"Core Agora", περίπτερα με ξύλινο περίβλημα στην Ελούντα

Το έργο αφορά στο σχεδιασμό αυτόνομων περιπτέρων σε παράταξη, με χρήσεις καταστημάτων, ψυχαγωγίας, τέχνης και εστίασης. Ο σχεδιασμός αποτελεί κομμάτι μιας ευρύτερης διαμόρφωσης περιβάλλοντος χώρου, συνολικής έκτασης 40 στρεμμάτων, που ενοποιεί και συμπληρώνει προγραμματικά τις διάσπαρτες εγκαταστάσεις του ξενοδοχειακού συγκροτήματος Domes of Elounda.
Σ’ αυτήν την έκταση, η οποία προορίζεται για υπαίθριες δραστηριότητες, όπως άθληση, χαλάρωση και διασκέδαση, ο χώρος της υπαίθριας αγοράς παίζει κεντρικό ρόλο και επιδιώκει να δημιουργήσει μια αίσθηση αστικού περιπάτου, ενταγμένου αρμονικά στο ιδιαίτερο φυσικό τοπίο της περιοχής. Χτισμένες σε προβεβλημένο σημείο, οι μικρές κατασκευές εντάσσονται στο άγριο τοπίο της Κρήτης, δημιουργώντας ένα μέρος για εκδηλώσεις και συναναστροφές ανάμεσα στους επισκέπτες της περιοχής. Το έργο φιλοδοξεί να γίνει σημείο συνάντησης και να ενθαρρύνει την επικοινωνία με τους περαστικούς, ζωντανεύοντας την περιοχή με τη φιλοξενία γεγονότων και πολιτιστικών εκδηλώσεων.

Λεπτές λωρίδες ξύλου σε απόχρωση καρυδιάς πλέκονται και δημιουργούν κατακόρυφα περσιδωτά σκίαστρα, που τυλίγουν τους κυβικούς όγκους των περιπτέρων. Αυτό το μοτίβο, που θυμίζει κάτι από την τέχνη της καλαθοποιίας, δημιουργεί στην όψη ένα παιχνίδι διαφάνειας και αδιαφάνειας. Κατά την κίνηση μέσα στο χώρο της αγοράς τα περίπτερα φαίνονται άλλοτε συμπαγή και άλλοτε διάτρητα αποκαλύπτοντας σταδιακά το εσωτερικό τους. Μεγάλες βιτρίνες διατρυπούν το πλεχτό των όψεων και πλαισιώνουν τα προϊόντα στο εσωτερικό. Το βράδυ η διάτρητη επιδερμίδα φιλτράρει το φως από το εσωτερικό δίνοντας την εικόνα μιας συστάδας από φαναράκια, που καλούν τον επισκέπτη από μακριά να τα εξερευνήσει.
Αντίστοιχα στο εσωτερικό των περιπτέρων χρησιμοποιούνται φυσικά υλικά με αδρές υφές και κυρίως ξύλο με βαθιά νερά, υπόλευκη και μπεζ πέτρα, φυσική γιούτα και μεταλλικές στιλπνές λεπτομέρειες, συνθέτοντας έναν καμβά, που εντάσσεται αρμονικά στο άγριο τοπίο της περιοχής.

Το έργο έχει το χαρακτήρα ελαφριάς κατασκευής –περίπτερα μέσα σε πάρκο– γι’ αυτό και τα βασικά υλικά που χρησιμοποιήθηκαν είναι το μέταλλο και το ξύλο. Επιδίωξη της μελέτης ήταν η όσο το δυνατόν εντονότερη χρήση φυσικών αλλά και ανακυκλώσιμων υλικών, τα οποία ταυτόχρονα έχουν τη δυνατότητα εύκολης και γρήγορης συναρμολόγησης. Η κατασκευαστική λογική του έργου ακολουθεί τη χρήση μεταλλικών πλαισίων, που ελαχιστοποιεί το βάρος της κατασκευής και τα οποία επενδύονται εκατέρωθεν με πλάκες τεχνητής ξυλείας με εσωτερική θερμομόνωση από πετροβάμβακα. Αυτή η αυτοφερόμενη κατασκευή μεταφέρεται με γερανό και βιδώνεται πάνω σε βάσεις από οπλισμένο σκυρόδεμα προτού ολοκληρωθεί η επένδυση του σκελετού σε δάπεδο και οροφή. Η απόσταση από το τελικό έδαφος είναι η ιδανική λύση για την διατήρηση και προστασία μιας κατασκευής εξ ολοκλήρου από ξηρά δόμηση ενώ επιπλέον δίνει την εντύπωση της αιώρησης. Το κτίριο μοιάζει έτσι να ίπταται λίγο πάνω από το έδαφος, ενώ η σύνδεση με αυτό αποκαθίσταται μέσω σκαλοπατιών είτε από πλάκες σκυροδέματος είτε από μεγάλες πέτρες από νταμάρι της περιοχής.