Κτηνιατρική κλινική στη Λεμεσό με βιοκλιματικές αρχές σχεδιασμού

Κεντρικός στόχος του σχεδιασμού ήταν ο επαναπροσδιορισμός της "εμπειρίας" μιας κτηνιατρικής κλινικής. Πιο συγκεκριμένα, η αρχιτεκτονική προσέγγιση διερευνά τον τρόπο, με τον οποίο το ιδιαίτερα απαιτητικό λειτουργικό πρόγραμμα και οι υψηλές προδιαγραφές κατασκευής μπορούν να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον φιλικό και οικείο τόσο για τους χρήστες του όσο και για τους τετράποδους ασθενείς και τους ιδιοκτήτες τους.

Αρχιτεκτονική σύνθεση
Προσεγγίζοντας το κτίριο, μπορεί κανείς να αναγνωρίσει τους τρεις όγκους, που το συνθέτουν και διαχωρίζουν τις αντίστοιχες χρήσεις του. Ακολουθώντας τον άξονα δημόσιου - ιδιωτικού, ο όγκος που γειτνιάζει με τον οδικό άξονα, φιλοξενεί το χώρο υποδοχής των πελατών. Ο συγκεκριμένος χώρος λειτουργεί ως ο συνδετικός κρίκος μεταξύ του εξωτερικού χώρου της κτηνιατρικής κλινικής και των κύριων εσωτερικών λειτουργιών της. Αρχιτεκτονικά, αυτό το στοιχείο μεταφράζεται μέσω της χρήσης εκτενών ανοιγμάτων, τα οποία επιτρέπουν την οπτική επαφή και "σύνδεση" του εσωτερικού με το εξωτερικό. Ο χώρος αναμονής διαμορφώνεται από ξύλινους κύβους, ελεύθερους στο χώρο, μία μεταβλητότητα που του επιτρέπει να αναδιαμορφώνεται ανάλογα με τις ανάγκες της περίστασης. Επιπροσθέτως, η χωρική ευελιξία του χώρου αναμονής προσφέρει τη δυνατότητα φιλοξενίας παρουσιάσεων και σεμιναρίων μικρής κλίμακας, καθώς και άλλων δραστηριοτήτων. Σημαντικό μορφολογικό στοιχείο αυτού του όγκου αποτελεί το εξωτερικό στέγαστρο, το οποίο "τυλίγει" συνολικά τον όγκο της υποδοχής, και τονίζει την είσοδο του κτιρίου, ενώ ταυτόχρονα διαμορφώνει τη βάση των κάθετων ξύλινων σκιάστρων.
Από το χώρο αναμονής, διακρίνονται τα δύο εξεταστήρια, δηλαδή οι χώροι όπου εκτελείται η κύρια λειτουργία της κτηνιατρικής κλινικής. Τα εξεταστήρια χωροθετούνται κεντρικά του κτιρίου και σηματοδοτούνται από δύο στοιχεία: την ξύλινη επένδυση και τις δύο γυάλινες μαύρες πόρτες, εκατέρωθεν της υποδοχής. Οι συγκεκριμένοι χώροι είναι και οι μόνοι, όπου επιτρέπεται η πρόσβαση του κοινού. Αυτός ο πυρήνας μαζί με τους χώρους των εργαστηρίων και του χειρουργείου, συνθέτουν το δεύτερο και μεγαλύτερο σε έκταση όγκο του κτιρίου.
Ο τρίτος όγκος έχει δημιουργηθεί από σκυρόδεμα και γειτνιάζει τόσο με τον όγκο της υποδοχής όσο και με το δρόμο. Λειτουργεί ως ημιανεξάρτητο τμήμα της κλινικής και σε αυτόν παρέχεται ειδική περιποίηση και φροντίδα στους τετράποδους πελάτες.
Ως κεντρικός συνθετικός άξονας ορίζεται η συνεχής επικοινωνία των εσωτερικών χώρων της κλινικής, ώστε να παρέχεται άμεση πρόσβαση σε αυτούς από τους γιατρούς, ανάλογα με την κάθε περίπτωση. Με αυτόν τον τρόπο, διασφαλίζεται η ευκολία μετάβασης του προσωπικού από το χώρο υποδοχής στο εξεταστήριο, στο ακτινολογικό εργαστήριο και από εκεί στο γενικό εργαστήριο, στο χειρουργείο και στο νοσηλευτήριο.

Βιοκλιματικά χαρακτηριστικά
Ο φέρων οργανισμός του κτιρίου είναι μεταλλικής κατασκευής, ενώ οι τοιχοποιίες πλήρωσης έχουν πραγματοποιηθεί από ξηρά δόμηση. Στο πλαίσιο της βιοκλιματικής προσέγγισης του έργου, έχουν προβλεφθεί, πέρα από τη μόνωση στο εξωτερικό κέλυφος του κτιρίου, φυσικός φωτισμός και αερισμός σε όλους τους κύριους χώρους, καθώς και φωτοβολταϊκό σύστημα στην οροφή για χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Επιπροσθέτως, έχουν τοποθετηθεί κατακόρυφα σκίαστρα στο χώρο υποδοχής, ώστε να περιοριστεί η ακτινοβολία του δυτικού ήλιου κατά τη θερινή περίοδο. Για τα κατακόρυφα σκίαστρα επιλέχθηκε ξύλο ιρόκο, λόγω της αυξημένης αντοχής του, ενώ γενικότερα η χρήση του ξύλου τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά συμβάλλει στο αίσθημα της οικειότητας. Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν στους χώρους του κτιρίου πληρούν τις προδιαγραφές για χώρους υγειονομικού ενδιαφέροντος.