Εστιατόριο "MELIA" σε παραλία στη Χαλκιδική

Μέσα στο πευκόδασος της παραλίας Καρύδι, στη Βουρβουρού Χαλκιδικής σχεδιάστηκε ένα εστιατόριο με δημιουργική κουζίνα, βασισμένη σε σύγχρονες και παραδοσιακές μεσογειακές γεύσεις. Η βασική ιδέα ήταν να δημιουργηθεί στον υπαίθριο χώρο του εστιατορίου η αίσθηση της παραδοσιακής ελληνικής αυλής. Τα βασικά στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν είναι οι λευκές πεζούλες και οι ξύλινες πέργκολες με επικάλυψη από καλαμωτές. Οι πεζούλες οριοθέτησαν τα διαφορετικά επίπεδα του υπαίθριου χώρου και τα παρτέρια των μεγάλων δέντρων, που υπήρχαν ήδη στο οικόπεδο, δημιουργώντας καθίσματα όπως στις παραδοσιακές αυλές. Αντιστοίχως, οι καλαμωτές με τη χαρακτηριστική σκιά τους σκίασαν την περισσότερη επιφάνεια του υπαίθριου χώρου. Το σαλόνι του εστιατορίου αναπτύχθηκε εξ ολοκλήρου στον υπαίθριο χώρο της τοποθεσίας, περιμετρικά από το μοναδικό κτιριακό όγκο που προϋπήρχε και θα φιλοξενούσε το χώρο της κουζίνας. Η επιφάνεια του κτιρίου έχει επενδυθεί με ξύλο και έχουν αφεθεί μεγάλα ανοίγματα, ώστε τα διαφορετικά τμήματα της κουζίνας να είναι ορατά από το χώρο του σαλονιού του εστιατορίου. Μ' αυτό τον τρόπο μπορεί να παρακολουθηθεί από τους πελάτες του εστιατορίου, που ενδιαφέρονται για τη διαδικασία της δημιουργικής κουζίνας, η δημιουργία των διαφορετικών παρασκευών.
Για τα υλικά του χώρου δημιουργήθηκε μία παλέτα με βασικά χαρακτηριστικά φυσικές υφές και χειροποίητες επεξεργασίες που συναντιούνται στην Ελλάδα και στη Μεσόγειο γενικότερα. Τριφτό επίχρισμα, ακανόνιστες πέτρινες πλάκες, ξύλα, καλαμωτές διαφορετικής υφής και ψάθες, συνδυάστηκαν και χρωματίστηκαν με βάση την εφαρμογή τους στο χώρο. Τα υλικά που εφαρμόστηκαν σε όγκους, όπως στα κτίρια και στις πεζούλες, βάφτηκαν λευκά, ενώ αυτά που εφαρμόστηκαν σε επιφάνειες, όπως στα δάπεδα ή στις επικαλύψεις των στεγάστρων και στα διαχωριστικά, αφέθηκαν στα φυσικά γήινα χρώματά τους. Για το βασικό φωτισμό του χώρου μεταποιήθηκαν σε φωτιστικά ψάθινα  xχειροποίητα καλάθια διαφορετικού τύπου και μεγέθους και διαφορετικών πλέξεων, που κρεμάστηκαν κάτω από τις πέργκολες με τις καλαμωτές. Αυτή η διαφοροποίηση έδωσε την επιθυμητή πολυπλοκότητα στη σύνθεσή τους και δημιούργησε διαφορετικές λεπτομέρειες στο φωτισμό του χώρου όταν τα φώτα ήταν αναμμένα. Οι χώροι που δεν ήταν στεγασμένοι φωτίστηκαν με σειρές από απλούς λαμπτήρες, κρεμασμένες από τα γύρω δέντρα, όπως συμβαίνει στις υπαίθριες γιορτές στα ελληνικά χωριά. Τέλος, χρησιμοποιήθηκαν υφάσματα με γήινες υφές και χρώματα ή μοτίβα με παραδοσιακές αναφορές, ώστε να τονίσουν με τη σειρά τους τη γενική αίσθηση του χώρου.