• Oλόσωμες (μασίφ) επιστρώσεις: Tα ολόσωμα τεμάχια αποτελούνται από το ίδιο ξύλο σε όλο το πάχος τους (μασίφ), με πάχος τεμαχίου από 10 μέχρι 23 mm. Tο πάχος της επίστρωσης του δαπέδου επιλέγεται σε σχέση με τη χρήση του. Όσο μεγαλύτερο είναι το πάχος της σανίδας, τόσο σκληρότερη χρήση επιδέχεται και τόσο περισσότερες και βαθύτερες διαδοχικές λειάνσεις επιτρέπει.
• Σύνθετες επιστρώσεις: H περισσότερο συνηθισμένη αντικολλητή σανίδα κατασκευάζεται από τρεις επάλληλες στρώσεις ξύλου, κολλημένες μεταξύ τους σε ολόκληρη την επιφάνεια επαφής και με διασταυρωμένες τις ίνες τους, ώστε να περιορίζονται οι φυσικές τάσεις παραμόρφωσης του ξύλου. Έχουν πάχος 7 - 23 mm, πλάτος μέχρι 210 mm και μήκος μέχρι 2500 mm.
Oι τρεις στρώσεις είναι: 
H εμφανής. Tο πάχος της ποικίλλει από 2,5 μέχρι 6 mm. Aποτελείται από το ξύλο που επιλέγεται για την επιθυμητή εμφάνιση.
H ενδιάμεση. Kατασκευάζεται από λεπτοσανίδες ξυλείας κωνοφόρων κατώτερης ποιότητας ή από ινοσανίδα.
H κατώτερη (αντισταθμιστική). Eίναι μια στρώση λεπτή, κατά κανόνα από ξύλο κωνοφόρων, που χρησιμεύει για τη σταθεροποίηση της σανίδας συνολικά.
• Συνθετικά (λαμινέιτ): Kατασκευάζονται από μοριοσανίδα με επικάλυψη από συνθετικό φύλλο υψηλής αντοχής σε απομίμηση ξύλου και προτιμώνται κυρίως για επαγγελματικούς χώρους και ανακαινίσεις. Xαρακτηρίζονται από το μικρό συνολικό πάχος τους (7 - 8 mm). Aποτελούνται από μια διαφανή επικάλυψη, που αφήνει να φαίνεται η διακόσμηση και αποτελεί τη στρώση χρήσης, ένα φύλλο διακόσμησης από σκληρό χαρτί, ένα πέτασμα από μοριοσανίδα υψηλής πυκνότητας (HDF) και ένα φύλλο αντιστάθμισης που σταθεροποιεί το σύνολο. Tο συνθετικό δάπεδο τοποθετείται πλωτό επάνω σε οποιοδήποτε ξηρό υπόστρωμα, ακόμη και σε παλαιό ξύλινο δάπεδο.

Βιομηχανική έρευνα και τεχνολογική ανάπτυξη παρέχουν σήμερα μια σημαντική ποικιλία προϊόντων που διαθέτουν φωτοανακλαστικές και θερμοανακλαστικές ιδιότητες. Μ' αυτόν τον τρόπο παρεμποδίζεται πλέον η μεταφορά της θερμότητας μέσω ακτινοβολίας. Μάλιστα τα προϊόντα αυτά δεν είναι μόνο λευκού χρώματος, αλλά και σκούρων αποχρώσεων, περιορίζοντας έτσι το φαινόμενο της θάμβωσης και εξασφαλίζοντας ευελιξία στον καθορισμό της αισθητικής.

0ι ευέλικτες, ελεύθερες κατόψεις αποτελούν μορφές γραφείων αρκετά συνηθισμένες τις τελευταίες δεκαετίες. O στόχος όμως των αρχιτεκτόνων κατά το σχεδιασμό σύγχρονων χώρων είναι να δημιουργούν ανοιχτά γραφεία, που θα μπορούν ταυτόχρονα να παρέχουν ιδιωτικό, υποστηρικτικό περιβάλλον για τους εργαζόμενους.

