Το έργο αφορά σε ένα αστικό διαμέρισμα σε μνημειώδη άξονα της Θεσσαλονίκης, επί της Πλατείας Αριστοτέλους.
Μετά από διαδοχική διαγραμματική ανάλυση, συμπερασματική προβολή, η κεντρική ιδέα στοιχειοθετήθηκε σε τρεις άξονες καθοδηγούμενη από το φωτισμό, τις προτεινόμενες χρήσεις και τις προκύπτουσες μορφές των αντικειμένων. Οι φόρμες ως μία καθαρή σύνοψη των παραπάνω οδηγούν στο τελικό αρχιτεκτονικό προϊόν του χώρου.
Οι λείες επιφάνειες και οι καθαρές μορφές του εσωτερικού συνδιαλέγονται μέσω της προοπτικής του χώρου και της αίσθησης που παράγεται από τα μεγάλα ανοίγματα με την εκλεκτικιστική αρχιτεκτονική των κτιρίων της Πλατείας Αριστοτέλους που περιβάλλουν το διαμέρισμα.
Ένα κεκλιμένο διάφανο πρίσμα έχει αντικαταστήσει την κάθετη προϋπάρχουσα τοιχοποιία του φωταγωγού, ως ένα κενό ανάμεσα στις πλάκες του κτιρίου, καταλήγοντας στην οροφή του. Μια έντονα σκούρα γωνία ξεδιπλώνει προς την κύρια είσοδο του διαμερίσματος, ενώ ένας αρθρωτός ξύλινος "τοίχος" διαχωρίζει ή ενώνει τους χώρους σύμφωνα με τις ανάγκες του χρήστη. Προσαρμοζόμενοι αποθηκευτικοί χώροι τοποθετούνται διάστικτα στο διαμέρισμα. Ένας ανεστραμμένος φωταγωγός με προοπτική, δημιουργείται στη δυτική πλευρά του ιστορικού κέντρου της πόλης. Όλα τα παραπάνω οργανώνουν ένα σύγχρονο διαμέρισμα ενσωματωμένο σε μία πρότερη κατασκευή.

