Τα σύγχρονα δομικά προϊόντα, εκτός από την αντοχή, την ανθεκτικότητα και τη διαστασιακή σταθερότητα που πρέπει να προσφέρουν, θα πρέπει να είναι φιλικά προς το περιβάλλον και συμβατά με τις αρχές της αειφορίας.

Οι Karalasos Operaday Architects ιδρύθηκαν το 2013 από τους Βασίλη Καραλάζο (αρχιτέκτων μηχ. - αρχιτέκτων εσωτερικών χώρων), Ιωάννη Ανεστίδη (αρχιτέκτων μηχ.) και Λευτέρη Ακεψιμαΐδη (αρχιτέκτων εσωτερικών χώρων), με σκοπό και επιθυμία την αξιοποίηση της δυνατότητάς τους, αντιμετώπισης ενός ευρύτατου πεδίου αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. 

Στο πλαίσιο των εορταστικών δράσεων για τα 30 χρόνια του περιοδικού ΚΤΙΡΙΟ,
200 κτίρια από τα δημοσιευμένα στο περιοδικο συμμετείχαν σε ψηφοφορία των αναγνωστών.
Τα 50 κτίρια που ξεχώρισαν στην πρώτη φάση της ψηφοφορίας
προβλήθηκαν στο ειδικό επετειακό τεύχος "ΚΤΙΡΙΟ & ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ", του Ιουλίου
και συμμετείχαν στη δεύτερη φάση της ψηφοφορίας.
 

ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Τα αποτελέσματα ανακοινώθηκαν στην εκδήλωση:

"30 ΧΡΟΝΙΑ ΚΤΙΡΙΟ, 30 ΧΡΟΝΙΑ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΤΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΩΝ",

τη Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

όπου έγινε και η βράβευση των 15 δημοφιλέστερων.

Ο Γιάννης Κούκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1941 και σπούδασε στο Πολυτεχνείο της Karlsruhe στη Γερμανία (1962-1968) με υπεύθυνο καθηγητή (πτυχίου) τον Egon Eiermann.
Δίδαξε Αρχιτεκτονικές συνθέσεις στην Αρχιτεκτονική σχολή του ΕΜΠ (1985-2008 Τομέας Ι) και το μάθημα ''Αστικός χώρος και κατοικία'' στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα (1998-2001). Εξελέγει καθηγητής το 1996 και ομότιμος καθηγητής το 2010. Διετέλεσε διευθυντής του εργαστηρίου κτιριολογίας (1992-2008) και αναπληρωτής πρόεδρος της Σχολής (1995-1997).
Διατηρεί γραφείο αρχιτεκτονικών μελετών κι έχει συνεργαστεί στενά, ιδιαίτερα κατά την περίοδο 1975-1995, με τον αρχιτέκτονα Άγγελο Αλτσιτζόγλου.
Αρχιτεκτονικά έργα, άρθρα και μελέτες του έχουν δημοσιευθεί σε βιβλία και επιστημονικά περιοδικά στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Το 1980 η μελέτη Αστικής κατοικίας του συγκροτήματος ΙΖΟΛΑ σε δύο οικοδομικά τετράγωνα της Καλλιθέας (45.000 τ.μ δομήσιμη επιφάνεια) επελέγει για την συμμετοχή της Ελλάδας στην Bienalle στο Παρίσι.
Το 1989 κυκλοφόρησε το βιβλίο του ''Ι.Β.Α κτίριο και αστικός χώρος'' (εκδ. Παπασωτηρίου 1989, Συμμετρία 2000) που συμπεριελήφθη στα διδακτικά συγγράματα της Σχολής.
Το 1996-1997 έλαβε μέρος κατόπιν προσκλήσεως στο πρωτοποριακό τότε, διακρατικό ''πρόγραμμα Ηρακλής'' (Ελλάδα-Ιταλία) με θέμα ''Δέκα σχέδια για την Ελληνική Πόλη'' και συμμετείχε στις διεθνείς εκθέσεις που ακολούθησαν (Ελλάδα, Ολλανδία, Ιταλία, Τουρκία)
Το 1999 παρουσίασε το έργο του στο Πολυτεχνείο του Cottbus στη Γερμαρνία (βλ. σχετικό άρθρο ''Χτίζοντας τα όρια στο χώρο'' Αρχιτεκτονικά θέματα 36/2002) και την ίδια χρονιά συμμετείχε στην έκθεση για την Ελληνική Αρχιτεκτονική του 20ου αιώνα στο Μουσείο Αρχιτεκτονικής D.A.M της Φρανκφούρτης.
Το 2009 παρουσίασε κατόπιν προσκλήσεως του Ελληνικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής την δουλειά του στο πνευματικό κέντρο του Δήμου Αθηναίων με τίτλο ''Τύπος Τόπος Χώρος'' και το 2014 έγινε αφιέρωμα στο έργο του στο βιβλίο ''Αναγνώσεις της ελληνικής μεταπολεμικής Αρχιτεκτονικής''  του Π.Τσακόπουλου.
Για αναφορές στο έργο του απο τρίτους βλ. μεταξύ άλλων: ''Μεταπολεμική Αρχιτεκτονική στην Ελλάδα'' (Α.Θ.Αθήνα 1984), ''Archivio D'Architettura'' (Ρώμη 1987), ''Enciclopedia Italiana'' (Ρώμη 1992), ''Athens-A Guide to recent Architecture'' (Λονδίνο 1999), ''Greece-20th century Architecture''  (DAM, EIA Φρανκφούρτη 1999) ''Το σχήμα του τόπου'' (Libro Αθήνα 2008), ''Απο τον Καλλικράτη στον Καλατράβα'' (τηλεταινία Δ.Φιλιππίδη 2010-2011).
Χαρακτηριστικά έργα του είναι: Οι κατοικίες στον Μύτικα Χαλκίδας, την Ανάβυσσο, την Βούλα, και την Σαμαρίνα. Τα τουριστικά συγκροτήματα στην Καλαμάτα και την Κέρκυρα. Το Ινστιτούτο Πυρηνικής Τεχνολογίας στον Δημόκριτο και οι μελέτες Πολεοδομικής σύνθεσης της ΙΖΟΛΑ και του Βόλου.

