο

Πρόκειται για, απλής κατασκευής, ισόγεια αγροτική αποθήκη εμβαδού 115 m², η οποία είναι κτισμένη τη δεκαετία 1930 - 1940 στον οικισμό Κάτω Λεχώνια Πηλίου και χρησίμευε ως αποθήκη. Η ιδέα της αξιοποίησης ήταν απότοκος της οικονομικής κρίσης και της διάθεσης των ιδιοκτητών για συχνές διεξόδους στη φύση.
Σημαντικό στοιχείο, που καθόρισε τη βασική φιλοσοφία και τις συνθετικές και κατασκευαστικές επιλογές, ήταν αρχικά το να μη χάσει το κτίσμα τα βασικά στοιχεία του χαρακτήρα του, εξυπηρετώντας παράλληλα τις ανάγκες της οικογένειας με σημερινούς όρους υγιεινής, λειτουργικότητας και ασφάλειας, αλλά και το πολύ περιορισμένο κοστολόγιο.
Ο ενιαίος χώρος χωρίσθηκε σε δύο διακριτές λειτουργικές ζώνες: τη ζώνη υποδοχής, καθιστικού, τζακιού, τραπεζαρίας και κουζίνας στο ΒΑ τμήμα, στην οποία η ξύλινη στέγη παρέμεινε εμφανής, και η ιδιωτική ζώνη των δύο υπνοδωματίων και του WC στο ΝΑ τμήμα του κτιρίου, στον οποίο κατασκευάσθηκε ψευδοροφή από ξηρά δόμηση.
Τα ξύλινα κουφώματα είναι νέας τεχνολογίας (διπλά τζάμια, κρυφές διατομές αλουμινίου και λάστιχα) για καλύτερη θερμομόνωση και αεροστεγανότητα και βάφτηκαν με ματ ριπολίνη στο χρώμα του φυλλώματος της ελιάς. Όπου ήταν εφικτό ανοίχτηκαν νέα ανοίγματα για επαρκή φυσικό φωτισμό και διαμπερή εξαερισμό εξυπηρετώντας κατά το δυνατόν τη βιοκλιματική λογική του σχεδιασμού.
Στη στέγη διατηρήθηκαν και συντηρήθηκαν τα υπάρχοντα ξύλινα ζευκτά και ανακατασκευάσθηκε η επικάλυψη με νέα κεραμίδια, διαπνέουσα μεμβράνη για υγρομόνωση και θερμομόνωση πάχους 10 cm. Προηγουμένως κατασκευάσθηκε κρυφό σεναζοδοκάρι από οπλισμένο σκυρόδεμα επίστεψης όλων των περιμετρικών πέτρινων τοίχων, διατηρώντας την -κατά το παραδοσιακό σύστημα της επεξοχής- υπάρχουσα από πλάκες Πηλίου γρηπίδα.
Οι πέτρινοι περιμετρικοί φέροντες τοίχοι πάχους 60 cm, μετά τη συντήρηση των αρμών, επιχρίσθηκαν με ισχυρό οπλισμένο τσιμεντοκονίαμα και τμήματά τους επικαλύφθηκαν με πατητή τσιμεντοκονία κλασσικού τύπου χωρίς βαφή. Το πλέγμα των επιχρισμάτων έδεσε με τις αναμονές σιδηρού οπλισμού, που αφέθηκαν κατά την κατασκευή του περιμετρικού δοκαριού, καθώς και με το πλέγμα που τοποθετήθηκε στο νέο, ελαφρά οπλισμένο, δάπεδο επίσης από οπλισμένο σκυρόδεμα.
Η απαίτηση για τη στατική επάρκεια του κτιρίου και τη σωστή αντισεισμική του συμπεριφορά επιλύθηκε με την τοποθέτηση δύο εμφανών μεταλλικών πλαισίων από κοιλοδοκό 100×100×5 (mm). Τα μεταλλικά πλαίσια πακτώθηκαν στο νέο δάπεδο από ελαφρά οπλισμένο σκυρόδεμα, στο ισχυρό οπλισμένο τσιμεντοκονίαμα των περιμετρικών πέτρινων τοίχων και στο νέο περιμετρικό δοκάρι.
