Διαμερίσματα φιλοξενίας στην Ύδρα

Τα διαμερίσματα βρίσκονται στο κέντρο του οικισμού της Ύδρας δίπλα στον Καθεδρικό Ναό και μόλις 100 m από το λιμάνι. Η πρόσβαση σε αυτά πραγματοποιείται από το κύριο ανηφορικό μονοπάτι του νησιού, που συνδέει το λιμάνι με το μοναστήρι Προφήτης Ηλίας, κοντά στην κορυφή Έρος του βουνού της Ύδρας.
Τα διαμερίσματα φιλοξενίας διαμορφώνονται σε δύο υφιστάμενα σε επαφή κελύφη, κατασκευασμένα περί τα τέλη του 19ου αιώνα. Αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα της τοπικής αρχιτεκτονικής, με εξωτερικούς πέτρινους τοίχους, ξύλινες δίρριχτες κεραμοσκεπείς στέγες και υπόγειες δεξαμενές αποθήκευσης βρόχινου νερού.
Έχουν επιμήκη κάτοψη με προσανατολισμό από ανατολή προς δύση, διαστάσεων 4,5 Χ 15 m έκαστο, συνολικού μεικτού εμβαδού 140 m και ύψους ανωδομής περίπου 6 m. Τα μοναδικά ανοίγματα στην κύρια ανατολική και στην πίσω δυτική όψη τους, αλλά και ο περίκλειστος ακάλυπτος χώρος των 45 m στη δυτική πλευρά προσδίδουν έναν εσωστρεφή χαρακτήρα στον εσωτερικό χώρο.
Ως κεντρικός στόχος της αρχιτεκτονικής προσέγγισης τέθηκε η ανάδειξη των χαρακτηριστικών της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής των κτισμάτων, ως ιδιαίτερων τύπων της, σε συνδυασμό με την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών ενός άρτιου σημερινού συγκροτήματος φιλοξενίας.
Τα κτίρια επιμερίστηκαν σε δύο ίσα τμήματα κατά την έννοια του μήκους, προκειμένου να δημιουργηθούν 4 διώροφα διαμερίσματα των 70 m², προσπελάσιμα από τον κύριο παρακείμενο άξονα πεζών. Στο κεντρικό τμήμα του συνολικού μήκους των πτερύγων διαμορφώθηκαν οι βοηθητικοί χώροι (κουζίνες, λουτρά, ντουλάπες, σκάλες), ενώ στις άκρες του, χωροθετήθηκαν το καθιστικό στο ισόγειο και τα υπνοδωμάτια στον όροφο, εξασφαλίζοντας επαρκή φυσικό φωτισμό.
Δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή για την επιτυχία διακριτής χωρικής ταυτότητας στο κάθε διαμέρισμα. Στα δύο ανατολικά, που βλέπουν στον κεντρικό πεζόδρομο, ο όροφος αντιμετωπίζεται σαν πατάρι σε υποχώρηση, επιτρέποντας στον επισκέπτη ή στον περαστικό την αντίληψη του διώροφου χώρου στο σύνολό του. Στα δύο δυτικά διαμερίσματα μεγάλη έμφαση δίνεται στην κατά μήκος σύνδεση του ισόγειου χώρου με τις υπαίθριες αυλές τους ως ιδιαίτερου στοιχείου τους. Οι αυλές αντιμετωπίζονται ως προστατευμένοι από τα γειτονικά κτίρια μικροί χώροι ανάπαυλας και ησυχίας, αποτελώντας φυσική συνέχεια του εσωτερικού χώρου.
Σε ό,τι αφορά στον εσωτερικό διάδρομο προσπέλασης στα διαμερίσματα, αυτός διαμορφώθηκε ως σημαντικό στοιχείο προβολής του εσωτερικού χώρου του συγκροτήματος στον πλακόστρωτο πεζόδρομο, μέσα από το σχεδιασμό του ως ημιυπαίθριου με ανάλογη μεταχείριση των υλικών και του τεχνητού φωτισμού.
Γενικότερα, ο τεχνητός φωτισμός των διαμερισμάτων αποτέλεσε επίσης σημαντικό στοιχείο της αρχιτεκτονικής μελέτης με κύριο στόχο την ανάδειξη των επί μέρους περιοχών τους και των χωρικών χαρακτηριστικών τους (καθιστικά, γωνιές ύπνου, λουτρά, κουζίνες, σκάλες), ενισχύοντας την απαραίτητη διακριτή ατμόσφαιρα που συνοδεύει την κάθε μια από αυτές. Παράλληλα επιδιώχθηκε η ανάδειξη της αντίθεσης της ιστορικότητας των κελυφών σε σχέση με το σύγχρονο χαρακτήρα των νέων διαμορφώσεων.