Anatolia Elementary School, αρχιτεκτονική σύνθεση μέσω απλών γεωμετρικών σχημάτων

Η αρχική αρχιτεκτονική πρόταση για το νέο 18τάξιο εκπαιδευτικό συγκρότημα Anatolia Elementary School μελετήθηκε στο πλαίσιο κλειστού αρχιτεκτονικού διαγωνισμού, που προκήρυξε το 2015 το σωματείο "Έφοροι του Κολλεγίου Ανατόλια" και διακρίθηκε με το 1ο βραβείο. 
Στόχος της μελέτης ήταν η συνολική πρόταση για την ανέγερση του συγκροτήματος και τη διαμόρφωση των υπαίθριων χώρων του να αποτελεί μια ολοκληρωμένη και υποδειγματική πρόταση, σημείο αναφοράς για τις σύγχρονες εκπαιδευτικές τάσεις, ώστε:να σηματοδοτεί με την αισθητική του έκφραση τον διαχρονικό ρόλο του εμβληματικού θεσμού του Κολλεγίου Ανατόλια, να δημιουργεί ένα μοναδικό για την Ελλάδα πρότυπο εκπαιδευτικό σύνολο με παιδοκεντρικό χαρακτήρα, να μετασχηματίζει σε χώρο τους εκπαιδευτικούς και παιδαγωγικούς στόχους του ιδρύματος και  να ακολουθεί τις απαιτήσεις της ισχύουσας νομοθεσίας.
Για να προσεγγίσουν το θέμα, οι αρχιτέκτονες σκέφτηκαν τα παιδικά σκίτσα και αναρωτηθήκαν ποιο είναι το πρώτο σκίτσο ενός μικρού παιδιού που εκφράζει, ανεπηρέαστο από κάποιο πρότυπο ενηλίκων, τη μορφή ενός χώρου, στον οποίο φαντάζεται να ζει. Σκέφτηκαν έναν χώρο φαινομενικά απλό και οικείο. Έναν τόπο, στον οποίο τα παιδιά να αντιλαμβάνονται το κτίριο σαν σπίτι τους και τον υπαίθριο χώρο σαν κήπο τους. Μια σχολική ατμόσφαιρα, που να ισορροπεί ανάμεσα στην απελευθέρωση της παιδικής έκφρασης και στην ανάπτυξή τους στο περιβάλλον των ενηλίκων. Η πρώτη συνειρμική αναφορά, η πρώτη σχεδιαστική αναζήτηση αφορά στις έννοιες των απλών γεωμετρικών σχημάτων: το τετράγωνο, το παραλληλόγραμμο, το τρίγωνο, τον κύκλο. Ταυτοχρόνως και στις έννοιες του μικρού, του οικείου, της ατμόσφαιρας, της πρωτογενούς βιωματικής χωρικής εμπειρίας. Μεταφορικά και ουσιαστικά, τα πρωτογενή γεωμετρικά σχήματα μεταφέρουν ασυνείδητη εμπειρία γνώσης. Έχουν από τη φύση τους εκπαιδευτικό χαρακτήρα, κινητοποιούν τον αντικατοπτρισμό των αισθήσεων και λειτουργούν ως εστία δημιουργικότητας.
Η προσέγγιση στους παιδαγωγικούς στόχους του σχολείου, στο πρόγραμμα και στον χώρο έγινε σαν μια σύνθεση συνεχούς ροής εναλλασσόμενων χωρικών εμπειριών. Τα μεγέθη του προγράμματος μεταφράστηκαν σε επιφάνειες και όγκους και επιλέχθηκε το μικρό μέγεθος για τη διαδικασία "αποσύνθεσης" -
"ανασύνθεσης" του συνόλου. Επιλέχθηκε το κύτταρο - τάξη, οι όγκοι συντέθηκαν, διπλώνοντας ή ξεδιπλώνοντας τα απλά γεωμετρικά σχήματα, δημιουργήθηκαν διδακτικές ενότητες με στρέψεις και αλληλοτομίες και επιλύθηκε η απαιτητική λειτουργική πολλαπλότητα με γνώμονα την απλότητα. Οι αρχιτέκτονες προσέγγισαν τον κλειστό και τον υπαίθριο χώρο του προγράμματος ως σύνολο του ενιαίου σχολικού μικρόκοσμου. Επέλεξαν τη σύνθεση των αντιθέτων: επίλυσαν με καθαρά σχήματα –τετράγωνο, παραλληλόγραμμο, τρίγωνο– τους κλειστούς χώρους και με κύκλους, ελλείψεις και ρευστά σχήματα τους υπαίθριους χώρους.
