Οροφοδιαμέρισμα στην Αμαλιάδα

Η θέση του κτιρίου στην κεντρική πλατεία της πόλης ήταν το έναυσμα της φόρμας σχεδιασμού του. Η πενταώροφη πολυκατοικία χαρακτηρίζεται από το κοίλο σχήμα στη δυτική πλευρά της, ώστε ο ακάλυπτος χώρος του οικοπέδου να ενσωματώνεται στην πλατεία, ενώ παράλληλα να επιτυγχάνεται καλύτερη θεά προς αυτή.
Ο τελευταίος όροφος αντιμετωπίστηκε ως μια αυτόνομη κατοικία που θα φιλοξενούσε μια πενταμελή οικογένεια. Χωρίστηκε σε τρεις ζώνες (καθιστικό / κουζίνα, παιδικά υπνοδωμάτια, κύριο υπνοδωμάτιο), οι οποίες επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω ενός καμπύλου διαδρόμου, εφαπτόμενου του αίθριου χώρου. Το εν λόγω κενό, που προκύπτει εξαιτίας του αιθρίου, δημιουργεί την αίσθηση απώλειας, αλλά την ίδια στιγμή καταφέρνει να ολοκληρώσει μια γενικότερη εικόνα, ώστε το μέσα και το έξω να γίνουν ένα. Λόγω του βόρειου προσανατολισμού η οροφή έπρεπε να σχεδιαστεί με τέτοιο κλίση, ώστε όλες οι αίθουσες να έχουν τον απαραίτητο φυσικό φωτισμό και αερισμό.
Ο χώρος υποδοχής με την καμπύλη φόρμα του παίζει καθοριστικό ρόλο στο διαμέρισμα, αφού αποτελεί το φίλτρο μεταξύ καθιστικού / κουζίνας και υπνοδωματίων. Χαρακτηρίζεται από την αντίθεση που δημιουργείται ανάμεσα στο συμπαγή τοίχο από τη μια και τη βιβλιοθήκη που αιωρείται από την άλλη. Εκτός της ορατής κεντρικής βιβλιοθήκης, οι υπόλοιποι τοίχοι κρύβουν εσοχές, που λειτουργούν είτε ως αποθηκευτικοί χώροι, είτε ως είσοδοι σε δωμάτια.
Οι μεγάλες τζαμαρίες αλλά και η προέκταση του ξύλινου δαπέδου στον εξωτερικό ημιυπαίθριο χώρο δίνουν μια οπτική συνέχεια του μέσα με το έξω. Επίσης η σωστή σκίαση των ανοιγμάτων μαζί με τη φύτευση που χαρακτηρίζει τις βεράντες μεταμορφώνουν το αστικό διαμέρισμα σε μια όαση στο κέντρο της πόλης.
Άμεσα ο επισκέπτης συναντά το καθιστικό με τα γήινα χρώματα, την επανάληψη του ξύλου τόσο στο δάπεδο, όσο και στην οροφή αλλά και με το τζάκι να ακολουθεί τη φόρμα του διαδρόμου. Στη συνέχεια του καθιστικού είναι τοποθετημένη η τραπεζαρία και αμέσως μετά ένας μονολιθικός όγκος, που λειτουργεί ως πάγκος προετοιμασίας των φαγητών. Στόχος ήταν να χαθεί η κλασική έννοια της κουζίνας, ώστε αυτή να συγχωνεύεται με την τραπεζαρία και το καθιστικό, χωρίς να διακόπτεται η επικοινωνία μεταξύ τους.
Κατά την είσοδο στο κυρίως υπνοδωμάτιο μια διάφανη κόκκινη πόρτα ορίζει το χώρο της ντουλάπας. Το γυάλινο ντους και η εναλλαγή του υλικού στο πάτωμα φιλτράρουν διακριτικά την συνύπαρξη του μπάνιου στο υπνοδωμάτιο, ενώ ένα επάλληλο ξύλινο τοιχίο κρύβει και απομονώνει την τουαλέτα, τέμνοντας τον καθρέπτη και τον πάγκο. Μέρος της κρεβατοκάμαρας αποτελεί και το υδρομασάζ, επάνω από το οποίο έχει τοποθετηθεί μια γυάλινη, ανοιγόμενη οροφή, ενώ οι κατακόρυφες τζαμαρίες με τα οριζόντια χωρίσματα και την εναλλαγή της υφής του γυαλιού επιτρέπουν την είσοδο στο φως αλλά όχι στο βλέμμα των περίεργων.
Έντονα χρώματα κυριαρχούν στα παιδικά υπνοδωμάτια και το γραφείο έχει θέα στον κεντρικό ημιυπαίθριο χώρο, με τη δυνατότητα να απομονωθεί οποιαδήποτε στιγμή.
Δόθηκε μεγάλη σημασία στη χαμηλή ενεργειακή κατανάλωση, υιοθετώντας κάθε φιλική προς το περιβάλλον λύση. Η ενδοδαπέδια θέρμανση εκμεταλλεύεται τις αντλίες θερμότητας και τους ηλιακούς θερμοσίφωνες, αλλά και το ενεργειακό τζάκι. Οι χαμηλής εκπομπής υαλοπίνακες σκιάζονται και ανοίγουν αυτόματα κατά τη διάρκεια της ημέρας, χάρη στο αυτόματα σύστημα instaBUS, που έχει επίσης τον έλεγχο όλων των ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων του κτιρίου.