Το νέο συγκρότημα διακίνησης εμπορευμάτων επάνω στον αυτοκινητόδρομο Ε45 στην περιοχή Haderslev της Δανίας, είναι από τα πρώτα κτίρια logistics που δημιουργήθηκε με βιοκλιματικές αρχές σχεδιασμού. Το κτίριο αποτελεί διακομιστικό κέντρο ενδυμάτων γνωστών οίκων μόδας για όλη την Ευρώπη και διαρθρώνεται σε τρεις όγκους, ευδιάκριτους από απόσταση. Η χωροταξία τους στο οικόπεδο οργανώθηκε ώστε να προσδίδει τη μέγιστη ευελιξία στη λειτουργία των επιμέρους χρήσεων που φιλοξενούν, ενώ η γενική διάταξη επιτρέπει μια πιθανή μελλοντική επέκταση του κέντρου σε τριπλάσιο μέγεθος από το σημερινό, δηλαδή συνολικά περί των 150.000 m².
Η ιδέα ήταν να δημιουργηθεί ένα βιομηχανικό κτίριο που θα πηγαίνει πέρα από τις γνωστές τυποποιημένες λύσεις για τις υπηρεσίες εφοδιασμού, ένα κτίριο με ισχυρή ταυτότητα, σημείο αναφοράς στο περιβάλλοντα χώρο. Από τον αυτοκινητόδρομο μπορεί κανείς να διακρίνει τις δύο ψηλότερες πτέρυγές του, που λειτουργούν ως αποθηκευτικοί χώροι με εμβαδόν περίπου 6.000 m² η καθεμία. Μοιάζουν με γλυπτά στο τοπίο, με πλευρικές όψεις επενδυμένες από ξύλο και στενές, κάθετες λωρίδες πεύκου, υλικό που προσδίδει μια πιο ανθρώπινη κλίμακα στην όλη κατασκευή. Οι δυο μεγάλες αποθήκες καταλήγουν ανατολικά, σε διαφανείς προσόψεις , που παρέχουν μια ενδιαφέρουσα εικόνα των γερανών που υπάρχουν μέσα στο χώρο εργασίας. Οι πτέρυγες ενώνονται με τον κύριο επίμηκες όγκο του κέντρου που φιλοξενεί τις υπόλοιπες χρήσεις, την κύρια είσοδο, τα γραφεία, τον ανεφοδιασμό, μια περιοχή με ράμπες φόρτωσης των φορτηγών, μια αυτοματοποιημένη εγκατάσταση διαλογής και άλλους αποθηκευτικούς χώρους.
Στο σχεδιασμό του κέντρου δόθηκε εξαρχής μια ισχυρή έμφαση στο βιώσιμο χαρακτήρα του, χρησιμοποιώντας τα βρετανικά περιβαλλοντικά πρότυπα BREEAM, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα να αποτελέσει το πρώτο στο είδος του κτίριο στη Δανία ενεργειακής κλάσης 1, σύμφωνα με το δανικό σύστημα αξιολόγησης.
Τα βιοκλιματικά χαρακτηριστικά του κέντρου εντοπίζονται κυρίως στα εξής: υψηλά μονωμένο περίβλημα, παθητικός ηλιακός σχεδιασμός (βόρεια προσανατολισμένα τμήματα γραφείων, μεγάλες προεξοχές για σκίαση, εσωτερική αυλή για καλύτερο ηλιασμό όλων των χώρων), πιστοποιημένη ξυλεία επένδυσης, χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας με βιοκαύσιμα και on-site παραγωγή επικουρικής ηλιακής ενέργειας, ολοκληρωμένη διαχείριση όμβριων υδάτων, διαμορφωμένα πράσινα δώματα μεγάλης κλίμακας, μέγιστη αξιοποίηση του φωτός της ημέρας, ελεγχόμενος τεχνητός φωτισμός τεχνολογίας LED, επιμέρους χρήση ETFE ( εξωτερικής επένδυσης από πλαστικό υλικό με υψηλή μονωτική ικανότητα), ειδικά σχεδιασμένος εξοπλισμός με μηχανές χαμηλής ενεργειακής κατανάλωσης.
Παρά το γεγονός ότι το κέντρο εκτείνεται σχεδόν όσο ένα αεροδρόμιο, έχει σχεδιαστεί με μια αρχιτεκτονική ευαισθησία που είναι σε θέση να προσδώσει μια πιο προσιτή χροιά στους μεγάλους όγκους που το απαρτίζουν. Η έντονη γλυπτική παρουσία του, σε αρμονία με το τοπίο, θέτει νέα πρότυπα για την πράσινη ανάπτυξη του βιομηχανικού τομέα -ως σύγχρονη συνέχεια της σκανδιναβικής παράδοσης.

