Μετατροπή ιστορικού μνημείου σε boutique ξενοδοχείο με απόλυτο σεβασμό προς την ιστορία και την αξία του

Το κτίριο αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα νεοκλασικισμού στην Αθήνα. Η κατασκευή του αρχικού κτίσματος, χρονολογείται γύρω στο 1880 - 1889. Κατασκευάστηκε και επιμελήθηκε από συνεργάτη του γνωστού Δανού αρχιτέκτονα Θεόφιλου Χάνσεν (Theophil Edvard Freiherr von Hansen), αλλά σύμφωνα με το Φ.Ε.Κ. κήρυξης 351/31.05.1985, ο σχεδιασμός φέρεται να ανήκει στον Θ. Χάνσεν. Σ' αυτό το κτίριο διέμεινε για κάποια χρόνια και η καταξιωμένη Ελληνίδα ηθοποιός Έλλη (Λούκου) Λαμπέτη. Το 1985 το κτίριο χαρακτηρίστηκε διατηρητέο ως έργο τέχνης από το Υπ.Πο., σύμφωνα με το υπ. αριθμ. Φ.Ε.Κ. 351/ 31-05-1985, απόφαση 14.
Ο νεοκλασικισμός αποτελεί ένα διεθνές ρεύμα, το οποίο βρήκε ανταπόκριση σε ολόκληρη την Ευρώπη, κυριαρχώντας στο τέλος του 18ου αιώνα, μέχρι και τα μέσα του 19ου. Εξέφραζε μια στροφή προς τις κλασικές μορφές, ενάντια στην πολυπλοκότητα και στην "άφθονη υπερβολή" του μπαρόκ. Για προφανείς λόγους, ο νεοκλασικισμός βρήκε πρόσφορο έδαφος στην Ελλάδα, η οποία αναζητούσε την παλαιά της ταυτότητα.
Το ύφος του Θ. Χάνσεν, μοναδικό στο πλαίσιο του νεοκλασικισμού στην Ελλάδα, εμπνέεται από την αρχαιότητα, την αναγέννηση αλλά και από βορειοευρωπαϊκά στοιχεία, σε έναν ιδιαίτερο συνδυασμό. Η στιβαρότητα του κτιρίου, με χαρακτηριστικά στοιχεία της νεοκλασικής αρχιτεκτονικής μορφολογίας, όπως η συμμετρία που διέπει το σύνολο των όψεων, η απλότητα των γεωμετρικών μορφών με τον ρυθμολογικό διάκοσμο να αναπτύσσεται στον κορμό και στη στέψη, ακολουθούν το πρότυπο της μορφολογίας βάση - κορμός - στέψη. Οι διακοσμητικές παραστάδες, οι γύψινοι λέοντες και άλλα στοιχεία συνθέτουν ακολούθως ένα σύνολο άξιο προσοχής και ιδιαίτερης αντιμετώπισης. Το δομικό σύστημα του κτιρίου, ακολουθεί τα κατασκευαστικά πρότυπα της εποχής. Φέρουσα λιθοδομή σε όλο το ύψος του κτιρίου και πατώματα σύμμεικτης κατασκευής (μεταλλικές δοκοί διατομής διπλού Τ, που γεφυρώνονται με θολωτές κατασκευές από τούβλα).
Η λειτουργική αλλά και ιδιοκτησιακή δομή του κτιρίου, έχει καθοριστεί από τις αρχικές αλλά και από τις μεταγενέστερες παρεμβάσεις σ' αυτό, δημιουργώντας μια σχετικά ανορθόδοξη λειτουργική τομή στο κτίριο. Το κύριο και ίσως πιο χαρακτηριστικό δείγμα νεοκλασικού αρχιτεκτονικού τμήματος του κτιρίου συναντάται στον ενεργό χώρο διαβίωσης του υπερυψωμένου ισογείου, με ξυλόγλυπτα, γύψινα διακοσμητικά στοιχεία, ταπετσαρίες, μαρμάρινους κίονες και ηλιακά αίθρια.
