Κτίριο πέντε διαμερισμάτων και μιας κατοικίας στην Έγκωμη

Τις τελευταίες δεκαετίες η κτιριακή τυπολογία της πολυκατοικίας έρχεται να αντικαταστήσει αυτήν της μονοκατοικίας, στην αστική δομή της κυπριακής πόλης, ως αποτέλεσμα των κοινωνικό-οικονομικών μεταβολών που διανύει ο τόπος. Οι πόλεις πυκνώνουν, οι πολίτες συμβιώνουν. Εν εξελίξει αυτής της μετάλλαξης, η ζήτηση και για τις δυο τυπολογίες εξακολουθεί να είναι υψηλή, ιδιαίτερα κοντά στα αστικά κέντρα.
Στο εν λόγω έργο αυτοί οι δύο τύποι κατοίκησης συμβιώνουν, αποτυπώνοντας έτσι την μετάβαση. Μια διώροφη κατοικία με ανεξάρτητη είσοδο και αυλή διαμορφώνεται στο μισό οικόπεδο. Δίπλα και πάνω από την οικία διαμορφώνονται πέντε διαμερίσματα διαφορετικών μεγεθών. Η κεντρική είσοδος και η κατακόρυφη διακίνηση τοποθετούνται κεντρικά. Στο τμήμα του ισογείου που μένει ελεύθερο διαμορφώνονται οι χώροι στάθμευσης. Στο δώμα μια κοινόχρηστη πισίνα με υπαίθρια ντους και μπαρ διαμορφώνουν ένα συλλογικό χώρο αναψυχής, επιστρέφοντας στους ενοίκους το κοινό έδαφος που κατέλαβε η οικία στο ισόγειο.
Ο χειρισμός της μορφής του κτιρίου έγινε με τρόπο που η συνύπαρξη των δυο διαφορετικών τύπων κατοίκησης να γίνεται άμεσα αντιληπτή. Ενώ οι οικία διαμορφώνεται ως μια συμπαγής διώροφη μονάδα με κατακόρυφα ανοίγματα, το υπόλοιπο σύνολο των διαμερισμάτων ορίζεται από ένα συνεχές κέλυφος, που φιλοξενεί και ‘αγκαλιάζει’ τις μονάδες του συγκροτήματος. Αυτό το αρχιτεκτονικό στοιχείο με τετράγωνα ανοίγματα-πλαίσια εμπεριέχει τόσο τους εσωτερικούς χώρους όσο και τις εξωτερικές βεράντες, δίνοντας μια αίσθηση προστασίας γύρω από όλες τις πτυχές της οικιστικής ζωής. Ανοίγματα διαφορετικών μεγεθών προσφέρουν οπτικές του εξωτερικού περίγυρου από το εσωτερικό, ενώ ταυτόχρονα λειτουργούν ως πλαίσια μέσα από τα οποία εμφανίζονται στιγμιότυπα της ιδιωτικής ζωής.
Το τμήμα του κελύφους που προβάλλεται στη βορεινή κύρια όψη, πέρα από τα όρια των βεραντών, ενώ προσδίδει μια ιδιαίτερη ταυτότητα στο έργο, ταυτόχρονα ρυθμίζει την εισδοχή του φυσικού φωτισμού και αερισμού πολυποίκιλα ανάλογα την εποχή του χρόνου και την ώρα της μέρας, ορίζοντας έτσι ένα μικρόκοσμο με το δικό του μικρόκλιμα.
Ο υβριδικός χαρακτήρας του κτιρίου εκφράζεται και μέσα από την επιλογή των υλικών. Το τμήμα του συγκροτήματος που φιλοξενεί τη μονοκατοικία βάφεται σε ουδέτερο ανοιχτό γκρι, έκφραση η οποία επαναλαμβάνεται και στο κλιμακοστάσιο. Ισχυρή παρουσία αποκτά το ελεύθερο εξωτερικό κέλυφος που βάφεται λευκό, ενώ τα πλαίσια τονίζονται με πράσινο. Κοιτώντας από το εσωτερικό του κτιρίου προς τα έξω, οι ένοικοι του κτιρίου βλέπουν τα φυτεμένα παρτέρια στις βεράντες των διαμερισμάτων, μπροστά από το ανυψωμένο "περιτοίχισμα" που προστατεύει την ιδιωτική τους ζωή. Μια νέα χωρική εμπειρία συντίθεται από τη συνύπαρξη ποιοτήτων που συναντώνται τόσο στο διαμέρισμα όσο και στην κατοικία, σε αυτή την πολύ-κατοικία.