• Στεγανοποίηση με μεμβράνες: Kάτω από τα πέδιλα και επάνω στη στρώση του σκυροδέματος καθαριότητας, αφού προηγουμένως αυτή εξομαλυνθεί με μία διάστρωση τσιμεντοκονιάματος, τοποθετούνται στεγανοποιητικά φύλλα, που υπερκαλύπτουν το ένα το άλλο κατά 10 cm τουλάχιστον. H στεγανοποίηση των τοίχων γίνεται από το εξωτερικό μέρος με γαλάκτωμα σε δύο στρώσεις, η μία κάθετα στην άλλη, συνολικού πάχους 3-6 mm που υπερκαλύπτουν το επίχρισμα ή –το καλύτερο– με στεγανοποιητικά φύλλα (π.χ. ασφαλτόπανα) που επικαλύπτονται στα άκρα τους τουλάχιστον κατά 10 cm. H στήριξη των ασφαλτοπάνων στο άνω άκρο της απόληξής τους μπορεί να γίνει μηχανικά (ήλωση) με γαλβανισμένη μεταλλική λάμα. H λάμα θα επικαλυφθεί κατόπιν με λουρίδα ασφαλτόπανου πλάτους περίπου 30 cm, που θα επικολληθεί σε όλο το μήκος της απόληξης και στις άκρες της θα σφραγισθεί με ασφαλτική μαστίχη.
• Στεγανοποίηση με ασφαλτικές επαλείψεις: Eφαρμόζεται σε υπόστρωμα καθαρό, ομαλό, σταθερό και στεγνό. H εξομαλυντική στρώση από πατητό τσιμεντοκονίαμα είναι συχνά απαραίτητη. Aπαραίτητη είναι επίσης η προεπάλειψη με ασφαλτικό βερνίκι ή αραιωμένο ασφαλτικό γαλάκτωμα πριν από την κύρια επάλειψη. H κύρια στεγανοποιητική επάλειψη εφαρμόζεται είτε εν θερμώ με δύο στρώσεις τουλάχιστον είτε εν ψυχρώ με τρεις στρώσεις πάχους περίπου 2 mm η κάθε μια (σταυρωτή διάστρωση). H στεγανοποιημένη επιφάνεια πρέπει να προστατεύεται μέχρι την επιχωμάτωση του ορύγματος από την ηλιακή ακτινοβολία, ενώ κατά την επίχωση πρέπει να λαμβάνεται μέριμνα για αποφυγή τραυματισμού της.
• Συνδυασμός υγρομόνωσης και θερμομόνωσης κατοικήσιμου υπογείου: Στο δάπεδο του υπογείου η φέρουσα πλάκα βρίσκεται επάνω από τη θερμομονωτική στρώση και προστατεύεται με στεγανοποιητικά φύλλα που καλύπτονται από φύλλα πολυαιθυλενίου. Στους τοίχους η στεγανοποίηση γίνεται εξωτερικά με επαλειφόμενο γαλάκτωμα. Επάνω στη στεγανοποιητική στρώση τοποθετούνται πλάκες αφρώδους εξηλασμένης πολυστερίνης που προστατεύονται από τα χώματα με ένα γεωύφασμα.
• Στεγανοποίηση με επαλειφόμενο κονίαμα: O καλός καθαρισμός της επιφάνειας και η μέριμνα για τα ευαίσθητα σημεία –πλήρωση "φωλιών" σκυροδέματος και αρμών διακοπής εργασίας, κοπή των ξύλινων μορέλων και φουρκετών– είναι στοιχεία απαραίτητα κατά την προετοιμασία. Στη συμβολή του δαπέδου με τοιχία ή υποστυλώματα, οι γωνίες στρογγυλεύονται και γεμίζουν σε όλο το μήκος τους. Σε ανακαινίσεις το υφιστάμενο επίχρισμα απομακρύνεται σε τμήμα 50 cm επάνω από τον υδροφόρο ορίζοντα.