Ο Χριστόφορος Καρδάκης γεννήθηκε στην Κέρκυρα.
Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο του Τορίνο της Ιταλίας με καθηγητές διακεκριμένους αρχιτέκτονες όπως Castiglioni, Gabbetti, Isola και άλλους, από όπου και αποφοίτησε με άριστα το 1982. Συγχρόνως με σπουδές μεταπτυχιακών στην τεχνική πολεοδομία στο Πολυτεχνείο του Μιλάνου συνεργάζεται στην έδρα της αρχιτεκτονικής σύνθεσης του Πολυτεχνείου του Τορίνο.
Την ίδια εποχή ξεκινά την επαγγελματική του δραστηριότητα στην Ιταλία σε μόνιμη συνεργασία με τις εταιρείες Inventione (Torino), Architecnical (Torino) σε θέματα αρχιτεκτονικής, αναπαλαιώσεων, εσωτερικών χώρων, design επίπλων και αντικειμένων. Εκπονεί μελέτες για την FIAT AUTO, εφημερίδα ‘La Stampa’,  Aeritalia, Δήμο του Τορίνο κ.α.
Το 1990 επιστρέφει στην Ελλάδα όπου με έδρα την Κέρκυρα ιδρύει το STUDIO A+A .
Το 1999 ιδρύει το γραφείο Χριστόφορος A.Καρδάκης & συνεργάτες όπου με έδρα την Κέρκυρα και την Αθήνα,  δραστηριοποιείται και στην υπόλοιπη Ελλάδα σε όλους τους πιο πάνω τομείς δημιουργίας.
Έχει διακριθεί σε πανελλήνιους αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς (Γκάζι – Αθήνα, Λαϊκή Αγορά Παλαιό Φρούριο – Κέρκυρα, κ.α.), αλλά και εκθέσεις Τέχνης όπου εξέθεσε δουλείες του από σίδερο και εγκαταστάσεις όπως το ’κουτί χωρίς χρόνο’ (γκαλερί HAVANI και αλλού).
Υπήρξε μέλος επιστημονικών επιτροπών και συμβουλίων
(ΕΠΑΕ, Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής, Πολεοδομικές Επιτροπές Δήμων, Επιστημονικές επιτροπές ΤΕΕ κ.α.). Διετέλεσε πρόεδρος του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Κέρκυρας.
Εργασίες του γραφείου, κυρίως στο χώρο της ιδιωτικής κατοικίας και του design δημοσιεύονται κατά καιρούς σε διάφορα θεματικά περιοδικά.