Στον δεύτερο όροφο μιας σύγχρονης πολυκατοικίας στα ανατολικά προάστια της Θεσσαλονίκης οι αρχιτέκτονες κλήθηκαν να διαμορφώσουν μια σύγχρονη οδοντιατρική κλινική. Βασικό στοιχείο της σύνθεσης ήταν η δημιουργία ενός ευέλικτου χώρου, ικανού να καλύψει τις ιδιαίτερες απαιτήσεις του οδοντιατρείου. Κύριο μέλημα αποτέλεσε η ροϊκή αλληλουχία των χώρων, με έμφαση στην λειτουργία μέσω μιας minimal προσέγγισης με καθαρές γραμμές εντείνοντας την αίσθηση της τάξης και της υγιεινής.
Η διαρρύθμιση του ακινήτου σε συνδυασμό με τις ανάγκες της ιατρού λήφθηκαν υπόψη κατά το σχεδιασμό. Τα πολλαπλά σενάρια κινήσεων μέσα στο ιατρείο, η πάγια διάκριση των χώρων σε εξεταστήριο, γραφείο ιατρού και αίθουσα αναμονής διατηρήθηκαν όπως προστάζουν οι κανόνες υγιεινής και λειτουργίας. Για το λόγο αυτό η πλειονότητα των διαχωριστικών τοίχων διατρήθηκε από τον διάδρομο- τη ραχοκοκκαλία του ιατρείου με αποτέλεσμα ο χώρος του γραφείου να αποτελεί το μεταίχμιο-τον πυρήνα που αρθρώνει όλους τους χώρους γύρω του. Ο χωρικός αυτός σχεδιασμός και η νοητή κατεύθυνση των πελατών και χρηστών αποτέλεσε την χορογραφική θα μπορούσε να πει κανείς έμπνευση για την αλληλουχία των χωρικών εμπειριών. Στο «χορό» αυτό καταλυτικό ρόλο αποτέλεσε η παλέτα των υλικών μέσω των οποίων, επιλέχθηκε να δοθεί ρυθμός και κίνηση συχνά σε αντιπαραβολή με το σενάριο του κάθε χώρου. Ένα σταθερό τέμπο κάθετων δοκών διαταράσσει την ηρεμία του χώρου αναμονής με το κομψό καθιστικό ενώ αντίθετα ο διάδρομος που διατρέχει το οδοντιατρείο στο σύνολο του, γραμμικός και φωτεινός ρέει νωχελικά όπως τα «νερά» του μαρμάρινου δαπέδου. Ο γραμμικός άξονας καταλήγει στο χώρο του εξεταστηρίου, με την έδρα να κυριαρχεί και να πλαισιώνεται από τους πάγκους εργασίας και τα ντουλάπια, φόρμες και κατασκευές σύμφωνα με τις σύγχρονες υγειονομικές και ιατρικές προδιαγραφές. Σε άμεση επαφή με το εξεταστήριο, η γυαλινη θύρα με το υδατογράφημα του ιατρείου οδηγεί στο γραφείο. Χώρος εργονομικός με λιτές δρύινες κατασκευές, ένα μεγάλο κατώφλι ανάμεσα στο εξεταστήριο και το χώρο αναμονής, απομονωμένος και ταυτόχρονα οργανικό και αναπόσπαστο κομμάτι του γραφείου. Η θύρα με την κρυφή στήριξη, τμήμα της ξύλινης επένδυσης με τις κάθετες δοκούς σε επιστρέφει στην αναμονή, μια αέναη λούπα κινήσεων.
Θα ήταν παράλειψη να μην γίνει αναφορά στις σύγχρονες τεχνολογίες, ηλεκτρομηχανολογικά συστήματα απαραίτητα για τις ανάγκες του οδοντιατρείου, φωτιστικά σώματα , κρυφοί φωτισμοί και ηχοσυστήματα εντάχθηκαν στο σχεδιασμό και στην κατασκευή με γνώμονα στο σύνολό τους τη δημιουργία μιας μονάδας συνάμα λειτουργικής και ατμοσφαιρικής.

