Κατοικία στη Μαλαισία με τρισδιάστατη διάτρητη όψη

Η κατοικία "Bukit Pantai" κτίστηκε τη δεκαετία του 1960 στα προάστια της Κουάλα Λουμπούρ, σε μια περιοχή, όπου κυριαρχούν βίλες του μοντέρνου κινήματος της αρχιτεκτονικής. Αποτελείται από τρεις κτιριακούς όγκους, που συνδέονται μεταξύ τους, αλλά διαμορφώνονται σε διαφορετικά επίπεδα χάρη στην κλίση του εδάφους. Η γυάλινη πρόσοψη του κτιρίου χαρίζει απρόσκοπτη θέα προς την πόλη, ενώ η πίσω όψη του συνορεύει με έναν ήσυχο προαστιακό δρόμο.
Το 2015 το αρχιτεκτονικό γραφείο "OOZN", με έδρα τη Σιγκαπούρη, ανέλαβε να δώσει νέα πνοή στην κατοικία. Ένα από τα προαπαιτούμενα του ιδιοκτήτη ήταν να μετατραπεί ο βόρειος κτιριακός όγκος, που αρχικά προοριζόταν για χώρο εργασίας, στο κυρίως υπνοδωμάτιο του σπιτιού, αυξάνοντας την ανάγκη για ιδιωτικότητα. Μια δεύτερη επιθυμία του ιδιοκτήτη, που είναι συλλέκτης μοντέρνων έργων τέχνης, ήταν το βόρειο τμήμα της κατοικίας, που βρίσκεται σε περίοπτη θέση, να λειτουργήσει ως επέκταση της συλλογής του, λαμβάνοντας υπόψη το φυσικό τοπίο και τον υφιστάμενο δρόμο.
Ακολουθώντας αυτές τις επιθυμίες, η σχεδιαστική ομάδα αποφάσισε να ανανεώσει την εικόνα του κτιρίου, προσθέτοντας στην όψη ένα ελαφρό διάτρητο κέλυφος αλουμινίου, που προσαρμόζεται στο φως και δίνει την εντύπωση της κίνησης.

Η ιδέα της διάτρητης όψης
Στόχος της αρχιτεκτονικής ομάδας ήταν η δημιουργία μιας ελαφριάς μοντέρνας κατασκευής, που θα δίνει την εντύπωση ότι το κτίριο αιωρείται επάνω από την κατάφυτη πλαγιά της πόλης. Γι’ αυτό το λόγο αποφασίστηκε ο κτιριακός όγκος να επενδυθεί με μια ελαφριά τρισδιάστατη "επιδερμίδα" αλουμινίου. Η κατασκευή προσομοιάζει σε μια απαλή κουρτίνα υπνοδωματίου, που μεταφέρεται στον εξωτερικό χώρο με τη μορφή ενός ρευστού κελύφους. Ο σχεδιασμός βασίζεται στην ιδέα του μετασχηματισμού ενός μεταλλικού υλικού, που θεωρείται σκληρό και ψυχρό, σε ένα ελαφρό υφασμάτινο περιτύλιγμα. Στην επιφάνεια της κατασκευής ανοίχθηκαν οπές, ώστε να επιτρέπεται η διέλευση του φυσικού φωτός στο εσωτερικό του κτιρίου, αλλά παράλληλα οι χώροι να προστατεύονται από το δυνατό τροπικό ήλιο και να επιτυγχάνεται η επιθυμητή ιδιωτικότητα. Η πυκνότητα του μοτίβου διάτρησης σχεδιάστηκε ακολουθώντας τη λογική των υφιστάμενων ανοιγμάτων. Το γεγονός ότι το κτίριο ήταν κατασκευασμένο 3,5 m επάνω από την επιφάνεια της αυλής, που καλύπτεται από γρασίδι και μια σειρά δέντρων, συντέλεσε στην καλύτερη θέαση της όψης από το δρόμο, ενώ σε συνδυασμό με τα υλικά και τη συνολική μορφή επιτεύχθηκε η εντύπωση ενός κτιρίου, που αιωρείται επάνω από το τοπίο. Αυτή η εικόνα ενισχύεται περαιτέρω κατά τη διάρκεια της νύχτας, με τη βοήθεια του εξωτερικού φωτισμού.