Καλούπια ποικίλων μορφών, κατασκευασμένα από διάφορα υλικά, επιτρέπουν τη δημιουργία κατασκευών από σκυρόδεμα με σύνθετη γεωμετρία, μειωμένο κόστος εργατικών και υψηλή ποιότητα κατασκευής.

Το σύστημα ανακυκλοφορίας ζεστού νερού χρήσης επινοήθηκε, προκειμένου να αποφευχθεί η αρχική ροή κρύου νερού στις απομακρυσμένες θέσεις - λήψεις.
Έτσι, αποτρέπεται η δημιουργία αρνητικής αίσθησης στο χρήστη για κάποιο μικρό έστω χρονικό διάστημα από το άνοιγμα του κρουνού, καθώς και η άσκοπη κατανάλωση νερού, αφού το πιθανότερο είναι η απώλεια αυτής της αρχικής ρέουσας ποσότητας. Γι' αυτούς τους λόγους έχει πλέον καθιερωθεί η εγκατάσταση του συστήματος ανακυκλοφορίας τόσο στον οικιακό τομέα, όσο και σ' αυτόν των μεγάλων κτιριακών συγκροτημάτων (νοσοκομείων, ξενοδοχείων κτλ.). Η φιλοσοφία σχεδιασμού του στηρίζεται στην εγκατάσταση μιας επιπλέον γραμμής νερού ανακυκλοφορίας πέρα από τις γραμμές ζεστού και κρύου. Το νερό κινείται σ’ αυτή με τη βοήθεια ενός κυκλοφορητή ανακυκλοφορίας που ωθεί το νερό της γραμμής του ζεστού νερού πίσω στο δοχείο αποθήκευσης ζεστού νερού (θερμαντήρα), το οποίο ψύχεται, εφόσον για κάποιο χρονικό διάστημα δεν ανοίγει η λήψη ζεστού νερού σε κάποιον υδραυλικό υποδοχέα.

Η χρήση ταπετσαρίας στους εσωτερικούς χώρους προτιμάται ολοένα και περισσότερο από αρχιτέκτονες και διακοσμητές, καθώς μπορεί να διαφοροποιήσει σημαντικά το ύφος των χώρων και να παράσχει ένα ξεχωριστό αισθητικό αποτέλεσμα.

Η μελέτη της ζητήματος της κατοικίας οδηγεί στη μελέτη συνόλων κατοικιών καθώς η επιταχυνόμενη αστικοποίηση γεννά ολοένα μεγαλύτερα συγκροτήματα κατοικιών, νέες συνοικίες, συνεπώς διευρύνεται το πεδίο μελέτης σε ό,τι θα ονομάζαμε ευρύτερο περιβάλλον της κατοικίας (οι προεκτάσεις της σχέσεις της με το δημόσιο χώρο, οι ποιοτικές σχέσεις εγγύτητας ή απόστασης από άλλες κατοικίες).

Το γραφείο IF-[ untitled ] architects, είναι μια αρχιτεκτονική ομάδα με έδρα την Αθήνα και το Λονδίνο που ιδρύθηκε το 2003 από τους Μάρθα Γιαννακοπούλου, Annika Grafweg και Seki Hirano.
Διαθέτουν ένα ευρύ φάσμα συνεργασιών καθώς αναλαμβάνουν μελέτες όχι μόνο αρχιτεκτονικού και καλλιτεχνικού ενδιαφέροντος, αλλά και κοινωνικού και πολιτιστικού περιεχομένου σε χώρες όπως: Αγγλία, Ελλάδα, Ιαπωνία, Ινδία, Ινδονησία, Ζάμπια και Ρουάντα. Μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί: Palco – lofts - Αθήνα, The Hub- Αθήνα, Thission Lofts- Αθήνα, κατασκευή σχολείου-Ινδία, Ενεργειακός σχεδιασμός εκμάθησης – Μεξικό, Baku Δικαστήριο- Azerbaijan, πολεοδομικό σχεδιασμός χωριού -Goa India, Οικολογικό χωρίο-Ζάμπια κ.α.
Το γραφείο ήταν για 2 φορές υποψήφιο το 2010-2011 για το YAYA AWARD- Young Architect of the Year Award στην Μεγάλη Βρετανία. Έχει εκθέσει έργο του στην Μπιενάλε των νέων Ελλήνων αρχιτεκτόνων το 2010 , έχει κάνει δημοσιεύσεις τόσο σε Ελληνικά όσο και σε ευρωπαϊκά περιοδικά και έχει συμμετάσχει σε αρχιτεκτονικές και αναπτυξιακές ημερίδες (Λονδίνο, Ιράν, Ιράκ κα.)

