Αποκατάσταση κατοικίας στην Αντίπαρο

Η κατοικία τοποθετείται σε επίπεδο οικόπεδο, περιτριγυρισμένο από ένα περιβάλλον αγροτικού χαρακτήρα, με αραιή δόμηση και έντονη φυσική βλάστηση αλλά και καλλιέργειες ελιών και αμπελιών. Στο οικόπεδο προϋπήρχαν τα χαλάσματα ενός αγροτικού οικήματος, τα οποία αποτέλεσαν τη βάση για τη νέα κατοικία. Σκοπός ήταν η ανακατασκευή της παλαιάς κατοικίας και η διατήρηση της παραδοσιακής τυπολογίας και αρχιτεκτονικής.
Σύμφωνα μ’ αυτή τη λογική και με σεβασμό στο παρελθόν του οικήματος, η διάταξη προσαρμόστηκε στους υπάρχοντες χώρους. Ιδιαίτερη σημασία δόθηκε στις αναλογίες των χώρων και στη συντήρηση των επί μέρους στοιχείων, όπως των διαφόρων εσοχών και των φούρνων.
Τα ύψη παρέμειναν χαμηλά, με μέγιστο εσωτερικό ύψος τα 2,40 m και το πάχος των τοίχων διατηρήθηκε στα 50 έως 70 cm. Αυτή η διαστασιολόγηση ξεφεύγει από τη συνήθη στη σύγχρονη καθημερινότητα και είναι πιο κοντά στην ανθρώπινη κλίμακα.
Εξωτερικά κυριαρχεί έντονα το στοιχείο του λευκού ακατέργαστου επιχρίσματος, ενώ το "πράσινο της ελιάς" επιλέχθηκε για το χρώμα των κουφωμάτων.
Από την εξωτερική πλευρά το σπίτι μοιάζει σαν ένας συνεχόμενος όγκος με κάποιες αυξομειώσεις στα ύψη του. Η κύρια όψη εκτείνεται κατά μήκος της κατεύθυνσης του βόρειου ανέμου και λειτουργεί προστατευτικά για τον ημιυπαίθριο χώρο που βρίσκεται στο νότο. Τα συνεχόμενα ανοίγματά επιτυγχάνουν τον επαρκή φυσικό αερισμό όλων των χώρων. Από την εσωτερική, νότια πλευρά οι όγκοι δημιουργούν ένα σχήμα Π, όπου βρίσκεται και η προστατευμένη, σκιασμένη βεράντα γύρω από μία ελιά.
Η κατοικία αποτελείται από δύο υπνοδωμάτια, δύο μπάνια και ένα χώρο, ο οποίος λειτουργεί ως κουζίνα και καθιστικό. Έχοντας ακολουθήσει την υπάρχουσα διάταξη, η λειτουργία των χώρων χαρακτηρίζεται από μια ασυνέχεια, η οποία ήταν συνήθης στις παραδοσιακές αγροτικές κατοικίες η αλλιώς "κατοικιές". Οι "κατοικιές" αποτελούνταν από μικρούς μεμονωμένους χώρους, στους οποίους φιλοξενούνταν διαφορετικές λειτουργίες, π.χ. καθιστικό / κουζίνα, πλυσταριό, μαντρί, κ.ά. Η εξέλιξη τους γινόταν οργανικά, σύμφωνα με τις μεταβαλλόμενες ανάγκες της οικογένειας και προέκυπτε από την πρόσθεση χώρων, χωρίς απαραίτητα να υπήρχε εσωτερική επικοινωνία με τους προηγούμενους. Στην παρούσα κατοικία το ένα δωμάτιο έχει δικό του μπάνιο, αλλά δεν έχει πρόσβαση στην κουζίνα και το άλλο έχει επαφή με την κουζίνα αλλά εξωτερική πρόσβαση στο μπάνιο.
Στην ανακατασκευή δεν χρησιμοποιήθηκε "αλφάδι" για να διατηρηθεί η αδρότητα και η πλαστικότητα στην τελική επιφάνεια, που αποκαλύπτουν τη λογική του αρχικού τεχνίτη. Στο πάτωμα χρησιμοποιήθηκε πατητό τσιμεντοκονίαμα και στους τοίχους λευκό επίχρισμα. Τα κουφώματα ακολουθούν τη μορφή των παλαιών και οι πόρτες έχουν τη δυνατότητα να ανοίγουν είτε μονοκόμματα είτε σπαστά. Παλαιοί μαρμάρινοι νιπτήρες και έπιπλα προσαρμοσμένα στις νέες ανάγκες του σπιτιού συνθέτουν την εναρμονισμένη συνύπαρξη του παλαιού και του καινούριου.
Το σπίτι χαρακτηρίζεται ως απλό, σεμνό, αδρό. Είναι ένα οίκημα που παραμένει κοντά στη γη, σέβεται το τοπίο και αγκαλιάζει το χρήστη. Οίκημα και περιβάλλον συνυπάρχουν αρμονικά, συνθέτοντας ένα ήρεμο σκηνικό απλού τρόπου ζωής σε άμεση επαφή με τη φύση.