Ξενοδοχείο στην Ελούντα Λασιθίου

Η Κρήτη ήταν και είναι μια γέφυρα, ένα σταυροδρόμι ανάμεσα σε ανατολή και δύση. Βυζαντινοί, Άραβες, Βενετοί, Οθωμανοί άφησαν το στίγμα τους στο νησί που, ενώ παρέμεινε αναλλοίωτα ελληνικό, αφομοίωσε τα πολιτισμικά στοιχεία μιας ευρύτερης μεσογειακής κουλτούρας.
Η μεσογειακή αυτή πολιτισμικότητα αντανακλάται τόσο στα μνημεία του νησιού, όσο και στη λαϊκή και παραδοσιακή αρχιτεκτονική που έχει διασωθεί. Σ' αυτά τα έργα το γαιώδες χρώμα των υλικών δόμησης εξευμενίζει το δυνατό ελληνικό φως και εντάσσει αρμονικά τα κτίρια στο φυσικό περιβάλλον.
Ορισμένα από τα στοιχεία της μεσογειακής κατοικίας που μπορεί κανείς να ανιχνεύσει είναι:
• ο σεβασμός των φυσικών κλίσεων του εδάφους, που οδηγεί σε καμπυλόγραμμες χαράξεις δρόμων και μονοπατιών,
• η διάταξη των κτιρίων γύρω από αυλές,
• η οργανική ογκοπλαστική των κτιρίων,
• η χρήση "πράσινων", δροσερών σκιασμένων χώρων για την υπαίθρια παραμονή.
Η χρήση του θόλου και του τρούλου στο δώμα είναι μια άλλη μεσογειακή πρακτική που στοχεύει (μεταξύ άλλων) και στον καλύτερο δροσισμό των χώρων κατοίκησης μια και εγκλωβίζουν μεγαλύτερη ποσότητα αέρα μέσα στο κτίριο.
Κτίρια με περίκεντρη κάτοψη και τρουλοειδείς στέγες συναντώνται ευρύτερα στο μεσογειακό χώρο [Κρήτη, βόρεια Κάρπαθος (νησί Σαρία), αλλά και στη Σαρδηνία (Alberobello), Συρία κ.α.].
Αν στα παραπάνω προστεθεί η χρήση επίπεδων και χαμηλών πυραμιδοειδών δωμάτων σαν περαιτέρω χαρακτηριστικό μιας αρχιτεκτονικής "φιλοσοφίας", προσεγγίζεται ο προσδιορισμός των στόχων και της φυσιογνωμίας του "Domes of Elunda", ενός έργου που επιδιώκει τη δημιουργία οργανικών χώρων σε ανθρώπινη κλίμακα, εναρμονισμένων με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της σύγχρονης μεσογειακής κατοίκησης.

Αρχιτεκτονική περιγραφή
Το οικόπεδο συνολικής έκτασης 38.600 m² βρίσκεται στη θέση "Τσιφλίκι" Ελούντας του νομού Λασιθίου. Αναπτύσσεται στις πλαγιές ενός λόφου και διασχίζεται στο κάτω ανατολικό τμήμα του από τον επαρχιακό δρόμο που ενώνει την Ελούντα με τον οικισμό Πλάκα. Έχει κυρίως ανατολικό προσανατολισμό με άμεση οπτική επαφή με το ενετικό φρούριο της Σπιναλόγκας. Στο εσωτερικό του υπήρχε ξενοδοχείο κλασικού τύπου.
Στην περιοχή κυριαρχεί η τυπική μεσογειακή βλάστηση με χαμηλούς θάμνους και μεμονωμένα δέντρα (χαρουπιές, πρινάρια κτλ.). Το έδαφος αποτελείται κυρίως από κοκκινόχωμα με βραχώδεις εξάρσεις (γκρι-κόκκινη πέτρα της περιοχής).
Το έργο διακρίνεται στις εξής επιμέρους λειτουργικές ενότητες:
• Ένα κεντρικό κτίριο με spa και υπαίθρια πισίνα για ενήλικες και παιδιά.
• Το υφιστάμενο ξενοδοχείο, που αναπλάστηκε και αναβαθμίστηκε.
• Επιπλωμένα διαμερίσματα ενός ή δύο κύριων χώρων με ιδιωτικές πισίνες και jacuzzi.
• Βίλες τριών ή τεσσάρων κύριων χώρων με ιδιωτικές πισίνες.
Το συγκρότημα πλαισιώνεται από εστιατόρια, παιδότοπο, χώρο στάθμευσης και ελικοδρόμιο. Λιθόκτιστοι αναλημματικοί τοίχοι από ντόπια πέτρα πλαισιώνουν τον περιβάλλοντα χώρο, δημιουργώντας πολλαπλές θέσεις φύτευσης.