Γραφεία πληροφορικής στο κέντρο της Αθήνας

Το έργο βρίσκεται στην περιοχή της πλατείας Ομονοίας, στην παραδοσιακή περιοχή συγκέντρωσης χώρων εργασίας του κέντρου της Αθήνας. Αφορά στην αναδιαμόρφωση δύο αυτοτελών ορόφων, εμβαδού 500 m² έκαστος, επί οκταώροφου κτιρίου γραφείων της δεκαετίας του ’70.
Η μελέτη αποσκοπεί στη δημιουργική αποκρυστάλλωση μίας σειράς προβληματισμών που απασχολεί το αρχιτεκτονικό γραφείο, αναφορικά με το σχεδιασμό εργασιακών χώρων και την αξιοποίηση του υφιστάμενου κτιριακού αποθέματος των κεντρικών περιοχών, στις ελληνικές πόλεις. Στα κέντρα των ελληνικών πόλεων, έχει συσσωρευτεί μεγάλο πλήθος κτιρίων γραφείων, τα οποία δεν καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες χώρων εργασίας, την ίδια στιγμή που η φέρουσα ικανότητα των κτηρίων μπορεί να διατηρηθεί για πολλά ακόμα χρόνια. Αυτή η απαξίωση οφείλεται στην παρωχημένη τεχνολογική υποδομή τους, αλλά ακόμη περισσότερο στη σχεδιαστική αντίληψη, που επικρατούσε κατά την περίοδο μελέτης τους, και αποσκοπούσε στη στέγαση ατομικών ή πολύ μικρών επιχειρήσεων. Προς αυτήν την κατεύθυνση, η οργάνωσή τους γινόταν βάσει ενός αξονικού διαδρόμου, εκατέρωθεν του οποίου παρατίθεντο επάλληλοι εργασιακοί χώροι της τάξης των 25 έως 50 m². Στο ίδιο πλαίσιο, χαρακτηριστική είναι η έλλειψη εξωτερικών, υπαίθριων και ημιυπαίθριων χώρων, σε μία προσπάθεια μέγιστης εκμετάλλευσης της δόμησης. Αποτέλεσμα αυτού του σχεδιασμού, υπήρξε η δημιουργία κατακερματισμένων και σκοτεινών χώρων εργασίας.

Το υφιστάμενο κτίριο γραφείων ακολουθεί ένα αντίστοιχο, παλαιό μοντέλο ανάπτυξης του εργασιακού χώρου, το οποίο ορίζεται από την αυστηρή διάταξη χώρων, τα περιορισμένης έκτασης ατομικά γραφεία και τον επιμήκη σκοτεινό διάδρομο κίνησης των χρηστών. Γι’ αυτούς τους λόγους, η αρχιτεκτονική προσέγγιση στοχεύει στη δημιουργία ενός σύγχρονου χώρου εργασίας με ευρύχωρα γραφεία, που θα ενθαρρύνει την ομαδική εργασία, τη δημιουργικότητα και την παραγωγικότητα. Η ενοποίηση του 3ου και του 4ου ορόφου, μέσω της διάνοιξης διαφορετικού μεγέθους οπών στη μεσαία πλάκα, αποσκοπεί στη σύνδεσή τους για λόγους λειτουργικούς και οπτικούς, αυξάνοντας το σχετικό ύψος του χώρου εργασίας.
Οι χώροι εργασίας οργανώνονται σε υποπεριοχές, με στόχο να μπορούν να φιλοξενήσουν πολλαπλές ομάδες εργασίας, λειτουργώντας ταυτόχρονα ως μία ενιαία περιοχή, με τη χρήση διαφανών χωρισμάτων. Ανάμεσα σε αυτή τη σύνθεση γραφείων, διαμορφώνονται πράσινες νησίδες βλάστησης, οι οποίες χρησιμοποιούνται ως χώροι συνάντησης και χαλάρωσης. Αυτοί οι εσωτερικοί κήποι-δωμάτια, προσδίδουν την αίσθηση του υπαίθριου χώρου εντός του κτιρίου, επανερμηνεύοντας την έννοια του χώρου εργασίας και αποκαθιστώντας την επαφή με τη φύση μέσα στο πυκνά δομημένο περιβάλλον.

Τόσο οι οπές-αίθρια όσο και οι κήποι- δωμάτια, οργανώνουν τις κατόψεις των ορόφων σε οπτικά ενιαίους, αλλά λειτουργικά διαμερισματοποιημένους χώρους, κατ’ αντιστοιχία του λειτουργικού προγράμματος της εργοδότριας εταιρείας. Το κεντρικό κλιμακοστάσιο παίρνει τη μορφή αμφιθεάτρου, με στόχο τη διαμόρφωση ενός σημείου συνάντησης των συναδέλφων αλλά και τη φιλοξενία εκδηλώσεων. Τέλος, μία σειρά από διαφορετικού μεγέθους χώροι, όπως skype-booths, χώροι συναντήσεων, τραπεζαρία, γυμναστήριο, αποδυτήρια και χώροι παιχνιδιού, λειτουργούν συμπληρωματικά ως προς τους χώρους ατομικής εργασίας. Με αυτόν τον τρόπο, ο σχεδιασμός αποσκοπεί στην οργάνωση ενός περιβάλλοντος εργασίας, το οποίο να ανταποκρίνεται στα σύγχρονα κριτήρια συνεργασίας, ευμεταβλητότητας και ευελιξίας.