Ξενοδοχείο στο Κολωνάκι

Το έργο αφορά στην ανακατασκευή υπάρχοντος, μεσοπολεμικού κτιρίου, επί της οδού Πατριάρχου Ιωακείμ υπ’ αριθμόν 36, άλλοτε γνωστό ως "Πολυκατοικία Ζ. Λορεντζάτου", σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα Μ. Λαζαρίδη και κατασκευασμένο το έτος 1935 και στην μετατροπή του σε ξενοδοχείο. Βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, στην περιοχή του Κολωνακίου σε κοντινή απόσταση από την πλατεία, το Πολεμικό Μουσείο και τον λόφο του Λυκαβηττού. Πρόκειται για κτίριο, στο οποίο παρατηρούνται στοιχεία μεσοπολεμικής αρχιτεκτονικής. Αποτελείται από πέντε ορόφους άνω του ισογείου, υπόγειο και δώμα. Η πρόσβαση πραγματοποιείται μέσω της κεντρικής εισόδου επί της οδού Πατριάρχου Ιωακείμ. Το ισόγειο αναπτύσσεται προς το βάθος του οικοπέδου, ενώ το υπόγειο καταλήγει σε αυλή - υπαίθριο χώρο, στεγασμένο με πέργκολα.
Το έτος 2015 εκδόθηκε η άδεια δόμησης για να πάρει το κτίριο νέα πνοή ως ξενοδοχείο τεσσάρων αστέρων με την επωνυμία "COCO-MAT Hotel Athens", ενώ προηγουμένως λειτουργούσε ως κτίριο γραφείων με ισόγειο κατάστημα λιανικής πώλησης. Το ξενοδοχείο διαθέτει τριάντα εννέα δωμάτια, εκ των οποίων είκοσι εννέα είναι δίκλινα, δύο είναι τρίκλινα, τέσσερα είναι μονόκλινα και τέσσερα είναι σουίτες. Το σύνολο των κλινών ανέρχεται στις ογδόντα. Στην ισόγεια στάθμη βρίσκεται ο χώρος υποδοχής του ξενοδοχείου, καθώς και εκθεσιακός χώρος - κατάστημα λιανικής πώλησης των προϊόντων της εταιρείας. Η κατακόρυφη κίνηση πραγματοποιείται μέσω του κεντρικού κλιμακοστασίου και του ανελκυστήρα, που διατηρούνται στην αρχική τους θέση. Με την αναδιαμόρφωση των εσωτερικών χώρων, προστέθηκε δεύτερος ανελκυστήρας για χρήση και εξυπηρέτηση των ατόμων με κινητικές δυσκολίες.
Κεντρική ιδέα και κριτήρια σχεδιασμού
Πρόθεση του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού υπήρξε η ανάδειξη και η σηματοδότηση της ταυτότητας του έργου ως ξενοδοχείου τόσο σε λειτουργικό, όσο και σε αισθητικό επίπεδο. Γι’ αυτό το σκοπό κατέστη προτεραιότητα η διαμόρφωση της όψης. Η προσέγγιση της επεξεργασίας της όψης έχει ως γνώμονα το σεβασμό στις βασικές αρχές του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού του κτιρίου κατά την περίοδο που κατασκευάστηκε. Σ' αυτό το πλαίσιο γίνεται προσπάθεια ανάδειξης των μεσοπολεμικών στοιχείων του, με νέο "λεξιλόγιο" στη σύγχρονη αρχιτεκτονική γλώσσα.
Για τη συνθετική προσέγγιση της όψης λαμβάνεται υπόψη η διατήρηση των κυρίαρχων αρχιτεκτονικών γνωρισμάτων, όπως το έρκερ και η μορφολογία των εξωστών, συνυφαίνοντας τα τρία βασικά επίπεδα που κυριαρχούν στο αρχικό κέλυφος. Το πρώτο επίπεδο αποτελείται από το έρκερ και χαρακτηρίζεται από τα οριζόντια παράθυρα και τη διαφορετική, σκούρα γκρι, χρωματική του απόδοση. Αυτό το επίπεδο περιβάλλεται και περιγράφεται από το δεύτερο επίπεδο, που ορίζεται από την εξωτερική παρειά των εξωστών.