Το "Branco" είναι ένα ξενοδοχείο 21 δωματίων στην αμμώδη παραλία του Πλατύ Γιαλού, στη Μύκονο. Η μεγαλύτερη πρόκληση σε αυτό το έργο ανακαίνισης ήταν η διατήρηση του αποτυπώματος του υφιστάμενου κτιρίου. Δεν επιτρεπόταν να επεκταθεί το περίγραμμα των αρχικών δομών, ωστόσο το ξενοδοχείο χρειαζόταν υπηρεσίες και εγκαταστάσεις που απαιτούσαν σημαντικά μεγαλύτερο χώρο. Χωρίς να μειωθεί ο αριθμός των δωματίων, που ήταν απαραίτητα, έπρεπε να αυξηθεί με κάποιο τρόπο το μέγεθός τους και να προστεθεί ένα εστιατόριο, ένα εσωτερικό σαλόνι, τραπεζαρία, εσωτερικό και εξωτερικό μπαρ, ένα γυμναστήριο και χώρος ευεξίας, ένα κατάστημα, όπως και μια εκτεταμένη ζώνη υποδοχής.
Το καλοκαίρι στα ελληνικά νησιά βιώνεται κυρίως στους εξωτερικούς χώρους. Δημιουργήθηκε λοιπόν μια σειρά στεγασμένων εξωτερικών ζωνών, ώστε να γίνεται μια σταδιακή μετάβαση από τους εσωτερικούς στους εξωτερικούς χώρους διαδοχικά. Έτσι εξασφαλίστηκαν οι απαραίτητοι επιπλέον χώροι.
Με την προσθήκη παραδοσιακής αυλής στην είσοδο κάθε δωματίου το συνολικό εμβαδό του διπλασιάστηκε. Τα δωμάτια διαθέτουν έτσι ένα ενδιάμεσο χώρο για καθαρισμό από την άμμο μετά την παραλία ή για ένα ντους πριν μπει κάποιος στο δωμάτιο. Αυτός ο χώρος είναι προστατευμένος από τον άνεμο και σκιασμένος από μια πέργκολα, η οποία καλύπτεται με κληματαριά. Στο εσωτερικό άνοιξε το μπάνιο, για να ελευθερωθεί το παράθυρο με τη θέα προς στη θάλασσα. Τα δωμάτια του πρώτου ορόφου διατήρησαν τα ιδιωτικά τους μπαλκόνια και την εκπληκτική θέα στη θάλασσα, ενώ τα δωμάτια στο ισόγειο, τα οποία είχαν προηγουμένως θέα στην πισίνα του ξενοδοχείου και στη βεράντα, επωφελούνται τώρα από μια εκτεταμένη μπροστινή αυλή που φαινομενικά αυξάνει το μέγεθος του δωματίου και αποκτά ιδιωτικότητα με πλούσια φύτευση. Κάθε βεράντα διαθέτει ένα παραδοσιακό κυκλαδίτικο χτιστό κρεβάτι "Odas" και μια πισίνα με τζακούζι.
Αυτή η τεχνική χρησιμοποιήθηκε, οιωνοί επέκτασης, και σε άλλα σημεία του ξενοδοχείου. Οι επισκέπτες φθάνουν στο ξενοδοχείο μέσω της υποδοχής, που καλύπτεται από πέργκολα, πριν μπουν στο ίδιο το κτίριο. Το μικρό δωμάτιο γυμναστικής των 12 τετραγωνικών μέτρων επεκτείνεται με την προσθήκη μιας κλιματιζόμενης και σκιασμένης βεράντας. Η περιοχή που απαιτούνταν για υποστήριξη του νέου εστιατορίου, της τραπεζαρίας και του μπαρ εξασφαλίστηκε κάτω από την πέργκολα μιας νέας αυλής εξυπηρέτησης.
Ο κοινόχρηστος εξωτερικός χώρος επικεντρώνεται γύρω από τη νεόκτιστη πισίνα και τη βεράντα της. Ξύλινα κιγκλιδώματα με ξύλινα δοκάρια έχουν κατασκευαστεί στην περίμετρο της πισίνας για να δίνουν την εντύπωση ότι επιπλέουν στην επιφάνεια. Αυτά τα κιόσκια αυξάνουν το χώρο χαλάρωσης και προσφέρουν μια πιο αποκλειστική επιλογή εκτός από τη βεράντα της πισίνας. Το σπα έγινε μια υπηρεσία που πραγματοποιείται μέσα στην ιδιωτικότητα του δωματίου, ή κάτω από τις βεράντες μασάζ στην παραλία. Ομοίως, ένα μικρό κατάστημα στο κτίριο του ξενοδοχείου συμπληρώνεται από ένα κατάστημα - κιόσκι, το οποίο επίσης επεκτείνει την εμπορική παρουσία και αυξάνει την κάτοψη. Ανάμεσα στη βεράντα και στην άμμο, κατασκευάστηκαν πλατιά, χαμηλά σκαλοπάτια, που προσφέρονται για αμφιθεατρική θέα και σημείο συνάντησης.
Στόχος ήταν να δημιουργηθεί μια μοναδική εμπειρία, που να συνδέει τους επισκέπτες, οι οποίοι διαμένουν στο ξενοδοχείο, γευματίζουν στο εξωστρεφές εστιατόριο, ή χαλαρώνουν στο χώρο ευεξίας, με την παραλία και τη θάλασσα. Αυτή η εμπειρία βασίζεται στη ταυτότητα του ξενοδοχείου, που ταιριάζει απόλυτα με το ελληνικό νησί της φιλοξενίας. Η αρχιτεκτονική γλώσσα βασίζεται στις τοπικές τεχνικές της μυκονιάτικης τέχνης και κατασκευής, που έχουν εφαρμοστεί σε μια φυσική παλέτα παραδοσιακών κυκλαδίτικων υλικών, όπως λευκοί τοίχοι, κουφώματα και πόρτες από συμπαγές ξύλο και λείες επιστρώσεις δαπέδων. Στη συνέχεια οι χώροι εξοπλίστηκαν με ειδικά σχεδιασμένα έπιπλα και διακοσμητικά στοιχεία, που προσδίδουν σύγχρονη πρωτοτυπία στη σύνθεση.

