Διώροφη μονοκατοικία στην Κύπρο

Αναλαμβάνοντας τη μελέτη της κατοικίας, κύριο μέλημα του μελετητή και των ιδιοκτητών ήταν η δημιουργία μιας "ανοικτής" κατοικίας τόσο στο εσωτερικό της, όσο και στη σχέση της με τον εξωτερικό χώρο. Σ' αυτό έπαιξε ρόλο η τοποθεσία του οικοπέδου, το οποίο βρίσκεται σε ένα ύψωμα της Λεμεσού, μακριά από το κέντρο της πόλης και με θέα προς τη θάλασσα.
Από την αρχή, στα πρώτα σκίτσα της σύλληψης της κεντρικής ιδέας, υπήρχε η δημιουργία ενός βασικού ισόγειου όγκου που να "καδράρει" τη θέα και το νοτιοανατολικό προσανατολισμό διά μέσου του περιγράμματός του. Ο όροφος, ένας ορθογώνιος όγκος, επικάθεται και "υπερίπταται" του ισόγειου όγκου με ανάλαφρο τρόπο, επενδυμένος με ξύλο, υλικό που παραπέμπει σε ένα πιο ελαφρό στοιχείο. Η λογική του "κουτιού - κιβωτίου" του ορόφου που προεξέχει από το ισόγειο, κατασκευαστικά υλοποιήθηκε με μεταλλικά στοιχεία (όλο το πλαίσιο), καθώς και με μεταλλικά λοξά υποστυλώματα και επενδύθηκε με ξύλινα πετάσματα. Τα ανοίγματα στον όροφο περιορίζονται σε στενόμακρα κατακόρυφα παράθυρα, κυρίως από την πλευρά του νότου. Στο νοτιοανατολικό στενό τμήμα του όγκου, που προεξέχει τελείως του ισογείου, κυριαρχεί ένα μεγάλο άνοιγμα - πλαίσιο με θέα τη θάλασσα, στο κυρίως υπνοδωμάτιο. Αυτοί οι δύο όγκοι "δένουν" μεταξύ τους μέσω της κατακόρυφης κίνησης της σκάλας, που τοποθετείται στην άκρη και κλείνει με το βαρύ, κατακόρυφο στοιχείο ενός τοίχου από εμφανές σκυρόδεμα.
Οι βασικές λειτουργικές ανάγκες των ιδιοκτητών ήταν η δημιουργία μεγάλων ανοικτών χώρων στο ισόγειο, που να επικοινωνούν άνετα μεταξύ τους, έχοντας όλοι άνοιγμα προς τον κήπο και τη θάλασσα.
Ξεκινώντας από την είσοδο στο επίπεδο του δρόμου, ένας βαρύς τοίχος από πέτρα οδηγεί ανοδικά στην κύρια είσοδο της κατοικίας. Εκεί ένας χώρος υποδοχής σε πιο χαμηλή στάθμη διαχωρίζεται με κατακόρυφα ξύλινα στοιχεία από το καθιστικό αριστερά του σε υπερυψωμένο επίπεδο. Δεξιά βρίσκεται η σκάλα που οδηγεί στον όροφο. Αυτό το σημείο, που είναι σε διαφορετική στάθμη, στην ουσία λειτουργεί ως μεταβατική ζώνη από τον εξωτερικό χώρο προς τον εσωτερικό και από τους ανοικτούς εσωτερικούς χώρους του ισογείου προς τους ιδιωτικούς χώρους του ορόφου.
Από το καθιστικό γίνεται αντιληπτή η ενοποίηση τού μέσα με το έξω, διά μέσου μιας μεγάλης καλυμμένης βεράντας και διακρίνεται στο βάθος η πισίνα, ο κήπος και το άνοιγμα προς τη θάλασσα.
Ανάμεσα στο καθιστικό, στην τραπεζαρία και στην κουζίνα δημιουργήθηκε ένας διαχωριστικός τοίχος, γύρω από τον οποίο εκτελούνται ανεμπόδιστα όλες οι κινήσεις. Σ' αυτόν τον τοίχο τοποθετείται η τηλεόραση, ντουλάπια αποθήκευσης, ράφια και το τριπλής όψης τζάκι. Το "παιχνίδι" που δημιουργείται με τις εσοχές στον τοίχο δίνει μια κίνηση στο χώρο αλλά και μια δυνατή υπόσταση μέσω των υλικών του (επένδυση μαρμάρου και ξύλινα στοιχεία). Από την πίσω πλευρά, στην ίδια σειρά με το καθιστικό, προβάλλει η τραπεζαρία, η οποία και αυτή έχει απρόσκοπτο άνοιγμα προς τον κήπο και τη θέα της θάλασσας. Η κουζίνα διαχωρίζεται από την τραπεζαρία μέσω μιας τρίφυλλης γυάλινης πόρτας με γκρίζο τζάμι και λεπτό μαύρο σκελετό, δίνοντάς της την ευελιξία της πλήρους απομόνωσης από τους υπόλοιπους χώρους.
Στον όροφο, τα υπνοδωμάτια των παιδιών βρίσκονται σε γραμμική διάταξη κατά μήκος του "ξύλινου" όγκου και μοιράζονται ένα μεγάλο δώμα στη νότια πλευρά, με πλήρη οπτική του εξωτερικού χώρου, του κήπου και της πισίνας. Το κυρίως υπνοδωμάτιο, το οποίο είναι εξ ολοκλήρου από μεταλλικό σκελετό, προβάλλει μπροστά προβολικά και σχεδόν στον αέρα, στο τέρμα του ξύλινου όγκου με δική του ιματιοθήκη και μπάνιο και διά μέσου των μεγάλων του ανοιγμάτων δημιουργεί "πλαίσια" της θέας και των φυγών προς τη θάλασσα.