Επανασχεδιασμός διαμερίσματος μοντέρνας αρχιτεκτονικής του ‘60

Το διαμέρισμα των 60 m² της οδού Ήβης στη Βάρκιζα αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα μοντέρνας αρχιτεκτονικής του τέλους της δεκαετίας του ‘60, όπως και το συγκρότημα κατοικιών, στο οποίο βρίσκεται, και είχε παραμείνει στην αρχική του μορφή σαν "χρονοκάψουλα". Στόχος της ανακαίνισης ήταν ο επανασχεδιασμός του διαμερίσματος, διατηρώντας τόσο τη χρήση του ως παραθεριστικής κατοικίας, όσο και τον αρχιτεκτονικό του χαρακτήρα, ευδιάκριτο στα δάπεδα από μαύρο μάρμαρο Αλιβερίου, στις επενδύσεις από κοκκινωπό ξύλο σε ρόλο διαχωριστικού των δωματίων αντί τοίχων και στα χειροποίητα μπρούτζινα πόμολα, εισάγοντας ένα νέο σχεδιασμό με επιλεκτική χρήση του σχεδιαστικού λεξιλογίου και ύφους της δεκαετίας του '60, με ήπιες αλλά τεχνολογικά σύγχρονες παρεμβάσεις μέσα από την προσθήκη στοιχείων και αντικειμένων, που συμβάλλουν στη λειτουργικότητα του χώρου και στην άνεση του σύγχρονου χρήστη.
Η κάτοψη είναι απλή και λειτουργική και η κίνηση στους χώρους είναι περιμετρική. Το διαμέρισμα αποτελείται από χολ, κουζίνα, λουτρό, υπνοδωμάτιο, τραπεζαρία / καθιστικό και στεγασμένη βεράντα, που λειτουργεί ως προέκταση του εσωτερικού χώρου. Διάτρητο από εσωτερικά ανοίγματα μεταξύ των δωματίων, τονίζεται η συνέχεια μέσα από την οπτική συνένωση των χώρων, ενώ ταυτόχρονα προσφέρει διάφορα επίπεδα ιδιωτικότητας. Σκοπός της επέμβασης είναι η ενίσχυση της φωτεινότητας των χώρων μέσα από τη διάχυση φυσικού φωτός στο εσωτερικό και τη στρατηγική χρήση του χρώματος: οι πόρτες μεταξύ των χώρων της εισόδου, της κουζίνας και του καθιστικού αφαιρέθηκαν. Το εσωτερικό παράθυρο / πάγκος σερβιρίσματος από την κουζίνα προς το καθιστικό διανοίχτηκε. Όλες οι εσοχές του ξύλινου εσωτερικού διαχωριστικού χρωματίστηκαν με φωτεινό κίτρινο, τονίζοντας τον τρισδιάστατο χαρακτήρα του και δημιουργώντας μεγαλύτερη πλαστικότητα. Οι περιμετρικοί τοίχοι του διαμερίσματος χρωματίστηκαν με ένα ελαφρό ανοιχτό γαλάζιο και οι οροφές με φωτεινό καθαρό λευκό. Οι υπάρχουσες ξύλινες επενδύσεις / τα διαχωριστικά, τα μπρούτζινα πόμολα και φωτιστικά επιδιορθώθηκαν, διατηρώντας την τεχνολογικά απλή λειτουργικότητά τους και συντηρήθηκαν με επιμέλεια στην αρχική μορφή τους. Το χρώμα τοποθετήθηκε με τρόπο τέτοιο, ώστε να εισάγει διακριτικά τα καινούργια αντικείμενα που σχεδιάστηκαν και τα σημεία των παρεμβάσεων: όλα τα νέα μεταλλικά στοιχεία είναι από μαύρο σίδηρο σε αντίθεση με τα αυθεντικά γυαλιστερά μπρούτζινα και όλα τα εντοιχισμένα νέα έπιπλα και ξυλουργικά σχεδιάστηκαν με χρώμα γαλάζιας και κίτρινης λάκας. Η κουζίνα και το λουτρό ανακαινίσθηκαν πλήρως, αποκτώντας μία πιο φρέσκια και σύγχρονη εικόνα. Πιο συγκεκριμένα, τα νέα ξυλουργικά της κουζίνας είναι χρωματισμένα με κίτρινη λάκα, αναδεικνύοντας τα παλαιά μπρούτζινα πόμολα και ο πάγκος εργασίας είναι από μαύρο μάρμαρο Αλιβερίου, επιλεγμένο έτσι, ώστε να ταιριάζουν τα "νερά" του με το παλαιό διατηρημένο μάρμαρο του πατώματος. Το ίδιο μάρμαρο χρησιμοποιήθηκε και στο λουτρό για να επενδυθεί η εσοχή της μπανιέρας. Κυκλικοί νιπτήρες και καθρέφτες και ένα φωτιστικό διαβάσματος προσδίδουν ένα χαρακτήρα καμαρινιού στο σχετικά μικρό λουτρό. Τα νέα έπιπλα, καθώς και η ανακαίνιση των εσωτερικών των ντουλαπών με εξαρτήματα τελευταίας τεχνολογίας σχεδιάστηκαν με τρόπο τέτοιο, που να εξυπηρετούν τις σύγχρονες ανάγκες του χρήστη. Το κυρίαρχο στοιχείο του χώρου είναι το ξύλινο πολυλειτουργικό διαχωριστικό μεταξύ κουζίνας και τραπεζαρίας / καθιστικού. Το διαχωριστικό, χαρακτηριστικό στοιχείο στα μοντέρνα διαμερίσματα της εποχής αποτελείται από εσοχές και κλειστά ντουλάπια και προς τους δύο χώρους ενώ ταυτόχρονα κάτω από το μαρμάρινο πάγκο σερβιρίσματος "κρύβεται" το συρόμενο τραπέζι φαγητού που ανοίγει προς το καθιστικό. Ο μαύρος μεταλλικός βραχίονας / χειρολαβή, που μεταλλάσσεται σε πόδια του συρόμενου τραπεζιού, τα μαύρα σιδερένια ράφια και το μεταλλικό στοιχείο της τηλεόρασης έχουν σχεδιαστεί ειδικά για το χώρο σε μία σύγχρονη απόδοση του λεξιλογίου του μοντερνισμού της δεκαετίας του '60.