Με γενέτειρα το κύτταρο - μονάδα δημιουργήθηκε η σύνθεση δύο αυτόνομων λειτουργικά διδακτικών ενοτήτων. Ο διάδρομος κάθε ενότητας, μια ραχοκοκαλιά σε έκταση, σχηματίζει το βασικό στοιχείο χωρικής οργάνωσης των μονάδων μεταξύ τους, εισάγει τη διαμήκη κίνηση και δημιουργεί διευρύνσεις στάσης, χαλάρωσης και συνεύρεσης. Μέσω του διαδρόμου κυκλοφορίας, τα κύτταρα - τάξεις αρθρώνονται, τάσσονται εν σειρά ή στρέφονται σε απλούς γεωμετρικούς σχηματισμούς και συντίθενται σε μια ενιαία χωρική οντότητα. Η κάθε ενότητα, σε ρόλο ορίου, τοποθετείται κατά μήκος της νότιας και της βόρειας πλευράς του οικοπέδου, σχηματίζοντας στον ζωτικό ενδιάμεσο χώρο, τον κεντρικό αύλειο χώρο του σχολείου.
Η είσοδος είναι ο χώρος που σηματοδοτεί την ταυτότητα του νέου εκπαιδευτικού συγκροτήματος και αποτελεί την άμεσα αναγνωρίσιμη εικόνα του. Ταυτοχρόνως, είναι η πύλη, που σηματοδοτεί, ουσιαστικά και μεταφορικά, την πρόσβαση από τον γύρο κόσμο στον ιδιαίτερο κόσμο του εκπαιδευτικού συγκροτήματος. Η είσοδος γίνεται, λοιπόν, σημαντική, γίνεται πύλη, γίνεται εικόνα, γίνεται ο μεταβατικός χώρος και γι’ αυτόν τον λόγο αποκτά πορώδη χαρακτηριστικά. Γίνεται ο ενδιάμεσος χώρος, που σύμφωνα με την ψυχαναλυτική προσέγγιση, αφορά τόσο σε έναν τόπο, όσο και σε μια διαδικασία "διά της οποίας μπορεί να ξεδιπλωθεί η ικανότητα μιας δημιουργικής αντίληψης του κόσμου". Ουσιαστικά, η πύλη - είσοδος αποτελείται από κενό χώρο και φως, ένα πορώδες κέλυφος με στέψη και διάτρηση. Ταυτοχρόνως, ο χώρος παρακολουθεί και "εμβολίζει" τις δύο διακριτές ενότητες, το αμφιθέατρο και τη βιβλιοθήκη, καθοδηγεί την πορεία προσέλευσης σ' αυτές και συνδέει σε ένα ενιαίο μορφολογικά και λειτουργικά σύνολο τη δημόσια εικόνα του συγκροτήματος. Κοινό χαρακτηριστικό στοιχείο της μορφολογίας των επί μέρους όγκων αποτελεί ο διαμπερής χαρακτήρας τους, χειρισμός που εντείνει την οπτική επικοινωνία και τη διάχυση του εσωτερικού με τον εξωτερικό χώρο. 
Τέλος, ο αύλειος χώρος, υποσύνολο του ενιαίου σχολικού μικρόκοσμου, ξεδιπλώνεται με ελαφρές καμπυλώσεις, υποδιαιρείται σε μικρού μεγέθους ενότητες, που φιλοξενούν ποικίλες δραστηριότητες εξωτερικού χώρου, δημιουργεί ατμόσφαιρες οικειότητας για τους νεαρούς και τους μεγαλύτερους σε ηλικία χρήστες, επιχειρεί να ισορροπήσει το τεχνητό με το φυσικό στοιχείο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, όπως και όλα τα υπόλοιπα κτίρια του Κολλεγίου Ανατόλια, έτσι και το νέο Anatolia Elementary School υλοποιήθηκε χάρη στη γενναιόδωρη, ιδρυτική δωρεά του Εφόρου George S. Bissell, καθώς και περισσότερων από 200 ακόμη Εφόρων και μελών του προσωπικού του Κολλεγίου Ανατόλια, γονέων, αποφοίτων, φίλων και ιδρυμάτων.
Το έργο είναι υποψήφιο για τα βραβεία Mies van der Rohe Award 2024.