Οι όψεις εμφανούς σκυροδέματος αλλοιώνονται σταδιακά από διαφορετικούς μηχανισμούς, παρουσιάζοντας φθορές. Η συστηματική επιθεώρηση, αξιολόγηση και επιδιόρθωση των φθορών μπορούν να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητα και την αντοχή αυτών των κατασκευών στο χρόνο.

"Στη διατήρηση της αυθεντικότητας της πολιτιστικής κληρονομιάς, τα υλικά και η αρχιτεκτονική έχουν μεγάλη σημασία, δεδομένου ότι όλες οι αξίες ενός μνημείου ή μιας ιστορικής κατασκευής μεταφέρονται στις μελλοντικές γενιές μέσω των υλικών." Nara Document on Authenticity, 1994

Η ολική ή η επί μέρους ανακαίνιση της υδραυλικής εγκατάστασης ενός κτιρίου ή μιας κτιριακής μονάδας αποτελεί μέρος ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού διαχείρισης των υδατικών πόρων και εξοικονόμησης ενέργειας.

Το σύστημα ηχητικής απόκρυψης "sound masking" λειτουργεί ως κάλυμμα - μάσκα, εκπέμποντας χαμηλού επιπέδου θόρυβο και είναι ειδικά σχεδιασμένο, ώστε να εμποδίζει την αντιληπτικότητα μιας ομιλίας με σκοπό την προστασία της ιδιωτικότητας των διαλόγων σε νοσοκομεία, σε νομικά και οικονομικά γραφεία και σε γραφεία ανοιχτού τύπου.

Όραμα της δημοτικής αρχής, το οποίο με πεποίθηση και επιμονή παρακολούθησε μια σειρά από δημοτικές διοικήσεις, ήταν να στεγαστεί σε ένα νέο και από κάθε άποψη σύγχρονο κτίριο η διάσημη "Κοβεντάρειος Δημοτική Βιβλιοθήκη της Κοζάνης", η οποία φυλάσσει και διαθέτει στο κοινό περίπου 153.000 τόμους (έντυπα και χάρτες), 380 χειρόγραφα, 315 κώδικες, 70.000 λυτά έγγραφα, 400.000 ψηφιοποιημένες σελίδες.
Ο Δήμος συνέλαβε από την αρχή την σημασία της συμπλήρωσης της νέας Βιβλιοθήκης με ένα Μουσείο, το πρώτο και μοναδικό μουσείο βιβλιοθήκης στην Ελλάδα. Το μουσείο με τα περίπου 500 εκθέματα (έντυπα χειρόγραφα, κώδικες, λυτά έγγραφα και κινητά μνημεία) προβάλει το περιεχόμενό της και ερμηνεύει τον πλούτο και την μοναδικότητα των αποκτημάτων της.