Oποιαδήποτε υπαίθρια κτιριακή επιφάνεια είναι δυνατό να καλυφθεί με κήπο, αρκεί να πληροί ορισμένες προϋποθέσεις για ευνοϊκή χρησιμοποίηση των γεωγραφικών και κλιματικών δεδομένων.

Tο νέο κτίριο του KAΠE αποτελεί υπόδειγμα των δυνατοτήτων που παρέχει η εφαρμογή των σύγχρονων ενεργειακών τεχνολογιών στον τομέα του δομημένου περιβάλλοντος για τον περιορισμό της ενεργειακής κατανάλωσης, ενώ πληροί όλες τις προδιαγραφές και τους όρους δόμησης που θεσπίζει ο νέος Kανονισμός Oρθολογικής Xρήσης και Eξοικονόμησης Eνέργειας.

Παρά τη γενική βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και την εξέλιξη των υλικών και των τρόπων δόμησης των κτιρίων, η αίσθηση ασφάλειας μέσα σ’ αυτά ή στον περίγυρό τους δεν είναι πολλές φορές ικανοποιητική για τους χρήστες τους, με συνέπεια την αναζήτηση και εφαρμογή διαρκώς αποτελεσματικότερων μέτρων προστασίας. Tο άρθρο που ακολουθεί αποτελεί μια προσέγγιση των τρόπων οργάνωσης της ασφάλειας με γενική παρουσίαση των διαφόρων συστημάτων και των τάσεων στον τομέα αυτό.

Η μετάβαση από τη φάση της κατασκευής ενός τεχνικού έργου στη φάση της λειτουργίας και της συντήρησης, καθώς και η μεταβίβαση αρμοδιοτήτων και ευθυνών από τους φορείς της κατασκευής στους φορείς λειτουργίας του έργου, γίνονται με μια σειρά δραστηριοτήτων που είναι σημαντικές για την τελική του αποτελεσματικότητα.

Το γραφείο αρχιτεκτονικών μελετών και κατασκευών ιδρύθηκε το 1972 από τον Μιχάλη Σουβατζίδη, απόφοιτο ΕΜΠ (1969). Το 1978 αρχίζει να αναζητά τρόπους να ενσωματώσει τα κλιματικά στοιχεία στο σχεδιασμό του, ανάγοντάς τα σε κυρίαρχο παράγοντα καθορισμού των συνθετικών και μορφολογικών του αποφάσεων.
Το διάστημα 1970 - 1997 σχεδιάζει το Κέντρο Τέχνης και εκεί, στο κέντρο της Αθήνας, εντοπίζει το πνεύμα του τόπου να συνοψίζεται στον Παρθενώνα. Μέσα από τη λειτουργική, βιοκλιματική γλυπτικότητα της στέψης του κτιρίου στοχεύει να εκφράσει μια σύγχρονη εκδοχή της απαράμιλλης στέψης του αττικού συμβόλου. Το κτίριο εκπροσωπεί την Ελλάδα στα βραβεία Mies Van Der Rohe και στην έκθεση Millenium στο Παρίσι (2000).
Το 1996 του ανατίθεται η επέκταση του Αρχαιολογικού Μουσείου Θήβας. Αναζήτησε τρόπους να συναρθρώσει το μοντέρνο με το αρχαϊκό, το στιβαρό με το μεγαλοπρεπές και να δημιουργήσει ένα κτίριο λειτουργικά και κατασκευαστικά κοσμημένο.
Η θεώρηση του Μ. Σουβατζίδη για την αρχιτεκτονική χαρακτηρίστηκε από την επίμονη αναζήτηση μιας νεωτερικής ελληνικής έκφρασης. Συνομιλώντας συνθετικά με την ιστορία, τον μύθο, την παράδοση και τα στοιχεία της φύσης επιχειρεί να ενσωματώσει το πνεύμα του τόπου σε κάθε έργο του. Μέσα από τη διερεύνηση της υλικότητας, της μορφολογικής πλαστικότητας και της εναλλαγής φωτός-σκιάς συντάχθηκε στην προσπάθεια διατύπωσης και ανανέωσης της νεοελληνικής ταυτότητας. Συνολικά με το έργο του υποστηρίζει πως η νεωτερικότητα και το σύγχρονο κάλλος θα συγκροτηθούν κοσκινίζοντας και την παράδοση κι επαναχρησιμοποιώντας τα ψήγματα χρυσού που περιέχει.