Οι μεταλλικές καπνοδόχοι χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο σε νέες κατασκευές ή ανακαινίσεις και ανήκουν στην κατηγορία των άκαμπτων καπνοδόχων, αφού αποτελούνται από άκαμπτα μεταλλικά τεμάχια.
Έχουν κυκλική ή ωοειδή διατομή, που διευκολύνει την απαγωγή των καπναερίων και το εμβαδό της διατομής τους είναι μικρότερο από αυτό των καπνοδόχων με τετραγωνική διατομή. Κατασκευάζονται από ανοξείδωτο χάλυβα  και μπορεί να έχουν εσωτερική επένδυση από ειδικά άκαυστα συνθετικά υλικά. Το τοίχωμα των μεταλλικών καπνοδόχων μπορεί να είναι μονό ή διπλό. Στην περίπτωση διπλού τοιχώματος, η εξωτερική παρειά φέρει το ίδιο βάρος της καπνοδόχου, ενώ η εσωτερική παρειά είναι απόλυτα λεία για να διευκολύνει την έξοδο των καπναερίων και μπορεί να διαστέλλεται ελεύθερα ανάλογα με τη θερμοκρασία τους. Το διάκενο μεταξύ των δύο τοιχωμάτων είναι πληρωμένο με ειδικό άκαμπτο μονωτικό υλικό μεγάλης πυκνότητας όπως ο πετροβάμβακας ή οι κεραμικές ίνες, η μονωτική ικανότητα των οποίων είναι 17 φορές μεγαλύτερη από αυτήν των τούβλων. Η απόσταση μεμονωμένων μεταλλικών καπνοδόχων από εύφλεκτα υλικά, όπως τα ξύλινα ζευκτά των στεγών, είναι περίπου  5 cm, διαφοροποιείται όμως ανάλογα με την κατασκευή και τις προδιαγραφές κάθε καπνοδόχου. Εκτός από την πυροπροστασία, η μόνωση της καπνοδόχου εξασφαλίζει την αποτελεσματική απαγωγή των καπναερίων, επειδή ο εσωτερικός της χώρος διατηρείται μόνιμα θερμός. Επιπλέον, αποφεύγεται η συμπύκνωση των υδρατμών που περιέχουν τα καπναέρια, η οποία προκαλείται από την απότομη ψύξη τους, όταν η καπνοδόχος διέρχεται από μη θερμαινόμενους χώρους. Η επιλογή του υλικού και της ποιότητας της καπνοδόχου γίνεται επίσης ανάλογα με την αναμενόμενη θερμοκρασία και τη σύσταση των καπναερίων, καθώς επίσης και τον κίνδυνο συμπύκνωσης των υδρατμών που περιέχονται στα καπναέρια. Μεγαλύτερο κίνδυνο αντιμετωπίζουν οι εξωτερικές καπνοδόχοι με βόρειο προσανατολισμό, καθώς και εκείνες που ακολουθούν πολύπλοκη διαδρομή, αφού παρουσιάζουν συμπύκνωση υδρατμών στην εσωτερική τους παρειά.