Κατοικία διακοπών στον Καλαθά Ακρωτηρίου Χανίων

Ξεκινώντας, κεντρική ιδέα για το σχεδιασμό αυτής της κατοικίας ήταν αυτή της σύγχρονης εκδοχής μιας εξοχικής έπαυλης, όπως αυτή εμφανίστηκε στο 19ο και στις αρχές του 20ου αιώνα. Δηλαδή το "αρχοντόσπιτο", το οποίο πέρα από τη "μαστοριά" στην κατασκευή του θα εξέφραζε την καλλιέργεια και τον κοσμοπολιτισμό των χρηστών του.
Το οικόπεδο (575 m2) στο τέλος του τελευταίου οικοδομικού τετραγώνου του νέου σχεδίου πόλεως, αγναντεύει προς τα δυτικά και τα βόρεια του φυσικού τοπίου του Ακρωτηρίου Χανίων. Ενώ είναι θεωρητικά μικρό για ένα τέτοιο σχεδιαστικό εγχείρημα, η συνέχεια του με το ανέγγιχτο μεσογειακό τοπίο του Ακρωτηρίου στα δυτικά του αποκαθιστά την αίσθηση της "ζωής στην εξοχή".
Μια πολυπληθής οικογένεια με παιδιά και εγγόνια, η οποία ζει και εργάζεται εκτός Ελλάδας, αλλά με ισχυρούς δεσμούς με την περιοχή των Χανίων, επέλεγε αυτό το μικρό κομμάτι γης για να ζει μεγάλα διαστήματα καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, συνδυάζοντας εργασία και διακοπές.
Η βασική σκέψη χωροθέτησης αυτής της κατοικίας ήταν το άνοιγμα - έκθεση στο φυσικό τοπίο στα δυτικά και η δημιουργία "φράγματος" στα ανατολικά, όπου δεσπόζει το ποικιλόμορφο ημι-αστικό τοπίο της νεόδμητης περιοχής. Οι μελετητές σχεδίασαν αυτό το "φράγμα" ως διώροφη πέτρινη "μάντρα" με μικρά ανοίγματα, ώστε να ενισχυθεί η ένταξη του κτιρίου στον φυσικό περίγυρο. Οι πέτρες αυτής της λιθοδομής προήλθαν από την εκσκαφή του υπογείου και των θεμελίων της κατοικίας. Στην εσωτερική πλευρά και σε όλο το μήκος αυτού του "τείχους - φράγματος" οργανώθηκαν όλες οι οριζόντιες και κάθετες προσβάσεις προς τους κύριους χώρους.
Οι κύριοι χώροι -όλοι προσανατολισμένοι προς το φυσικό τοπίο στα δυτικά -οργανώθηκαν σε δύο διώροφες πτέρυγες χωρισμένες από μία μικρή αυλή - κήπο. Στο ισόγειο της νότιας πτέρυγας οργανώθηκαν οι χώροι υποδοχής με αυξημένο ύψος στο χώρο του καθιστικού, ενώ στον όροφο ο ιδιωτικός χώρος με το κυρίως υπνοδωμάτιο-γραφείο. Στην βόρεια πτέρυγα και οι δύο όροφοι στεγάζουν τέσσερα υπνοδωμάτια με τα λουτρά τους. Ο αναγκαίος δυτικός προσανατολισμός απαίτησε μία οργάνωση ημι-υπαίθριων χώρων διαβίωσης καθώς και ένα σύνθετο συνδυασμό υαλοστασίων. Οι ημι-υπαίθριοι χώροι μαζί με τις υγρές επιφάνειες και τις φυτεύσεις συμπληρώνουν οργανικά το κυρίως κτίριο σε μια συνολική διαμόρφωση της ιδιοκτησίας.
Εκτός από τα εσωτερικά και εξωτερικά δάπεδα, το ξύλο "Teak" χρησιμοποιήθηκε στους εσωτερικούς χώρους, όπως στα ταβάνια και στα διαχωριστικά των κύριων χώρων και των χώρων κυκλοφορίας, καθώς και εξωτερικά ως κάθετα και οριζόντια σκιάδια της υπαίθριας κουζίνας. Ιδιαίτερα πρέπει να τονιστεί η χρήση της "Teak" σανίδας στην εξωτερική επιφάνεια του κενού όγκου πάνω από την είσοδο. Αυτός ο όγκος εκτός από τη σηματοδότηση της κύριας εισόδου της κατοικίας, επιτρέπει την οπτική επαφή από το χώρο "boudoir" του κυρίως υπνοδωματίου στο χώρο της εισόδου. Όλα τα εσωτερικά έπιπλα (πάγκοι, ντουλάπια, ράφια, γραφεία) σχεδιάστηκαν από τους μελετητές ως ένα οργανικό συμπλήρωμα των εσωτερικών φερόντων στοιχείων και διαχωριστικών, όπου το "Teak" πλαισιώνεται από συνδυασμούς ανοξείδωτου μετάλλου, γυαλιού και μαρμάρινων επιφανειών.