Το κτίριο της Βιβλιοθήκης Κοζάνης
Το νέο κτίριο, το οποίο ολοκληρώθηκε στις αρχές του 2018, σχεδιάστηκε σε ένα τραπεζοειδές οικόπεδο. Τόσο η ιδιομορφία του οικοπέδου, όσο και η προϋπάρχουσα δόμηση, έδωσαν και την ιδέα για την κατανομή των λειτουργιών και την ογκοπλαστική διαμόρφωση του συγκροτήματος. Στη "βάση" του τραπεζίου τοποθετήθηκε η Βιβλιοθήκη, ενώ στην "κορυφή" του πήρε τη θέση του το Μουσείο της Βιβλιοθήκης. Μεταξύ των δύο χωροθετήθηκε ο χώρος υποδοχής κοινού, με πολλαπλές δυνατότητες χρήσης. Οι τρεις αυτές περιοχές μπορούν να λειτουργήσουν είτε αυτόνομα, είτε σε συνδυασμό μεταξύ τους, επιτρέποντας οικονομία χώρου και προσωπικού, αλλά και ενισχύοντας η μία την άλλη.
Το κτιριακό συγκρότημα καταλαμβάνει συνολικά 7.000 m² ωφέλιμης επιφάνειας, περιλαμβανομένων των αποθηκών, των Η/Μ εγκαταστάσεων και του χώρου στάθμευσης οχημάτων. Η βιβλιοθήκη καταλαμβάνει μια επιφάνεια 2.300 m² και αναπτύσσεται σε τρία επίπεδα. Στο ισόγειο βρίσκεται η κεντρική είσοδος, ο έλεγχος και η παραλαβή των βιβλίων και ο χώρος περιοδικών εκδόσεων. Στον πρώτο όροφο αναπτύσσεται το βιβλιοστάσιο και το αναγνωστήριο με πατάρι, ενώ η χαμηλότερη στάθμη καταλαμβάνεται από τη διοίκηση και το χώρο των παλαιτύπων.
Το μουσείο καταλαμβάνει επιφάνεια 1.300 m². Στο ισόγειο αναπτύσσεται η αίθουσα μόνιμης συλλογής, ενώ το πατάρι της αποτελεί συνέχεια του χώρου αυτού.
Στο αμέσως χαμηλότερο επίπεδο αναπτύσσεται ο χώρος περιοδικών εκθέσεων επιφανείας 500 m², ενώ στο υπόγειο του κτιρίου αυτού βρίσκεται η αποθήκη του μουσείου και οι βοηθητικοί του χώρου.
Ο χώρος υποδοχής, ο οποίος εξυπηρετεί το σύνολο του κτιριακού συγκροτήματος, περιλαμβάνει το χώρο πληροφόρησης, το πωλητήριο, το καθιστικό με το χώρο πολλαπλών χρήσεων, το café, το αμφιθέατρο και το χώρο συνεδριάσεων.
Η αρχιτεκτονική μελέτη για τη Νέα Βιβλιοθήκη επέλεξε μια λύση απλή σε κάτοψη και σε αναγνωσιμότητα της λειτουργίας από τον επισκέπτη, αλλά απαιτητική σε αίσθηση χώρου. Άποψη των μελετητών ήταν ότι το κτίριο έπρεπε να βρίσκεται τόσο στην αρχιτεκτονική αιχμή της εποχής του, όσο και οι περίφημες συλλογές εντύπων του βρίσκονταν στην αιχμή της δικής τους εποχής, της εποχής του ελληνικού Διαφωτισμού. Έτσι επισημαίνεται η ιστορική σημασία τόσο της βιβλιοθήκης, όσο και της ίδιας της πόλης της Κοζάνης, ως προς τον ρόλο της στην πνευματική πρωτοπορία της εποχής.

Το Μουσείο της Βιβλιοθήκης Κοζάνης
Τη σημασία της Κοζάνης ως κέντρο του ελληνικού Διαφωτισμού προβάλει και το Μουσείο της Βιβλιοθήκης στη μόνιμή του έκθεση. Η μουσειολογική νοηματική μελέτη θέτει τα ερωτήματα, γιατί, πώς, από ποιους και για ποιους βρέθηκαν αυτά τα βιβλία και τα χειρόγραφα τόσο νωρίς, από τον 17ο αιώνα και επί οθωμανοκρατίας, στη Βιβλιοθήκη της Κοζάνης; Η απάντηση δίνεται από τους μουσειολόγους, τους ιστορικούς και τους βιβλιολόγους με τις έξι ενότητες της μόνιμης έκθεσης:
1. "Η ιστορική βιβλιοθήκη της Κοζάνης".
2. "Κοζάνη, πολιτεία μοναδική και ιδιόρρυθμος".
3. "Εμπορικές διασταυρώσεις: η Κοζάνη προς τη δύση και την ανατολή".
4. "Η δυτική σκέψη στην Κοζάνη".
5. "Πυρήνες οργάνωσης: εκπαίδευση, εκκλησία, διοίκηση στην Κοζάνη".
6. "Οι άνθρωποι της βιβλιοθήκης: ευεργέτες και δωρητές".
Παράλληλα, η αρχιτεκτονική μουσειακή διαμόρφωση του εκθεσιακού χώρου και της τοποθέτησης των εκθεμάτων υποβάλλει την αίσθηση ενός εκθεσιακού χώρου που και κάθε άλλο παρά μοιάζει με μουσείο. Ο επισκέπτης περιβάλλεται από μια επιβλητική, ύψους 9 μέτρων, κεκλιμένη και θεατρικά φωτισμένη εκθεσιακή διάταξη σε μορφή "βιβλιοθήκης". Στο κέντρο του υψίκορμου αυτού χώρου, η μόνιμη έκθεση με τα πολύτιμα εκθέματα, μιλά για μια πόλη, την Κοζάνη, για τις σχέσεις της με τη δύση και την ανατολή, για ταξίδια ιδεών και νοοτροπιών, μιλά τελικά για τους ανθρώπους της. Στο πατάρι και στην κορυφή της θεατρικής βιβλιοθήκης, με εξίσου υποβλητικό τρόπο, παρουσιάζεται η προίκα που άφησαν στη βιβλιοθήκη μεγάλοι δωρητές, ένας φόρος τιμής στις ιστορικές προσωπικότητες της Κοζάνης που συνέδραμαν στη δημιουργία αυτού του μοναδικού ιδρύματος γνώσης.