Συρόμενες, ξύλινες περσίδες αναρτώνται από την πλάκα του εκάστοτε υπάρχοντος εξώστη, ακολουθώντας το περίγραμμά του. Οι κινητές περσίδες εξυπηρετούν τη σκίαση των δωματίων και εξασφαλίζουν την ιδιωτικότητα των ενοίκων, καθώς κατ’ επιλογή μπορούν να τις σύρουν κατά μήκος των εξωστών στο επιθυμητό σημείο. Αντίστοιχα στο καμπύλο, υπάρχον πλαϊνό τμήμα του εξώστη στοιχίζονται σταθερές περσίδες, όμοιες με τις κινητές, οι οποίες περιγράφουν την αρχική καμπύλη μορφή των εξωστών. Η ξυλεία που επιλέγεται είναι ισόβενος δυτικός κέδρος Βόρειας Αμερικής λόγω του ήπιου χρωματισμού και της ανθεκτικότητάς που παρουσιάζει στην ατμοσφαιρική ρύπανση.
Το τρίτο επίπεδο της όψης σημαίνεται από την οικοδομική γραμμή και σηματοδοτείται με ανοικτό γκρι χρωματισμό, δημιουργώντας ένα σκηνικό ανάδειξης των ανωτέρω επιπέδων. Στο προαναφερθέν επίπεδο αντιστοιχεί ο βασικός όγκος του κτιρίου, η στέψη του οποίου ολοκληρώνεται με την κατασκευή ενός πλαισίου, που αναπτύσσεται καθ’ ύψος και σε συνέχεια των πλαϊνών, εφαπτόμενων στα όρια του οικοπέδου, εξωτερικών τοίχων. Αυτό το αρχιτεκτονικό στοιχείο παραλαμβάνει την πέργκολα του υπερυψωμένου πέμπτου ορόφου, ο οποίος βρίσκεται σε υποχώρηση από τον κύριο όγκο. Το αποτέλεσμα της πλαισίωσης είναι η δημιουργία νέων αναλογιών στην όψη, με σκοπό την ανάδειξη των ξύλινων περσίδων των εξωστών.
Τεχνολογίες κατασκευής και επιλογή υλικών
Για την κατασκευή του κτιρίου διατηρήθηκε ο υπάρχων φέρων οργανισμός από οπλισμένο σκυρόδεμα, ενώ στον πέμπτο όροφο πραγματοποιήθηκε ενίσχυση με μεταλλική κατασκευή. Οι τοιχοποιίες κατασκευάστηκαν εξ ολοκλήρου με τεχνολογία ξηρής δόμησης. Οι εξωτερικές τοιχοποιίες επενδύθηκαν με εξωτερική θερμομόνωση με σκοπό την ενεργειακή αναβάθμιση του κτιρίου. Για τα εξωτερικά κουφώματα επιλέχθηκε αλουμίνιο χρώματος μαύρο με ειδικά, ενεργειακά και ηχομονωτικά κρύσταλλα ασφαλείας. Στο ίδιο χρώμα τοποθετούνται μεταλλικά στοιχεία στήριξης των εξωστών, επί των οποίων εδράζονται οι ξύλινες, κατακόρυφες περσίδες από ισόβενο δυτικό κέδρο Βόρειας Αμερικής. Τα στηθαία των εξωστών κατασκευάστηκαν από κρύσταλλο ασφαλείας. Οι μεταλλικές πέργκολες του κτιρίου είναι χρώματος γκρι ανοικτού, ίδιας απόχρωσης με τους εξωτερικούς τοίχους.
Για τα δάπεδα των εσωτερικών χώρων επιλέχθηκε ποικιλία υλικών. Στους κοινόχρηστους χώρους τοποθετήθηκε μάρμαρο με άμεση αναφορά στα παλαιά δάπεδα. Στην είσοδο του κτιρίου τοποθετήθηκε γυάλινο δάπεδο με μεταλλικό σκελετό για το φωτισμό μέρους των υπόγειων χώρων. Στους χώρους διημέρευσης επιλέχθηκε ξύλινο δάπεδο, ενώ στους βοηθητικούς χώρους κεραμικά πλακίδια ή μάρμαρο. Οι επενδύσεις των εσωτερικών τοιχοποιιών ποικίλλουν, ανάλογα με τη διακοσμητική μελέτη του εκάστοτε δωματίου.