Σχεδιασμός και μοντελοποίηση
Το προφίλ της μεταλλικής κατασκευής σχεδιάστηκε στο πρόγραμμα Microstation, αρχικά σε δύο διαστάσεις και έπειτα με τη βοήθεια ενός τρισδιάστατου πλέγματος, ανυψώθηκε στο χώρο, προσαρμόστηκε στην υπάρχουσα κατασκευή και έλαβε το επιθυμητό κυματιστό αποτέλεσμα. Το μοτίβο διάτρησης μοντελοποιήθηκε με το Grasshopper του προγράμματος Rhino και ακολούθως, εισήχθη στο αρχικό μοντέλο. Οι φωτορεαλιστικές απεικονίσεις έγιναν με τη χρήση του 3DS max και υστέρα από αρκετές δοκιμές επιλέχθηκε το σχέδιο που ικανοποιούσε τον ιδιοκτήτη.

Από το σχεδιασμό στην κατασκευή
Για την κατασκευή της επιφάνειας αλουμινίου χρειάστηκε στενή συνεργασία της αρχιτεκτονικής ομάδας με εξειδικευμένους κατασκευαστές. Σε πρώτο στάδιο, το μέγεθος των πετασμάτων προσαρμόστηκε έτσι, ώστε τα πετάσματα να χωρέσουν στη μέγιστη διάσταση της πρέσας και παράλληλα να είναι εύκολος ο χειρισμός, η μεταφορά και η τοποθέτηση τους. Λαμβάνοντας υπόψη πως τα μηχανήματα είχαν δυνατότητα μέγιστης διάστασης πρεσαρίσματος τα 2,4 x 2,0 m, αποφασίστηκε το βασικό πέτασμα να διαστασιολογηθεί στα 2,4 x 1,2 m. Κατόπιν, το σχέδιο του μοτίβου διάτρησης διορθώθηκε, ώστε να εξασφαλιστεί ότι καμία οπή δεν θα συμπίπτει με τις ακμές των πετασμάτων. Μ΄ αυτή τη λογική, σχεδιάστηκαν τέσσερα πετάσματα, τρία από τα όποια ήταν πανομοιότυπα, για να μειωθεί η ανάγκη δημιουργίας διαφορετικών καλουπιών.
Σε δεύτερο στάδιο, το αναθεωρημένο σχέδιο δόθηκε στο ειδικό εργαστήριο "Dexone Aluminium" στην περιοχή Guangzhou της Κίνας, όπου κατασκευάστηκαν χειροποίητα καλούπια από πηλό, με τη βοήθεια ξύλινων σανίδων. Αυτά τα καλούπια χρησιμοποιήθηκαν για να πρεσαριστούν φύλλα αλουμινίου των 2,5 mm, να κοπούν και να πάρουν την τελική τρισδιάστατη μορφή τους. Ακολούθως, οι οπές ανοίχτηκαν με τεχνολογία λέιζερ με τη χρήση μηχανήματος CNC, ακολουθώντας το σχεδιασμένο μοτίβο και τα διαφορετικά πρεσαρισμένα διάτρητα κομμάτια συγκολλήθηκαν μεταξύ τους, ώστε να δημιουργηθεί το κάθε πέτασμα. Τέλος, τα πετάσματα αμμοβολήθηκαν και επιστρώθηκαν με επίχρισμα νανοτεχνολογίας, ώστε να διασφαλιστεί ότι θα απαιτείται ελάχιστη συντήρηση και καθαρισμός. Τα τελικά πετάσματα μεταφέρθηκαν στη Μαλαισία με κοντέινερ και αναρτήθηκαν σε ένα ειδικά διαμορφωμένο πλαίσιο, από δοκούς γαλβανισμένου χάλυβα τετραγωνικής διατομής 50 x 50 (mm). Η διαδικασία κατασκευής διήρκησε συνολικά δώδεκα εβδομάδες, η μεταφορά δύο εβδομάδες, ενώ για την τοποθέτηση των πετασμάτων χρειάστηκαν μόνο δύο ημέρες.