Η μελέτη αφορά στην ανακαίνιση τμήματος του κτιρίου, καθώς και στη συντήρηση των όψεων. Συγκεκριμένα, αφορά στην ανακαίνιση τμήματος του Α’ και το σύνολο του Β’ ορόφου, με ξεχωριστή είσοδο. Για την αξιοποίηση του κτιρίου από τους νέους του χρήστες, απαιτήθηκαν εργασίες δια-μόρφωσης ορισμένων εσωτερικών χώρων, αλλά και ο πλήρης εκσυγχρονισμός τού υπό μελέτη κτιριακού τμήματος. Με την έννοια εκσυγχρονισμός νοείται η εγκατάσταση σύγχρονων ηλεκτρομηχανολογικών συστημάτων αλλά και η αποκατάσταση των δομικών μερών του κτίσματος, ώστε να επεκταθεί και η ζωή του κτιρίου.
Η είσοδος προς το ξενοδοχείο, πραγματοποιείται με ξεχωριστή πρόσβαση από τις υπόλοιπες ιδιοκτησίες. Το κεντρικό μαρμάρινο κλιμακοστά¬σιο ανεβάζει τον χρήστη στον χώρο υποδοχής και στο χολ. Το μεγάλο ύψος, τα διατηρημένα δρύινα δάπεδα εξαιρετικής τεχνικής, καθώς και μια ξύλινη κυκλική σκάλα, δεσπόζουν αμέσως, χαρίζοντας στον επισκέπτη μια μοναδική αίσθηση.
Δημιουργήθηκαν συνολικά 6 δωμάτια, με ξενοδοχειακές προδιαγραφές, καθώς και κοινόχρηστοι χώροι, απαραίτητοι για τη λειτουργία της μονάδας. Επιπλέον, δόθηκε η δυνατότητα στους επισκέπτες να ανέλθουν στο ανώτατο επίπεδο και να απολαύσουν τη μοναδική θέα προς τον λόφο του Λυκαβηττού, την Ακρόπολη αλλά και να έχουν μια πανοραμική άποψη της Αθήνας.
Οι επεμβάσεις που έγιναν, ήταν λιγοστές, χωρίς να βλάψουν το κτίριο και έγιναν με απόλυτο σεβασμό προς την ιστορία και την αξία του. Οι εσωτερικές τοιχοποιίες σχεδόν στο σύνολό τους, διατηρήθηκαν· ομοίως και όλος ο διάκοσμος τόσο στους τοίχους, όσο και στις οροφές.
Βασική προϋπόθεση της αρχιτεκτονικής μελέτης, αποτέλεσε η δημιουργία ενός χώρου ο οποίος θα αντεπεξέρχεται πλήρως στα σημερινά δεδομένα μιας άνετης διαβίωσης, διατηρώντας όμως τη γοητεία του παρελθόντος και δημιουργώντας μια αρμονική σύνθεση με πολλαπλά στοιχεία ποιότη¬τας. Οι απαλές γήινες αποχρώσεις στους τοίχους βασίστηκαν στους αρχικούς χρωματισμούς του εσωτερικού του κτιρίου, λειτουργώντας ως "φόντο" για όλα τα επί μέρους στοιχεία που διαμορφώνουν τους εσωτερικούς χώρους. Το έντονο χρώμα συναντάται σε περιορισμένη ποσότητα, χωρίς υπερβολές, δίνοντας παράλληλα μια ζωντάνια και φρεσκάδα στο σύνολο του κτιρίου. Ο συνδυασμός επίπλων σύγχρονης σχεδίασης με αναπαλαιωμένα κλασικά έπιπλα, πολλά ακόμη της εποχής κατά την οποία κτίστηκε το κτίριο, αποτελούν ένα ακόμη χαρακτηριστικό της συνθετικής αρχής.