Κατασκευές για προσωρινή διαμονή σε παρθένο παραλιακό τοπίο στη Χιλή

Οι κατασκηνωτικές εγκαταστάσεις “Piedras Bayas Beachcamp” στην παράκτια ζώνη της έρημου Ατακάμα της βόρεια Χιλής αποτελούν πρότυπο βιώσιμης τουριστικής μονάδας. Η στρατηγική των ελαφρών, ευέλικτων κατασκευών σε συνδυασμό με την ενσωμάτωση τοπικών υλικών, μη μολυσματικών συστημάτων υγιεινής και "πράσινης" ενέργειας, συντελούν στο χαμηλό περιβαλλοντικό αποτύπωμα των εγκαταστάσεων και στη διατήρηση του παρθένου τοπίου.
Η παράκτια ζώνη της ερημικής τοποθεσίας, όπου τοποθετήθηκαν οι τουριστικές εγκαταστάσεις αποτελεί ένα φυσικό οικοσύστημα που έχει επηρεαστεί ελάχιστα από την ανθρώπινη παρέμβαση. Η περιοχή προσελκύει συνεχώς επισκέπτες χάρη στον ορυκτό της πλούτο και στη δυνατότητα για αστρονομική παρατήρηση λόγω του υψόμετρου και των ευνοϊκών καιρικών συνθήκων που επικρατούν.
Σεβόμενη τις ιδιαιτερότητες της τοποθεσίας, η ομάδα μελέτης αποφάσισε να μην ανεγείρει ένα μεγάλο κτιριακό όγκο που θα διατάρασσε την ισορροπία του οικοσυστήματος, αλλά μικρές κατασκευές, συνδεδεμένες μεταξύ τους με ξύλινα μονοπάτια. Κατασκευαστήκαν έτσι τρεις ανεξάρτητες μονάδες δωμάτιων και μια κεντρική εγκατάσταση με κοινόχρηστες χρήσεις.
Η κεντρικός μονάδα φιλοξενεί εγκαταστάσεις εξυπηρέτησης των ενοίκων, όπως καθιστικό, κουζίνα, γραφείο, αλλά και χώρους διαμονής για το προσωπικό, βοηθητικούς χώρους και μπάνια. Οι εγκαταστάσεις ολοκληρώνονται με μια εξωτερική κοινόχρηστη τραπεζαρία με θέα στη θάλασσα, ενώ πλησίον δημιουργήθηκε και ένας χώρος στάθμευσης οχημάτων.
Τα δωμάτια έχουν τη μορφή γεωδαιτικών θόλων από PVC και κατασκευάστηκαν επάνω σε ανυψωμένες ξύλινες πλατφόρμες. Είναι πλήρως εξοπλισμένα, διαθέτουν ιδιωτικό μπάνιο και έχουν απεριόριστη θέα προς τον ωκεανό. Προκειμένου να διατηρηθεί η ιδιωτικότητα, οι θόλοι τοποθετήθηκαν σε απόσταση 50 μέτρων μεταξύ τους, κάτι που επιτρέπει παράλληλα και την πιο ομαλή ενσωμάτωση των κατασκευών στο τοπίο.
Η κατασκευή των κτιρίων είναι εμπνευσμένη από την τοπική αρχιτεκτονική κοντινών οικισμών, η οποία βασίζεται στη χρήση ενός ξύλινου σκελετού ντυμένου με δέρμα ή με ένα είδος καλαμωτής για προστασία και σκίαση. Έτσι, οι αρχιτέκτονες χρησιμοποιήσαν για αυτά τα οικολογικά τουριστικά καταλύματα τοπικά και φυσικά υλικά, όπως ξύλο, ύφασμα και δύο είδη ενδημικών θάμνων, που χάρη στη μεγάλη τους αντοχή, είναι κατάλληλα για την εξωτερική επένδυση των κτιρίων ως ηλιοπροστασία.
Για τη θεμελίωση των κτισμάτων, που έγινε χωρίς τη χρήση τσιμέντου, τοποθετήθηκαν ξύλινα υποστυλώματα σε βάθος ένα μέτρο κάτω από την άμμο και συμπιέστηκαν με θαλασσινό νερό για να σταθεροποιηθούν. Χάρη στον τρόπο κατασκευής, που περιορίστηκε στην ελάχιστη δυνατή παρέμβαση, οι κτιριακές μονάδες μπορούν να απομακρυνθούν, αποκαθιστώντας πλήρως το φυσικό τοπίο.