Ο τόμος με τους "θησαυρούς" της Βιβλιοθήκης Κοζάνης
Παράλληλα, μελετήθηκαν και εκδίδονται "Οι Θησαυροί της Κοβενταρείου Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης" από τον αρχιτέκτονα και γνωστό ιστορικό του βιβλίου Κωνσταντίνο Στάικο, σε άμεση συνεργασία με τον ιστορικό Τριαντάφυλλο Σκλαβενίτη και ομάδα έγκριτων ειδικών. Ο τόμος περιλαμβάνει το ιστορικό της συγκρότησης της "Κοβενταρείου Βιβλιοθήκης", σπάνια και μοναδικά ελληνικά έντυπα από την Αναγέννηση ως τον Διαφωτισμό, χάρτες, χειρόγραφα και πολύτιμα έγγραφα σχετικά με την ιστορία της βιβλιοθήκης, σχολιασμένα περίπου 111 σπάνια ή και μοναδικά αποκτήματα της Βιβλιοθήκης από αρχέτυπες εκδόσεις, χρονολογημένες από το 1494 ως το τέλος του 19ου αιώνα.

Στόχος του έργου ήταν η ανέγερση ενός νέου κτιρίου, δίπλα στο υφιστάμενο επαρχιακό δικαστήριο της Πάφου, με επιπλέον δικαστικές αίθουσες και σχετικούς χώρους για γραφεία.
Η επέκταση χωροθετήθηκε σε όμορο οικόπεδο, το οποίο λειτουργούσε ως χώρος στάθμευσης. Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός δημιουργεί μια συνέχεια στην πρόσοψη του δρόμου μεταξύ του υφιστάμενου μεγάρου και του νέου κτιρίου επέκτασης. Στόχος της πρότασης ήταν η ένταξη του κτιρίου, ως ένα ένθετο, αφηρημένο αντικείμενο, στη μεγάλη αστική κλίμακα του δρόμου και της περιοχής, και η παράλληλη διατήρηση της ανθρώπινης κλίμακας. Το νέο κτίριο εκτείνεται σε βάθος κατά μήκος του οικοπέδου, χρησιμοποιώντας κεντρικά αίθρια για να εισάγει φυσικό φως στο εσωτερικό του συγκροτήματος.

Καθοριστική παράμετρος του σχεδιασμού ήταν η κυκλοφορία των χρηστών, η οποία επηρέασε τη μορφή και διαμόρφωσε δυναμικά την κάτοψη του κτιρίου. Το λειτουργικό πρόγραμμα απαιτούσε τη δημιουργία χώρων αποκλειστικής κυκλοφορίας για τους δικαστές και τα μέλη του προσωπικού, ανεξάρτητων από τους χώρους για το κοινό. Επίσης, απαραίτητη ήταν η σύνδεση των δύο κτιρίων με στεγασμένο διάδρομο.
Η αρχιτεκτονική του κτιρίου διαχειρίζεται όλες τις παραμέτρους του σχεδιασμού. Καταφέρνει να διατηρήσει μια καθαρή σύνθεση όγκων, με σαφή οργάνωση των λειτουργιών και λιτά υλικά, ενώ παράλληλα χειρίζεται δημιουργικά τα διαφορετικά επίπεδα λεπτομέρειας με εκφραστικά ανοίγματα.

