Διαμόρφωση τρισδιάστατης όψης με κινητές ξύλινες παλέτες σε κτίριο γραφείων στη Γλυφάδα

Το κτίριο επί της οδού Γούναρη στη Γλυφάδα είχε μείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα μόνο με το φέροντα οργανισμό υλοποιημένο. Από τους αρχιτέκτονες ζητήθηκε να δοθεί μια νέα μορφή και ταυτότητα στο κτίριο, αλλάζοντας τη μη υλοποιημένη όψη που είχε η άδεια της πολεοδομίας.
Με την αλλαγή της όψης επιδιώχθηκε η ταυτότητα ενός σύγχρονου κτιρίου με υλικά όμως οικεία και φυσικά, όπως το ξύλο και το τσιμεντοκονίαμα. Η χρησιμοποίηση ενός επαναλαμβανόμενου μοτίβου φθηνού και οικολογικού, δηλαδή της παλέτας, ήταν απόρροια της νέας οικονομικοκοινωνικής κατάστασης που είχε περιέλθει η χώρα, που παράλληλα όμως εξασφάλιζε τη δημιουργία ενός δεύτερου ενεργειακού κελύφους που θα μπορούσε να αλλάζει σύμφωνα με τις εξωτερικές συνθήκες έντασης του ηλιακού φωτός ενώ ταυτόχρονα η όλη κατασκευή να έχει μικρό κόστος συντήρησης.
Η όψη επενδύθηκε με ξύλινες παλέτες που δημιουργούν μια τρισδιάστατη όψη, καθώς οι παλέτες μπορούν να ανοίγουν και να κλείνουν στηριζόμενες σε μεταλλικό σκελετό και σε ηλεκτρικές μπουκάλες ανύψωσης. Οι παλέτες ανοίγουν και κλείνουν ανεξάρτητα η μία από την άλλη και με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται μια δυναμική, "ζωντανή" όψη που θα έχει κάθε στιγμή διαφορετική μορφή από την προηγούμενη.
Καθώς το κτίριο είναι σε έναν από τους πιο κεντρικούς δρόμους της Γλυφάδας επιδίωξη του σχεδιασμού ήταν η διαμόρφωση μιας όψης που να προτείνει κάτι νέο χωρίς να προκαλεί και μίας όψη που θα δίνει στον περαστικό μία εικόνα οικεία, όσο και πρωτοποριακή. Δόθηκε ένταση και έμφαση στο γωνιακό σχήμα του οικοπέδου και τονίστηκε η γωνία του κτιρίου, δημιουργώντας τη νέα επιφάνεια από τις παλέτες σε σχήμα γάμα.
Οι παλέτες, τόσο στην κλειστή όσο και στην ανοιχτή τους θέση, με τα διάκενα που δημιουργεί το σχήμα τους, επιτρέπουν το φυσικό φωτισμό και αερισμό των κλειστών χώρων του κτιρίου ενώ παράλληλα λειτουργούν ως κατακόρυφα σκίαστρα που προστατεύουν το κτίριο από την ακτινοβολία του ήλιου κατά τη δύση. Με την τοποθέτησή τους στα νοτιοδυτικά, δυτικά και βορειοδυτικά τμήματα των όψεων του κτιρίου, λειτουργούν ως παθητικά ηλιακά συστήματα δροσισμού που αποτελούν συστατικά μέρη του κτιρίου, προσαρμόζονται κατάλληλα στο περίβλημά του (κέλυφος) και συμβάλλουν στο να επιτυγχάνονται οι βέλτιστες εσωτερικές συνθήκες θερμικής άνεσης και ποιότητας αέρα κατά τη διάρκεια ολόκληρου του έτους, περιορίζοντας σημαντικά την απαιτούμενη κατανάλωση ενέργειας.
Το κτίριο έχει χωριστεί σε τρεις ζώνες στην όψη του. Το ισόγειο αποτελείται από μία ενιαία τζαμαρία που περνά μπροστά από τις κολώνες δημιουργώντας μία κυριολεκτικά διάφανη ζώνη. Η δεύτερη ζώνη αποτελείται από την όψη με τις παλέτες που η λογική της τοποθέτησής τους οριζόντια και κάθετα δημιουργεί μεγάλες αντιθέσεις στο χρώμα του ξύλου όταν πέφτει πάνω τους το ηλιακό φως. Η ζώνη αυτή παίρνει απεριόριστα σχήματα καθώς η κάθε παλέτα έχει τη δυνατότητα να παραμείνει κλειστή ή να ανοίξει μόνη της η κάθε μία. Εσωτερικά υπάρχει μεταλλικό δικτύωμα που κρατά τη δεύτερη ενεργειακή όψη μακριά από την εσωτερική όψη που είναι κατασκευασμένη με αλουμινένια κουφώματα και γυαλί από το δάπεδο μέχρι τα δοκάρια. Η τρίτη ζώνη, η στέψη, τονίζεται με τη δημιουργία προστεγάσματος με εφαρμογή τσιμεντοκονιάματος σε απόχρωση σκούρου γκρί, ενώ όλοι οι άλλοι τοίχοι έχουν επίστρωση τσιμεντοκονιάματος σε απόχρωση ανοιχτού γκρί.
Σημαντικός για το σχεδιασμό ήταν και ο υπαίθριος χώρος του κτιρίου καθώς οι υψομετρικές διαφορές του γωνιακού οικοπέδου δημιούργησαν διαφορετικούς τρόπους εισόδου σε αυτό με τρόπο ώστε να τονισθεί η γωνία του οικοπέδου. Επιλέχθηκε μάρμαρο Αλιβερίου αμμοβολημένο για τα σκαλοπάτια και το φυτό στίπα για φύτευση. Η πέργκολα της εισόδου ακολούθησε τη λογική της όψης και η επικάλυψή της έγινε με παλέτες.