Μελέτη δημοτικού σχολείου στη Θεσσαλονίκη- Α Βραβείο

Το Αμερικανικό Κολέγιο "Ανατόλια" διοργάνωσε κλειστό αρχιτεκτονικό διαγωνισμό με θέμα "Μελέτη για την κατασκευή του νέου δημοτικού σχολείου στην Πυλαία Θεσσαλονίκης" και το πρώτο βραβείο απέσπασε το αρχιτεκτονικό γραφείο SPARCH με την πρότασή τους με τίτλο "Folding school space - unfolding school experience".
Η κεντρική ιδέα προέκυψε από τα παιδικά σκίτσα και από το ερώτημα ποιο είναι το πρώτο σκίτσο ενός μικρού παιδιού, που εκφράζει ανεπηρέαστο από κάποιο πρότυπο ενηλίκων τη μορφή ενός χώρου, στον οποίο φαντάζεται να ζει.
Το πιο συνηθισμένο είναι ένα παραλληλόγραμμο με στέγη, πόρτα και παράθυρα. Ένα σκίτσο που ασκεί άμεση γοητεία σε μικρούς και μεγάλους, μια εικόνα ελκυστική, απλή, με ζωή και χαρακτήρα. Και αυτό επειδή, όπως αναλύουν οι ειδικοί, αυτά τα σχέδια γίνονται με μοναδικά εφόδια την επιθυμία, τη μνήμη και τη φαντασία του μικρού παιδιού.
Εστιάζοντας το ενδιαφέρον σ' αυτή την εικόνα, οι αρχιτέκτονες αναρωτήθηκαν αν η παρθενικότητά των παιδικών συνειρμών μπορεί να γίνει το "εργαλείο" ανίχνευσης του κόσμου τους και η γενέτειρα των σχεδιαστικών συνειρμών, ώστε να εκφραστούν στο χώρο οι βαθύτερες επιθυμίες και ανάγκες της σχολικής τους εμπειρίας.
Οι αρχιτέκτονες φαντάστηκαν ένα χώρο φαινομενικά απλό και οικείο. Έναν τόπο, στον οποίο τα παιδιά να αντιλαμβάνονται το κτίριο σαν σπίτι τους και τον υπαίθριο χώρο σαν κήπο τους. Μια σχολική ατμόσφαιρα, που να ισορροπεί ανάμεσα στην απελευθέρωση της παιδικής έκφρασης και στην ανάπτυξή τους στο περιβάλλον των ενηλίκων.
Η προσέγγιση των παιδαγωγικών στόχων του σχολείου, του προγράμματος και του χώρου έγινε σαν μια σύνθεση συνεχούς ροής εναλλασσόμενων χωρικών εμπειριών. Τα μεγέθη του προγράμματος μεταφράστηκαν σε επιφάνειες και όγκους και επιλέχθηκε το μικρό μέγεθος για τη διαδικασία "αποσύνθεσης" - "ανασύνθεσης" του συνόλου. Επιλέχθηκε το κύτταρο - τάξη, συντέθηκαν οι όγκοι, διπλώνοντας ή ξεδιπλώνοντας τα απλά γεωμετρικά σχήματα, δημιουργήθηκαν διδακτικές ενότητες με στρέψεις και αλληλοτομίες και επιλύθηκε η απαιτητική λειτουργική πολλαπλότητα με γνώμονα την απλότητα.
Ο κλειστός και ο υπαίθριος χώρος του προγράμματος εντιμετωπίστηκε ως σύνολο του ενιαίου σχολικού μικρόκοσμου.
Επιλέχθηκε η σύνθεση των αντιθέτων: ορίστηκαν με καθαρά σχήματα –τετράγωνο, παραλληλόγραμμο, τρίγωνο– οι κλειστοί χώροι και με κύκλους και ρευστές δομές οι υπαίθριοι χώροι. Οι αρχιτέκτονες φαντάστηκαν το σχολείο σαν μια χωρική ατμόσφαιρα, μια βιωματική εμπειρία που γεννά οικειότητα και που ταυτόχρονα, κινητοποιεί τη φαντασία, καθώς αφυπνίζει με την αντίστιξη την εκπαιδευτική εμπειρία και τη μετατρέπει σε γνώση.