ΠEPIΓPAΦH ΚΤΙΡΙΟΥ

Στο επίπεδο του ισόγειου βρίσκεται ενας μεγάλος χώρος υποδοχής με πρόσβαση από τον κύριο δρόμο. Ο νότιος προσανατολισμός και τα συνεχή ανοίγματα στην πρόσοψη προσφέρουν φυσικό φωτισμό και ευχάριστη ατμόσφαιρα. Το μεγάλο ύψος της αίθουσας υποδοχής και η μνημειακή σκάλα - “γλυπτό” συντελούν στη δημιουργία μιας επιβλητικής αίσθησης στο χώρο, ανάλογης με το κύρος του θεσμού, τον οποίο αντιπροσωπεύει το κτίριο. Ο εξωτερικός διάτρητος τοίχος λειτουργεί ως ένα δεύτερο κέλυφος, το οποίο προστατεύει το εσωτερικό του κτιρίου από τον ήλιο. Παράλληλα, τα διάσπαρτα, μικρά ανοίγματα δημιουργούν ένα ενδιαφέρον παιχνίδι φωτός.
Οι δικαστικές αίθουσες είναι χωροθετημένες κατά μήκος του κεντρικού διαδρόμου στα δύο επίπεδα του κτιρίου. Κάθε αίθουσα διαθέτει ανεξάρτητα γραφεία με ιδιωτικούς χώρους υγιεινής για το δικαστή και για το γραμματέα. Οι χώροι είναι εξοπλισμένοι με ειδικές κατασκευές επίπλων, σχεδιασμένες από τον αρχιτέκτονα σύμφωνα με τις λειτουργικές προδιαγραφές και τη λιτή αισθητική του κτιρίου. Τα πλευρικά ανοίγματα προσφέρουν στους χώρους φυσικό φωτισμό. Διάδρομοι προς τις εξωτερικές πλευρές του κτιρίου επιτρέπουν στους δικαστές, στους γραμματείς και στο υπόλοιπο προσωπικό να κινούνται ανεξάρτητα από το κοινό.
Δύο κεντρικά αίθρια συμβάλλουν στο φυσικό φωτισμό του διαδρόμου. Στο εσωτερικό τους δημιουργούνται μικροί κήποι, οι οποίοι λειτουργούν ως δημόσιοι χώροι πρασίνου για τους χρηστες του κτιρίου.
Κατασκευάστηκαν επίσης δύο επίπεδα υπόγειων με χώρους στάθμευσης για το προσωπικό του δικαστηρίου και το κοινό. Η είσοδος τους βρίσκεται στην βόρεια πλευρά του οικοπέδου, ενώ η είσοδος για τους πεζούς βρίσκεται στη νότια πλευρά, στον κύριο δρόμο πρόσβασης του κτιρίου.

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ & ΕΠΙΛΟΓΗ ΥΛΙΚΩΝ

Η κατασκευή του κτιρίου είναι συμβατική, με φέροντα οργανισμό από οπλισμένο σκυρόδεμα, κατασκευασμένο σύμφωνα με τους Ευρωπαϊκούς Κώδικες, τοιχοποιία από οπτόπλινθους με σύστημα εξωτερικής θερμομόνωσης, και εσωτερικές τοιχοποιίες με σύστημα ξηρής δόμησης με γυψοσανίδα.
Η χρήση εξωτερικής θερμομόνωσης και η τοποθέτηση κουφωμάτων αλουμινίου με χαμηλή θερμοδιαπερατότητα συμβάλλουν στην υψηλή ενεργειακή απόδοση του κτιρίου. Στην πρόσοψη του συγκροτήματος προς το δρόμο, αποκαλύπτεται ο μονολιθικός όγκος από εμφανές σκυρόδεμα πίσω από τη διάτρητη λευκή “επιδερμίδα” του ισογείου. Τα χαρακτηριστικά ανοίγματα του ισογείου αναπαράγονται σημειακά στους ορόφους.
Ένας μεταλλικός στεγασμένος διάδρομος συνδέει το νέο κτίριο με το υφιστάμενο δικαστικό μέγαρο και τα ενοποιεί συνθετικά. Ο διάδρομος είναι υπερυψωμένος πάνω από την επιφάνεια του εδάφους και στηρίζεται σε κεκλιμένα μεταλλικά υποστυλώματα. Οι κάθετες μεταλλικές περσίδες ολοκληρώνουν την αίσθηση της ημιυπαίθριας στοάς.