Σημαντικό οικοδομικό στοιχείο της παλιάς κατασκευής, το οποίο συνέβαλλε σημαντικά στην διατήρηση του κτιρίου και τον περιορισμό των ζημιών κατά την περίοδο των καταστρεπτικών σεισμών στην περιοχή το 1955-56, ήταν τα συνεχή οριζόντια διπλά σενάζ από ξυλεία καστανιάς, που δένουν την έσω και έξω λίθινη τοιχοποιία και την εμπόδισαν να καταρρεύσει.
Τα μεταλλικά πλαίσια ορίζουν το χώρο της εισόδου και το χώρο της κουζίνας. Οι δύο μεταλλικές κολώνες, εκτός από την συνεισφορά τους στη στατική ενίσχυση του κτιρίου, στηρίζουν και τα κρεμαστά, ανοιχτά, διαμπερή ντουλάπια της κουζίνας.
Στο λουτρό η ντουζιέρα και ο πάγκος του νεροχύτη, όπως και ο πάγκος της κουζίνας, έγιναν κτιστά και σοβατίσθηκαν με πατητή τσιμεντοκονία παραδοσιακού τύπου, συνδυασμένη με έγχρωμα πλακάκια παλιού τύπου.
Στο άμεσο περιβάλλον του κτιρίου (στην ανατολική πλευρά) κατασκευάσθηκε πλακόστρωτη αυλή για την υπαίθρια διαβίωση της οικογένειας, με απόλυτο σεβασμό στην υπάρχουσα φύτευση, η οποία διατηρήθηκε στο σύνολό της. Ο φωτισμός του περιβάλλοντα χώρου είναι έμμεσος, μέσω φωτιστικών σημείων που τοποθετήθηκαν στα δένδρα.
Η επίπλωση του χώρου έγινε κυρίως με παλιά έπιπλα από το παλιό σπίτι της οικογένειας, που από χρόνια παρέμενε ακατοίκητο.
Η άποψη που θέλει την επανάχρηση ενός κτιρίου (έστω και μιας απλής γεωργικής αποθήκης), με ζωή ενός περίπου αιώνα, ως μία επιδερμική και επιφανειακή αποκατάσταση των εμφανών ζημιών των επιχρισμάτων και την εκ νέου κατασκευή των χρωματισμών, είναι απολύτως λανθασμένη. Η αλλαγή χρήσης προϋποθέτει λεπτομερή αποτύπωση, αναλυτική περιγραφή της παθολογίας της κατασκευής, προτάσεις για τη στατική ενίσχυση και αντισεισμική θωράκιση του κτιρίου και οικοδομική αποκατάσταση όλων των επί μέρους μελών του σύμφωνα με τους ισχύοντες κανόνες πυρασφάλειας, λειτουργικότητας, θερμομόνωσης, υγρομόνωσης, ηχομόνωσης, υγιεινής και εξοικονόμησης ενέργειας.
Ακόμη και στα μη διατηρητέα κτίρια υπάρχουν πολύ λεπτές ισορροπίες σε σχέση με τα τμήματα του κτιρίου που διατηρούνται και συντηρούνται και ποια στοιχεία του μπορούν να αποξηλωθούν και να αντικατασταθούν με νέα. Σίγουρα η νέα χρήση και η νέα λειτουργικότητα του κτιρίου επιβάλλουν νέες αρχιτεκτονικές χειρονομίες, που πιθανά θα αλλοιώνουν την αυθεντικότητα του κτιρίου. Άποψη του γραφείου είναι η νέα συνθήκη λειτουργίας να επιβάλει τη χρησιμοποίηση νέων υλικών και τεχνολογιών, οι οποίες πρέπει να είναι διακριτές από τις προϋπάρχουσες, δείχνοντας με καθαρότητα και σαφήνεια το μεταγενέστερο χρόνο κατασκευής τους. Παλιό και νέο μπορεί να συνυπάρχει σε μία σχέση αλληλοσεβασμού έστω και μέσω μιας αντιθετικής αλλά ισχυρά συμβιωτικής συνύπαρξης.